Old/New Testament
41 “Mahuhuli(A) mo ba ang Leviatan[a] sa pamamagitan ng bingwit?
O mailalabas mo ba ang kanyang dila sa pamamagitan ng lubid?
2 Makapaglalagay ka ba sa kanyang ilong ng isang lubid?
O mabubutas ang kanyang panga ng isang kawit?
3 Makikiusap ba siya ng marami sa iyo?
O magsasalita ba siya sa iyo ng mga salitang malumanay?
4 Makikipagtipan ba siya sa iyo,
upang maging alipin mo magpakailanman?
5 Makikipaglaro ka ba sa kanya na gaya sa isang ibon?
O tatalian mo ba siya para sa iyong kadalagahan?
6 Makikipagtawaran ba para sa kanya ang mga mangangalakal?
Sa mga negosyante siya kaya'y paghahatian?
7 Mahihiwa mo ba ng patalim na bakal ang kanyang balat,
o ang kanyang ulo ng sa isda ay pangsibat?
8 Pagbuhatan mo siya ng kamay;
isipin mo ang paglalaban, at hindi mo na ito gagawin kailanman!
9 Narito, ang pag-asa ng tao ay nabibigo,
siya'y pinabababa kahit makita lamang niya ito.
10 Walang napakabagsik upang mangahas na siya'y mapagalaw,
sino ngayon siya na makakatayo sa aking harapan?
11 Sinong nagbigay sa akin, na dapat ko siyang bayaran?
Sa akin ang anumang nasa silong ng buong kalangitan.
12 “Hindi ako tatahimik tungkol sa kanyang mga bisig,
ni sa kanya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kanya mang mainam na hugis.
13 Sinong makapaghuhubad ng kanyang damit na panlabas?
Sinong makatatagos sa kanyang dobleng damit-kalasag?
14 Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kanyang mukha?
Pagkasindak ang nasa palibot ng ngipin niya.
15 Ang kanyang likod ay gawa sa hanay ng mga kalasag
na pinagdikit tulad sa isang pantatak.
16 Ang isa'y napakalapit sa iba pa,
anupa't walang hangin na makaraan sa pagitan nila.
17 Ang isa't isa'y magkakabit,
hindi maihihiwalay, pagka't nagkakalakip.
18 Ang kanyang mga pagbahin ay nagsisiklab ng tanglaw,
at ang kanyang mga mata ay gaya ng talukap mata ng bukang-liwayway.
19 Sa bibig niya'y lumalabas ang nagliliyab na sulo;
mga alipatong apoy ay nagsisilukso.
20 Sa mga butas ng kanyang ilong may usok na lumalabas,
gaya ng mula sa isang kumukulong kaldero at mga talahib na nagniningas.
21 Nagpapaningas ng mga uling ang kanyang hininga,
at may apoy na lumalabas sa bibig niya.
22 Sa kanyang leeg ay nananatili ang kalakasan,
at ang sindak ay sumasayaw sa kanyang harapan.
23 Ang mga kaliskis ng kanyang laman ay magkakadikit,
matibay ang pagkakabit sa kanya at hindi maaalis.
24 Kasintigas ng bato ang kanyang puso,
matigas na gaya ng panggiling na bato.
25 Kapag siya'y tumitindig ang mga makapangyarihan ay natatakot,
nawawala sila sa sarili dahil sa kanyang kalabog.
26 Kahit na tamaan siya ng tabak, ito ay hindi tumatalab;
ni ng sibat man, ng palaso, ni ng mahabang pangsibat.
27 Itinuturing niyang parang dayami ang bakal,
at ang tanso ay parang bulok na kahoy lamang.
28 Hindi siya mapapatakbo ng palaso,
sa kanya'y nagiging pinaggapasan ang mga pantirador na bato.
29 Ang mga pamalo ay itinuturing na pinaggapasan,
ang langitngit ng mga sibat ay kanyang tinatawanan.
30 Ang kanyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng matatalas na bibinga;
parang paragos ng giikan kung siya'y bumubuka.
31 Kanyang pinakukulo ang kalaliman na parang palayok;
ginagawa niya ang dagat na parang isang palayok ng pamahid na gamot.
32 Sa likuran ay nag-iiwan siya ng bakas na kumikinang,
aakalain ng sinuman na ubanin ang kalaliman.
33 Walang gaya niya sa ibabaw ng lupa,
isang walang takot na nilikha.
34 Kanyang minamasdan ang bawat mataas na bagay;
siya'y hari sa lahat ng mga anak ng kapalaluan.”
Kinilala ni Job ang Kanyang Pagkakamali
42 Pagkatapos ay sumagot si Job sa Panginoon, at sinabi,
2 “Alam kong magagawa mo ang lahat ng mga bagay,
at wala kang layunin na mahahadlangan.
3 ‘Sino(B) itong nagkukubli ng payo na walang kaalaman?’
Kaya't aking nasambit ang hindi ko nauunawaan,
mga bagay na lubhang kahanga-hanga para sa akin, na hindi ko nalalaman.
4 ‘Makinig(C) ka at magsasalita ako;
tatanungin kita at sa akin ay ipahayag mo.’
5 Narinig kita sa pakikinig ng tainga,
ngunit ngayo'y nakikita ka ng aking mata,
6 kaya't ako'y namumuhi sa sarili ko,
at nagsisisi ako sa alabok at mga abo.”
7 Pagkatapos na masabi ng Panginoon ang mga salitang ito kay Job, sinabi ng Panginoon kay Elifaz na Temanita, “Ang aking poot ay nag-aalab laban sa iyo at sa iyong dalawang kaibigan; sapagkat hindi kayo nagsalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, gaya ng ginawa ng aking lingkod na si Job.
8 Kaya't kumuha kayo ngayon ng pitong guyang baka, at pitong lalaking tupa, at pumunta kayo sa aking lingkod na si Job. Maghandog kayo para sa inyo ng handog na sinusunog, at idadalangin kayo ng aking lingkod na si Job. Tatanggapin ko ang kanyang panalangin na huwag kayong pakitunguhan ayon sa inyong kamangmangan; sapagkat hindi kayo nagsalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, gaya ng aking lingkod na si Job.”
9 Sa gayo'y humayo si Elifaz na Temanita, si Bildad na Suhita, at si Zofar na Naamatita, at ginawa ang ayon sa iniutos sa kanila ng Panginoon, at tinanggap ng Panginoon ang panalangin ni Job.
Muling Pinagpala ng Diyos si Job
10 At(D) ibinalik ng Panginoon ang kayamanan ni Job, nang kanyang idalangin ang kanyang mga kaibigan. At dinoble ng Panginoon ang dating kayamanan ni Job.
11 Nang magkagayo'y pumunta sa kanya ang lahat niyang mga kapatid na lalaki at babae, at lahat na naging kakilala niya nang una, at kumain ng tinapay na kasalo niya sa kanyang bahay. Nakiramay sila sa kanya, at inaliw siya tungkol sa lahat ng kasamaan na ibinigay sa kanya ng Panginoon. Bawat tao'y nagbigay sa kanya ng isang pirasong salapi,[b] at singsing na ginto.
12 Sa gayo'y pinagpala ng Panginoon ang mga huling araw ni Job na higit kaysa kanyang pasimula. Siya'y nagkaroon ng labing-apat na libong tupa, anim na libong kamelyo, isang libong magkatuwang na baka, at isang libong asnong babae.
13 Siya'y nagkaroon din ng pitong anak na lalaki at tatlong anak na babae.
14 Tinawag niya ang pangalan ng una na Jemima, ang ikalawa ay Keziah, at ang ikatlo ay Keren-hapuch.
15 At sa buong lupain ay walang mga babaing natagpuang kasingganda ng mga anak na babae ni Job, at binigyan sila ng kanilang ama ng mana kasama ng kanilang mga kapatid na lalaki.
16 Pagkatapos nito'y nabuhay si Job na isandaan at apatnapung taon, at nakita niya ang kanyang mga anak, at ang mga anak ng kanyang mga anak, hanggang sa apat na salinlahi.
17 At namatay si Job, matanda na at puspos ng mga araw.
22 Ang maraming tao ay sama-samang tumindig laban sa kanila; at pinunit ng mga hukom ang mga damit nina Pablo at Silas,[a] at ipinag-utos na hagupitin sila.
23 Nang sila'y mahagupit na nila nang maraming ulit, itinapon sila sa bilangguan, at pinagbilinan ang tanod ng bilangguan na sila'y bantayang mabuti.
24 Nang kanyang matanggap ang utos na ito, kanyang ipinasok sila sa kaloob-looban ng bilangguan at ikinabit ang kanilang mga paa sa mga panggapos.
25 Ngunit nang maghahating-gabi na, sina Pablo at Silas ay nananalangin at umaawit ng mga himno sa Diyos, at sila'y pinapakinggan ng mga bilanggo.
26 At biglang nagkaroon ng isang malakas na lindol, anupa't ang mga pundasyon ng bilangguan ay nayanig, agad na nabuksan ang lahat ng mga pinto, at nakalag ang mga tanikala ng bawat isa.
27 Nang magising ang bantay ng bilangguan at makitang bukas ang mga pinto ng bilangguan, binunot niya ang kanyang tabak at magpapakamatay na sana dahil sa pag-aakalang nakatakas ang mga bilanggo.
28 Ngunit sumigaw si Pablo nang malakas, “Huwag mong saktan ang iyong sarili, sapagkat naririto kaming lahat.”
29 At ang bantay[b] ay humingi ng mga ilaw at tumakbo sa loob, at nanginginig sa takot na nagpatirapa sa harapan nina Pablo at Silas.
30 Nang sila'y mailabas ay sinabi niya, “Mga ginoo, ano ang kailangan kong gawin upang maligtas?”
31 At kanilang sinabi, “Manampalataya ka sa Panginoong Jesus at maliligtas ka, ikaw at ang iyong sambahayan.”
32 Ipinangaral nila sa kanya ang salita ng Panginoon at sa lahat ng nasa kanyang bahay.
33 Sila'y kanyang kinuha nang oras ding iyon ng gabi, at hinugasan ang kanilang mga sugat, at agad siyang binautismuhan, pati ang buo niyang sambahayan.
34 Sila'y kanyang pinapanhik sa kanyang bahay at hinainan sila ng pagkain. Siya at ang kanyang buong sambahayan ay nagalak na sumampalataya siya sa Diyos.
35 Kinaumagahan, ang mga hukom ay nagsugo ng mga kawal, na nagsasabi, “Pakawalan mo ang mga taong iyon.”
36 At iniulat ng bantay ng bilangguan kay Pablo ang mga salitang ito, na sinasabi, “Ipinag-utos ng mga hukom na kayo'y pakawalan; kaya't ngayon ay lumabas kayo at humayo nang payapa.”
37 Subalit sinabi sa kanila ni Pablo, “Pinalo nila kami sa harap ng bayan, na hindi nahatulan, mga lalaking Romano, at kami'y itinapon sa bilangguan at ngayo'y lihim na kami'y pawawalan nila? Hindi maaari! Hayaan silang pumarito at kami'y pakawalan.”
38 Iniulat ng mga kawal ang mga salitang ito sa hukom at sila'y natakot nang kanilang marinig na sila'y mga mamamayang Romano;
39 kaya sila'y dumating at humingi sa kanila ng paumanhin. At sila'y kanilang inilabas at hiniling sa kanila na lisanin ang lunsod.
40 Nang sila'y makalabas sa bilangguan, pumunta sila kay Lydia; at nang makita nila ang mga kapatid, ay kanilang inaliw sila, pagkatapos ay umalis.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 2001