M’Cheyne Bible Reading Plan

28 Þú skalt taka Aron bróður þinn og sonu hans með honum til þín úr sveit Ísraelsmanna, að hann þjóni mér í prestsembætti, þá Aron, Nadab og Abíhú, Eleasar og Ítamar, sonu Arons.

² Þú skalt gjöra Aroni bróður þínum helg klæði til vegs og prýði.

³ Og þú skalt tala við alla hugvitsmenn, sem ég hefi fyllt hugvitsanda, og skulu þeir gjöra Aroni klæði, svo að hann verði vígður til að þjóna mér í prestsembætti.

⁴ Þessi eru klæðin, sem þeir skulu gjöra: Brjóstskjöldur, hökull, möttull, tiglofinn kyrtill, vefjarhöttur og belti. Þeir skulu gjöra Aroni bróður þínum og sonum hans helg klæði, að hann þjóni mér í prestsembætti,

⁵ og skulu þeir til þess taka gull, bláan purpura, rauðan purpura, skarlat og baðmull.

⁶ Þeir skulu gjöra hökulinn af gulli, bláum purpura, rauðum purpura, skarlati og tvinnaðri baðmull með forkunnarlegu hagvirki.

⁷ Á honum skulu vera tveir axlarhlýrar, festir við báða enda hans, svo að hann verði festur saman.

⁸ Og hökullindinn, sem á honum er til að gyrða hann að sér, skal vera með sömu gerð og áfastur honum: af gulli, bláum purpura, rauðum purpura, skarlati og tvinnaðri baðmull.

⁹ Því næst skalt þú taka tvo sjóamsteina og grafa á þá nöfn Ísraels sona:

¹⁰ Sex af nöfnum þeirra á annan steininn og nöfn hinna sex, er eftir verða, á hinn steininn, eftir aldri þeirra.

¹¹ Þú skalt grafa nöfn Ísraels sona á báða steinana með steinskurði, innsiglisgrefti, og greypa þá inn í umgjarðir af gulli.

¹² Og þú skalt festa báða steinana á axlarhlýra hökulsins, að þeir séu minnissteinar Ísraelsmönnum, og skal Aron bera nöfn þeirra frammi fyrir Drottni á báðum öxlum sér, til minningar.

¹³ Og þú skalt gjöra umgjarðir af gulli

¹⁴ og tvær festar af skíru gulli. Þú skalt gjöra þær snúnar sem fléttur, og þú skalt festa þessar fléttuðu festar við umgjarðirnar.

¹⁵ Þú skalt og búa til dómskjöld, gjörðan með listasmíði. Skalt þú búa hann til með sömu gerð og hökulinn; af gulli, bláum purpura, rauðum purpura, skarlati og tvinnaðri baðmull skalt þú gjöra hann.

¹⁶ Hann skal vera ferhyrndur og tvöfaldur, spannarlangur og spannarbreiður.

¹⁷ Þú skalt alsetja hann steinum í fjórum röðum: eina röð af karneól, tópas og smaragði, er það fyrsta röðin;

¹⁸ önnur röðin: karbunkull, safír og jaspis;

¹⁹ þriðja röðin: hýasint, agat og ametýst;

²⁰ og fjórða röðin: krýsolít, sjóam og ónýx. Þeir skulu greyptir vera í gull, hver á sínum stað.

²¹ Steinarnir skulu vera tólf, eftir nöfnum Ísraels sona, og vera með nöfnum þeirra. Þeir skulu vera grafnir með innsiglisgrefti, og skal sitt nafn vera á hverjum þeirra, eftir þeim tólf kynkvíslum.

²² Þú skalt gjöra festar til brjóstskjaldarins, snúnar eins og fléttur, af skíru gulli.

²³ Þú skalt og gjöra til brjóstskjaldarins tvo hringa af gulli og festa þessa tvo hringa á tvö horn brjóstskjaldarins.

²⁴ Síðan skalt þú festa báðar gullflétturnar í þessa tvo hringa á hornum brjóstskjaldarins.

²⁵ En tvo enda beggja snúnu festanna skalt þú festa við umgjarðirnar tvær og festa þær við axlarhlýra hökulsins, á hann framanverðan.

²⁶ Þá skalt þú enn gjöra tvo hringa af gulli og festa þá í tvö horn brjóstskjaldarins, innanvert í þá brúnina, sem að höklinum veit.

²⁷ Og enn skalt þú gjöra tvo hringa af gulli og festa þá á báða axlarhlýra hökulsins, neðan til á hann framanverðan, þar sem hann er tengdur saman, fyrir ofan hökullindann.

²⁸ Nú skal knýta brjóstskjöldinn með hringum hans við hökulhringana með snúru af bláum purpura, svo að hann liggi fyrir ofan hökullindann, og mun þá eigi brjóstskjöldurinn losna við hökulinn.

²⁹ Aron skal bera nöfn Ísraels sona í dómskildinum á brjósti sér, þegar hann gengur inn í helgidóminn, til stöðugrar minningar frammi fyrir Drottni.

³⁰ Og þú skalt leggja inn í dómskjöldinn úrím og túmmím, svo að það sé á brjósti Arons, þegar hann gengur inn fyrir Drottin, og Aron skal ávallt bera dóm Ísraelsmanna á brjósti sér frammi fyrir Drottni.

³¹ Hökulmöttulinn skalt þú allan gjöra af bláum purpura.

³² Á honum skal vera hálsmál faldað með ofnum borða, eins og á brynju, svo að ekki rifni út úr.

³³ Á faldi hans skalt þú búa til granatepli af bláum purpura, rauðum purpura og skarlati, á faldi hans allt í kring, og bjöllur af gulli í milli eplanna allt í kring,

³⁴ svo að fyrst komi gullbjalla og granatepli, og þá aftur gullbjalla og granatepli, allt í kring á möttulfaldinum.

³⁵ Í honum skal Aron vera, þegar hann embættar, svo að heyra megi til hans, þegar hann gengur inn í helgidóminn fram fyrir Drottin og þá er hann gengur út, svo að hann deyi ekki.

³⁶ Þú skalt gjöra spöng af skíru gulli og grafa á hana með innsiglisgrefti: ,Helgaður Drottni.`

³⁷ Og þú skalt festa hana á snúru af bláum purpura, og skal hún vera á vefjarhettinum. Framan á vefjarhettinum skal hún vera.

³⁸ Og hún skal vera á enni Arons, svo að Aron taki á sig galla þá, er verða kunna á hinum helgu fórnum, er Ísraelsmenn fram bera, hverjar svo sem helgigjafir þeirra eru. Hún skal ætíð vera á enni hans til þess að gjöra þær velþóknanlegar fyrir Drottni.

³⁹ Þú skalt tiglvefa kyrtilinn af baðmull og gjöra vefjarhött af baðmull og búa til glitofið belti.

⁴⁰ Þú skalt og gjöra kyrtla handa sonum Arons og búa þeim til belti. Einnig skalt þú gjöra þeim höfuðdúka til vegs og prýði.

⁴¹ Þú skalt færa Aron bróður þinn og sonu hans með honum í það, og þú skalt smyrja þá og fylla hendur þeirra og helga þá til að þjóna mér í prestsembætti.

⁴² Þú skalt og gjöra þeim línbrækur til að hylja með blygðun þeirra. Þær skulu ná frá mjöðmum niður á læri.

⁴³ Í þeim skal Aron og synir hans vera, er þeir ganga inn í samfundatjaldið eða nálgast altarið til að embætta í helgidóminum, að þeir eigi baki sér sekt og deyi. Þetta skal vera ævinlegt lögmál fyrir hann og niðja hans eftir hann.

7 Eftir þetta fór Jesús um Galíleu. Hann vildi ekki fara um Júdeu, sökum þess að Gyðingar sátu um líf hans.

² Nú fór að hátíð Gyðinga, laufskálahátíðin.

³ Þá sögðu bræður hans við hann: "Flyt þig héðan og farðu til Júdeu, til þess að lærisveinar þínir sjái líka verkin þín, sem þú gjörir.

⁴ Því enginn starfar í leynum, ef hann vill verða alkunnur. Fyrst þú vinnur slík verk, þá opinbera sjálfan þig heiminum."

⁵ Því jafnvel bræður hans trúðu ekki á hann.

⁶ Jesús sagði við þá: "Minn tími er ekki enn kominn, en yður hentar allur tími.

⁷ Heimurinn getur ekki hatað yður. Mig hatar hann, af því ég vitna um hann, að verk hans eru vond.

⁸ Þér skuluð fara upp eftir á hátíðina. Ég fer ekki til þessarar hátíðar, því minn tími er ekki enn kominn."

