Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

44 Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

² Guð, með eyrum vorum höfum vér heyrt, feður vorir hafa sagt oss frá dáð þeirri, er þú drýgðir á dögum þeirra, frá því, er þú gjörðir forðum daga.

³ Þú stökktir burt þjóðum, en gróðursettir þá, þú lékst lýði harðlega, en útbreiddir þá.

⁴ Eigi unnu þeir landið með sverðum sínum, og eigi hjálpaði armleggur þeirra þeim, heldur hægri hönd þín og armleggur þinn og ljós auglitis þíns, því að þú hafðir þóknun á þeim.

⁵ Þú einn ert konungur minn, ó Guð, bjóð út hjálp Jakobsætt til handa.

⁶ Fyrir þína hjálp rekum vér fjandmenn vora undir, og fyrir þitt nafn troðum vér mótstöðumenn vora fótum.

⁷ Ég treysti eigi boga mínum, og sverð mitt veitir mér eigi sigur,

⁸ heldur veitir þú oss sigur yfir fjandmönnum vorum og lætur hatursmenn vora verða til skammar.

⁹ Af Guði hrósum vér oss ætíð og lofum nafn þitt að eilífu. [Sela]

¹⁰ Og þó hefir þú útskúfað oss og látið oss verða til skammar og fer eigi út með hersveitum vorum.

¹¹ Þú lætur oss hörfa undan fjandmönnum, og hatursmenn vorir taka herfang.

¹² Þú selur oss fram sem fénað til slátrunar og tvístrar oss meðal þjóðanna.

¹³ Þú selur lýð þinn fyrir gjafverð, tekur ekkert verð fyrir hann.

¹⁴ Þú lætur oss verða til háðungar nágrönnum vorum, til spotts og athlægis þeim er búa umhverfis oss.

¹⁵ Þú gjörir oss að orðskvið meðal lýðanna, lætur þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.

¹⁶ Stöðuglega stendur smán mín mér fyrir sjónum, og skömm hylur auglit mitt,

¹⁷ af því ég verð að heyra spott og lastmæli og horfa á óvininn og hinn hefnigjarna.

¹⁸ Allt þetta hefir mætt oss, og þó höfum vér eigi gleymt þér og eigi rofið sáttmála þinn.

¹⁹ Hjarta vort hefir eigi horfið frá þér né skref vor beygt út af vegi þínum,

²⁰ en samt hefir þú kramið oss sundur á stað sjakalanna og hulið oss niðdimmu.

²¹ Ef vér hefðum gleymt nafni Guðs vors og fórnað höndum til útlendra guða,

²² mundi Guð eigi verða þess áskynja, hann sem þekkir leyndarmál hjartans?

²³ En þín vegna erum vér stöðugt drepnir, erum metnir sem sláturfé.

²⁴ Vakna! Hví sefur þú, Drottinn? Vakna, útskúfa oss eigi um aldur!

²⁵ Hví hylur þú auglit þitt, gleymir eymd vorri og kúgun?

²⁶ Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina.

²⁷ Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar.

6 "Komið, vér skulum hverfa aftur til Drottins, því að hann hefir sundur rifið og mun lækna oss, hann hefir lostið og mun binda um sár vor.

² Hann mun lífga oss eftir tvo daga og reisa oss upp á þriðja degi, til þess að vér lifum fyrir hans augliti.

³ Vér viljum og þekkja, kosta kapps um að þekkja Drottin _ hann mun eins áreiðanlega koma eins og morgunroðinn rennur upp _ svo að hann komi yfir oss eins og regnskúr, eins og vorregn, sem vökvar jörðina."

⁴ Hvað skal ég við þig gjöra, Efraím, hvað skal ég við þig gjöra, Júda, þar sem elska yðar er eins hvikul og morgunský, eins og döggin, sem snemma hverfur?

⁵ Fyrir því verð ég að vega að þeim fyrir munn spámannanna, bana þeim með orði munns míns, og fyrir því verður dómur minn að birtast eins óbrigðult og dagsljósið rennur upp.

⁶ Því að á miskunnsemi hefi ég þóknun, en ekki á sláturfórn, og á guðsþekking fremur en á brennifórnum.

⁷ Þeir hafa rofið sáttmálann að manna hætti, þar hafa þeir verið mér ótrúir.

⁸ Gíleað er glæpamanna borg, full af blóðferlum,

⁹ og prestaflokkurinn er eins og ræningjar, sem veita mönnum fyrirsát. Þeir myrða á veginum til Síkem, já, svívirðing hafa þeir framið.

¹⁰ Í Ísraelsríki hefi ég séð hryllilega hluti, þar hefir Efraím drýgt hór, Ísrael saurgað sig.

³⁰ Hvað eigum vér þá að segja? Heiðingjarnir, sem ekki sóttust eftir réttlæti, hafa öðlast réttlæti, _ réttlæti, sem er af trú.

³¹ En Ísrael, sem vildi halda lögmál er veitt gæti réttlæti, náði því ekki.

³² Hvers vegna? Af því að þeir ætluðu sér að réttlætast með verkum, ekki af trú. Þeir hnutu um ásteytingarsteininn,

³³ eins og ritað er: Sjá ég set í Síon ásteytingarstein og hrösunarhellu. Sérhver, sem á hann trúir, mun ekki verða til skammar.

10 Bræður, það er hjartans ósk mín og bæn til Guðs, að þeir megi hólpnir verða.

² Það ber ég þeim, að þeir eru kappsfullir Guðs vegna, en ekki með réttum skilningi.

³ Með því þeir þekkja ekki réttlæti Guðs og leitast við að koma til vegar eigin réttlæti, hafa þeir ekki gefið sig undir réttlæti Guðs.

⁴ En Kristur er endalok lögmálsins, svo að nú réttlætist sérhver sá, sem trúir.