Book of Common Prayer

Евангелието според

Јован

Вечниот Збор

- Христос 1 Уште на почетокот постоеше Зборот. Зборот беше со Бог и Зборот беше Бог. ² Од самиот почеток, Зборот беше со Бог.

³ Се што постои беше создадено преку Зборот. Не постои ништо создадено, кое не беше создадено преку Зборот! ⁴ И самиот живот беше во Зборот, и Тој живот им дава светлина на луѓето. ⁵ Оваа Светлина свети во темнината, и темнината никогаш не може да ја изгаси.

⁶ Се појави еден човек, по име Јован Крстител, кој беше испратен од Бог. ⁷ Тој дојде како сведок, за да им каже на сите за Светлината и да ги упати луѓето во верата. ⁸ Јован не беше Светлината; тој беше само сведок за Светлината. ⁹ Вистинската Светлина, која го осветлува секој човек, стапуваше на светската сцена.

¹⁰ Иако Зборот беше во светот и светот беше преку Него создаден, светот не Го позна. ¹¹ Кај Своите дојде, но тие не Го прифатија. ¹² А на сите што Го прифатија - на оние што поверуваа во Него^[a] - им даде право да станат Божји чеда. ¹³ Тие се нановородени, но овојпат не физички, не од телесна похота, или пак од волјата на маж, туку се родени од Бог.

¹⁴ Зборот стана човек и живееше меѓу нас. Ние ја видовме Неговата слава - славата што Тој ја прими како Единороден Син од небесниот Татко. Тој беше полн со љубов и искреност.^[b]

¹⁵ Јован посведочуваше за Него и викаше, велејќи: „Ова е Оној за Кого реков: ,По мене доаѓа еден Човек, Кој е поголем од мене, зашто Тој постоеше уште пред да се родам јас!‘“ ¹⁶ Од Неговата полнота сите ние примивме благослов врз благослов, ¹⁷ зашто Законот беше даден преку Мојсеј, а Исус Христос ни ги донесе љубовта и вистината^[c]. ¹⁸ Никој, никогаш не Го видел Бога; но имаме објава за Него, преку Единородниот Син - Кој е Бог, и Кој произлегува^[d] од Таткото.

¹³ Истиот ден двајца од Исусовите ученици одеа кон селото Емаус, кое се наоѓаше на околу единаесет километри^[a] од Ерусалим. ¹⁴ Двајцата разговараа меѓу себе за сето ова што се случуваше. ¹⁵ Додека разговараа за сe што се случи и размислуваа, до нив се приближи Исус и зачекори заедно со нив, ¹⁶ но нивните очи не Го препознаа. ¹⁷ Вклучувајќи се во разговорот, Исус ги праша: „За што разговарате по пат?“ Тие застанаа како скаменети, со тажни изрази на лицата. ¹⁸ Едниот од нив, кој се викаше Клеопас, му рече: „Ти мора да си единствениот од сите дојдени во Ерусалим кој не знае што се случува деновиве!“ ¹⁹ Тој ги запраша: „За што станува збор?“ Тие Му одговорија: „За она што Му се случи на Исус од Назарет! Тој беше пророк и се докажа како силен на зборови и на дела, како пред Бога така и пред луѓето. ²⁰ Но нашите свештенички поглавари и управниците Го уапсија и Го предадоа за да биде осуден на смрт и потоа Го распнаа. ²¹ А ние се надевавме дека Тој е Месијата што ќе го ослободи Израел! Еве, веќе е трет ден откако тоа се случи.

²² Некои жени од нашата група нe збунија; тие биле на гробот, ²³ но таму Го немало Неговото тело! Кога се вратија, тие ни кажаа дека им се појавиле ангели кои им рекле дека Исус е жив. ²⁴ Некои од нашите другари исто така отидоа кај гробницата и го виделе истото што го кажаа и жените, но Него не Го виделе.“

²⁵ Тогаш Исус им рече: „Ах, колку тешко сфаќате и колку ви е тешко да верувате во сето она што го говореа пророците! ²⁶ Зар не беше јасно претскажано дека Месијата ќе настрада, пред да влезе во Својата слава?“ ²⁷ Потоа Исус почна да им објаснува сe што е претскажано за Него, со цитати од Светото Писмо, почнувајќи од Мојсеевите книги, па сe до книгите на пророците.

²⁸ Кога се приближија до селото Емаус, кон кое беа тргнале, Исус се направи како да сака да си продолжи по патот, ²⁹ но тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто денот е веќе при крај и почнува да се стемнува.“ Така Тој влезе и остана со нив. ³⁰ Седејќи со нив на трпезата, Тој зеде леб, Му се заблагодари на Бог, па го раскрши и им го раздели. ³¹ Тогаш очите им се отворија и тие Го познаа! Но во истиот миг Тој исчезна - стана невидлив за нивните очи! ³² Тие си проговорија еден на друг: „Зар не ни се разгореа срцата уште по патот, кога Тој ни говореше и ни го објаснуваше Светото Писмо!?“

³³ Тогаш тие веднаш станаа и се вратија во Ерусалим, каде што ги најдоа единаесеттемина ученици, собрани со своите пријатели, ³⁴ па им рекоа: „Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симон Петар!“ ³⁵ Потоа почнаа да им раскажуваат за сето она што им се случи ним, на двајцата, на патот кон Емаус, и како Го препознаа кога Тој го раскрши лебот.

¹⁹ Во истиот тој ден, а беше недела^[a], кога се стемни, Исусовите ученици се беа собрале зад затворени врати, поради страв од еврејските верски водачи. Тогаш Исус ненадејно се појави, застана на средина и ги успокои со поздрав^[b]. ²⁰ Потоа им ги покажа рацете и ребрата отстрана. Кога видоа дека тоа е Господ, учениците многу се израдуваа.

²¹ Исус повторно ги успокои, пренесувајќи им Го својот мир, а потоа им рече: „Како што Мене Ме прати небесниот Татко, така сега Јас ве праќам вас.“ ²² Откако го рече тоа, Тој им вдахна од Својот Дух, велејќи: „Примете Го Светиот Дух!

²³ Ако на луѓето им ги простите гревовите - ќе им бидат простени, а ако не им ги простите - ќе им останат.“