Old/New Testament

⁴ “શું તને ખબર નથી કે, પ્રાચીન કાળથી, એટલે કે મનુષ્ય પૃથ્વી પર આવીને વસ્યો ત્યારથી
⁵     દુષ્ટ લોકોની કીર્તિ ક્ષણભંગુર છે,
    તથા નાસ્તિકનો આનંદ ક્ષણિક છે?
⁶ એનું ઘમંડ ભલેને આકાશ જેટલું ઉંચુ થાય,
    એનું મસ્તક ભલેને વાદળોને આંબી જાય;
⁷ પણ એ પોતાના જ વિષ્ટાની જેમ હંમેશને માટે નાશ પામે છે.
    જેમણે એને જોયો છે તેઓ પૂછે છે; ‘તે ક્યાં છે?’
⁸ સ્વપ્નની જેમ તે અદ્રશ્ય થઇ જશે.
    રાત્રિના સંદર્શનની જેમ તે અદ્રશ્ય થઇ જશે.
⁹ જેણે તેને જોયો હતો, તે તેને ફરી કદી જોઇ શકશે નહિ.
    તેનું કુટુંબ તેની સામે ક્યારેય નહિ જોવે.
¹⁰ દુષ્ટ માણસનાં સંતાનો એ ગરીબ પાસેથી જે
    લીધું હતું તે પાછું આપશે.
¹¹ તે જ્યારે જુવાન હતો, તેના હાડકા મજબૂત હતા.
    પણ તેના બાકીના શરીરની જેમ, તેઓ ધૂળમાં મળી જશે.

¹² “તેણે પોતાની દુષ્ટતાના સ્વાદમાં આનંદ માણ્યો છે.
    દુષ્ટતાને તેણે પોતાના મુખમાં ધીમે ધીમે ઓગળવા દીધી છે.
¹³ દુષ્ટ માણસ અનિષ્ટ ને માણે છે.
    તે તેનાથી છૂટવા માગતો નથી.
    તે તેના મોઢામાં સાકરના ટૂકડા જેવું છે.
¹⁴ પરંતુ તેનાં પેટમાં એ અનિષ્ટ ઝેરમાં બદલાઇ જશે.
    તે તેની અંદર કડવા ઝેર જેવું થઇ જશે, સાપના ઝેર સમાન.
¹⁵ એણે જે ધનસંપતિ ગળી ગયો છે તે એણે ઓકી નાખવી પડે છે.
    દેવ એનાં પેટમાંથી એ કઢાવે છે.
¹⁶ એણે જે શોષી લીધું હતું તે સાપનું ઝેર હતું.
    સાપનો એ ડંખ એને મારી નાંખે છે.
¹⁷ તેણે હડપ કરી લીધેલી વસ્તુઓ તેને આનંદ આપશે નહિ,
    તેને દૂધ અને મધની નદીઓનો આનંદ મળશે નહિ.
¹⁸ એણે મહેનતથી જે મેળવ્યું છે તે ભોગવ્યાં વિનાજ એને પાછું આપવું પડશે.
    જે ધનસંપતિ એ કમાયો છે તે એ માણી શકશે નહિ.
¹⁹ કારણકે એણે ગરીબોને રંજાડ્યાં છે ને તરછોડ્યાં છે,
    બીજાના બાંધેલા ઘર પચાવી પાડ્યાં છે.

²⁰ “તે કદી ધરાયો નથી.
    તેની ધનસંપતિ તેને બચાવી શકશે નહિ.
²¹ તે જ્યારે ખાય છે, કાંઇ બાકી રહેતું નથી.
    તેની સફળતા સતત રહેતી નથી.
²² એ સિદ્ધિના શિખરે હશે ત્યારે જ આફતો તેને હંફાવશે.
    તેની આફતો સંપૂર્ણ શકિત પૂર્વક તેના ઉપર ઊતરી પડશે.
²³ જ્યારે તેનું પેટ તેને જે જોઇએ છે તેનાથી ભરાયું હશે,
    દેવ તેની સામે ભભૂકતા ક્રોધનો વરસાદ વરસાવશે.
    દેવ તેના પર સજાનો વડસાદ વરસાવશે.
²⁴ જો એ લોઢાની તરવારમાંથી છટકી જશે તો
    કાંસાનું બાણ એને વીંધી નાખશે.
²⁵ તેના પેટમાંથી બાણ આરપાર નીકળી જશે,
    અને પીઠમાંથી ભોંકાઇને બહાર આવશે.
તેની ચળકતી ધાર તેના પિત્તાશયને વીંધી નાખશે.
    તે ભયથી આઘાત પામશે.
²⁶ તેનો ખજાનો અંધકારના ઊંડાણમાં ખોવાઇ જશે.
    પ્રચંડ અગ્નિ કે જેનો કોઇ માનવે આરંભ કર્યો નથી.
    તેના માલ સામાનનો નાશ કરશે અને તેનું જે કાંઇ બાકી છે તે સર્વ ભસ્મીભૂત થઇ જશે.
²⁷ આકાશ તેનો ગુનો ઉઘાડો પાડશે;
    પૃથ્વી એની વિરુદ્ધ સાક્ષી પૂરશે.
²⁸ જે દિવસે દેવનો પ્રકોપ ફાટી નીકળશે તે દિવસે ધસમસતાં
    પૂરમાં એનાં ઘરબાર તણાઇ જશે.
²⁹ દેવ દુષ્ટ લોકોને આ પ્રમાણે કરશે અને આ એજ છે
    જે તે તેમને આપવાની યોજના કરે છે.”

⁴ “શું મારી ફરિયાદ માણસ સામે છે?
    હું શા માટે અધીરો ના થાઉં?
⁵ મારી દશા તો જુઓ! અને આઘાત પામજો મહેરબાની કરીને
    તમારા મોઢા પર તમારો હાથ મૂકી અને ઢાંકી દેશો.
⁶ હું યાદ કરું છું ત્યારે ગભરાઇ જાઉં છું.
    હું ભયથી જી ઊઠું છું.
⁷ શા માટે દુષ્ટ માણસો લાંબુ જીવે છે?
    શા માટે તેઓ વૃદ્ધ થાય છે અને સફળ રહે છે?
⁸ દુષ્ટ લોકો તેમના સંતાનોને મોટાં થતા જુએ છે.
    દુષ્ટ લોકો પોતાના પૌત્ર-પૌત્રીઓને જોવા માટે જીવે છે.
⁹ એમનાં ઘર સુરક્ષિત હોય છે, તેઓ ડરતા નથી તેઓને સજા
    આપવા માટે દેવ લાકડીનો ઊપયોગ કરતા નથી.
¹⁰ તેઓના બળદો જાતીય સંબધ બાંધવામાં કદી નિષ્ફળ જતા નથી.
    તેઓની ગાયો વાછરડાંઓને જન્મ આપે છે અને વાછરડાંઓ મરેલા જન્મતા નથી.
¹¹ દુષ્ટ લોકો તેઓના સંતાનોને ઘેટાંના બચ્ચાંઓની જેમ બહાર રમવા મોકલે છે.
    તેઓના સંતાનો આસપાસ નાચે છે.
¹² તેઓ નાચગાનમાં પોતાનો સમય પસાર કરે છે, તેઓ વાંસળી, સારંગી અને ખંજરીના તાલે ગાય છે અને ઝૂમે છે.
¹³ દુષ્ટ લોકો તેઓના જીવન દરમ્યાન સફળ થવાનો આનંદ માણે છે.
    ત્યાર પછી તેઓ મૃત્યુ પામે છે અને પીડા વગર તેઓની કબરમાં જાય છે.
¹⁴ તો પણ દુષ્ટ લોકો દેવને કહે છે, ‘અમને એકલા મૂકી દો’
    તમે અમારી પાસે શું કરાવવા માગો છો તેની અમને ચિંતા નથી.
¹⁵ તેઓ કહે છે, ‘સર્વસમર્થ દેવ કોણ છે?
    અમારે તેમની સેવા શા માટે કરવી જોઇએ?
    શું એમને પ્રાર્થના કરીને કાઇ નહિ વળે?’

¹⁶ “એ સાચું છે કે દુષ્ટ લોકો પોતાની જાતે સફળ થયા નથી.
    હું તેઓની સલાહ પ્રમાણે અનુસરી શકતો નથી.
¹⁷ પણ કેટલીવાર દેવ અવારનવાર
    દુષ્ટ લોકોનો દીવો ફૂંક મારીને ઓલવે છે?
    કેટલીવાર દુષ્ટ લોકોને સમસ્યાઓ હોય છે?
¹⁸ આપણે એને કેટલીવાર હવામાં ખરસલાંની જેમ ઊડી જતો જોયો છે?
    વંટોળિયામાં ફોતરાઁની જેમ ફૂકાંઇ જતો જોયો છે?
¹⁹ તમે કહેશો, ‘દેવ તેઓના પાપની સજા તેઓના સંતાનોને કરે છે.’
    પણ દેવ જો તેઓને સજા કરે, તોજ તેઓને જાણ થશે કે તેઓ તેઓના પોતાના પાપોને લીધેજ સજા ભોગવી રહ્યાં છે!
²⁰ પાપીને પોતાની સજા જોવા દો.
    તેને સર્વસમર્થ દેવનો ક્રોધ અનુભવવા દો.
²¹ જ્યારે દુષ્ટ માણસના જીવનનો અંત આવે છે, અને તે મરી જાય છે,
    તે તેની પાછળ રહેલા કુટુંબની ચિંતા કરતો નથી.

²² “માણસ શું દેવને પાઠ ભણાવી શકશે?
    દેવ ઉચ્ચ સ્થાનના લોકોનો પણ અભિપ્રાય બાંધે છે.
²³ કોઇ માણસ મરી જાય છે ત્યાં સુધી તંદુરસ્ત રહે છે
    તથા સુખચેનમાં રહે છે.
²⁴ તેના શરીરને સારું પોષણ મળ્યું હતું
    અને તેના હાડકાં હજીપણ મજબૂત હતા.
²⁵ પરંતુ બીજો તો પોતાના જીવનમાં કષ્ટ ભોગવતો મૃત્યુ પામે છે,
    અને કદી સુખનો અનુભવ કરતો નથી.
²⁶ પણ માટીમાં તો એ બંને એક સાથે મળી જાય છે
    અને જીવડાં તેઓ બંને ઉપર પથરાઇ જાય છે અને તેમને ઢાંકી દે છે.

²⁷ “જુઓ, તમારા વિચારો હું જાણું છું
    અને હું જાણું છું તમે મને દુ:ખ પહોચાડવા માગો છો.
²⁸ તમે કહો છો, ‘એ મહાશયનું ઘર ક્યાં છે?
    એ દુષ્ટ માણસ વસતો હતો તે જગા ક્યાં છે?’

²⁹ “શું તમે રસ્તે જનારાઓને પૂછયું?
    તમે ખાત્રીપૂર્વક તેઓની વાતો માનશો?
³⁰ ભૂંડો માણસ સંકટના સમયે બચી જાય છે.
    દેવના કોપમાંથી દુષ્ટ ઊગરી જાય છે.
³¹ તેણે જે દુષ્કર્મો કર્યા તે માટે તેને કોઇ જાહેરમાં ઠપકો આપી શકતું નથી.
    તેણે જે કર્યુ છે તે માટે તેને સજા આપનાર કોઇ નથી.
³² ઊલટું તેની કબરનુ રક્ષણ કરવાની વ્યવસ્થા કરવામાં આવી છે.
    તેને માન અપાય છે.
³³ એની કબરમાં માટી પણ એની આસપાસ નરમાશથી પથરાઇ જાય છે.
    એની આગળ અને પાછળ મોટી મેદની હોય છે.

³⁴ “અને તમે! શા માટે મને ખોટા આશ્વાસન આપો છો?
    તમારા એક એક જવાબ સદંતર જૂઠા છે.”