Old/New Testament
8 Deit Weisheit nijch roope? Un deit Festentnis nijch räde?
2 See steit bowe opp dee huage Städe, bie de Sied fonn dän Wajch, tweschen dee Stijchs.
3 See schrijcht enn dee Paute; bie dee Enngank to dee Grootstaut; bie dee Enngank to dee Däare.
4 Ekj roop no junt, O Mensche, un miene Stemm no dee Menschesäns.
5 Doot Weisheit festone, jie eefeltje; un hat en festendjet Hoat, jie Noare!
6 Horjcht, dan ekj woa fonn wundaboare Dinje räde; un miene opne Leppe woare rajchte Dinje räde.
7 Dan mien Mul saul Woarheit räde, un miene Leppe hausse Beeset.
8 Aul dee Wead ut mien Mul sent enn Jerajchtijchkjeit; doa es kjeen fedreidet oda fekjeadet doarenn;
9 dee sent aule kloa to dän dee festone; un rajcht to dän dee Wissenschoft finje.
10 Nemm mien Ennleare aun, nijch Selwa; un Wissenschoft leewa aus reinet Golt.
11 Dan Weisheit es bäta aus deare Steena; un aulet Fejneaje kaun nijch fejlikjt woare doamet.
12 Ekj, Weisheit, won met Fenunft, un seakj Wissenschoft ut met Fäasejcht.
13 Däm Herr Gott siene Forjcht es Beeset to hausse; Ekj haus Stolltheit un selfst Leew, un dän Beesa Wajch, un daut fedreidet Mul.
14 Rot un jesunde Weisheit sent Miene; Ekj sie Festentnis; ekj ha Krauft.
15 Derjch Mie doone Kjeenijchs Jerajchtijchkjeit utjäwe.
16 Kjeenijch Säns un Helte doone derjch Mie rejeare, un aul dee Rejchta oppe Ead.
17 Ekj ha dän leef dee Mie leef ha, un dee Mie tiedijch seakje, finje Mie.
18 Rikjdom un Ea sent met Mie; aunhoolent Rikjdom un Jerajchtijchkjeit.
19 Miene Frucht es bäta aus Golt, jo, aus reinet Golt; un mien Toonäme es bäta aus daut bastet Selwa.
20 Ekj wank enn dän Stijch fonn Jerajchtijchkjeit, enne Med fonn dän Jerejcht Stijch;
21 Soo daut Ekj mucht feuasoake dän Rikjdom to oawe moake dee Mie leef ha; un ekj woa äare Schatskomasch oppfelle.
22 Dee Herr Gott haft mie aunjeeajent emm Aunfank fonn siene Wäaj, fer siene Woakje fonn dan.
23 Ekj wort fonn dee Eewijchkjeit oppjesat; fonn dee Aunfank, fer däm daut dee Ead wea.
24 Aus doa kjeen Deepet wea, wort ekj fäa jebrocht; aus doa kjeene Wota Kjwale foll Wota weare.
25 Fer däm daut dee Boaj ennjesunke weare, fer dee kjleene Boaj wort ekj fäa jebrocht.
26 Fer däm daut Hee dee Ead un dee Felda jemoakt haud, oda daut hejchste fonn daut Stoff fonn dee Ead.
27 Aus Hee dee Himmels reed muak, wea ekj doa; aus Hee dee Krauns sate deed opp daut Deepet;
28 aus Hee dee Wolkje bowe muak, aus Hee dee stoakje Sprinkjborms muak enn daut Deepe;
29 aus Hee dee Jrense sate deed fa dän See, soo daut daut Wota sien Aunkommendeare nijch äwaträde kunn aus Hee dee Gruntloag fonn dee Ead Befäl jeef;
30 donn wea ekj bie Siene Sied, soo aus en meista Oabeida; un ekj wea jieda Dach sien Fejneaje, un freid mie jiedast mol fer Am;
31 freid mie enne Welt; un mien Fejneaje wea met dee Mensche Kjinje.
32 Nu dan, horjcht no Mie, O jie Kjinje, dan jesäajent sent dee, dee miene Wäaj nofolje.
33 Hea Unjarejchte un sie Weis, un doo daut nijch aufsaje.
34 Jesäajent es dee Maun dee no mie horjcht, dee jieda Dach bie miene Puate luat, en wacht bie mien Däare Past.
35 Dan wäaemma Mie finjt, finjt Läwe; un dee woat Gonnst finje bie däm Herr Gott.
36 Oba wäa jäajen Mie sindijcht deit siene eajne Seel Onnheil, aule dee Mie hausse ha dän Doot leef.
9 Weisheit haft äa Hus jebut; see haft äare säwen Stendasch utjekjoaft;
2 see haft äa Schlachtfee jeschlacht; see haft äa Wien ennjereat; see haft dän Desch oppjesat.
3 See haft äare Deenstmäakjes rut jeschekjt; see schrijcht fonn dee hejchste Städe enne Staut;
4 Du Eenfeltja, lot am hia enenn dreihe; un see sajcht to däm dee oone Hoat es:
5 Komm un doo fonn mien Broot äte, un drink fonn mien Wien dee ekj ennjereat ha;
6 Felot dee Noare un läw; un go enn dän Festentnis Wajch.
7 Wäa en Spatta femone deit kjrijcht Schaund fa sikj selfst; un wäa en beesa Maun dodle deit, kjrijcht ne Plak opp sikj.
8 Doo en Spatta nijch dodle, sest woat hee die hausse, doo en weisa Maun dodle, un hee woat die leef ha.
9 Jeff to däm weisa Maun, un hee woat noch weisa senne; doo en jerajchta Maun unjarejchte, un hee woat toonäme enn leare.
10 Däm Herr Gott ferjchte es dee Aunfank fonn Weisheit, un däm Heilja kjane es Festentnis.
11 Dan derjch mie sent diene Doag femeat, un dee Joare fonn dien Läwe woare meeha senne.
12 Wan du Weis best, dan woascht fa die selfst Weis senne; oba wan du feachte deist, dan woascht du daut auleen droage.
13 Ne noarische Fru es lud; dee es oonbedocht un weet nuscht.
14 Dan see set bie dee Däa enn äa Hus, enn ne Set enn dee huage Städe enne Staut;
15 dän aun to roope dee doa febie gone; dee jlikj enn äare Wäaj gone;
16 dee Eefeltje, lot däm hia enenn dreihe; en dee, dee nich en Hoat haft, sajcht see to am:
17 Jestolne Wotasch sent seet, un Broot daut emm Jeheeme jeäte woat es auanjenäm.
18 Oba hee weet nijch daut dee Doodje doa sent; siene Jast sent enn daut Deepet fonne Hal.
3 Fang wie wada aun onns selfst to lowe? Oda mott wie Lowbreew ha aun junt, oda fonn junt, soo aus aundre?
2 Jie sent onns Breef, enn onnse Hoate jeschraewe, daut fonn aule Maun jekjant en jelaest woat;
3 en es jeoppenboat daut jie Christus sien Breef sent, dee derch onns en Deenst es, nich met Tint jeschraewe, oba met daen laewende Gott sien Jeist, uk nich opp steenane Tofle, oba opp menschliche Hoat Tofle.
4 Soon Tofetruehe ha wie derch Christus to Gott.
5 Nich daut wie faeijch sent ut onns selfst irjent waut fonn onns selfst to raeakjne, oba onnse faeaijchkjeit kjemt fonn Gott,
6 dee onns faeijch jemoakt haft aus Deena fa daut niehet Bunt to senne, nich enn Buakstowe, oba emm Jeist; dan Buakstowe moake Doot, oba dee Jeist jeft Laewe.
7 Nu oba, wan dee Deenst tom Doot, dee met Buakstowe daut enn Steena jeschraewe wea, enn Harlichkjeit wea, soo daut dee Kjinja Iesrael nich kunne Mooses sien Jesecht aunkjikje waeajen dee Harlichkjeit dee doch feschwunk,
8 woo fael meeha woat dee Deenst emm Jeist enn Harlichkjeit senne?
9 Dan wan dee Deenst to Fedaumnes Harlichkjeit brocht, woo fael rikja enn Harlichkjeit es dee Deenst de Jerachtichkjeit.
10 Dan werklich daut waut donn feharlicht wea, wea nich Harlichkjeit jaeajen dee fael jratre Harlichkjeit.
11 Dan wan daut waut feschwingt derch Harlichkjeit kjeem, woo fael meeha dee Harlichkjeit dee bliewe woat.
12 Sentamol wie soone Hopninj ha, sent wie seeha brow,
13 nich soo aus Mooses, dee sikj en Schleia fer sien Jesecht must hoole, daut dee Kjinja Iesrael nich kjikje sulle opp daut waut feschwunk.
14 Oba aea Senn wea hoat jemoakt. Dan bott daen fonndoagsche Dach blift daut Schleia fer an wan daut oolet Bunt jelaest woat; daut Schleia daut enn Christus wajch jenome woat.
15 Oba bott dis Dach, wan Mooses jelaest woat, licht daut Schleia opp aea Hoat;
16 oba wan aea Hoat sikj nom Herr bekjeat, dan es daut Schleia wajch jenome.
17 Nu de Herr es dee Jeist; en wuaemma daem Herr sien Jeist es, doa es Frieheit.
18 Oba wie aule seene met en opnet Jesecht daem Herr siene Harlichkjeit soo aus enn en Speajel, en sent doaderch je-endat fonn eene Harlichkjeit no noch eene Harlichkjeit, fonn daem Herr Jeist.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer