New Testament in a Year

Христовото воскресение

(Матеј 28:1-10; Марко 16:1-8; Јован 20:1-10) 24 Во неделата^[a], уште во рани зори, жените дојдоа кај гробницата, носејќи ги мирисливите масла за премачкување на Исусовото тело, што самите ги беа приготвиле.

² Но ја најдоа гробницата отворена и гробната плоча иставена. ³ Влегоа во гробницата, но таму го немаше телото на Господ Исус. ⁴ Додека стоеја таму збунети, ненадејно пред нив се појавија двајца мажи во блескави облеки. ⁵ Исплашени, жените се наведнаа кон земјата, кога тие им се обратија, велејќи им: „Зошто Го барате Живиот меѓу мртвите? ⁶ Тој не е овде! Воскресна! Сетете се што ви велеше уште додека беше во Галилеја: ⁷ ,Синот Човечки^[b] ќе треба да биде предаден во рацете на грешници, кои ќе Го распнат, но на третиот ден Тој ќе воскресне.‘

⁸ Тогаш жените се сетија дека Исус навистина им го кажа тоа.

⁹ Кога се вратија од гробот, жените им го кажаа сето ова на единаесеттемина Исусови ученици и на сите други. ¹⁰ Меѓу жените беа и Марија од Магдала и Јоана, и Марија - мајката на Јаков, и други жени кои им го кажаа тоа на апостолите, ¹¹ но апостолите ги сметаа нивните зборови за измислени и не им поверуваа.

¹² Сепак, Петар стана и со трчање се упати кон гробницата. Тој ѕирна внатре и не виде ништо друго освен платното во кое беше замотано телото на Исус. Потоа се врати дома, во голема недоумица за она што се случило.

¹³ Истиот ден двајца од Исусовите ученици одеа кон селото Емаус, кое се наоѓаше на околу единаесет километри^[c] од Ерусалим. ¹⁴ Двајцата разговараа меѓу себе за сето ова што се случуваше. ¹⁵ Додека разговараа за сe што се случи и размислуваа, до нив се приближи Исус и зачекори заедно со нив, ¹⁶ но нивните очи не Го препознаа. ¹⁷ Вклучувајќи се во разговорот, Исус ги праша: „За што разговарате по пат?“ Тие застанаа како скаменети, со тажни изрази на лицата. ¹⁸ Едниот од нив, кој се викаше Клеопас, му рече: „Ти мора да си единствениот од сите дојдени во Ерусалим кој не знае што се случува деновиве!“ ¹⁹ Тој ги запраша: „За што станува збор?“ Тие Му одговорија: „За она што Му се случи на Исус од Назарет! Тој беше пророк и се докажа како силен на зборови и на дела, како пред Бога така и пред луѓето. ²⁰ Но нашите свештенички поглавари и управниците Го уапсија и Го предадоа за да биде осуден на смрт и потоа Го распнаа. ²¹ А ние се надевавме дека Тој е Месијата што ќе го ослободи Израел! Еве, веќе е трет ден откако тоа се случи.

²² Некои жени од нашата група нe збунија; тие биле на гробот, ²³ но таму Го немало Неговото тело! Кога се вратија, тие ни кажаа дека им се појавиле ангели кои им рекле дека Исус е жив. ²⁴ Некои од нашите другари исто така отидоа кај гробницата и го виделе истото што го кажаа и жените, но Него не Го виделе.“

²⁵ Тогаш Исус им рече: „Ах, колку тешко сфаќате и колку ви е тешко да верувате во сето она што го говореа пророците! ²⁶ Зар не беше јасно претскажано дека Месијата ќе настрада, пред да влезе во Својата слава?“ ²⁷ Потоа Исус почна да им објаснува сe што е претскажано за Него, со цитати од Светото Писмо, почнувајќи од Мојсеевите книги, па сe до книгите на пророците.

²⁸ Кога се приближија до селото Емаус, кон кое беа тргнале, Исус се направи како да сака да си продолжи по патот, ²⁹ но тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто денот е веќе при крај и почнува да се стемнува.“ Така Тој влезе и остана со нив. ³⁰ Седејќи со нив на трпезата, Тој зеде леб, Му се заблагодари на Бог, па го раскрши и им го раздели. ³¹ Тогаш очите им се отворија и тие Го познаа! Но во истиот миг Тој исчезна - стана невидлив за нивните очи! ³² Тие си проговорија еден на друг: „Зар не ни се разгореа срцата уште по патот, кога Тој ни говореше и ни го објаснуваше Светото Писмо!?“

³³ Тогаш тие веднаш станаа и се вратија во Ерусалим, каде што ги најдоа единаесеттемина ученици, собрани со своите пријатели, ³⁴ па им рекоа: „Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симон Петар!“ ³⁵ Потоа почнаа да им раскажуваат за сето она што им се случи ним, на двајцата, на патот кон Емаус, и како Го препознаа кога Тој го раскрши лебот.