Book of Common Prayer

Второ писмо од апостол

Јован

Авторство и поздрави

¹ Од старешината Јован,

до почитуваната госпоѓа и до нејзините деца^[a]. Имам искрена љубов спрема вас, каква што имаат и сите други што ја знаат Божјата вистина, ² онаа вистина што живее во нас и што ќе биде со нас засекогаш.

³ Бог Таткото и Неговиот Син, Исус Христос, нека ни бидат благонаклонети, нека ни бидат милостиви и нека ни дадат мир, за да останеме на страната на вистината и да живееме во љубов.

Поттик на меѓусебна љубов

⁴ Многу се израдував кога дознав^[b] дека некои од вашите деца се на вистинскиот пат и се придржуваат до заповедта што ни беше дадена од небесниот Татко. ⁵ Сега, драга госпоѓо, јас не ви пишувам некоја нова заповед, туку ве молам да се придржувате кон заповедта што ја имаме уште од почетокот: да покажуваме љубов еден спрема друг. ⁶ А љубовта се докажува преку придржување до Божјите заповеди. Заповедта да покажуваме љубов еден спрема друг ја слушнавме уште од самиот почеток и до неа треба да се придржуваме.

Предупредување за појавата на измамници

⁷ Многу измамници се појавија на овој свет. Не признаваат дека Исус Христос дојде на овој свет во човечко тело. Секој што зборува така е измамник и антихрист. ⁸ Чувајте се, за да не го загубите она за што се трудевме^[c]. Борете се да ја добиете целосната награда! ⁹ Секој што отстапува и не се држи до Христовото учење нема заедништво со Бог. Оној што се држи до Христовото учење има заедништво со небесниот Татко и со Синот - Христос.

¹⁰ Ако некој дојде кај вас, и не го носи Христовото учење, немојте да го примате во вашите домови, немојте дури ни добредојде да му посакате. ¹¹ Оној што ќе му посака добредојде станува соучесник во неговите зли дела.

Заклучок

¹² Имам уште многу да ви кажам, но не сакам тоа да го сторам вака, со перо и мастило, туку се надевам дека ќе дојдам кај вас и се што имам да ви кажам, ќе ви кажам лице в лице. Верувам дека тоа ќе биде обострано задоволство.

¹³ Ве поздравуваат децата на вашата сестра^[d], одбрана од Бог.

Исцелување на еден лепрозен човек

(Матеј 8:1-4; Марко 1:40-45) ¹² Еднаш, Исус беше во еден град, кога одненадеж Му пријде еден човек заболен од лепра. Кога Го забележа Исуса, тој падна ничкум пред Него и почна да Го моли: „Господине, ако сакаш, Ти можеш да ме исчистиш^[a]!“ ¹³ Исус ја испружи Својата рака и го допре, велејќи: „Сакам! Биди чист!“ И лепрата веднаш исчезна од него. ¹⁴ Исус му нареди никому да не кажува, туку да оди право кај свештеникот за да биде прегледан, а потоа да принесе жртва согласно со Мојсеевиот Закон, како сведоштво за другите. ¹⁵ Но вестите за Исус сe повеќе се ширеа и многуброен народ доаѓаше да Го слуша и да биде исцелен од своите болести. ¹⁶ Тој, пак, честопати се повлекуваше на пусти места, каде што во осаменост се молеше.

Исус исцелува парализиран човек

(Матеј 9:1-8; Марко 2:1-12) ¹⁷ Еден ден, додека Исус поучуваше, меѓу слушателите седеа и некои фарисеи и вероучители^[b], дојдени од сите градови на Галилеја и на Јудеја, како и од Ерусалим. Силата Господова Го поттикнуваше Исуса да исцелува болни. ¹⁸ И ете, некои луѓе носеа парализиран човек на носила; тие се обидуваа да го внесат човекот внатре, кај Исус. ¹⁹ Кога поради големата толпа не успеаја да го внесат внатре, тие се искачија на куќата и преку покривот го спуштија сосе носилата сред народот, пред Исус. ²⁰ Кога Исус виде со колкава вера го прават тоа, му се обрати на парализираниот: „Човеку, гревовите ти се простуваат!“

Кој е овластен да простува гревови?

²¹ Вероучителите и фарисеите почнаа да си шепотат меѓу себе: „Овој човек е богохулник! Само Бог може да простува гревови и никој друг!“

²² Знаејќи им ги мислите, Исус им рече: „Зошто ви доаѓаат такви зли мисли? ²³ Полесно ли е да се каже: ,Гревовите ти се простуваат!‘, или ,Стани и оди!‘? ²⁴ Но ќе ви докажам дека Јас, Синот Човечки^[c], имам власт овде на Земјава да простувам гревови!“ Потоа му се обрати на парализираниот: „Ти наредувам: стани, земи си ја постелата и оди си здрав дома!“ ²⁵ Пред очите на сите, човекот веднаш оздраве, па стана, си ја зеде постелата на којашто лежеше и си отиде дома, славејќи Го Бога. ²⁶ Сите останаа вчудовидени и Го славеа Бога со страхопочит, велејќи: „Чудесни работи видовме денес!“