Old/New Testament
Dee 146 Psalm
1 Preis däm Herr Gott; preis däm Herr Gott, O miene Seel.
2 Soo lang aus ekj läw woa ekj däm Herr Gott preise; ekj woa Preis sinje to Gott soo lang aus ekj woa romm senne.
3 Doo dien Fetruehe nijch enn Helte stale, enn en Mensch sien Sän, dan doa es kjeene Radunk enn am.
4 Sien Odem woat oppheare, hee jeit trigj no dee Ead; siene Jedanke feschwinje enn dän Dach.
5 Jesäajent es dee, dee Joakopp sien Gott haft to Help; sien Fetruehe es enn däm Herr Gott, sien Gott;
6 Dee de Himmels un dee Ead jemoakt haft, dän See, un aules daut doabenne es; dee Woarheit bewoat fa emma;
7 Dee Jerejcht towäaj brinjt fa dän dee bedrekjt sent; dee Äte jeft to dee hungrije; un deit dee Jefangne frie moake;
8 Dee Herr Gott moakt dee Blinje äare Uage op; dee Herr Gott häft dän opp dee dol jeboage sent; dee Herr Gott haft dee Jerajchte leef;
9 Dee Herr Gott bewoat dee framde; Hee moakt dee Weisekjinje un Wätfruhes äare Laust leijchta; oba Hee deit dee Beese äa Wajch feschmiete.
10 Dee Herr Gott woat fa emma rejeare; O Zion, dien Gott fonn Jennerazion no Jennerazion. Preis däm Herr Gott.
Dee 147 Psalm
1 Preis däm Herr Gott; dan daut es goot Preis to sinje to onns Gott; wiels Preis es fejneajcht un aunjenäm.
2 Dee Herr Gott deit Jerusalem oppbuhe; Hee saumelt dee rutjedrengde fonn Iesrael toop.
3 Hee heelt dän dee en jebroaknet Hoat habe, en binjt äare Sorj opp.
4 Hee bestemmt daut Numma fonn dee Stearns; Hee nant dee aule bie Nome.
5 Onns Herr es Groot un foll groote Macht; doa es kjeene Jrens to sien Festentnis.
6 Dee Herr Gott deit dee Bedrekjte äare Laust leijchta moake; Hee schmitt dee Beese dol no de Ead.
7 Sinjt to däm Herr Gott met Danksagunk, sinjt Preise to Gott opp ne Jittoa,
8 Dee de Himmels bedakjt met Wolkje; dee Räajen reed moakt fa dee Ead, dee daut Grauss wausse moakt.
9 Hee jeft dee Tiare äa Äte, to dee junje Krauge dee schriehe.
10 Hee haft kjeen Fejneaje enn en Piat siene Macht; un kjeen Fejneaje enn en Maun siene Been.
11 Dee Herr Gott haft Fejneaje enn dän dee Am ferjchte; soone dee enn sien Erboarme hope.
12 Preis däm Herr Gott, O Jerusalem; preist jun Gott, O Zion.
13 Dan Hee haft dee Stange fonn june Puate stoakj jemoakt; Hee haft diene Säns enn die jesäajent.
14 Hee moakt Fräd enn diene Jrense, Hee moakt die tofräd met daut Fattet fomm Weit.
15 Hee schekjt sien Aunkommendeare rut opp dee Ead; siene Wead ranne pienijch.
16 Hee jeft Schnee soo aus Woll; Hee festreit dän witta Frost soo aus Ausch.
17 Hee schmitt sien Ies rut soo aus Kjreemle; wäa kaun bestone fer siene Kold?
18 Hee schekjt sien Wuat rut un deit dee schmelte; Hee moakt sien Wint to blose, un dee Wotasch rane.
19 Hee jeft sien Wuat to Joakopp; siene Fäaschrefte un siene Jerejchte to Iesrael.
20 Hee haft nijch soo jedone to irjent ne Nazion; un dee ha siene Jerejchte nijch jewist. Preist däm Herr Gott.
15 Nu moak ekj junt daut Evanjeelium bekaunt, Breeda, daut ekj junt jepraedicht haud, daut jie uk aunneeme, enn woont jie uk stone,
2 derch woont jie uk jerat sent wan jie daut Wuat faust hoole daut ekj junt jepraedicht hab, buta wan jie emsonnst jejleeft ha.
