M’Cheyne Bible Reading Plan
Посетата од Исток
2 Исус се роди во градот Витлеем, во покраината Јудеја, во времето кога таму владееше царот Ирод. Тогаш во Ерусалим допатуваа неколку мудреци[a] од некоја источна земја 2 и почнаа да се распрашуваат: „Каде е новородениот јудејски Цар? Видовме кога на исток се појави Неговата ѕвезда и дојдовме да Му се поклониме.“
3 Кога го слушна ова, царот Ирод се вознемири, а со него и целиот Ерусалим. 4 Тој ги повика сите поглавари меѓу свештениците и сите вероучители[b] меѓу народот, за да ги праша, каде треба да се роди Месијата. 5 Тие му одговорија: „Во градот Витлеем, кој се наоѓа во покраината Јудеја; зашто, еве како запишал пророкот Михеј:
6 ,Ти Витлееме, во јудејската земја,
по ништо не заостануваш зад водечките градови во Јудеја,
зашто од тебе ќе произлезе Водач
Кој ќе му биде Пастир на мојот народ Израел[c].‘“
7 Тогаш Ирод скришно ги повика мудреците и од нив го дозна точното време кога се појавила ѕвездата. 8 Потоа ги испрати за Витлеем, порачувајќи им вака: „Одете и подробно распрашајте се за Детето; штом ќе го најдете, јавете ми да појдам и јас да Му се поклонам.“ 9 Откако го ислушаа царот, тие тргнаа на пат. И ете, ѕвездата што ја беа виделе на Исток одново се појави и ги водеше се до местото каде што се наоѓаше Детето. 10 Кога видоа дека ѕвездата запре, тие бликнаа од радост! 11 Влегувајќи во куќата, Го видоа Детето и мајка Му Марија, па паднаа ничкум и Му се поклонија. Потоа, ги отворија своите ковчежиња и Го даруваа со злато, со ливан и со смирна[d].
12 Потоа тие си заминаа за својата земја по друг пат, откако Бог насон ги предупреди да не се враќаат кај Ирод.
13 По заминувањето на мудреците, на Јосиф му се јави насон ангел Господов и му рече: „Стани, земи ги Детето и мајка Му и бегај во Египет; остани таму додека не ти се јавам, зашто Ирод ќе го бара Детето за да Го убие.“ 14 Тогаш Јосиф стана, ги зеде Детето и мајка Му Марија и ноќта заминаа за Египет. 15 И останаа таму се до смртта на Ирод. Со ова се исполнуваше претскажаното од Бог преку пророкот Осија[e]:
„Од Египет го повикав Мојот Син.“
Колежот на новородените деца
16 Ирод збесна кога сфати дека мудреците го надитрија и нареди во Витлеем и во неговата околина да бидат убиени сите машки деца до двегодишна возраст - согласно со времето што го беше дознал од мудреците. 17 Со ова се исполнуваше претскажаното од пророкот Еремија:
18 „Пискотници се слушаат во Рама,
плач и тажни лелеци;
Рахела плаче по своите деца
и не сака да се утеши,
зашто нив повеќе ги нема[f].“
Враќањето од Египет во Назарет
19 По смртта на Ирод, на Јосиф, кој беше во Египет, му се јави насон ангел Господов 20 и му рече: „Стани, земи ги Детето и мајка Му и врати се во израелската земја, зашто изумреа тие што сакаа да Му го одземат животот на Детето.“ 21 Тогаш Јосиф стана, ги зеде Детето и мајка Му и сите се вратија во израелската земја. 22 Меѓутоа, кога Јосиф дозна дека во Јудеја, на местото на Ирод дошол на власт неговиот син Архелај, се исплаши да појде таму. Па откако насон прими упатства, замина во покраината Галилеја. 23 Таму се насели во градот Назарет, со што се исполнуваше претскажаното од пророците дека Месијата ќе Го викаат „Назареќанец“.
Доаѓањето на Светиот Дух
2 Кога дојде празникот Духовден[a], сите христијани се собраа на едно место. 2 Тогаш ненадејно од небото се чу бучава како од силен виор. Бучавата ја исполни целата куќа каде што беа собрани. 3 Се појавија одвоени јазици, како од оган, и се спуштија врз секој од нив. 4 Сите се исполнија со Светиот Дух и почнаа да зборуваат на различни[b] јазици, како што им даваше способност Светиот Дух.
5 Во тоа време во Ерусалим престојуваа побожни Евреи дојдени од секој народ под небесниот свод. 6 Кога ја слушнаа бучавата, мнозина дотрчаа да видат што се случува и се збунија, зашто секој ги слушаше христијаните како зборуваат на неговиот јазик!
7 Сите се чудеа и збунето, велеа: „Како е можно ова? Зар сите овие луѓе што зборуваат не се од Галилеја? 8 Како, тогаш, секој од нас го слуша јазикот од својот роден крај? 9 Меѓу нас има Парќани, Мидијци и Еламијци, потоа луѓе што живеат во Месопотамија, во Јудеја, во Кападокија, во Понт и во Азија[c], 10 во Фригија и во Памфилија, во Египет, во областите на Либија близу до Киренеја, како и гости од Рим 11 (Евреи и прозелити[d]), луѓе од Крит и Арапи, и сите ние ги слушаме како зборуваат на нашите јазици за прекрасните дела што ги извршил Бог!“ 12 Зачудени и збунети, еден на друг си велеа: „Што ли значи ова?“ 13 Други, пак, се потсмеваа и велеа: „Пијани се! Се изнапиле слатко вино!“
Петар им се обраќа на насобраните
14 Тогаш стана Петар, заедно со другите единаесет апостоли, и гласно им се обрати на насобраните: „Луѓе, Евреи и сите други што живеете во Ерусалим! Ова треба да го знаете! Послушајте ме што ќе ви кажам: 15 Овие луѓе не се пијани, како што некои од вас претпоставуваат, зашто одвај е девет[e] часот наутро. 16 Ова што се случи утрово е исполнување на она што беше претскажано преку пророкот Јоел:
17 ,Во последните денови‘ - вели Бог -
,ќе излеам од Мојот Дух врз сите луѓе,
па ќе пророкуваат синовите и ќерките ваши,
момчињата ќе имаат виденија,
а старците ќе сонуваат соништа.
18 Во тие денови ќе излеам од Мојот Дух
врз сите Мои слуги и слугинки,
и тие ќе пророкуваат.
19 Ќе правам чуда горе на небесата
и видливи докази долу на Земјата -
крв и оган и столбови од чад.
20 Сонцето ќе поцрни,
а Месечината ќе се вцрви како крв,
пред да дојде тој голем и славен Господов ден.
21 Тогаш секој што ќе го повика името Господово
ќе биде спасен[f].‘
22 Израелци, слушнете ги овие зборови: Бог јавно го поддржа Исуса од Назарет, со тоа што преку Него изврши многу чуда, несекојдневни работи и чудотворни докази. Тоа и самите добро го знаете. 23 Но се случи онака како што беше определено и предвидено од сезнајниот Бог: вие Го предадовте Исуса и со помош на еден паганин[g], Го распнавте на крст и Го убивте. 24 Но Бог Го воскресна, ослободувајќи Го од смртта која очајнички настојуваше да Го задржи, но не можеше. 25 За Него, Давид вели:
‚Знам дека Господ е постојано со мене,
Тој ми е оддесно -
нема да потклекнам!
26 Поради тоа срцето ми е весело,
и душата ми се радува;
а и телото во надеж ќе ми почива,
27 зашто Ти во гробот нема да ме оставиш,
ниту ќе дозволиш
Твојот Светец да доживее распаѓање.
28 Ти ми го објави патот на животот,
Твоето присуство ќе ме исполни[h] со радост.‘
29 Луѓе, браќа, јасно е дека нашиот прататко Давид овде не зборува за себе, зашто тој умре, беше погребан и неговиот гроб е тука, меѓу нас, се до денешен ден. 30 Но бидејќи беше пророк и знаеше дека Бог му се беше заколнал оти потомок од неговите бедра ќе седи на неговиот престол, 31 претскажувајќи за тоа, тој зборуваше за воскреснувањето на Христос[i], Кој, ниту беше оставен во гробот, ниту Неговото тело доживеа распаѓање.
32 Бог Го воскресна Исуса и сите ние сме сведоци за тоа. 33 Откако беше вознесен и поставен од десната страна на Бог, и откако го прими Светиот Дух што Му беше ветен од небесниот Татко, Го излеа врз нас, како што вие сега гледате и слушате. 34 Зашто, самиот Давид не се вознесе на небото, а сепак рече:
„Му рече Јахве на мојот Господ:
,Седни на почесното место, од Мојата десна страна,
35 додека не ги претворам Твоите непријатели
во чергиче што ќе го газат стапалата Твои[j]!‘“
36 Затоа нека знаат сите Израелци и нека бидат уверени дека Исус, Кого вие Го распнавте, Бог Го направи Господ и Месија[k]!“
37 Ова што го слушнаа до срце ги прободе, па им рекоа на Петар и на другите апостоли: „Луѓе, браќа, што да правиме?“
38 Петар им одговори: „Секој од вас треба да се покае за своите гревови, и да се крсти во името на Исус Христос, за да ви бидат простени гревовите. Потоа ќе ви биде подарен Светиот Дух, а со Него и духовни дарби. 39 Ветувањето што Бог му го даде на Давид се однесува на вас, на вашите деца, како и на неевреите[l], и на сите што Господ, нашиот Бог, ќе ги повика.“
40 Со овие, и со многу други зборови Петар им проповедаше и ги повикуваше: „Спасете се од ова расипано поколение!“
41 Во тој ден околу три илјади души искрено ги прифатија неговите зборови, па се крстија и се приклучија кон христијаните. 42 Тие се посветија на учење од апостолите, на заедничките собири, на редовно учество на Господовата вечера[m] и на молитви.
Првите христијански заедници
43 Кај народот се појави страв, зашто апостолите правеа многу чуда и видливи докази. 44 Сите христијани се здружија и се што имаа им беше заедничко. 45 Ги продаваа своите имоти и наследства и на секого му даваа според неговите потреби. 46 Секој ден се собираа во храмот, сложни и посветени. Организираа Господова вечера по домовите и секој ја делеше својата храна со другите, радосно и со чисто срце. 47 Го славеа Бога и беа омилени кај сите луѓе. А Господ секојдневно им придодаваше новоспасени души.
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest