Old/New Testament
22 Daut es bäta en gooda Nome to wale aus grootet Rikjdom; Gonnst es leewe to habe aus Selwa oda Golt.
2 Dee Rikje un dee Oame kome toop; dee Herr Gott deit dän aula erschaufe.
3 En jwitsta sit daut Beeset en festakjt sikj; oba dee Eefeltje gone delengd en woare jestroft.
4 Daut Loon fonn Deemoot es däm Herr Gott siene Forjcht, Rikjdom, un Ea, un Läwe.
5 Dorne un Schlenj sent en dee fedreide äa Wajch; wäa siene Seel bewoat, woat wiet auf fonn dee senne.
6 Doo en Kjint enn dän rajchte Wajch ennleare; un wan hee oolt es, woat hee doabie bliewe.
7 Dee Rikje harsche äwe dee Oame; un wäa borje deit, es en Deena to däm dee utliehe deit.
8 Wäa Onnjerajchtichkjeit seihe deit woat Beeset arnte; un dee Stang fonn sien Oaja woat fäle.
9 Wäa en goodet Uag haft, däm woat jesäajent, dan hee jeft sien Broot to dee Oame.
10 Schmiet däm Spetta rut un Striet woat rut gone; jo, Tsanke un Schaund woat oppheare.
11 Jnod es opp däm sien Hoat dee en reinet Hoat leef haft; dee Kjeenijch woat sien Frint senne.
12 Däm Herr Gott siene uage hoole Wissenschoft; un Hee deit dee Onntruehe äare Wead äweschmiete.
13 Dee Fula sajcht: "Doa es en Leiw bute! Ekj woa enn dee Gauss Doot jemoakt woare!
14 Dee framde Fru äa Mul es ne deepe Kul; Soone dän dee Herr Gott feachte doone woare doa enenn faule.
15 Dommheit es enn en Kjint sien Hoat febunje; dee Stang fonn Trajcht halpe woat daut wiet fonn am wajch driewe.
16 Eena deit dee Oame bedrekje soo daut hee fa sikj selfst femeare kaun, en aundre jeft to dee Rikje oba kjemt blooss to Oamoot.
17 Rakj dien Ua ut un horjch no dee Weise äare Wead; un doo dien Hoat aunwende to Miene Wissenschoft;
18 Dan dee sent scheen wan du dee enn die helst; dee sele bestädijcht senne opp diene Leppe;
19 Soo daut dien Fetruehe mucht enn däm Herr Gott senne, Ekj ha die daut jejäft Fonndoag to weete, soogoa die.
20 Ha Ekj nijch dartijch mol to die jeschräwe met Rot un Wissenschoft;
21 soo daut du dee Bestendijchkjeit weete kaunst fonn dee Woarheit Wead; dee Woarheit Wead trigj to jäwe to dän dee die schekje?
22 Doo dee Oame nich beroowe wiels hee Oam es; un doo dee Betriebte nich bedrekje enn dee Puat.
23 Dan dee Herr Gott woat äare Sach oppnäme, un woat dän äare Seel plindre dee aundre plindre.
24 Ha nich waut to doone met däm dee Oaja besette deit, un go nich met en Mensch met dee foll Wutt es;
25 sest woascht fonn siene Wäaj leare un ne Schlenj laje fa diene Seel.
26 Sie nich fonn soone dee birje deit fa en aundrem; soone dee Sejchaheit sent fa jeliedet Jelt.
27 Wan du nuscht hast tom trigj tole, wuaromm sull hee dien Bad fonn unja die wajch name?
28 Doo dee oole Jrense nich endre dee dien Foda jestalt haft.
29 Sitst du en Maun dee pinkjtlijch es enn sien haundle? Dee woat fer Kjeenijchs stone; hee woat nich fer jerinje Mensche stone.
23 Wan du die dol satst met en Harscha to äte, kjikj sorjfeltijch no waut fer die es;
2 un laj en Massa aun dien Hauls wan du diene Seel eajenst.
3 Lot die sien Scheens nich jankre, dan daut es daut Broot fonn Läajes.
4 Doo nich sträwe rikj to senne; hia opp met die opp dien eajnet Festentnis to felote.
5 Woare diene Uage opp daut fleaje? Dan sejchalich woat daut Flijchte kjriehe fa sikj selfst; daut flijcht enn dee Himmels enenn soo aus en Odla.
6 Doo nich däm sien Broot äte dee en beeset Uag haft, un felang nich sien scheenet;
7 Dan soo aus hee enn sien Hoat denkjt, soo es hee! Hee sajcht to die: Doo äte un drinkje, oba sien Hoat es nich bie die.
8 Daut Biet daut du jeäte hast woascht du ut kolkje un woascht diene seete Wead fejäte.
9 Räd nich to en Noa siene Uare, dan hee woat opp daut Fäasejchtjet fonn diene Wead traumple.
10 Doo dee oole Jrense nich wieda stale, un doo nich enn dee Weisekjinje äare Flekje waundle.
11 Dan äa Rada es majchtijch; Hee woat äare Sach met die feträde.
12 Brinj dien Hoat no Unjarejchte, un diene Uare to dee Wead fonn Wissenschoft.
13 Hool daut trajchthalpe nich trigj fonn en Kjint; dan wan du am strofe deist met ne Stang, woat hee nich stoawe.
14 Du woascht am schlone met ne Stang un woascht siene Seel rade fonn dee Hal.
15 Mien Sän, wan dien Hoat weis es, dan woat mien Hoat, soogoa mien Hoat sikj freihe.
16 Mien Ennaschtet woat sikj freihe wan diene Leppe daut Rajchtet räde.
17 Lot dien Hoat nich neidisch senne äwa dee Sinda, bliew blooss enn däm Herr Gott siene Forjcht dän Dach äwa.
18 Dan sejchalijch es doa ne Tookunft, un diene Hopninj woat nich aufjeschnäde woare.
19 Mien Sän, horjch un sien Weis, un doo dien Hoat bestädje enn dän Wajch.
20 Sie nich mank soone dee fäl supe, mank soone dee selfst to fäl Fleesch äte;
21 dan dee Supknust un dee Fielfros sent aufjeschnäde, un fäl Schlop woat eenem met Koddre kjleede.
22 Horjch no dien Foda dee die enne Welt enenn brocht; un doo diene Mutta nich feachte wan see oolt es.
23 Kjrie dee Woarheit un doo dee nijch fekjeepe; uk Weisheit un Unjarejchte un Festentnis.
24 Dee Jerajchte äa Foda woat sikj seeha freihe; un wäa Foda es to en weiset Kjint woat Freid enn sikj habe.
25 Dien Foda un diene Mutta woare froo senne; un dee die to Welt jebrocht haft woat sikj freiehe.
26 Mien Sän, jeff mie dien Hoat; un lot diene Uage opp miene Wäaj kjikje:
27 Dan ne Hua es ne deepe Kul; un ne framde Fru es en schmaula Borm.
28 Sejchalijch luat see soo aus fa Raup; un see femeat dee jefäarlijche mank Mana.
29 Wäa haft Weegaul; wäa haft Trua? Wäa haft Striet; wäa haft Jeschwieta? Wäa haft Wunnde oone Uasoak? Wäa kaun schlajcht seene?
30 Soone dee lang bie dän Wien bliewe; soone dee gone jemischte Wien to seakje.
31 Kjikj nijch opp dän Wien wan dee root es; wan dee de Kollea jeft enn daut Kuffel, wan daut jlei rauf jeit –
32 Tolatst deit daut biete so aus ne Schlang; un daut deit stachle soo aus ne jeftje Schlang.
33 Diene Uage woare framde Fruehes seene; un diene Hoat woat schlajchte Dinje räde.
34 Jo, du woascht soo senne aus dee sikj dol lajcht med enn dän See; oda dee bowe opp ne Stang lijcht,
35 un sajcht: see schluage mie oba ekj wea nijch feletst! See feheiwde mie, un doch wist ekj daut nijch. Wan ekj oppwakj, woa ekj doa toolaje, ekj woa daut wada seakje.
24 Sie nich neidisch äwa beese Mane, un ha nich en Janka met an to senne.
2 Dan äa Hoa studeat ruchlooset, un äare Leppe räde fonn Schowenakjet.
3 En Hus woat jebut derjch Weisheit; un daut woat bestädijcht derjch Festentnis,
4 Un derjch Festentnis woare dee Stowe met scheene un rikje Sache jefelt woare.
5 En weisa Soldot es stoakj; jo, en Mensch met Festentnis deit Macht bestädje.
6 Dan du woascht fa die selfst Krijch moake derjch weisa Rot; un Sejcheheit es enn en gooda Rotjäwa.
7 Weisheit es to huach fa en Noa; hee moakt sien Mul nich op enn dee Puat.
8 Wäa plont Beeset to doone saul en Herr fonn beese Plons jenant woare.
9 Dee noarheit Plon es Sind; un Mensche hausse däm dee feachte deit.
10 Wan du fesaje deist enn dän Dach wan doa Noot es, dan es diene Macht mau kjlien.
11 Rad soone dee to dän Doot feudadeelt sent, buta wan du trigj helst,
12 dan du sajchst: "See, wie wiste daut nich;" deit nich Dee daut seene, dee de Hoate wajcht? 13. Un weet Dee nich dee fa diene Seel opp paust? Un Hee deit betole doano aus en Maun sien Doone es.
13 Mien Sän, doo Honnijch äte wiels daut goot es; daut es seet to dien Schluckat.
14 Soo saul Wissenschoft fonn Weisheit senne to diene Seel; wan du daut jefunge hast daut doa ne Tookunnft es, un diene Hopninj es nich aufjeschnäde.
15 O du Beesa, lua nich emm Jeheeme jäajen dee Jerajchte äare Woning; doo siene Rustäd nich festeare;
16 dan en Jerajchta felt säwen mol, un steit wada opp; oba dee Beesa felt enn beeset enenn.
17 Doo die nich freihe wan dien Fient dol felt; un lot dien Hoat nich froo senne wan hee stolpat;
18 sest woat dee Herr Gott daut seene un daut woat Bees senne enn sien Aunseene; un Hee sien Oaja wajch dreiehe deit fonn am.
19 Doo nich enn Oaja brenne wäajen dän dee Beeset aungonen, un sie nich aufjenstijch äwa dee Beese.
20 Dan dee Beese ha kjeene Tookunft; dee Beese äare Laump woat utjelascht woare.
21 Mien Sän, ferjcht däm Herr Gott un däm Kjeenijch; un ha nuscht to doone met dän dee sikj endre;
22 dan dän äa Onnjlekj woat haustijch äwadäl kome; un wäa weet daut ferinjneare fonn dän beid?
23 Dise sent uk goot fa dee Weise: Mensche aunseene enn Jerejcht es nich goot;
24 wäa to dee Beese sajcht "Du best Jerajcht" – Mensche woare soonem fluche, Natsjoone woare am feachte.
25 Oba to dän, dän jedodelt woat, es daut scheen; un en gooda Säajen kjemt to an.
26 Hee saul dee Leppe kusse dee rajchte Wead trigj brinje.
27 Moak diene butaschte Oabeit reed; un moak daut paussent fa die selfst em Felt; un nohäa bu dien Hus.
28 Sie nijch en Zeijchnes jäajen dien Noba oone Uasoak; oda met diene Leppe leste;
29 Saj nich: "Ekj woa soo to am doone aus hee to mie jedone haft; ekj woa en jiedem trigj tole no sien Woakaj no."
30 Ekj jinkj no däm fula Maun sien Flekj, un bie däm sien Wiengoade dee oone Hoat es;
31 Un see, daut wea gauns met Distle bewosse; spekjrije Plaunte haude daut bedakjkt, un dee steenane Waunt wea dol jebroake –
32 donn sach ekj – un ekj deed daut bemoakje – un ekj neem Lea aun;
33 En bät Schlop, en bät Dreemnäse, en bät Henj toopfote tom schlope,
34 Soo kjemt diene Oamoot hinjaraun, un dien Bederfte soo aus en Maun met en Schilt.
8 Breeda, wie moake junt bekaunt fonn Gott siene Jnod dee de Jemeente enn Matsedoonian jejaeft es,
2 daut see enn groote Proow bewoat worde, en met groote Freid, wan see uk seeha Oam weare, doch friesennich weare en rikjlich jeewe.
3 Dan see jeewe soo fael aus see kunne, bezeij ekj, en meeha aus see kunne, ut sikj selfst,
4 en see prachada onns seeha earenstlich daut see Aundeel muchta ha aun dise Jnod en Deenst fa dee Heilje.
5 En nich bloos soo aus wie hopte, oba see jeewe sikj selfst eascht daem Herr, en dan onns no Gott sien Wele;
6 daut wie Tietus Befael jeewe daut soo aus hee aunjefangt huad, sull hee nu uk enn junt dee Jnod foadich moake.
7 Oba soo aus jie enn aules rikj sent, em Gloowe, en Wuat en Erkjantnes en Earenst, en onnse Leew dee enn junt es, seet doano daut jie enn dise Jnod uk Rikj sent.
8 Ekj saj dit nich aus en Jeboot; oba derch aundre aea Iewa to bewiese woo ajcht june Leew es.
9 Jie kjane onns Herr Jesus siene Jnod, daut, wan hee uk Rikj wea, doch omm junet haulwe muak hee sikj selfst Oam, soo daut jie derch siene Oamoot kunne Rikj woare.
10 En ekj jaew hia miene Meeninj. Dit es fa junt to Nutse. Jie haude latst Yoa nich bloos aunjefangt daut to doone, oba uk daut Felange.
11 Nu dan moakt daut uk foadich, soo aus jie Iewrich weare daut to doone, soo moakt daut nu foadich met waut jie ha.
12 Wan daut Felange aul doa es, dan eset aunjenome no waut en Mensch haft, nich no waut hee nich haft.
13 Nich daut aundre daut sulle leichte ha, en jie schwande,
14 oba daut doa nu sull ne Aewereenheit senne, daut nu derch jun Aewafluss jane kjenne ha waut an faelt, daut aea Aewafluss junt halpe kaun wan junt daut faelt, daut doa ne Aewareenheit es;
15 soo auset jeschraewe steit: "Waea fael haud, haud nich tom aewrije, en waea weinich haud, haud nich too weinich".
16 Oba Gott sie jedankt, dee daenselwja Iewa fa junt Tietus enn sien Hoat jeef,
17 dan hee neem onns femone aun, en nich bloos daut, oba ut sien eajna Drief kjeem hee no junt.
18 En wie schekjte daem Brooda met, daem enn aule Jemeente jeloft woat em Evanjeelium.
19 Nich bloos daut, oba daem wort uk fonn dee Jemeente jewaelt met onns met to reise enn dise Jnod, daut en Deenst es fa daem Herr siene Ea, en en Bewies fa onns Iewa,
20 dan wie proowe faeasechtich to senne daut kjeena onns noraede sull waeajen soone groote Gow, daen wie em Deenst fesorjcht ha.
21 Wie fesorje goode Dinje, nich bloos fer Gott, oba uk fer Mensche.
22 En wie schekjte onns Brooda met an, wiel wie aul foaken jeseene haude daut hee flietich wea enn fael Dinje, en nu noch fael dolla soo enn sien Toofetrua enn junt.
23 Waut Tietus aunbelangt, hee es mien Poatna en fa junt en Metoabeida; oda onnse Breeda, dee de Jemeente aeare Apostel sent, daem Christus siene Harlichkjeit.
24 Doaromm bewiest dise Mana, en dee Jemeente, june Leew, en onns puche aewa junt.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer