Old/New Testament
Dee 132 Psalm
En leet fonn nehejcht gone.
1 O Herr Gott, jeff Oobacht opp Doft met aul sien Älend;
2 woo hee schwua to däm Herr Gott; hee muak en Fespräakje to Joakopp sien Majchtja;
3 Wan ekj enn daut Zelt fonn mien Hus go, wan ekj mie dol laj opp mien Bad;
4 wan ekj Schlop jäw to miene Uagelette;
5 fer däm daut ekj ne Städ ut seakj fa däm Herr Gott, ne Wonstäd fa Joakopp sien Majchtja –
6 See, wie ha doa fonn jeheat bie Efrata, wie funje daut enn dee Flekje emm Woolt;
7 wie woare enn sien Zelthus enenn gone, wie woare bie siene Footbenkj aunbäde.
8 Sto opp, O Herr Gott, enn diene Ru enenn; Du, un dee Arjche fonn diene Macht;
9 lot diene Prieste met Jerjajchtijchkjewit jekjleet senne; un lot diene Heilje juble fa Freid.
10 Drei dien Jesejcht nijch wajch fonn dien Ennjesaulwda omm dien Deena Doft sien haulwe.
11 Dee Herr Gott haft jeschwuare to Doft enn Woarheit; Ekj woa fonn daut Frucht fonn dien Lief opp dän Troon sate fa die.
12 Wan diene Säns mien Bunt hoole woare, un miene Zeijchnisse dee ekj an leare woa, dan woare diene Säns uk opp dien Troon sette fa emma.
13 Dee Herr Gott haft Zion jewält; Hee haft daut felangt siene Wonstäd to senne.
14 Dit es miene Rustäd bott fa emma; Ekj woa doa wone, dan daut es mien Felange.
15 Ekj woa sejchalijch äa Äte säajne; ekj woa äare Oame tofräd stale met Äte.
16 Un Ekj woa äare Priesta kjleede met dee Radunk, un äare Heilje woare sejchalijch juble.
17 Ekj woa Doft sien Huarn wause moake; Ekj ha ne Laump reed jemoakt fa mien Ennjesaulwda.
18 Ekj woa siene Fiend bekjleede met Schaund, oba sien Kroon saul opp am schiene.
Dee 133 Psalm
En leet fonn nehejcht gone, fonn Doft.
1 See! Woo Goot un Scheen es daut wan Breeda toop sent, soogoa enn Eenheit!
2 Daut es soo aus dee kjestlijcha Saulw opp dän Kopp, daut rauf rand opp daut Boat – Oant sien Boat; daut rauf rand bott daut Mul fonn siene Kjleeda;
3 soo aus dee Deiw fonn Hermon daut rauf kjemt opp dee Zion Boaj; dan doa deed dee Herr Gott en Säajen aunkommendeare; Läwe bott enne Eewijchkjeit.
Dee 134 Psalm
En leet fonn nehejcht gone.
1 See, säajent däm Herr Gott aul jie dee däm Herr Gott deene; dee enn däm Herr Gott sien Hus stone enne Nacht.
2 Häft june Henj nehejcht enn dee Aundachts Städ, un säajent däm Herr Gott.
3 Mucht dee Herr Gott die säajne ut Zion; Hee, dee de Himmels un Ead jemoakt haft.
17 Oba enn dit waut ekj nu to saje ha, doo ekj junt nich lowe, wiels jie kome nich toop tom febaetre, oba tom Schode.
18 Dan easchtens, wan jie toop kome enne Kjoak, hea ekj daut doa Spoolunge mank ju sent, en tom Deel kaun ekj daut jleewe.
19 Dan doa motte secha Sakjte unja ju senne, daut dee, dee mank ju jerachtfoadicht sent kjenne jeoppenboat woare.
20 Wan jie nu dan toop kome, esset nich tom daut Owentmol hoole;
21 dan en jieda at sien Owentkost ferhaea, en eena blift hungrich, en eena es bedrunke.
22 Ha jie nich Hiesa wua jie aete en drnkje kjenne? oda fe-acht jie Gott siene Jemeent, en beschaeme daen, dee nusscht ha? Waut saul ekj to junt saje? Saul ekj junt enn dit lowe? Enn dit low ekj junt nich!
23 Dan ekj ha fonn daem Herr daut jekjraeaje waut ekj junt jejaeft hab, daut de Herr Jesus, enn dee Nacht aus hee ferode wort, neem Broot,
24 en aus hee doafaea jedankt haud, bruak hee daut twei en saed: "Dit es mien Lief dee fa junt es; doot dit fa mie tom Aunjedenkj."
25 En jrod soo daut Kuffel nom aete, en saed: "Dit Kuffel es de neehe Bunt enn mien Bloot; en wanemma jie daut drinkje, doot daut fa mie tom Aunjedenkj."
26 Dan soo foaken aus jie daut Broot aete en ut daut Kuffel drinkje, doo jie daem Herr sien Doot fekjindje bott hee wada kjemt.
27 Doaromm waea dit Broot at en ut dit Kuffel drinkjt, en emm Hoat nich Rajcht es, woat Schuldich senne aun daem Herr sien Lief en Bloot.
28 Oba lot en Mensch sikj selfst unjaseakje, en dan lot am daut Broot aete en ut daut Kuffel drinkje;
29 Dan aundasch at en drinkjt hee sikj selfst tom Jerecht wiels hee nich daut Lief aunerkjant.
30 Doaromm sent fael mank junt schwak en kjrenklich, en meare sent aul ennjeschlope.
31 Oba wan wie onns selfst rechte wudde, wudd wie nich jerecht woare.
32 Oba wan wie fonn daem Herr jerecht woare, woa wie doaderch trachtjeholpe daut wie nich sulle met de Welt toop fedaumt woare.
33 Doaromm, miene Breeda, wan jie toop kome, wacht eena fa daem aundra.
34 Wan waem hungat, lot am tus aete, daut jie nich toop kome tom Jerecht. En daut aewrije woa ekj tracht stalle wan ekj hankom.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer