Chronological

21 A Job a atebodd ac a ddywedodd, ² Gan wrando gwrandewch fy ymadrodd; a bydded hyn yn lle eich cysur. ³ Dioddefwch fi, a minnau a lefaraf; ac wedi i mi ddywedyd, gwatwerwch. ⁴ A minnau, ydwyf fi yn gwneuthur fy nghwyn wrth ddyn? ac os ydwyf, paham na byddai gyfyng ar fy ysbryd? ⁵ Edrychwch arnaf, a synnwch: a gosodwch eich llaw ar eich genau. ⁶ Minnau pan gofiwyf, a ofnaf; a dychryn a ymeifl yn fy nghnawd. ⁷ Paham y mae yr annuwiolion yn byw, yn heneiddio, ac yn cryfhau mewn cyfoeth? ⁸ Eu had hwy sydd safadwy o’u blaen gyda hwynt, a’u hiliogaeth yn eu golwg. ⁹ Eu tai sydd mewn heddwch allan o ofn; ac nid ydyw gwialen Duw arnynt hwy. ¹⁰ Y mae eu tarw hwynt yn cyfloi, ac ni chyll ei had; ei fuwch ef a fwrw lo, ac nid erthyla. ¹¹ Danfonant allan eu rhai bychain fel diadell, a’u bechgyn a neidiant. ¹² Cymerant dympan a thelyn, a llawenychant wrth lais yr organ. ¹³ Treuliant eu dyddiau mewn daioni, ac mewn moment y disgynnant i’r bedd. ¹⁴ Dywedant hefyd wrth Dduw, Cilia oddi wrthym; canys nid ydym yn chwennych gwybod dy ffyrdd. ¹⁵ Pa beth ydyw yr Hollalluog, fel y gwasanaethem ef? a pha fudd fydd i ni os gweddïwn arno? ¹⁶ Wele, nid ydyw eu daioni hwy yn eu llaw eu hun: pell yw cyngor yr annuwiol oddi wrthyf fi. ¹⁷ Pa sawl gwaith y diffydd cannwyll yr annuwiolion? ac y daw eu dinistr arnynt hwy? Duw a ran ofidiau yn ei ddig. ¹⁸ Y maent hwy fel sofl o flaen gwynt, ac fel mân us yr hwn a gipia’r corwynt. ¹⁹ Duw a guddia ei anwiredd ef i’w feibion: efe a dâl iddo, ac efe a’i gwybydd. ²⁰ Ei lygaid a welant ei ddinistr ef; ac efe a yf o ddigofaint yr Hollalluog. ²¹ Canys pa wynfyd sydd ganddo ef yn ei dŷ ar ei ôl, pan hanerer rhifedi ei fisoedd ef? ²² A ddysg neb wybodaeth i Dduw? gan ei fod yn barnu y rhai uchel. ²³ Y naill sydd yn marw yn ei gyflawn nerth, ac efe yn esmwyth ac yn heddychol yn gwbl. ²⁴ Ei fronnau ef sydd yn llawn llaeth, a’i esgyrn yn iraidd gan fêr. ²⁵ A’r llall sydd yn marw mewn chwerwder enaid, ac ni fwytaodd mewn hyfrydwch. ²⁶ Hwy a orweddant ynghyd yn y pridd, a’r pryfed a’u gorchuddia hwynt. ²⁷ Wele, mi a adwaen eich meddyliau, a’r bwriadau yr ydych chwi yn eu dychmygu ar gam yn fy erbyn. ²⁸ Canys dywedwch, Pa le y mae tŷ y pendefig? a pha le y mae lluesty anheddau yr annuwiolion? ²⁹ Oni ofynasoch chwi i’r rhai oedd yn myned heibio ar hyd y ffordd? ac onid adwaenoch chwi eu harwyddion hwy, ³⁰ Mai hyd ddydd dinistr yr arbedir y drygionus? yn nydd cynddaredd y dygir hwynt allan. ³¹ Pwy a fynega ei ffordd ef yn ei wyneb ef? a phwy a dâl iddo fel y gwnaeth? ³² Eto efe a ddygir i’r bedd, ac a erys yn y pentwr. ³³ Y mae priddellau y dyffryn yn felys iddo, a phob dyn a dynn ar ei ôl ef, megis yr aeth aneirif o’i flaen ef. ³⁴ Pa fodd gan hynny y cysurwch fi ag oferedd, gan fod camwedd yn eich atebion chwi?

22 Yna Eliffas y Temaniad a atebodd ac a ddywedodd, ² A wna gŵr lesâd i Dduw, fel y gwna y synhwyrol lesâd iddo ei hun? ³ Ai digrifwch ydyw i’r Hollalluog dy fod di yn gyfiawn? neu ai elw dy fod yn perffeithio dy ffyrdd? ⁴ Ai rhag dy ofn y cerydda efe dydi? neu yr â efe gyda thi i farn? ⁵ Onid ydyw dy ddrygioni di yn aml? a’th anwireddau heb derfyn? ⁶ Canys cymeraist wystl gan dy frawd yn ddiachos; a diosgaist ddillad y rhai noethion. ⁷ Ni roddaist ddwfr i’w yfed i’r lluddedig; a thi a ateliaist fara oddi wrth y newynog. ⁸ Ond y gŵr cadarn, efe bioedd y ddaear; a’r anrhydeddus a drigai ynddi. ⁹ Danfonaist ymaith wragedd gweddwon yn waglaw; a breichiau y rhai amddifaid a dorrwyd. ¹⁰ Am hynny y mae maglau o’th amgylch, ac ofn disymwth yn dy ddychrynu di; ¹¹ Neu dywyllwch rhag gweled ohonot: a llawer o ddyfroedd a’th orchuddiant. ¹² Onid ydyw Duw yn uchelder y nefoedd? gwêl hefyd uchder y sêr, mor uchel ydynt. ¹³ A thi a ddywedi, Pa fodd y gŵyr Duw? a farn efe trwy’r cwmwl tywyll? ¹⁴ Y tew gymylau sydd loches iddo, ac ni wêl; ac y mae efe yn rhodio ar gylch y nefoedd. ¹⁵ A ystyriaist di yr hen ffordd a sathrodd y gwŷr anwir? ¹⁶ Y rhai a dorrwyd pan nid oedd amser; afon a dywalltwyd ar eu sylfaen hwy. ¹⁷ Hwy a ddywedasant wrth Dduw, Cilia oddi wrthym: a pha beth a wna’r Hollalluog iddynt hwy? ¹⁸ Eto efe a lanwasai eu tai hwy o ddaioni: ond pell yw cyngor yr annuwiolion oddi wrthyf fi. ¹⁹ Y rhai cyfiawn a welant, ac a lawenychant: a’r diniwed a’u gwatwar hwynt. ²⁰ Gan na thorred ymaith ein sylwedd ni, eithr y tân a ysodd eu gweddill hwy. ²¹ Ymarfer, atolwg, ag ef, a bydd heddychlon: o hyn y daw i ti ddaioni. ²² Cymer y gyfraith, atolwg, o’i enau ef, a gosod ei eiriau ef yn dy galon. ²³ Os dychweli at yr Hollalluog, ti a adeiledir, symudi anwiredd ymhell oddi wrth dy luestai. ²⁴ Rhoddi aur i gadw fel pridd, ac aur Offir fel cerrig yr afonydd. ²⁵ A’r Hollalluog fydd yn amddiffyn i ti, a thi a gei amldra o arian. ²⁶ Canys yna yr ymhoffi yn yr Hollalluog, ac a ddyrchefi dy wyneb at Dduw. ²⁷ Ti a weddïi arno ef, ac efe a’th wrendy; a thi a deli dy addunedau. ²⁸ Pan ragluniech di beth, efe a sicrheir i ti; a’r goleuni a lewyrcha ar dy ffyrdd. ²⁹ Pan ostynger hwynt, yna y dywedi di, Y mae goruchafiaeth; ac efe a achub y gostyngedig ei olwg. ³⁰ Efe a wareda ynys y diniwed: a thrwy lendid dy ddwylo y gwaredir hi.

23 A Job a atebodd ac a ddywedodd, ² Y mae fy ymadrodd heddiw yn chwerw: fy nialedd sydd drymach na’m huchenaid. ³ O na wyddwn pa le y cawn ef! fel y deuwn at ei eisteddfa ef! ⁴ Trefnwn fy mater ger ei fron ef, a llanwn fy ngenau â rhesymau. ⁵ Mynnwn wybod â pha eiriau y’m hatebai; a deall pa beth a ddywedai efe wrthyf. ⁶ A ddadlau efe i’m herbyn â helaethrwydd ei gadernid? Na wna; ond efe a osodai nerth ynof. ⁷ Yno yr uniawn a ymresymai ag ef: felly mi a ddihangwn byth gan fy marnwr. ⁸ Wele, ymlaen yr af, ond nid ydyw efe yno; yn ôl hefyd, ond ni fedraf ei ganfod ef: ⁹ Ar y llaw aswy, lle y mae efe yn gweithio, ond ni fedraf ei weled ef: ar y llaw ddeau y mae yn ymguddio, fel na chaf ei weled: ¹⁰ Ond efe a edwyn fy ffordd i: wedi iddo fy mhrofi, myfi a ddeuaf allan fel aur. ¹¹ Fy nhroed a ddilynodd ei gerddediad ef: cedwais ei ffordd ef, ac ni ŵyrais. ¹² Nid ydwyf chwaith yn cilio oddi wrth orchymyn ei wefusau ef: hoffais eiriau ei enau ef yn fwy na’m hymborth angenrheidiol. ¹³ Ond y mae efe yn un, a phwy a’i try ef? a’r hyn y mae ei enaid ef yn ei chwenychu, efe a’i gwna. ¹⁴ Canys efe a gyflawna yr hyn a osodwyd i mi: ac y mae ganddo lawer o’r fath bethau. ¹⁵ Am hynny y dychrynais rhag ei ofn ef: ystyriais, ac ofnais ef. ¹⁶ Canys Duw a feddalhaodd fy nghalon, a’r Hollalluog a’m cythryblodd: ¹⁷ Oherwydd na thorrwyd fi ymaith o flaen y tywyllwch, ac na chuddiodd efe y tywyllwch o’m gŵydd.