M’Cheyne Bible Reading Plan
Преобразувањето на Исус во славно тело
(Мт. 17:1-13; Лк. 9:28-36) 9 Во продолжение Исус рече: „Ве уверувам дека меѓу овде присутните има некои што ќе го видат стапувањето во сила на Божјото царство уште пред да умрат!“
2 Шест дена по ова, Исус ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован и ги поведе насамо на една висока планина. Таму, пред нивните очи Тој се преобрази, така што 3 облеката му стана блескаво-бела, како што не би можела да се избели со ниедно белило на Земјата! 4 Заедно со Него се појавија и Мојсеј и пророкот Илија кои разговараа со Исус.
5 Тогаш Петар Му рече на Исус: „Учителе! Колку ни е убаво овде! Да направиме три колиби: една за Тебе, една за Мојсеј и една за Илија.“ 6 Ова го рече не знаејќи што друго да каже, зашто тие беа многу исплашени. 7 Во тој момент ги засени еден густ облак, а од облакот проговори глас: „Ова е Мојот Син, Мојот Љубимец; Него слушајте Го.“ 8 Учениците тогаш се обѕрнаа околу себе, но Го видоа само Исуса и никој друг.
Прашањето за очекуваниот „Илија“
9 Додека слегуваа од планината, Исус им рече: „Никому не кажувајте му за ова што го видовте, додека Синот Човечки[a] не воскресне од мртвите.“ 10 Тие Го послушаа, но меѓу себе се прашуваа: „Што сакаше да каже со воскреснувањето од мртвите?“
11 Потоа учениците Го прашаа Исуса: „Зошто вероучителите велат дека пред да се појави Месијата, треба да дојде Илија?“ 12 Исус им одговори: „Бездруго, најпрво ќе дојде Илија, за да подготви сe. Но, зар Светото Писмо не го вели и тоа дека Синот Човечки многу ќе настрада и дека ќе биде отфрлен? 13 Ве уверувам дека Илија веќе дојде, но луѓето постапија со него како што сакаа - токму како што е претскажано во Светото Писмо!“
Исус исцелува епилептичар
(Мт. 17:14-20; Лк. 9:37-43а) 14 Кога Исус и тројцата Негови ученици се вратија кај другите ученици, забележаа голема толпа народ и вероучители како се расправаат со нив. 15 Луѓето се изненадија при појавата на Исус и веднаш Му потрчаа во пресрет да Го поздрават. 16 Исус ги запраша: „За што се расправавте?“ 17 Еден човек од народот Му одговори: „Учителе! Го носев син ми кај Тебе. Обземен е од демонски дух и нем е. 18 Кога ќе добие напад паѓа наземи, устата му пени, крцка со забите и се вкочанува. Ги замолив Твоите ученици да го ослободат од демонскиот дух, но тие не можеа.“
19 Тогаш Исус рече: „Ах, безверен народе! До кога ќе морам да бидам со вас и да ве поднесувам!? Доведете го момчето кај Мене!“
20 Го доведоа момчето. Кога демонскиот дух во него Го виде Исуса, веднаш го нападна момчето: тресејќи се, момчето падна на земјата, почна да се валка, а од устата му излегуваше пена. 21 Исус го праша таткото на момчето:
„Од кога му е вака?“
„Уште од детството“ - одговори таткото. 22 „Демонот во него честопати се обидува да го убие, фрлајќи го во оган или во вода. Ако можеш, те молам, смилувај ни се и помогни ни!“
23 „Зошто велиш: ‚Ако можеш‘? Нема ништо невозможно за оној што има вера!“ - му одговори Исус.
24 Со силен глас, таткото извика: „Верувам, но помогни ми да не се сомневам!“
25 Кога Исус виде дека сe повеќе народ се собира, со строг глас му нареди на глувонемиот дух да излезе од момчето и никогаш повеќе да не се врати во него. 26 Демонскиот дух вресна, силно го стресе момчето и излезе од него. Момчето за миг изгледаше како да е мртво, а така мислеа и насобраните луѓе. 27 Но Исус го фати за рака и го исправи. Момчето застана на своите нозе.
28 Кога Исус се врати дома, Неговите ученици насамо Го запрашаа: „Зошто ние не можевме да го истераме демонскиот дух?“
29 Исус им одговори: „Овој вид демони можат да се избркаат само со молитва[b].“
Исус вторпат ја навестува Својата смрт
(Мт. 17:22-23; Лк. 9:43б-45) 30 Заминувајќи си оттаму, Исус и Неговите ученици патуваа низ покраината Галилеја. Исус не сакаше никој да дознае за тоа. 31 Тој сакаше да го мине времето поучувајќи ги само Своите ученици. Им зборуваше дека Тој, Синот Човечки, ќе им биде предаден на луѓето и дека тие ќе Го погубат, но и тоа дека три дена по погубувањето Тој ќе воскресне од мртвите. 32 Тие не сфаќаа за што зборува, а се плашеа да Го распрашуваат околу тоа.
Кој е најголем во Божјите очи?
(Мт. 18:1-5; Лк. 9:46-48) 33 Потоа Исус и Неговите ученици отидоа во Неговата куќа во градот Кафарнаум. Таму, во куќата, Исус ги праша: „За што се расправавте по патот?“ 34 Тие молчеа, бидејќи расправијата беше околу тоа, кој од нив е најважен. 35 Седнувајќи, Исус ги повика дванаесеттемина Свои ученици да се соберат околу Него, па им рече: „Тој што сака почесно[c] место меѓу вас, треба да им биде како слуга на сите!“
36 Потоа Исус повика едно дете, го исправи пред нив, го гушна и рече: 37 „Секој што во Мое име ќе прифати едно од овие деца, Ме прифаќа Мене. Прифаќајќи Ме Мене, Го прифаќа и Оној[d] што Ме испрати.“
За и против Исус
(Лк. 9:49-50) 38 Јован Му рече на Исус: „Учителе, сретнавме еден човек кој се користи со Твоето име и изгонува демони. Да му забраниме да го прави тоа, бидејќи тој не и припаѓа на нашата група!“ 39 Но Исус им одговори на Своите ученици: „Немојте да му забранувате! Тој што извршува чуда во Мое име, нема толку лесно да се сврти против Мене. 40 Кој не е против нас, тој е за нас. 41 Ве уверувам дека секој што ќе ви даде макар и чаша вода во Мое име, заради тоа што сте следбеници на Месијата, несомнено ќе биде награден.“
Наведување други на грешење
(Мт. 18:6-9; Лк. 17:1-2) 42 „Ако некој биде причинител за отстапување[e] од верата во Мене на едно од овие најмаливе, подобро би му било да си стави воденички камен околу вратот и да се удави на дното од морето! 43 Ако твојата рака те наведува на грев - отсечи ја! Подобро е да влезеш во вечниот живот со една рака, отколку со двете раце да завршиш во пеколот - во вечниот оган! 44 [f] 45 Ако твојата нога те наведува на грев - отсечи ја! Подобро е да влезеш во вечниот живот со една нога, отколку со две да бидеш фрлен во пеколот! 46 [g] 47 Ако твоето око те наведува на грев - ископај го! Подобро е да влезеш во Божјото царство со едно око, отколку со две очи да бидеш фрлен во пеколот. 48 Таму црвот не престанува да гризе и огнот не престанува да гори[h]! 49 Имено, секој ќе биде со оган ‚посолен‘.
50 Солта е добра, но ако солта облутави, како ќе и го вратите солениот вкус? Имајте ги својствата на солта во меѓусебните односи и ќе живеете во мир еден со друг.“
Жал за Израелците - Нивната предност
9 Јас ја кажувам вистината. Му припаѓам на Христос и не лажам. Мојата совест, водена од Светиот Дух, ми сведочи дека не лажам 2 кога ви кажувам колку е голема мојата тага, каква непрестајна болка имам во срцето 3 за мојот народ, за моите сонародници - Евреите. Кога тоа би можело да ги спаси, би се согласил јас да бидам проколнат и откинат од Христос! 4 Израелците се Божји одбран народ. Бог ним им ја откри Својата слава и со нив склучуваше завети. Ним им беше даден Божјиот Закон, ним им беше доверено да служат во храмот, ним им беа дадени ветувањата. 5 Од нив потекнуваат патријарсите, од нив потекнува и Христос, по тело, а Тој е Бог, Кој владее над се - благословен нека биде за вечни векови! Амин.
6 Не се работи за тоа дека Бог не си го одржал зборот спрема Евреите. Но не е вистински Евреин секој што по потекло е Евреин. 7 Не се сите потомци на Авраам негови вистински наследници, туку Светото Писмо вели: „Оние што се потомци на Исак ќе се сметаат за твои наследници[a].“ 8 Тоа значи дека не се Божји деца сите што се биолошки потомци на Авраам. Вистинските потомци на Авраам се децата што беа родени според ветувањето што го беше дал Бог. 9 А тоа ветување гласеше: „Следната година, во ова време јас ќе се вратам и Сара ќе има син[b].“
10 Тој син беше Исак, кој подоцна се ожени со Ревека[c]. И кај нивните деца се покажа Божјиот избор. Ревека зачна близнаци од нашиот предок Исак. 11 Но изборот меѓу нив го изврши Бог, согласно со Своите планови. Уште пред да се родат близнаците и да сторат нешто добро или зло, 12 Бог и рече на Ревека: „Потомците на постариот син ќе им служат на потомците на помладиот син[d].“ Изборот не беше резултат на нивни заслуги, туку зависеше само од Оној што одбираше, од Бог.
13 Токму затоа Бог во Светото Писмо вели: „Јакова го засакав, а Исава го отфрлив[e].“
Бог не е несправедлив
14 Значи ли ова дека Бог е неправеден? Никако! 15 На Мојсеј Бог му рече:
„Спрема кого сакам ќе имам милост,
спрема кого сакам ќе се сожалам[f].“
16 Значи, Божјиот избор е резултат на Неговата милост, а не е заслуга на оние што сакале или пак на оние што вложувале сопствени напори.
17 Светото Писмо кажува дека Бог вака му рече на фараонот: „Те направив цар, за да се покаже над тебе Мојата сила и за да се прочуе Моето име по целата Земја[g].“ 18 Значи, спрема кого сака Бог ќе се смилува, а кого сака ќе го остави тврдоглав.
19 Несомнено некој ќе рече: „Зошто тогаш Бог смета дека одговорноста е кај луѓето? Кој може да се противстави на она што Бог наумил да го стори?“ 20 Но кој си па ти, човеку, да Му приговараш на Бог!? Зар ракотворбата ќе му приговори на мајсторот: „Зошто си ме направил ваква[h]?“ 21 Зар грнчарот нема право од иста смеса глина да направи еден сад за благородна, а друг за неблагородна употреба? 22 Бог има право да го излее Својот гнев и да ја покаже Својата сила, но има право и да биде долготрпелив спрема оние на кои им е гневен, луѓе кои самите се подготвиле за сопствено уништување. 23 Тој има право да ги излее богатствата на Својата слава врз оние спрема кои ја насочи Својата благонаклоност, оние што ги беше приготвил за слава. 24 Во овие вториве спаѓаме и ние, а нас не има не само од Евреите, туку и од другите народи.
25 Еве што вели Бог за тоа во книгата на пророкот Осија:
„На оние што не биле Мој народ
ќе им речам: ,Мој народе!‘
На оние што не биле сакани ќе им речам: ,Драги Мои!‘[i]“
26 и
„На истото место каде што им беше речено:
,Вие не сте Мој народ.‘
сега ќе бидат наречени деца на Живиот Бог[j].“
27 Во врска со Израел, пророкот Исаија извикуваше:
„Дури и ако Израелците станат
многубројни како морскиот песок,
само мал број од нив ќе се спасат!
28 Господ брзо ќе ја спроведе
казната што ја има изречено за Земјата[k]!“
29 На друго место пророкот Исаија вели:
„Ако Семоќниот Господ не оставеше од нас преживеани,
ќе бевме целосно уништени како Содом и Гомора[l]!“
Неверноста на Израелците
30 Што можеме да заклучиме од ова? Иако другите народи не се трудеа да се здобијат со праведност пред Бог, добија можност за праведност и тоа преку вера. 31 Израелците, пак, се обидуваа да се здобијат со праведност преку придржување кон Мојсеевиот Закон, но не успеаја. 32 Зошто? Затоа што не се потпираа на верата, туку мислеа дека со сопствените постапки ќе можат да се здобијат со праведност. Тие се препнаа од „каменот за сопнување.“ 33 Бог ги предупреди на ова преку напишаното во Светото Писмо:
„Еве, во Ерусалим[m] ќе поставам Камен
од кој некои луѓе ќе се сопнат,
Карпа од која ќе се соблазнат,
а оние што ќе поверуваат во Него,
нема да се разочараат[n].“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest