Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

85 Til söngstjórans. Kóraíta-sálmur.

² Þú hefir haft þóknun á landi þínu, Drottinn, snúið við hag Jakobs,

³ þú hefir fyrirgefið misgjörð lýðs þíns, hulið allar syndir þeirra. [Sela]

⁴ Þú hefir dregið að þér alla bræði þína, látið af heiftarreiði þinni.

⁵ Snú þér til vor aftur, þú Guð hjálpræðis vors, og lát af gremju þinni í gegn oss.

⁶ Ætlar þú að vera oss reiður um eilífð, láta reiði þína haldast við frá kyni til kyns?

⁷ Vilt þú eigi láta oss lifna við aftur, svo að lýður þinn megi gleðjast yfir þér?

⁸ Lát oss, Drottinn, sjá miskunn þína og veit oss hjálpræði þitt!

⁹ Ég vil hlýða á það sem Guð Drottinn talar. Hann talar frið til lýðs síns og til dýrkenda sinna og til þeirra, er snúa hjarta sínu til hans.

¹⁰ Já, hjálp hans er nálæg þeim er óttast hann, og vegsemdir munu búa í landi voru.

¹¹ Elska og trúfesti mætast, réttlæti og friður kyssast.

¹² Trúfesti sprettur upp úr jörðunni, og réttlæti lítur niður af himni.

¹³ Þá gefur og Drottinn gæði, og land vort veitir afurðir sínar.

¹⁴ Réttlæti fer fyrir honum, og friður fylgir skrefum hans.

¹¹ Júdamenn og Ísraelsmenn skulu safnast saman og velja sér einn yfirmann og hefja ferð sína heim úr landinu, því að mikill mun Jesreeldagur verða.

2 Segið við bræður yðar: "Minn lýður!" og við systur yðar: "Náðþegi!"

² Deilið á móður yðar, deilið á hana, því að hún er eigi mín kona og ég er ekki maður hennar, svo að hún fjarlægi hórdóm sinn frá andliti sínu og hjúskaparbrot sín frá brjóstum sínum.

³ Ella mun ég færa hana úr öllu og láta hana standa nakta, eins og þegar hún fæddist, og gjöra hana eins og eyðimörk og láta hana verða eins og þurrt land og láta hana deyja af þorsta.

⁴ Og yfir börn hennar mun ég ekki miskunna mig, því að þau eru hórbörn,

⁵ því að móðir þeirra hefir drýgt hór, hún sem þau gat, hefir framið svívirðu. Því að hún sagði: "Ég vil elta friðla mína, sem gefa mér brauð mitt og vatn, ull mína og hör, olífuolíu mína og drykki."

⁶ Fyrir því vil ég girða fyrir veg hennar með þyrnum og hlaða vegg fyrir hana, til þess að hún finni ekki stigu sína.

⁷ Og þegar hún þá eltir friðla sína, skal hún ekki ná þeim, og er hún leitar þeirra, skal hún ekki finna þá, heldur mun hún segja: "Ég vil fara og snúa aftur til míns fyrra manns, því að þá leið mér betur en nú."

⁸ Hún veit þá ekki, að það er ég, sem hefi gefið henni kornið og vínberjalöginn og olífuolíuna og veitt henni gnótt silfurs og gulls, en þeir hafa varið því handa Baal.

⁹ Fyrir því vil ég taka aftur korn mitt á korntíðinni og vínberjalög minn, þegar hans ákveðni tími kemur, og nema burt ull mína og hör, er hún skyldi skýla með nekt sinni.

¹⁰ Og nú vil ég bera gjöra blygðan hennar í augsýn friðla hennar, _ enginn skal fá hrifið hana úr minni hendi _

¹¹ og gjöra enda á alla kæti hennar, á hátíðir hennar, tunglkomudaga og hvíldardaga og á allar löghátíðir hennar,

¹² og eyða víntré hennar og fíkjutré, er hún sagði um: "Þau eru hórgjald, sem friðlar mínir hafa gefið mér!" Og ég vil gjöra þau að kjarrskógi, til þess að villidýrin eti þau.

¹³ Ég vil hegna henni fyrir daga Baalanna, þá er hún færði þeim reykelsisfórnir og prýddi sig með nefhringum og hálsmenjum og fylgdi friðlum sínum, en gleymdi mér, _ segir Drottinn.

¹⁴ Ég vil lokka hana og leiða hana út í eyðimörk og hughreysta hana,

¹⁵ og ég gef henni þar víngarða sína og gjöri Mæðudal að Vonarhliði, og þá mun hún verða eftirlát eins og á æskudögum sínum og eins og þá er hún fór burt af Egyptalandi.

²² Dag einn fór hann út í bát og lærisveinar hans. Hann sagði við þá: "Förum yfir um vatnið." Og þeir létu frá landi.

²³ En sem þeir sigldu, sofnaði hann. Þá skall stormhrina á vatnið, svo að nær fyllti bátinn og voru þeir hætt komnir.

²⁴ Þeir fóru þá til hans, vöktu hann og sögðu: "Meistari, meistari, vér förumst!" En hann vaknaði og hastaði á vindinn og öldurótið og slotaði þegar og gerði logn.

²⁵ Og hann sagði við þá: "Hvar er trú yðar?" En þeir urðu hræddir og undruðust og sögðu hver við annan: "Hver er þessi? Hann skipar bæði vindum og vatni og hvort tveggja hlýðir honum."