M’Cheyne Bible Reading Plan
17 Aus Jesus dit jesacht haud, kjikjt hee nom Himel en saed: "De Stund es jekome; doo dien Saen feharliche, soo daut de Saen die uk feharliche kaun.
2 Soo aus du am Follmacht jejaeft hast aewe de gaunse Menschheit, soo daut hee daut eewje Laewe mucht aul daen jaewe dee du am jejaeft hast.
3 En dit es daut eewje Laewe, daut see die, dee eensja, woare Gott, en Jesus Christus, daem du jeschekjt hast, muchte kjanne.
4 Ekj hab die oppe Ead feharlicht, dee Oabeit dee du mie jejaeft hast hab ekj foadich jebrocht.
5 En nu Foda, doo du mie met die toop feharliche met dee Harlichkjet dee ekj met die haud eeha de Welt wea.
6 Ekj ha dien Nome bekaunt jemoakt to dee Manne dee du mie ut de Welt jeefst. Dee weare diene, en du jeefst mie dee, en see ha dien Wuat jehoole.
7 Nu sent see bott doa jekome daut see weete daut aules fonn die kjemt, waut du mie jejaeft hast.
8 Dan dee Wead dee du mie jejaeft hast, hab ekj an jejaeft; en see ha dee aunjenome, en wiste enn Woarheit daut ekj fonn die kjeem, en ha jejleeft daut du mie jeschekjt hast.
9 Ekj baed fa an: ekj baed nich fa de Welt, oba fa daen, dee du mie jejaeft hast, dan daut sent diene.
10 En aul miene sent diene, en diene sent miene, en ekj sie enn an feharlicht.
11 En ekj sie nich meeha enn dise Welt, oba dise sent enne Welt, en ekj kom no die: Heilja Foda, hool dee secha enn dien Nome dee du mie jejaeft hast, daut see eent sent so aus wie eent sent.
12 So lang aus ekj enne Welt wea, hilt ekj an enn dien Nome, daen du mie jejaeft hast; en ekj bewoad an; en nich eena es feloare buta dee Saen de Fedoawniss daut de Schreft mucht erfelt woare.
13 Oba nu kom ekj no die; en ekj raed dit enne Welt daut see miene Freid kjenne gauns en foll enn sikj habe.
14 Ekj hab an dien Wuat jejaeft, en de Welt haft an jehaust, wiel see nich fonn dise Welt sent, jrod soo aus ekj uk nich fonn dise Welt sie.
15 Ekj baed nich daut du an ut dise Welt saust erut naeme, oba daut du an fonn daem Beese bewoare saust.
16 See sent nich fonn dise Welt, jrod soo aus ekj uk nich fonn dise Welt sie.
17 Heilj an enne Woarheit; dien Wuat es Woarheit.
18 So aus du mie enne Welt enenn jeschekjt hast, so hab ekj an enne Welt enenn jeschekjt.
19 En ekj heilj mie omm aearet haulwe, daut see uk kjenne enne Woarheit jeheilicht woare.
20 Ekj baed nich bloos fa dise, oba uk fa dean, dee aun mie jleewe woare derch aea Wuat,
21 daut see aule kjenne eent senne so aus du Foda, enn mie, en ekj enn die; daut see uk enn onns kjenne senne daut de Welt mucht jleewe daut du mie jeschekjt hast.
22 En dee Harlichkjeit dee du mie jejaeft hast, hab ekj an jejaeft, daut see kjenne eent senne so aus wie eent sent,
23 ekj enn an, en du enn mie, daut see kjenne Follkome enn eent senne, daut de Welt weete kaun daut du mie jeschekjt hast, en hast an leef jehaut, jrod so aus du mie hast leef jehaut.
24 Foda, ekj wel daut dee, dee du mie jejaeft hast, uk doa sent wua ekj sie, daut see miene Harlichkjeit kjenne seene dee du mie jejaeft hast - du hast je mie leef jehaut eeha de Welt Grunnt jelajcht wea.
25 O jerachte Foda! De Welt haft die werklich nich jekjant, oba ekj kjan die, en dise weete daut du mie jeschekjt hast,
26 en ekj hab an dien Nome bekaunt jemoakt, en woa daut wieda bekaunt moake; omm daut dee Leew met dee du mie jeleeft hast uk enn an mucht senne, en ekj enn an.