3 Dan ekj brocht junt daut waut daut easchte es, daut ekj uk jekjraeaje haud, daut Christus fa onnse Sinde storf no de Schreft no;
4 en daut am begroft wort, en de Dredde Dach fom Doot oppstunt no de Schreft no;
5 en daut hee sikj seene leet fonn Seefas, donn fonn dee Twalw;
6 en no daem leet hee sikj seene fonn aewa fief Hundat Breeda opp eemol, fonn daen de measchte nu noch laewe, oba eenje sent aul enjeschlope.
7 No daem leet hee sikj seene fonn Joakopp, donn fonn aul dee Apostel;
8 en tolatst let hee sikj uk noch fonn mie seene, aus eene dee nich to rachte Tiet jebuare wea.
9 Dan ekj sie de jeringste unja dee Apostel, en sie et nich emol weat en Apostel jenant to woare, wiel ekj Gott siene Jemeent fefollcht hab.
10 Oba derch Gott siene Jnod sie ekj waut ekj sie, en siene Jnod aun mie wea nich emsonst, oba ekj ha fael meeha jeoabeit aus aul dee aundre, doch nich ekj, oba Gott siene Jnod dee met mie es.
11 Aufet nu ekj sie, oda jane, so doo wie praedje, en soo ha jie jejleeft.
12 Oba wan Christus jepraedicht woat daut hee fom Doot oppjestone es, woo kjemt daut, daut eenje mank junt saje daut dee Doodes nich woare oppstone?
13 Nu wan doa nich en Oppstone woat senne fonn dee Doodes, dan es Christus uk nich oppjestone.
14 En wan Christus nich oppjestone es, dan haft onnse Praedicht kjeene Enhault, en jun Gloowe es uk ladijch;
15 en wie sent jefunje soo aus faulsche Zeij fonn Gott; wiel wie saede fonn Gott daut hee Christus fom Doot oppjewakjt haud, daem hee nich oppjewakjt haud wan dee Doodes nich oppstone woare.
16 Dan wan dee Doodes nich oppstone, dan es Christus uk nich fom Doot oppjestone;
17 En wan Christus nich oppjestone es, dan es jun Gloowe nutsloos, en jie sent noch enn june Sinde.
18 Dan sent dee uk, dee enn Christus enjeschlope sent, feloare.
19 Wan wie bloos enn dit laewe enn Christus jehopt habe, dan sent wie daut aelendichste fonn aule Mensche.
20 Oba nu es Christus fom Doot oppjestone, en es daut easchte Frucht fonn daen dee enjeschlope sent.
21 Dan seit derch een Maun de Doot kjeem, jrod so es derch een Maun daut Oppstone fom Doot uk jekome.
22 Dan soo aus enn Adam aule stoawe, so uk enn Christus woare aule laewendich jemoakt woare.
23 Oba en jieda no siene eajne Ordninj; Christus daut easchte Frucht, en no daem dee, dee am aunjeheare wan hee kjemt.
24 Dan kjemt daut Enj, wan hee Gott daem Foda daut Kjeenichrikj aufleewat, wan hee aule Harschoffte, Rejiera, en Jewaultje fetilcht haft.
25 Dan hee mott rejiere bott hee aul siene Fiend unja siene Feet jelajcht haft.
26 De latste Fient dee fetilcht woat es de Doot; dan hee haft aules unja siene Feet enunjajedone.
27 Oba wan hee sajcht daut aules es unjajedone, esset kloa daut dee, dee am aules unjudoan jemoakt haft, doamet nich jemeent es.
28 Oba wan am eascht aules unjadon es, dan woat de Saen selfst daem unjadon senne dee am aules unjadon muak, daut Gott aules enn aulem woat senne.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer