Old/New Testament
Dee 100 Psalm
En Psalm von Dank
1 Jubelt met Freid to däm Herr Gott, aul jie Lenda.
2 Doot däm Herr Gott aunbäde met Freid; komt fer am met froohet Jesank.
3 Jie selle weete daut dee Herr Gott, Gott es; Hee haft onns jemoakt un nich wie onns selfst – sien Folkj un dee Shop fon siene Weid.
4 Komt enn siene Puate enenn met Dankjebäd; un sien Hoff met Preis; siet dankboa to am, säajent sien Nome.
5 Dan dee Herr Gott es goot, siene Erboarme es eewijch, un siene Truhoatje Leew fon eene Jennerazion to dee näakjste Jennerazion.
Dee 101 Psalm
En Psalm von Doft
1 Ekj woa sinje fonn Erboarme un Jerejcht; to die, O Herr Gott, woa ekj Preis sinje.
2 Ekj woa mie Weis benäme enn en follkomna Wajch; O waneeha woascht du no mie kome? Ekj woa enn daut opprechtjet fonn mien Hoat waundle enne med fonn mien Hus.
3 Ekj woa kjeen Beeset fer miene Uage stale; ekj ha dee Beese äare Oabeit jehausst dee auntsied dreihe, daut saul sikj nich faust moake aun mie.
4 En fekjeaded Hoat saul fonn mie wajch gone; ekj woa nich Beeset weete.
5 Wäaemma schlacht rät fonn sien Noba hinjarijsch, däm woa ekj aufschniede; ekj woa däm nich toch lote dee sikj huach acht un en stoltet Hoat haft.
6 Miene Uage woare opp dän senne dee opprejchtich sent em Launt, soo daut dee kjenne met mie senne; dee enn en follkomna wajch waundle selle mie deene.
7 Wäa Faulschheit wirkjt saul nich enn mien Hus Läwe; dee Läajes rät saul nich bestädijcht woare fer miene Uage.
8 Ekj woa aul dee Beese enn daut Launt aufschniede, soo daut ekj aul dän, dee Beeset oabeide aufschniede woat ut däm Herr Gott siene Staut.
Dee 102 Psalm
En Jebäd fonn dee Betriepte wan dee schwak es un siene Kloag fer däm Herr Gott brinjt.
1 Hia mien Jebäd, O Herr Gott, un lot mien Jeschrejcht fer däm Herr Gott kome.
2 Doo dien Jesecht nich fonn mie festäakje enn miene Trubbel Tiet; bäaj dien Ua dol no mie wan ekj roop; doo mie schwind auntwuate.
3 Dan miene Doag sent foadijch jebrocht enn Ruak, un miene Knoakes sent febrent soo aus en Klotz.
4 Mien Hoat es jeschloage un jedreacht soo aus Graus, soo daut ekj fejät mien Broot to äte.
5 Wäajen dee Stem fonn daut sefte, doone miene Knoakes sikj faust moake aun mien Fleesch.
6 Ekj sie soo aus en Stap Ul enne Wiltnis, ekj sie soo aus ne Ul enn daut Dreajet.
7 Ekj doo woake un sie soo aus en Spoalinkj auleen oppem Husdak.
8 Miene Fiend doone mie dän Dachäwa fluche; dee jäajen mie oajalich sent ha jäajen mie jeschwuare.
9 Dan ekj ha Ausch jejäte soo aus Broot, un ha mien Drinkj jemischt met hiele:
10 wäajen dien Oaja un diene Wutt; dan du hast mie oppjehäft un dol jeschmäte.
11 Miene Doag sent soo aus en Schaute utjestrakjt, un ekj doo fewalkje soo aus daut Graus.
12 Oba du, O Herr Gott, woascht enn Eewichkjeit duare, un dien Behoole fonn eene Jennerazion no de näakjste Jennerazion.
13 Du woascht opstone; ha Erboarme fa Zion; fa dee Tiet Metleet to habe fa ar, jo, de Tiet aunjeteakjent es jekome.
14 Dan diene Deena näme Fejneaje enn dee Steena, en ha Metleet enn äa Stoff.
15 Soo selle Natsjoone däm Herr Gott sien Nome ferchte, un aul dee Kjeenije oppe Ead diene Harlichkjeit.
16 Wan dee Herr Gott Zion oppbuhe woat, dan saul siene Harlichkjeit ferendach kome.
17 Hee woat sikj dreihe no daut Jebäd fonn dee Felotne, un woat äa Jebäd nich feachte.
18 Dit saul jeschräwe woare fa dee näakjste Jennerazion; un Felkja dee noch selle jemoakt woare selle däm Herr Gott preise.
19 Dan Hee haft rauf jekjikjt fonn daut Huaget fonn siene Wonstäd; dee Herr Gott kjikjt rauf fonn dän Himmel no de Ead;
20 omm dee Jefangne äa Stäne to heare, dee Doodes Kjinja frie to moake;
21 däm Herr Gott sien Nome bekaunt to moake enn Zion, un sien Preis enn Jerusalem;
22 wan daut Folkj enn dee Kjennichrikje sikj toop fesaumelt habe däm Herr Gott aun to bäde.
23 Hee neem miene Krauft wajch enn dän Wajch; hee muak miene Doag kjarta.
24 Ekj säd: "O mien Gott, nemm mie nich wajch enn haulf fonn miene Doag; diene Joare sent derjch eene Jennerazion derch dee näakjste Jennerazion.
25 Du hast fonn jee häa dee Ead Grunt jelajcht; un dee Himmels sent daut Woakj fonn diene Henj.
26 Dee selle feschwinje, oba du woascht bliewe; Jo, dee woare aula soo senne aus en Aunzuch, du woascht dän soo endre aus Kjleeda, un dee selle jeendat woare.
27 Oba du best Dee, un diene Joare selle nich jeendat woare.
28 Diene Deena äare Säns selle wone; un äa Some saul fer die bestädicht woare.
1 Paul, Jesus Christus sien beroopte Apostel derch Gott sien wele, en onns Brooda Sostenes,
2 aun Gott siene Jemeent dee enn Korint es, en aun daen dee jeheilicht sent enn Jesus Christus, Heilje jenant, met aul daen, dee aulewaeaje onnsen, en aearen Herr Jesus Christus sien Nome aunroope;
3 Mucht junt Jnod en Fraed fonn Gott onns Foda, en Jesus Christus onns Herr, jeschenkjt woare.
4 Ek dank mien Gott emma fa junt, fa Gott siene Jnod dee junt jejaeft es enn Christus Jesus,
5 dan jie sent enn aules enn am rikja jemoakt, enn jun raede uk enn aule erkajntnes,
6 so aus daut Zeichness fonn Christus enn junt bestaedicht wea,
7 soo daut ju daut aun kjeene Gowe faelt, enn jun wachte fa onns Herr Jesus Christus siene Oppenboarunk;
8 dee junt uk bestaedje woat bottem Enj, so daut jie oone Beschuldjunk woare senne enn Jesus Christus sien Dach.
9 Gott es tru, dee junt beroope haft Jemeenschofft to habe met sien Saen, Jesus Christus, onns Herr.
10 Nu pracha ekj ju, Breeda, derch onns Herr Jesus Christus sien Nome, daut jie enn eenichkjeit raede, daut doa nich Spoolunge unja ju sent, daut jie enn een Senn en eene Meeninj toop jebunge sent.
11 Dan, miene Breeda, mie es daut derch Kloe aeare Lied jesacht worde daut doa Striet mank ju es.
12 Ekj saj dit nu, wiel en jieda fonn junt sajcht: 'Ekj hool werklich met Paul', en aundra: "Oba ekj hool met Appollos"; en aundra: "Oba ekj hool met Seefas"; en aundra: "Oba ekj hool met Christus".
13 Es Christus fedeelt? Paul es nich fa junt jekjrietsicht, es hee? oda word jie enn Paul sien Nome jetauft?
14 Ekj sie dankboa daut ekj kjeenem fonn junt jetauft ha buta Krispus en Gajus;
15 daut kjeena saje kaun daut ekj enn mien Nome jetauft ha.
16 Oba ekj ha uk Stefanus siene Famielje jetauft; sest weet ekj fonn kjeene dee ekj jetauft ha.
17 Dan Christus haft mie nich jeschekjt to taufe, oba daut Evanjeelium to praedje, nich enn Weisheit em raede, daut Christus sien Kjriets nich sull fejaefs senne.
18 Dan fa daen dee feloare gone es daut praedje fom Kjriets ne Noarheit; oba fa onns dee wie seelich woare, es daut ne Gotteskrauft.
19 Dan daut steit jeschraewe: "Ekj woa dee Weise aeare Weisheit fenichte, en dee Festaendje aea Festaunt auntsied sate".
20 Wua es dee kluake Maun? Wua es dee Schreftjeleada? Wua es dee, dee enn dise Tiet striede deit? Haft Gott nich de Welt aeare Weisheit to Noarheit jemoakt?
21 Wiel dee Welt enn aeare Weisheit, Gott enn siene Weisheit nich kjand, jefoll Gott daut derch Praedje, waut de Welt docht ne Dommheit wea, daen to rade dee jleewde.
22 Dan de Jude seakje en Teakjen, enn de Jrieche seakje Weisheit,
23 oba wie praedje Jesus Christus jekjrietsicht, fa dee Jude en aunstoos, en fa dee Heide ne Noarheit,
24 oba fa daen dee beroope sent, beides Jude en Jrieche, Christus - Gott sien Krauft, en Gott siene Weisheit.
25 Dan Gott sien Onnsenn es weisa aus Mensche; en Gott siene Schwakheit es stoaka aus Mensche.
26 Dan, Breeda, jie seene jun Beroop, daut nich fael weise nom Fleesch, nich fael Jewaultje, nich fael huach je-achte beroope sent,
27 oba Gott haft daen jewaelt dee enne Welt fa onnsennich je-acht weare; omm dee Weise to schaund to moake; en Gott haft dee schwake enne Welt jewaelt omm dee Stoakje to schaund to moake;
28 en fe-achtet enne Welt, en daut jeringe haft Gott jewaelt, yo, en soont wuat nich es, omm daut to nusscht to bringe waut doa es:
29 daut kjeena sikj fer Gott sull puche.
30 En derch am sent jie enn Christus Jesus, dee fonn Gott wort fa onns jemoakt to Weisheit, en Jerachtichkjeit, en Heiljunk, en Seelichkjeit:
31 so daut so auset jeschraewe steit: "Waea sikj puche wel, lot am sikj puche em Herr".
Copyright © 2001 by Elmer Reimer