14 Ne Weise Fru but äa Hus, oba dee Noa ritt daut dol met äare eajne Henj.
2 Wäa enn siene Opprajchtijchkjeit wankt, ferjcht däm Herr Gott; oba dee fekjeat es enn sien Wajch deit Am feachte.
3 En Noa haft ne Stang fonn Stolltheit enn sien Mul; oba en Weisa siene Leppe woare am bewoare.
4 Dee Kjreb es ladijch wua kjeen Osse sent; oba fäl Jeträajd kjemt derjch däm Oss siene Krauft.
5 En trua Zeij woat nijch leaje; oba en faulscha Zeij deit Läajes odme.
6 En Spetta seakjt Weisheit oba finkjt daut nijch; doch Weisheit kjemt haustijch to dän dee unjascheede kjenne.
7 Felot en noarischa Maun, sest woascht du nijch dee Weisheit Leppe seene.
8 Dee Weise äare Weisheit es äa Wajch to festone; oba dee Noare äare Noarheit es Lest.
9 Noare spotte äwe Schult; oba mank dee Jerajchte es Gonst.
10 Daut Hoat weet daut Bettanis fonn siene Seel; un en Framda nemt nijch deel aun siene Freid.
11 Dee Gottloose äa Hus saul dol jeschmäte woare; oba dee Opprajchte äa Zelt es jesäajent.
12 Doa es en Wajch dee schient rajcht to senne to en Mensch; oba daut Enj doafonn es dee Doodes Wajch.
13 Daut Hoat es truarich soogoa emm Lache; un daut Enj fonn dee Freid es Schwoarheit.
14 Soone dee emm Hoat trigjaun jeit saul met siene eajne Wäaj jefelt senne; oba en gooda Mensch met sikj selfst.
15 Dee Eefeltja jleeft aules; oba dee Weisa jeft Oobacht opp siene Wäaj.
16 Dee Weisa deit ferjchte un jeit wajch fonn Beeset; oba dee Noa jeit febie un es brow.
17 Wäa schwind doll woat deit noarisch haundle; un en Maun met beese Jedanke woat jehausst.
18 Dee Eefeltje oawe Noarheit; oba dee Weise woare met Wissenschoft jekroont.
19 Dee Beese beaje sikj dol fer dee Goode; jo, dee Gottloose bie dee Jerajchte äare Puate.
20 Dee Oame woat jehausst soogoa fonn sien eajna Noba; oba dee Rikje ha fäl Frind.
21 Wäa sien Noba feacht deit sindje; oba wäa erboarment es to dee Oame, O woo froo es dee!
22 Gone dee nijch opp en Erwajch dee Beeset denkje? Oba Erboarme un Woarheit woat met soone senne dee aun Goots denkje.
23 Doa es Fedeenst enn aule Oabeit; oba daut Leppe räde brinjt blooss Oamoot.
24 Dee Weise äare Kroon es daut Rikjdom fonn äare Weisheit; oba dee Noare äare Noarheit es Dommheit.
25 En woara Zeij deit Seele rade; oba en lestja Zeij rät Läajes.
26 Doa es strenja Troost enn däm Herr Gott siene Forjcht; un siene Säns sele ne Festäakj Städ habe.
27 Däm Herr Gott siene Forjcht es ne Läweskjwal, wajch to dreihe fonn dee Doodes Schlenj.
28 Däm Kjeenijch siene Harlijchkjeit es enn ne groote Menj Mensche; oba däm Ferscht sien Fenijchte es wan doa mau weinijch Mensche sent.
29 En Mensch dee langsom es to Oaja haft groote Festentnis; oba wäa haustijch oajalijch woat deit Dommheit fäa brinje.
30 En jesundet Hoat es daut Fleesch sien Läwe; oba Neit es dee Knoakes äa fefule.
31 Wäa dee Oame bedrekjt, deit sien Erschaufa fluche; oba wäa Am eare deit, es dee Bederftje erboarment.
32 Dee Gottloosa woat rut jeschmäte enn siene Gottloosijchkjeit; oba dee Jerajchte haft Hopninj enn sien Doot.
33 Weisheit deit ruehe enn dee Ennsejchtje äa Hoat; un enne Med fonn Noare es daut to weete.
34 Jerjachtijchkjeit deit ne Nazion opphäwe; oba Sind es ne Schaund to irjent en Folkj.
35 En Deena dee fäasejchijch haundelt woat däm Kjeenijch sien Gonst erfoaren; oba sien Oaja es opp däm dee Schaund brinjt.
1 Paul en Timotaeaus, Jesus Christus siene Schklowe, aun aule Heilje enn Christus Jesus enn Filipe, uk aun aule Elteste en Diakone;
2 Mucht Gott onns Foda, en Jesus Christus onns Herr, junt Jnod en Fraed schenkje.
3 Ekj dank mien Gott emma wan ekj aun junt denkj;
4 emma enn aul miene Jebaed fa junt, baed ekj fa junt aule met Freid,
5 wiel jie fomm easchta Dach aun met hollpe aum Evanjeelium to oabeide.
6 Ekj sie mie doarenn secha daut dee, dee ne goode Oabeit enn junt aunjefankt haft, woat daut foadich moake bott aun Jesus Christus sien Dach.
7 Daut es gauns rajcht fonn mie soo fonn junt to denkje, wiel ekj ju enn mien Hoat hab, sentamol jie aundeel ha jehaut aun miene Jnod, eendoont auf ekj enn Kjaede sie, en striede doo daut Evanjeelium to bestaedje.
8 Dan Gott es mien Zeij daut ekj en deepet Felange no junt ha, en Felange so aus Jesus Christus selfst.
9 Mien Jebaed es daut june Leew emma mucht toonaeme aun Erkjantnes en Ennsecht,
10 daut jie daut bewiese kjenne waut daut aulebaste es, daut jie muchte aun Jesus Christus sien Dach rein en Onnschuldich senne,
11 jefellt met de Frucht de Jerajchtichkjeit derch Jesus Christus to Gott siene Ea en Harlichkjeit.
12 Breeda, dit sel jie weete daut waut mie paseat es, haft metjeholpe daut Evanjeelium to febreede,
13 so daut em Paulaust uk enn aule aundre Staede sent miene Kjaede omm Jesus sien haulwe bekaunt jeworde.
14 En wiel ekj jekjaet sie, habe en deel fonn miene Breeda meeha Moot jekjraeaje Gott sien Wuat noch driesta en forchtloose to praedje.
15 Daut es so daut eenje Christus ut Aufgonst en Strietsucht praedje; aundre oba ut goode Meeninj;
16 en dee daut ut Leew doone, weete daut ekj hia sie fa daut Evanjeelium enntostone.
17 Jane dee Christus meeha ut Aufgonst aus ut reine Drief praedje, meene see kjenne daut fa mie enn miene Kjaede noch misrobelje moake.
18 Oba waut es doaraun? Auf daut nu ut Aufgonst oda enn Woarheit kjemt, Christus woat opp aule Waeaj jepraedicht, en doato frei ekj mie, en woa froo bliewe,
19 wiel ekj weet daut derch june Jebaed en Christus sien Jeist, mie daut woat to miene Radunk fehalpe.
20 Ekj hop en raeakjen opp earnst doamet, daut ekj opp kjeen wajch woa to schaunde woare, oba daut gauns met Driest woat Christus nu, soo aus emma je-eat woare derch mien Lief, eendoont auf derch laewe oda Doot.
21 Dan Christus es mien Laewe, en stoawe es mien Jewenst.
22 Oba wan ekj hia noch aum laewe bliew, dit es dan fa miene Oabeit mea Frucht; en doaromm weet ekj nich waut to waele.
23 Mie trakjt daut no beid Siede; ekj hab Losst fonn hia wajch en met Christus to senne, daut wiet baeta es;
24 oba omm junet haulwe eset needja daut ekj noch aum laewe bliew.
25 En wiel ekj mie secha sie doarenn, weet ekj daut ekj bie junt bliewe woa met to halpe june Freid aum Gloowe to femeare,
26 soo daut june Pracht enn Jesus Christus sikj femeare kaun doaderch daut ekj wade no junt kome woa.
27 Seet bloos doano, daut jun waundel met Christus sien Evanjeelium stemt, so daut, auf ekj kom en junt see, oda wajch bliew, ekj fonn ju heare kaun daut jie toop stone enn een Jeist, daut jie jlikjesonne sent, toop to kjamfe em Gloowe aum Evanjeelium.
28 En lot ju opp kjeen wajch fonn daen engste dee jaeajen junt sent, dan fa an bediet daut Fedaumnes, fa ju oba Seelichkjeit, en daut uk fonn Gott.
29 Dan junt es daut jejaeft omm Christus sien haulwe, nich bloos aun am to jleewe, oba uk fa am to liede;
30 dan jie ha daen selwje Kaumf daen jie enn mie sage, en heare daut ekj nu uk hab.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer