Old/New Testament
Dee 89 Psalm
En Jedijcht von Etom dee Ezrahiet.
1 Ekj woa fa emma fonn däm Herr Gott sien Erboarme sinje; ekj woa diene Truheit behaupte met mien Mul to aule Jeschaljchte.
2 Dan ekj ha jesajcht: "Erboarme saul fa emma oppjebut woare; du saust diene Truheit enne Himels bestädje.
3 Ekj ha en Bunt jemoakt met mien Uterwälda; ekj ha jeschwuare to mien Uterwaelda.
4 Ekj woa dien Some fa emma bestädje; en woa dien Troon oppbuhe to aule Jeschaljchte. Selah.
5 En dee Himels woare diene Wunndasch danke, O Herr Gott; uk diene Truheit enn dee heilje äare Fesaumlunj.
6 Dan wäa enne Himels kaun feklikjt woare met däm Herr Gott; wäa mank dee Majchtje kaun fejlikjt woare met däm Herr Gott?
7 Gott es em groote to ferjchte enn dee Heilje äare Fesaumlunj; un jeleeft mank aul dän romm Am.
8 O Aulmajchtja Herr Gott, wäa es en Majchtja Herr Gott soo aus Du best; diene Truheit es runt omm Die.
9 Du deist dän See äare Stolltheit rejiare; wan dee Walle huach opphäwe, deist Du dän stelle.
10 Du hast Rahab enn bieta jebroake soo aus eena dee doot jemoakt es; Du hast diene Fiend festreit met Dien majchtja Oarm.
11 Dee Himels sent dient, un dee Ead es dient – dee Welt un äa Follet – Du hast dee jejrint.
12 Du hast daut Nuadet un daut Siedet erschauft; Tabor un Herman freihe sikj enn Dien Nome.
13 Du hast en majchtja Oarm; diene Haunt es stoakj, diene rajchte Haunt es huach.
14 Jerejcht en Jerajchtijchkjeit sent dee Grunt fonn dien Troon; Erboarme en Woarheit gone fer dien Jesejcht.
15 Jesäjaent es daut Folk dee daut froohet Jelud erfoaren; O Herr Gott, dee sele enn daut Lijcht von dien Jesejcht waundle.
16 Dee sele sikj fa emma enn dien Nome freihe; un dee sent oppjehowe enn Diene Jerajchtijchkjeit.
17 Dan Du best dee Harlijchkjeit fonn äare Karuft; derjch dien Gonst deist Du onns Huarn opphäwe.
18 Dan dee Herr Gott es onns Shilt, un Iesrael äa Heilja es onns Kjeenijch.
19 Donn deetst Du enn ne Wisjoon to dien Heilja raede; en Du sätst, "Ekj ha Help oppjelajcht opp en Majchtja; ekj ha en Uterwälda oppjehowe fonn mank daut Folkj.
20 Ekj ha mien Deena Doft jefunje; ekj ha am enjesaulft met miene heilje Eelj.
21 Miene Haunt saul met am faust jemoakt woare; un mien Oarm woat am stoakj moake.
22 En Fient woat nijch jäajen am kome, oda däm Gottloosa sien Sän am tualeide.
23 Un ekj woa siene Fiend dolschlone fer am, un dän ploage dee am hause.
24 Oba Miene Truheit un Mien Erboarme sent met am, un sien Huarn saul oppjehowe woare enn mien Nome.
25 Un ekj woa siene Haunt enn dän See stale, un siene rajchte Haunt enn dee Riefasch.
26 Hee woat to mie schriee: "Mien Foda, Du best mien Gott un dee groota Steen von miene Radunk.
27 Un ekj woa am mien Easchtjebuarna moake; hejcha aus dee Kjeenije oppe Ead.
28 Ekj woa mien Erboarme fa emma hoole; un mien Bunt saul met am faust senne.
29 Ekj ha sien Some fa emma bestädijcht, un sien Troon soo aus dee Himels Doag.
30 Wan siene Kjinje mien Jesats felote, un nijch enn miene Jerejchte waundle;
31 Wan dee Miene Jerejchte felote, un doone nijch miene Aunkommendearunje hoole;
32 dan woa ekj äare Gottloosijchkjeit beseakje met dee Stang, un äare Sind met Striepe.
33 Oba ekj woa mien Erboarme nijch wajch name fonn am, un ekj woa nijch faulsch senne enn miene Truheit.
34 Ekj woa mien Bunt nijch bräakje, un woa daut nich endre daut fonn miene Leppe kjemt.
35 Eemol ha ekj bie miene Heilijchkjeit jeschwuaren, Ekj woa nich to Doft leaje.
36 Sien Some saul fa emma senne, un sien Troon soo aus dee Sonn fer mie.
37 Soo aus dee Mon, daut saul fa emma un emma senne, un en trua Zeij emm Himel.
38 Oba Du hast onns wajch jeschmäte, un onns aufjesajcht; Du best oajalijch jewast met dien Ennjesaulwda.
39 Du hast die wajch jedreit fonn dän Bunt met dien Deena; du hast siene Kroon no de Ead jeschmäte un hast dän to Schaunde jemoakt.
40 Du hast aul siene Hakje dol jebroake; dan du hast siene Fastinje ferinjneat.
41 Aule dee bie dän Wajch febie gone doone am plindre; hee es en Fluch to siene Nobasch.
42 Du hast dee Fiend äare rajchte Haunt oppjestalt; aul siene Fiend freihe sikj.
43 Du hast sien Schweat stomp jemoakt, un hast am nich jeholpe em Kjrich.
44 Du hast siene Harlijchjkjeit aufjerschnäde un hast sien Troon no de Ead jeschmäte.
45 Du hast siene Jugent kjarta jemoakt; Du hast am met Schaund bedakjt. selah.
46 O Herr Gott, woo lang woascht Du die festäakje? Saul dien Oaja fa emma soo brenne aus Fia?
47 Behool woo kort mien Läwe es; fa waut fonn nutslooset hast Du dee Menschesäns erschauft?
48 Waut fonn Mensch kaun läwe un nich dän Doot seene? Saul hee siene Seel rade fonn dee Hal? Selah.
49 O Herr, wua sent diene fäaje leeftolijchkjeite dee Du to Doft schweare deetst enn diene Truheit?
50 O Herr, behool daut Fäaschmiete to diene Deene; daut Beleidje daut ekj enn Bossem fonn fäle erfoare doo;
51 met woont Diene Fiend jeflucht ha, O Herr Gott, met woont dee dien Ennjesaulwda siene Footstaupe feflucht ha.
52 Jesäajent sie dee Herr Gott fa emma; Amen en Amen!
Dee Psalme IV
Dee 90 Psalm
En Jebäd fonn Mooses, dee Gottes Maun.
1 O Herr, Du best onnse Wonstäd jewast enn aule Jeschlachte.
2 Fer däm daut dee Boaj ferendach kjeeme, ooda Du dee Ead un dee Welt jeformt hautst; soogoa fonn Eewichkjeit bott Eewichkjeit best Du Gott.
3 Du brinjst dän Mensch to Stoff, un sachst: "Komt trigj, O Menschen Säns."
4 Dan dusent Joa sent bie Die soo aus Jistre wan daut febie es, un aus ne Woak enne Nacht.
5 Du neemst dän wajch soo aus ne Äwaschwamunk; dee sent soo aus Schlop; Zemorjes sent dee soo aus Graus daut waust;
6 Zemorjes deit daut kjiene un kjemt opp; un em Owent deit daut fewalkjen en deit oppdreaje.
7 Dan Du deist onns febrenne enn dien Oaja, un wie sent jetrubbelt derjch dien Oaja.
8 Du hast onnse Sinde fer die jestalt; onnse jeheeme Sind enn daut Licht fonn dien Jesejcht.
9 Dan aul onnse Doag feschwinje enn dien Oaja, wie befrädje onnse Doag soo aus en murre.
10 Dee Doag enn onns Läwe sent zäwentich Joa; un wan eena uk noch derch Krauft tachentich Joa läft, doch es äa Stoltet oabeit un nutzlooss; daut daut feschwinjt, un wie fleaje wajch.
11 Wäa weet dee Macht fonn dien Oaja? Un soo aus diene Forcht es, soo es dien Oaja.
12 Soo lea onns onnse Doag to tale, soo daut wie en weiset Hoat muchte habe.
13 Komm trigj, O Herr Gott! Woo lang? Un jeff Erboarmunk to diene Deena.
14 O doo onns tofräd stale met diene Erboarmunk, en wie woare ons freihe un froo senne enn aul onnse Doag.
15 Moak onns froo doano aus onnse Älendje Doag sent jewast, dee Joare enn woone wie Beeset jeseene habe.
16 Lot dien Woakj ferendach kome to diene Deena, un diene Madastichkjeit to äare Säns.
17 Un lot däm Herr onns Gott sien Fejneaje opp onns senne; un doo daut Woakj fonn onnse Henj opp onns bestädje; Jo, daut Woakj fon onnse Henj, doo daut bestädje.
14 Nu, naemt daem opp dee Schwak es em Gloowe, oba nich siene Jedanke to rechte.
2 Eena jleeft werkjlich daut hee irjenwaut aete kaun, en aundra dee Schwak es at bloos Jemies.
3 Lot daem dee aules at, daem nich fe-achte dee nich at, en lot daem dee nich aete deit, daem nich rechte dee aete deit, dan Gott haft am aunjenome.
4 Waea best du, daut du en aundrem sien Kjnacht rechte deist? Hee steit oda felt to sien eajna Herr. Oba hee woat stone, dan de Herr kaun am aum stone hoole.
5 Een Mensch recht een Dach hecha es en aundra Dach; en aundra recht aule Doag aewareen. Lot en jieda eena sikj fesechat senne en sien eajna Senn.
6 Waea een Dach heche helt, deitet fa daem Herr. Waea aeta deit, deitet fa daem Herr, dan hee dankt Gott. Waea nich aete deit, deit nich aete fa daem Herr, en jeft Gott Dank.
7 Dan kjeena laeft fa sikj selfst, en kjeena stoaft fa sikj selfst.
8 Wiels wan wie laewe, laew wie fa daem Herr, en wan wie stoawe, stoaw wie fa daem Herr. Doaromm, auf wie laewe oda stoawe, jehea wie daem Herr.
9 Dan dit es wuato Christus storf en wada oppstunt, daut hee Herr mucht senne aewa dee Doodje uk de Laewendje.
10 En wuaromm deist du dien Brooda rechte? Oda wada, wuaromm fe-achst du dien Brooda? Wie woare aule fer Gott sien Rechtastool stone.
11 Dan daut steit jeschraewe: "So woa aus ekj laew, sajcht de Herr: jiede Kjnee woat sikj fer mie beaje, en jiede Tung woat fer Gott bekjanne".
12 Aulso woat en jieda eena fonn sikj selfst to Gott Raekenschoft jaewe.
13 Doaromm wel wie nich meeha eena daem aundra rechte, oba leewa dit rechte daut wie nich woare irjent waem waut faeaschmiete daut hee stolpre wudd, oda irjent waem en Aunstoos senne.
14 Ekj weet en sie mie aewazeicht derch daem Herr Jesus, daut nusscht enn sikj selfst onnrein es; buta waea waut onnrein raeakjent, fa daem eset onnrein.
15 Oba wan waeajen dien Aete dien Brooda stolpat, dan waundelst du nich enn Leew. Doo nich waeajen dien Aete dien Brooda, fa daem Christus storf, to Grunnt brinje.
16 Doaromm lot nich aewe daut waut fa die Goot es, jelastet woare.
17 Dan Gott sien Rikj es nich aete en drinkje, oba Jerachtichkjeit en Fraed en Freid em Heilje Geist.
18 Dan waea enn dit Gott deent, aun daem haft Gott en Jefaule, en woat fonn Mensche huach je-acht.
19 Aulsoo wel wie no daut straewe waut Fraed brinjt, en wuaderch wie eena daem aundre kjenne oppbuhe.
20 Doo nich waeajen aete Gott sien Woakj fedoawe. Aules es werkjlich rein, oba Bees fa daem dee derch Aunstoos at.
21 Daut es Goot nich Fleesch to aete oda Wien to drinkje, oda irjentwaut doone aewa waut dien Brooda stolpre kunn.
22 Hast du Gloowe? Ha daut bie die selfst fer Gott. Jesaejent es dee, dee sikj nich selfst fedaumt fa daut waut hee sikj erlaubt.
23 Oba waea tweewelt wan hee at, es fedaumt, wiels et nich fom Gloowe es, dan wautemma nich fom Gloowe es, es Sind.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer