Book of Common Prayer

Одговорната задача на апостолите

4 Мене и Аполос треба да не сметате за Христови служители на кои им е доверено да раководат со Божјите тајни^[a]. ² А од секој раководител се бара верно да ги извршува поставените задачи. ³ Малку ми значи вашата оценка за мене, или оценката од други луѓе. Јас дури ни самиот не се оценувам. ⁴ Навистина, совеста ми е чиста, но и тоа не е доволно за да ме оправда. Господ е Тој што ќе ме оценува.

⁵ Затоа, за ништо не донесувајте конечен суд предвреме, пред да дојде Господ. Тој ќе го изнесе на виделина она што за нас е скриено и невидливо и ќе ги обелодени мотивите на секое срце. Тогаш Бог секого ќе го пофали толку колку што заслужил.

⁶ Драги пријатели, се посочив себеси и Аполос како пример, за да научите што значи поговорката: „Ништо повеќе од она што е напишано во Светото Писмо!“ Не треба да се вообразите, приклонувајќи се кон еден од нас, а понижувајќи го другиот. ⁷ Што ти дава за право да се сметаш за повреден од другите? Што е тоа што го имаш, а да не си го добил од Бога? А ако тоа што го имаш си го добил од Бога, зошто се фалиш со тоа? Зар не се работи за подарок?

⁸ Веќе се заситивте, се збогативте, и без нас си создадовте свое царство. Камо навистина да создадевте царство, па и ние ќе можевме да владееме заедно со вас! ⁹ Понекогаш ми се чини дека нас апостолите Бог не поставил последни, како осуденици на смрт, јавно изложени на приказ пред целиот свет - и пред ангелите и пред луѓето!

¹⁰ Нас не сметаат за глупави, поради посветеноста спрема Христос, а вас верата во Христос ве направи мудри. Ние сме слаби и понижени, а вие сте моќни и почитувани. ¹¹ Се до овој миг ние сме и гладни и жедни, во партали, тепани, без постојано место на живеење. ¹² Работиме до изнемоштеност и се издржуваме од трудот на сопствените раце. Луѓето не навредуваат, а ние ги благословуваме. Не прогонуваат, а ние трпеливо поднесуваме. ¹³ Не напаѓаат, а ние одговараме со љубезни зборови. Се однесуваат спрема нас како да сме отпадок, како смет исфрлен од сите, се до денешен ден.

¹⁴ Не ви го пишувам ова за да ве посрамам, туку да ве посоветувам како мои мили деца. ¹⁵ Дури и да имате десет илјади учители што ќе ве поучуваат за Христос, имате само еден духовен татко. Јас ви ја донесов Радосната вест за Исус Христос и така станав ваш духовен татко. ¹⁶ Затоа ве молам да го следите мојот пример.

Првите ученици на Исус

³⁵ Следниот ден, Јован повторно стоеше со двајца Свои ученици. ³⁶ Тој Го здогледа Исуса како поминува и рече: „Еве Го Божјото Јагне!“ ³⁷ Кога го слушнаа тоа, двајцата Јованови ученици тргнаа по Исус.

³⁸ Исус се сврте и ги виде како одат по Него, па им рече: „Што барате?“ Тие му рекоа: „Раби“, (што во превод значи: „Учителе“), „каде живееш?“

³⁹ „Дојдете и видете!“ - им рече Тој. Така, тие отидоа и видоа каде живее и тој ден останаа кај Него; а беше околу четири^[a] часот попладне.

⁴⁰ Едниот од двајцата што тргнаа по Исус, откако ги слушнаа зборовите на Јован Крстител, беше Андреј, братот на Симон, подоцна наречен Петар. ⁴¹ Андреј најнапред го најде својот брат Симон и му рече: „Го најдовме Месијата!“, а тоа преведено на грчки значи Христос^[b]. ⁴² Потоа Андреј го одведе својот брат кај Исус. Исус го впери Својот поглед во него и му рече: „Симоне, сине Јованов, ти ќе се викаш Кефа“ (Тој арамејски збор на грчки може да се преведе како: Петар^[c]).