Previous Prev Day Next DayNext

Old/New Testament

Each day includes a passage from both the Old Testament and New Testament.
Duration: 365 days
Reimer 2001 (REIMER)
Version
Sprejchwead 16-18

16 Dee Hoat Ordnunje sent fa Menschheit, un dee Auntwuat fonn dee Tung fonn däm Herr Gott.

Aul däm Mensch siene Wäaj sent rein enn siene eajne Uage; oba dee Herr Gott deit dee Jeiste mäte.

Laj diene Woakje opp däm Herr Gott, dan woare diene Jedanke jesäajent senne.

Dee Herr Gott haft aules jemoakt fa sien Tswakj; jo, soogoa dee Gottloose fa dän beesa Dach.

Dee Herr Gott hausst jieda eena dee en stoltet Hoat haft; wan Henj uk toop fote, woat hee doch nijch oone Schult senne.

Dee Sind woat bedakjt derjch Erboarme un Woarheit; un Mensche dreihe fonn Beeset wajch derjch däm Herr Gott siene Forjcht.

Wan en Maun siene Wäaj fa däm Herr Gott sien Jefaule sent, dan moakt Hee soogoa siene Fiend met am enn Fräd senne.

Bäta es en kjlien bät met Jerajchtichkjeit aus groota Jewenst oone Rajcht.

En Maun sien Hoat plont sien Wajch; oba Dee Herr Gott deit siene Staupe ordne.

10 Doa es ne Räd enn däm Kjeenijch siene leppe; sien Mul es nijch hinjalestich enn Jerejcht.

11 En rajchtet Jewijcht Schol es däm Herr Gott siene; aul dee Steene enn dee Tausch sent sien Woakj.

12 Daut es en Dinkj tom hausse wan dee Kjeenijch Gottlooset aunjeit; dan dee Troon woat bestädijcht derjch Jerajchtichkjeit.

13 Jerajchte Leppe sent dee Kjeenije äa Fejneaje; un dee ha däm Leef dee opprajchtijch räde deit.

14 En Kjeenijch siene Oaja es soo aus eena dee Norejcht bringt fonn Doot; oba en weisa Maun woat daut bedakje.

15 Doa es Läwe enn daut Lijcht fonn däm Kjeenijch sien Jesecht; un sien Gonnst es soo aus ne Wolkj dee lota Räajen brinjt.

16 Woo fäl bäta es daut Weisheit to kjriehe aus Golt! Un Festentnis es bäta to wäle aus Selwa.

17 Dee Opprajchte äa Wajch es fonn Beeset wajch to dreihe; wäa siene Seel bewoat jeft Oobacht opp sien Wajch.

18 Stolltheit kjemt fer Fenijchte; un en Huachmootja Jeist fer en Faule.

19 Daut es bäta en deemootje Jeist to habe met dee Oame aus dän Raup enn to deele met dee Stollte.

20 Wäa fäasejchtijch haundelt woat Goots finje; un wäa enn däm Herr Gott fetruehe deit, woo froo es Soona!

21 Dee Weise enn Hoat sele Fäasejchtijch jenant woare; un Leppe Seetnis deit Leare femeare.

22 Fäasejcht es ne Läweskjwal to dän dee daut habe; oba daut unjarejchte fonn Noare es Domheit.

23 Däm Weisa sien Hoat moakt sien Mul Fäasejchtijch, un hee deit leare toolaje opp siene Leppe.

24 Scheene Wead sent soo aus en Äwafluss fonn Honnijch, seet to dee Seel un heele to dee Knoakes.

25 Doa es en Wajch dee schient rajcht to senne to Maun sien Jesejcht, oba daut Enj doafonn es dee Doodes Wajch.

26 Wäa oabeide deit, oabeit fa sikj selfst; oba sien Mul deit am aunsporne.

27 En weatloosa Maun deit Beeset plone; un daut es soo aus en Fia daut opp siene Leppe brennt.

28 En fekjeada Maun deit Striet feuasoake; un wäa fuschelt deit goode Frind utaneen brinje.

29 En rosenda Maun lockt sien Noba, un feuasoakt däm enn en Wajch to gone daut nijch goot es.

30 Wäa siene Uage too moakt fedreide Dinje to doone, siene Leppe toop kjniepe, dee brinjt Beeset äwadäl.

31 En greiwa Kopp es ne Kroon fonn Harlijchkjeit; daut es enn dän Wajch fonn Jerjachtijchkjeit to finje.

32 En Mensch dee langsam es oajalijch to woare es bäta aus dee Majchtja; un wäa sien Jeist beharscht aus soona dee ne Staut enn nemt.

33 Daut Looss woat enn dee Schoot jeschmäte, oba aul daut ennordne es fonn däm Herr Gott.

17 Daut es bäta en dreajet biet Broot to habe un Fräd doamet, aus en Hus foll Opfa met Jachte.

En Deena dee fäasejchtijch es woat äwa en Sän harsche dee Schaund brinjt, un hee woat en poat fonn daut Oafgoot habe mank dee Breeda.

En Grope tom reinje fa Selwa, un dee Owe fa Golt; oba dee Herr Gott prooft daut Hoat.

Wäa Beeset deit jeft Acht opp faulsche Leppe; en Läajna horjcht no ne Tunj dee beeset Janka haft.

Wäa dee Oame feacht deit sien Erschaufa utschempe; wäa sikj freit wan doa Onnjlekj kjemt, woat nijch Schultloos senne.

Grootsäns sent oole Mana äare Kroone; un Fodasch sent äare Säns äare Harlijchkjeit.

Ne Lepp dee fäl räde deit es nijch paussent fa en Noa; woo fäl weinja sent en Ferscht siene Leppe dee leaje.

Schmäajelt es en Steen fonn Jnod enn däm siene Uage dee dee haft; wuaemma hee han dreit, es hee fäasejchtijch.

Wäa ne Äweträadunj toodakjt seakjt Leew; oba wäa ne Sach wiet un Breet fespreet deit Frind utaneen brinje.

10 En weisa Maun nemt Dodle aun meeha aus hundat Striepe opp en Noa.

11 Wäa jäajenaun es seakjt Beeset, soo es en feemäsja Norejchtdroaga dee jäajen am jeschekjt es.

12 Lot en Boa fonn wäm äare Junja wajch jenomen sent, en Maun trafe, leewa aus en Noa enn sienen Noarheit.

13 Wäa Beeset fa Goots beloone deit, fonn däm woat Beeset nijch fonn sien Hus feschwinje.

14 Dee Aunfank fonn Striet es soo aus wan Wota rut jelote woate; doarom felot Jachta fer däm dautet utbrakjt.

15 Wäa dee Gottloose rajchtfoadijcht, un dee Jerajchte fedaume deit, dee Herr Gott hausst dän beid.

16 Wuaromm es doa Loon enn däm Noa siene Haunt Weisheit to kjriehe, un doa es nijch en Hoat?

17 En Frint haft emma Leew; oba en Brooda es jebuare fa ne Trubbel Tiet.

18 En Mensch oone Hoat deit Henj klautsche; hee deit fespräakje mank siene Frind.

19 Wäa Striet leef haft, haft Jäajenstaunt leef; wäa ut siene Däa rut jeit seakjt Fenijchtunj.

20 Wäa en fekjeadet Hoat haft finjt kjeen Goots; un wäa ne kromme Tung haft, felt enn Beeset enenn.

21 Wäa Foda es to en Noa haft Trua doafäa; jo, en Noa sien Foda haft kjeene Freid.

22 En froohet Hoat moakt fa goodet Heele; oba en jeschloagna Jeist dreajcht dee Knoakes.

23 Eena nemt Schmäajelt ut en Beesa sien Bossem dee Jerajchtichkjeit Wäaj ut to strakje.

24 Enn dee Weise äa Jesecht es Weisheit; oba en Noa siene Uage sent enn dee Enj fonn dee Ead.

25 En noarischa Sän es en Fedruss to sien Foda; un Bettanis to ar dee am to Welt brocht.

26 Daut es nijch goot Jeltschult opp to laje opp dee Opprajchte; un Helte to strofe fa Opprajchtichkjeit.

27 Wäa siene Wead trigj helt weet Wissenschoft; en festentnisa Mensch es kjeel enn Jeist.

28 Soogoa en Noa woat fa Weis aunjeseene wan hee stell es; wäa siene Leppe toohelt woat aunjeseene aus Festentnis to habe.

18 Wäa sikj selfst aufsondat seakjt sien eajnet Fejneaje; hee brakjt rut jäajen aule Weisheit.

En Noa haft kjeen Fejneaje enn Festentnis, blooss enn sien eajnet Hoat op dakje.

Wan dee Beese kome, dan kjemt uk feachte; un met Schaund kjemt uk fäaschmiete.

Dee Wead ut en Maun sien Mul sent soo aus deepe Wotasch; dee Kjwal fonn Weisheit soo aus en kjleena Fluss dee rant.

Dee Beese äa Jesejcht to eare es nijch goot; oda dee Jerajchte auntsied to sate enn Jerejcht.

En Noa siene Leppe doone striede, jo, sien Mul roopt fa en Sträakj.

En Noa sien Mul es sien Fenijchte, un siene Leppe sent dee Schlenj fa siene Seel.

En Klotjedroaga siene Wead sent soo aus ne Wund; jo, dee gone rauf no daut bennaschte fonn daut Hoat.

Un wäa ful es enn siene Oabeit, es en Brooda to däm dee fenijchte deit.

10 Däm Herr Gott sien Nome es en stoakje Torm fonn Macht; dee Jerajchta rant doa enenn, un es nehejcht jestalt.

11 Däm rikja Maun sien Rikjdom es siene stoakje Staut; un aus ne huage Waunt enn sien Ennbilniss.

12 Fer Fenijchte es en Maun sien Hoat stolt; oba Deemoot kjemt fer Ea.

13 Wan wäa ne Sach beauntwuat fer däm daut hee daut gaunset heat, dan es daut Domheit un Schaund to am.

14 En Maun sien Jeist woat am derch siene Krankheit halpe; oba wäa kaun en Jeist fedroage dee fewunt es?

15 Dee Fäasejchtje äa Hoat kjricht Wissenschoft; un dee Weise äa Ua seakjt Wissenschoft.

16 En Maun sien Schmäajelt moakt Rum fa am un brinjt am fer majchtja Mane.

17 Wäa siene Sach daut easchte fäa brinjt schient rajcht to senne; oba sien Noba kjemt un prooft am ut.

18 Daut Loos deit Striet opphäwe, un deit scheede tweschen dee Majchtje.

19 En Brooda beleidijcht es oaja aus ne Staut dee befastijcht es; jo, äa Striet es soo aus ne feriejeldet Schlott.

20 En Maun sien Buck woat tofräd senne met daut Frucht fonn sien Mul; hee woat tofräd senne met dee Arnt fonn siene Leppe.

21 Doot un Läwe es enn däm Tung siene Macht; un wäa daut leef haft woat siene Frucht Äte.

22 Wäa ne Fru finjt, finjt Goots, en kjrijcht Gonnst fonn däm Herr Gott.

23 Dee Oame räde met prachre, oba dee Rikje doone rietent auntwuate.

24 En Maun met Frind kunn oppjebroake woare; oba doa es Eena dee dijchta bie es aus en Brooda.

2 Korinta 6

Wiel wie siene Metoabeide sent, doo wie junt prachre daut jie nich Gott siene Jnod emsonst kjriehe.

Dan hee sajcht: "Ekj ha die enn ne aunjenaeme Tiet aunjenome, en enn dee Radunksdach holp ekj die; Kjikj! nu es ne aunjenaeme Tiet - dit es dee Radunksdach".

En wie jaewe enn kjeene Sach en Aunstoos, daut dee Deenst nich sul beschuldijcht woare;

oba enn aulem bewies wie onns selfst aus Gott siene Deena, enn fael Jedult, enn Liede, enn Noot, enn Angst, enn Schlaeaj,

enn Jefenknesse, enn Opprua, en schwoare Oabeit, enn Wachte, enn Fauste,

enn Reinheit, enn Erkjantnes, enn Uthoole, sent leeftolich, em heilje Jeist, enn reine Leew,

enn en woarheits Wuat, enn Gott siene Krauft, derch jerachtichkjeits Jewaea aune rajchte en linke Haunt,

derch Ea en Onnea, derch schlajchte oda goode Noraed, aus Fefeara en doch Woarheits Mana,

aus Onnbekaunde en doch bekaunt, aus soone dee stoawe en doch laewe, aus soone dee jeschloage woare oba nich Doot jemoakt,

10 aus soone dee truare en doch emma Froo sent, aus Oame, en doch fael Rikj moake, aus soone dee Nusscht ha, en doch aules eajne.

11 Wie ha onns Mul opjemoakt to junt, jie Korinta, en onns Hoat ha wie opjemoakt fa junt.

12 Nich daut jie nich Rum ha enn onns, doa es enn june eajne Hoate nich Rum.

13 Nu fa ne Belooninj, ekj raed soo aus to miene Kjinje, moakt Rum uk fa onns.

14 Lot junt nich met dee Onnjleewende toop spaune enn en framdet Joch; dan waut ha Jerajchtichkjeit en Onnjerajchtichkjeit em jemeene? en waut fa Jemeenschofft haft Licht en Diestaness?

15 En woo kaun Christus met Belial stemme? oda waut fonn Poat haft en Jleewenda met soonem dee nich jleeft?

16 Oda waut haft Gott sien Tempel toop met Jetse? Dan wie sent daen laewendja Gott sien Tempel, soo aus Gott saed: "Ekj woa mank an wone, en mank an waundle, en ekj woa aea Gott senne, en see woare mien Follkj senne.

17 Doaromm komt rut fonn mank an, en sonndat junt auf fonn an," sajcht de Herr, "en reat daut Onnreine nich aun;

18 en ekj woa junt oppnaeme, en woa fa junt en Foda senne, en jie sele fa mie Saens en Dajchta senne," sajcht de Herr, dee Aulmajchtja.

Reimer 2001 (REIMER)

Copyright © 2001 by Elmer Reimer