Chronological

17 Fy anadl a lygrwyd, fy nyddiau a ddiffoddwyd, beddau sydd barod i mi. ² Onid oes watwarwyr gyda mi? ac onid yw fy llygad yn aros yn eu chwerwedd hwynt? ³ Dyro i lawr yn awr, dyro i mi feichiau gyda thi: pwy ydyw efe a dery ei law yn fy llaw i? ⁴ Canys cuddiaist eu calon hwynt oddi wrth ddeall: am hynny ni ddyrchefi di hwynt. ⁵ Yr hwn a ddywed weniaith i’w gyfeillion, llygaid ei feibion ef a ballant. ⁶ Yn ddiau efe a’m gosododd yn ddihareb i’r bobl, ac o’r blaen yr oeddwn megis tympan iddynt. ⁷ Am hynny y tywyllodd fy llygad gan ddicllonedd, ac y mae fy aelodau oll fel cysgod. ⁸ Y rhai uniawn a synnant am hyn; a’r diniwed a ymgyfyd yn erbyn y rhagrithiwr. ⁹ Y cyfiawn hefyd a ddeil ei ffordd; a’r glân ei ddwylo a chwanega gryfder. ¹⁰ Ond chwi oll, dychwelwch, a deuwch yn awr: am na chaf fi ŵr doeth yn eich plith chwi. ¹¹ Fy nyddiau a aeth heibio, fy amcanion a dynned ymaith; sef meddyliau fy nghalon. ¹² Gwnânt y nos yn ddydd: byr yw y goleuni, oherwydd tywyllwch. ¹³ Os disgwyliaf, y bedd sydd dŷ i mi: mewn tywyllwch y cyweiriais fy ngwely. ¹⁴ Gelwais ar y pwll, Tydi yw fy nhad: ar y pryf, Fy mam a’m chwaer wyt. ¹⁵ A pha le yn awr y mae fy ngobaith? pwy hefyd a genfydd fy ngobaith? ¹⁶ Disgynnant i farrau y pwll, pan fyddo ein cydorffwysfa yn y llwch.

18 A Bildad y Suhiad a atebodd ac a ddywedodd, ² Pa bryd y derfydd eich ymadrodd? ystyriwch, wedi hynny ninnau a lefarwn. ³ Paham y cyfrifed nyni fel anifeiliaid? ac yr ydym yn wael yn eich golwg chwi? ⁴ O yr hwn sydd yn rhwygo ei enaid yn ei ddicllondeb, ai er dy fwyn di y gadewir y ddaear? neu y symudir y graig allan o’i lle? ⁵ Ie, goleuni yr annuwiolion a ddiffoddir, a gwreichionen ei dân ef ni lewyrcha. ⁶ Goleuni a dywylla yn ei luesty ef; a’i lusern a ddiffydd gydag ef. ⁷ Camre ei gryfder ef a gyfyngir, a’i gyngor ei hun a’i bwrw ef i lawr. ⁸ Canys efe a deflir i’r rhwyd erbyn ei draed, ac ar faglau y rhodia efe. ⁹ Magl a ymeifl yn ei sawdl ef, a’r gwylliad fydd drech nag ef. ¹⁰ Hoenyn a guddied iddo ef yn y ddaear, a magl iddo ar y llwybr. ¹¹ Braw a’i brawycha ef o amgylch, ac a’i gyr i gymryd ei draed. ¹² Ei gryfder fydd newynllyd, a dinistr fydd parod wrth ei ystlys. ¹³ Efe a ysa gryfder ei groen ef: cyntaf‐anedig angau a fwyty ei gryfder ef. ¹⁴ Ei hyder ef a dynnir allan o’i luesty: a hynny a’i harwain ef at frenin dychryniadau. ¹⁵ Efe a drig yn ei luest ef, am nad eiddo ef ydyw: brwmstan a wasgerir ar ei drigfa ef. ¹⁶ Ei wraidd a sychant oddi tanodd, a’i frig a dorrir oddi arnodd. ¹⁷ Ei goffadwriaeth a gollir o’r ddaear, ac ni bydd enw iddo ar wyneb yr heol. ¹⁸ Efe a yrrir allan o oleuni i dywyllwch: efe a ymlidir allan o’r byd. ¹⁹ Ni bydd iddo fab nac ŵyr ymysg ei bobl; nac un wedi ei adael yn ei drigfannau ef. ²⁰ Y rhai a ddêl ar ei ôl, a synna arnynt oherwydd ei ddydd ef; a’r rhai o’r blaen a gawsant fraw. ²¹ Yn wir, dyma drigleoedd yr anwir; a dyma le y dyn nid edwyn Dduw.

19 A Job a atebodd ac a ddywedodd, ² Pa hyd y cystuddiwch fy enaid? ac y’m drylliwch â geiriau? ³ Dengwaith bellach y’m gwaradwyddasoch; ac nid cywilydd gennych ymgaledu i’m herbyn. ⁴ Hefyd pe byddai wir wneuthur ohonof fi yn amryfus; gyda mi y trig fy amryfusedd. ⁵ Yn wir os ymfawrygwch yn fy erbyn, a dadlau fy ngwaradwydd i’m herbyn: ⁶ Gwybyddwch yn awr mai Duw a’m dymchwelodd i, ac a’m hamgylchodd â’i rwyd. ⁷ Wele, llefaf rhag trawster, ond ni’m hatebir: gwaeddaf, ond nid oes farn. ⁸ Efe a gaeodd fy ffordd, fel nad elwyf drosodd: y mae efe yn gosod tywyllwch ar fy llwybrau. ⁹ Efe a ddiosgodd fy ngogoniant oddi amdanaf; ac a ddygodd ymaith goron fy mhen. ¹⁰ Y mae efe yn fy nistrywio oddi amgylch, ac yr ydwyf yn myned ymaith: ac efe a symudodd fy ngobaith fel pren. ¹¹ Gwnaeth hefyd i’w ddigofaint gynnau yn fy erbyn; ac a’m cyfrifodd iddo fel un o’i elynion. ¹² Ei dorfoedd sydd yn dyfod ynghyd, ac yn palmantu eu ffyrdd yn fy erbyn, ac yn gwersyllu o amgylch fy mhabell. ¹³ Efe a bellhaodd fy mrodyr oddi wrthyf, a’r rhai oedd yn fy adnabod hefyd a ymddieithrasant oddi wrthyf. ¹⁴ Fy nghyfnesaf a ballasant, a’r rhai oedd o’m cydnabod a’m hanghofiasant. ¹⁵ Y rhai oedd yn trigo yn fy nhŷ, a’m morynion, sydd yn fy nghyfrif yn ddieithr: alltud ydwyf yn eu golwg. ¹⁶ Gelwais ar fy ngwasanaethwr, ac nid atebodd; ymbiliais ag ef â’m genau. ¹⁷ Dieithr oedd fy anadl i’m gwraig, er ymbil ohonof â hi er mwyn fy mhlant o’m corff. ¹⁸ Plant hefyd a’m diystyrent: cyfodais, a dywedasant i’m herbyn. ¹⁹ Fy holl gyfrinachwyr sydd yn fy ffieiddio: a’r rhai a gerais a droesant yn fy erbyn. ²⁰ Fy esgyrn a lynodd wrth fy nghroen, ac wrth fy nghnawd; ac â chroen fy nannedd y dihengais. ²¹ Trugarhewch wrthyf, trugarhewch wrthyf, fy nghyfeillion; canys llaw Duw a gyffyrddodd â mi. ²² Paham yr ydych chwi yn fy erlid i fel Duw, heb gael digon ar fy nghnawd? ²³ O nad ysgrifennid fy ngeiriau yn awr! O nad argreffid hwynt mewn llyfr! ²⁴ O nad ysgrifennid hwynt yn y graig dros byth â phin o haearn ac â phlwm! ²⁵ Canys myfi a wn fod fy Mhrynwr yn fyw, ac y saif yn y diwedd ar y ddaear. ²⁶ Ac er ar ôl fy nghroen i bryfed ddifetha’r corff hwn, eto caf weled Duw yn fy nghnawd: ²⁷ Yr hwn a gaf fi i mi fy hun ei weled, a’m llygaid a’i gwelant, ac nid arall; er i’m harennau ddarfod ynof. ²⁸ Eithr chwi a ddylech ddywedyd, Paham yr erlidiwn ef? canys gwreiddyn y mater a gaed ynof. ²⁹ Ofnwch amdanoch rhag y cleddyf: canys y mae digofaint yn dwyn cosbedigaethau y cleddyf, fel y gwybyddoch fod barn.

20 Yna Soffar y Naamathiad a atebodd ac a ddywedodd, ² Am hynny y mae fy meddyliau yn peri i mi ateb: ac am hyn y mae brys arnaf. ³ Yr ydwyf yn clywed cerydd gwaradwyddus i mi; ac y mae ysbryd fy neall yn peri i mi ateb. ⁴ Oni wyddost ti hyn erioed, er pan osodwyd dyn ar y ddaear, ⁵ Mai byr yw gorfoledd yr annuwiolion, a llawenydd y rhagrithwyr dros funud awr? ⁶ Pe dyrchafai ei odidowgrwydd ef i’r nefoedd, a chyrhaeddyd o’i ben ef hyd y cymylau; ⁷ Efe a gollir yn dragywydd fel ei dom: y rhai a’i gwelsant a ddywedant, Pa le y mae efe? ⁸ Efe a eheda ymaith megis breuddwyd, ac ni cheir ef: ac efe a ymlidir fel gweledigaeth nos. ⁹ Y llygad a’i gwelodd, ni wêl ef mwy: a’i le ni chenfydd mwy ohono. ¹⁰ Ei feibion a gais fodloni’r tlodion: a’i ddwylo a roddant adref eu golud hwynt. ¹¹ Ei esgyrn sydd yn llawn o bechod ei ieuenctid, yr hwn a orwedd gydag ef yn y pridd. ¹² Er bod drygioni yn felys yn ei enau ef; er iddo ei gau dan ei dafod; ¹³ Er iddo ei arbed, ac heb ei ado; eithr ei atal o fewn taflod ei enau: ¹⁴ Ei fwyd a dry yn ei ymysgaroedd: bustl asbiaid ydyw o’i fewn ef. ¹⁵ Efe a lyncodd gyfoeth, ac efe a’i chwyda: Duw a’i tyn allan o’i fol ef. ¹⁶ Efe a sugn wenwyn asbiaid: tafod gwiber a’i lladd ef. ¹⁷ Ni chaiff weled afonydd, ffrydiau, ac aberoedd o fêl ac ymenyn. ¹⁸ Y mae efe yn rhoddi adref yr hyn a lafuriodd amdano, ac nis llwnc: yn ôl ei olud y rhydd adref, ac heb gael llawenydd ohono. ¹⁹ Am iddo ddryllio, a gado’r tlodion; ysglyfaethu tŷ nid adeiladodd; ²⁰ Diau na chaiff lonydd yn ei fol, na weddill o’r hyn a ddymunodd. ²¹ Ni bydd gweddill o’i fwyd ef; am hynny ni ddisgwyl neb am ei dda ef. ²² Pan gyflawner ei ddigonoldeb, cyfyng fydd arno; llaw pob dyn blin a ddaw arno. ²³ Pan fyddo efe ar fedr llenwi ei fol, Duw a ddenfyn arno angerdd ei ddigofaint; ac a’i glawia hi arno ef ymysg ei fwyd. ²⁴ Efe a ffy oddi wrth arfau haearn; a’r bwa dur a’i trywana ef. ²⁵ Efe a dynnir, ac a ddaw allan o’r corff, a gloywlafn a ddaw allan o’i fustl ef; dychryn fydd arno. ²⁶ Pob tywyllwch a fydd cuddiedig yn ei ddirgeloedd ef: tân heb ei chwythu a’i hysa ef: yr hyn a adawer yn ei luestai ef, a ddrygir. ²⁷ Y nefoedd a ddatguddiant ei anwiredd ef, a’r ddaear a gyfyd yn ei erbyn ef. ²⁸ Cynnydd ei dŷ ef a gilia: ei dda a lifa ymaith yn nydd ei ddigofaint ef. ²⁹ Dyma ran dyn annuwiol gan Dduw; a’r etifeddiaeth a osodwyd iddo gan Dduw.