⁹ Þetta sagði hann þeim og var kyrr í Galíleu.

¹⁰ Þegar bræður hans voru farnir upp eftir til hátíðarinnar, fór hann samt líka upp eftir, ekki svo menn vissu, heldur nánast á laun.

¹¹ Gyðingar voru að leita að honum á hátíðinni og spurðu, hvar hann væri.

¹² Manna á meðal var margt um hann talað. Sumir sögðu: "Hann er góður," en aðrir sögðu: "Nei, hann leiðir fjöldann í villu."

¹³ Þó talaði enginn opinskátt um hann af ótta við Gyðinga.

¹⁴ Er hátíðin var þegar hálfnuð, fór Jesús upp í helgidóminn og tók að kenna.

¹⁵ Gyðingar urðu forviða og sögðu: "Hvernig hefur þessi maður orðið lærður og hefur þó ekki fræðslu notið?"

¹⁶ Jesús svaraði þeim: "Kenning mín er ekki mín, heldur hans, er sendi mig.

¹⁷ Sá sem vill gjöra vilja hans, mun komast að raun um, hvort kenningin er frá Guði eða ég tala af sjálfum mér.

¹⁸ Sá sem talar af sjálfum sér, leitar eigin heiðurs, en sá sem leitar heiðurs þess, er sendi hann, er sannorður og í honum ekkert ranglæti.

¹⁹ Gaf Móse yður ekki lögmálið? Samt heldur enginn yðar lögmálið. Hví sitjið þér um líf mitt?"

²⁰ Fólkið ansaði: "Þú ert haldinn illum anda. Hver situr um líf þitt?"

²¹ Jesús svaraði þeim: "Eitt verk gjörði ég, og þér undrist það allir.

²² Móse gaf yður umskurnina _ hún er að vísu ekki frá Móse, heldur feðrunum _ og þér umskerið mann jafnvel á hvíldardegi.

²³ Fyrst maður er umskorinn á hvíldardegi, til þess að lögmál Móse verði ekki brotið, hví reiðist þér mér, að ég gjörði manninn allan heilan á hvíldardegi?

²⁴ Dæmið ekki eftir útliti, dæmið réttlátan dóm."

²⁵ Þá sögðu nokkrir Jerúsalembúar: "Er þetta ekki sá, sem þeir sitja um að lífláta?

²⁶ Og nú er hann að tala á almannafæri, og þeir segja ekkert við hann. Skyldu nú höfðingjarnir hafa komist að raun um, að hann sé Kristur?

²⁷ Nei, vér vitum, hvaðan þessi maður er. Þegar Kristur kemur, veit enginn, hvaðan hann er."

²⁸ Jesús var að kenna í helgidóminum, og nú kallaði hann: "Bæði þekkið þér mig og vitið hvaðan ég er. Þó er ég ekki kominn af sjálfum mér. En sá er sannur, sem sendi mig, og hann þekkið þér ekki.

²⁹ Ég þekki hann, því ég er frá honum og hann sendi mig."

³⁰ Nú ætluðu þeir að grípa hann, en enginn lagði hendur á hann, því stund hans var enn ekki komin.

³¹ En af alþýðu manna tóku margir að trúa á hann og sögðu: "Mun Kristur gjöra fleiri tákn, þegar hann kemur, en þessi maður hefur gjört?"

³² Farísear heyrðu, að fólk var að skrafa þetta um hann, og æðstu prestar og farísear sendu þjóna að taka hann höndum.

³³ Þá sagði Jesús: "Enn verð ég hjá yður skamma stund, og þá fer ég aftur til þess, sem sendi mig.

³⁴ Þér munuð leita mín og eigi finna. Þér getið ekki komist þangað sem ég er."

³⁵ Þá sögðu Gyðingar sín á milli: "Hvert skyldi hann ætla að fara, svo að vér finnum hann ekki? Hann ætlar þó ekki að fara til Gyðinga, sem dreifðir eru meðal Grikkja og kenna Grikkjum?

³⁶ Hvað var hann að segja: ,Þér munuð leita mín og eigi finna, og þér getið ekki komist þangað sem ég er`?"

³⁷ Síðasta daginn, hátíðardaginn mikla, stóð Jesús þar og kallaði: "Ef nokkurn þyrstir, þá komi hann til mín og drekki.

³⁸ Sá sem trúir á mig, _ frá hjarta hans munu renna lækir lifandi vatns, eins og ritningin segir."

³⁹ Þarna átti hann við andann, er þeir skyldu hljóta, sem á hann trúa. Því enn var andinn ekki gefinn, þar eð Jesús var ekki enn dýrlegur orðinn.

⁴⁰ Þá sögðu nokkrir úr mannfjöldanum, sem hlýddu á þessi orð: "Þessi er sannarlega spámaðurinn."

⁴¹ Aðrir mæltu: "Hann er Kristur." En sumir sögðu: "Mundi Kristur þá koma frá Galíleu?

⁴² Hefur ekki ritningin sagt, að Kristur komi af kyni Davíðs og frá Betlehem, þorpinu þar sem Davíð var?"

⁴³ Þannig greindi menn á um hann.

⁴⁴ Nokkrir þeirra vildu grípa hann, en þó lagði enginn hendur á hann.

⁴⁵ Nú komu þjónarnir til æðstu prestanna og faríseanna, sem sögðu við þá: "Hvers vegna komuð þér ekki með hann?"

⁴⁶ Þjónarnir svöruðu: "Aldrei hefur nokkur maður talað þannig."

⁴⁷ Þá sögðu farísearnir: "Létuð þér þá einnig leiðast afvega?

⁴⁸ Ætli nokkur af höfðingjunum hafi farið að trúa á hann, eða þá af faríseum?

⁴⁹ Þessi almúgi, sem veit ekkert í lögmálinu, hann er bölvaður!"

⁵⁰ Nikódemus, sem kom til hans fyrrum og var einn af þeim, segir við þá:

⁵¹ "Mundi lögmál vort dæma mann, nema hann sé yfirheyrður áður og að því komist, hvað hann hefur aðhafst?"

⁵² Þeir svöruðu honum: "Ert þú nú líka frá Galíleu? Gáðu að og sjáðu, að enginn spámaður kemur úr Galíleu."

⁵³ [Nú fór hver heim til sín.

4 Heyrið, synir, áminning föður yðar og hlýðið til, svo að þér lærið hyggindi!

² Því að góðan lærdóm gef ég yður, hafnið eigi kenning minni!

³ Þegar ég var sonur í föðurhúsum, viðkvæmt einkabarn heima hjá móður minni,

⁴ þá kenndi faðir minn mér og sagði við mig: "Hjarta þitt haldi fast orðum mínum, varðveit þú boðorð mín, og muntu lifa!

⁵ Afla þér visku, afla þér hygginda! Gleym eigi og vík eigi frá orðum munns míns!

⁶ Hafna henni eigi, þá mun hún varðveita þig, elska hana, þá mun hún vernda þig.

⁷ Upphaf viskunnar er: afla þér visku, afla þér hygginda fyrir allar eigur þínar!

⁸ Haf hana í hávegum, þá mun hún hefja þig, hún mun koma þér til vegs, ef þú umfaðmar hana.

⁹ Hún mun setja yndislegan sveig á höfuð þér, sæma þig prýðilegri kórónu."

¹⁰ Heyr þú, son minn, og veit viðtöku orðum mínum, þá munu æviár þín mörg verða.

¹¹ Ég vísa þér veg spekinnar, leiði þig á brautir ráðvendninnar.

¹² Gangir þú þær, skal leið þín ekki verða þröng, og hlaupir þú, skalt þú ekki hrasa.

¹³ Haltu fast í agann, slepptu honum ekki, varðveittu hann, því að hann er líf þitt.

¹⁴ Kom þú eigi á götu óguðlegra og gakk eigi á vegi vondra manna.

¹⁵ Sneið hjá honum, farðu hann ekki, snú þú frá honum og farðu fram hjá.

¹⁶ Því að þeir geta ekki sofið, nema þeir hafi gjört illt, og þeim kemur ekki dúr á auga, nema þeir hafi fellt einhvern.

¹⁷ Því að þeir eta glæpabrauð og drekka ofbeldisvín.

¹⁸ Gata réttlátra er eins og bjartur árdagsljómi, sem verður æ skærari fram á hádegi.

¹⁹ Vegur óguðlegra er eins og niðamyrkur, þeir vita ekki, um hvað þeir hrasa.

²⁰ Son minn, gef gaum að ræðu minni, hneig eyra þitt að orðum mínum.

²¹ Lát þau eigi víkja frá augum þínum, varðveit þau innst í hjarta þínu.

²² Því að þau eru líf þeirra, er öðlast þau, og lækning fyrir allan líkama þeirra.

²³ Varðveit hjarta þitt framar öllu öðru, því að þar eru uppsprettur lífsins.

²⁴ Haltu fláræði munnsins burt frá þér og lát fals varanna vera fjarri þér.

²⁵ Augu þín líti beint fram og augnalok þín horfi beint fram undan þér.

²⁶ Gjör braut fóta þinna slétta, og allir vegir þínir séu staðfastir.

²⁷ Vík hvorki til hægri né vinstri, haltu fæti þínum burt frá illu.

3 Þér óskynsömu Galatar! Hver hefur töfrað yður? Þér hafið þó fengið skýra mynd af Jesú Kristi á krossinum, málaða fyrir augum yðar.

² Um þetta eitt vil ég fræðast af yður: Öðluðust þér andann fyrir lögmálsverk eða við að hlýða á fagnaðarerindið og trúa?

³ Eruð þér svo óskynsamir? Þér sem byrjuðuð í anda, ætlið þér nú að enda í holdi?

⁴ Hafið þér til einskis reynt svo mikið? _ ef það þá er til einskis!

⁵ Hvað um það, _ sá sem veitir yður andann og framkvæmir máttarverk meðal yðar, gjörir hann það vegna lögmálsverka yðar eða vegna þess að þér heyrið og trúið?

⁶ Svo var og um Abraham, "hann trúði Guði, og það var honum til réttlætis reiknað."

⁷ Þér sjáið þá, að þeir sem byggja á trúnni, þeir eru einmitt synir Abrahams.

⁸ Ritningin sá það fyrir, að Guð mundi réttlæta heiðingjana fyrir trú, og því boðaði hún Abraham fyrirfram þann fagnaðarboðskap: "Af þér skulu allar þjóðir blessun hljóta."

⁹ Þannig hljóta þeir, sem byggja á trúnni, blessun ásamt hinum trúaða Abraham.

¹⁰ En bölvun hvílir á öllum þeim, sem byggja á lögmálsverkum, því að ritað er: "Bölvaður er sá, sem ekki heldur fast við allt það, sem í lögmálsbókinni er ritað, og breytir eftir því."

¹¹ En það er augljóst að fyrir Guði réttlætist enginn með lögmáli, því að "hinn réttláti mun lifa fyrir trú."

¹² En lögmálið spyr ekki um trú. Það segir: "Sá, sem breytir eftir boðum þess, mun lifa fyrir þau."

¹³ Kristur keypti oss undan bölvun lögmálsins með því að verða bölvun fyrir oss, því að ritað er: "Bölvaður er hver sá, sem á tré hangir."

¹⁴ Þannig skyldi heiðingjunum hlotnast blessun Abrahams í Kristi Jesú, og vér öðlast fyrir trúna andann, sem fyrirheitið var.

¹⁵ Bræður, ég tek dæmi úr mannlegu lífi: Enginn ónýtir eða eykur við staðfesta arfleiðsluskrá, enda þótt hún sé aðeins af manni gjörð.

¹⁶ Nú voru fyrirheitin gefin Abraham og afkvæmi hans, _ þar stendur ekki "og afkvæmum", eins og margir ættu í hlut, heldur "og afkvæmi þínu", eins og þegar um einn er að ræða, og það er Kristur.

¹⁷ Með þessu vildi ég sagt hafa: Sáttmála, sem áður var staðfestur af Guði, getur lögmálið, sem kom fjögur hundruð og þrjátíu árum síðar, ekki ónýtt, svo að það felli fyrirheitið úr gildi.

¹⁸ Sé því þá svo farið, að arfurinn fáist með lögmáli, þá fæst hann ekki framar með fyrirheiti, en Guð veitti Abraham náð sína með fyrirheiti.

¹⁹ Hvað er þá lögmálið? Vegna afbrotanna var því bætt við, þangað til afkvæmið kæmi, sem fyrirheitið hljóðaði um. Fyrir umsýslan engla er það til orðið, fyrir tilstilli meðalgangara.

²⁰ En meðalgangara gjörist ekki þörf þar sem einn á í hlut, en Guð er einn.

²¹ Er þá lögmálið gegn fyrirheitum Guðs? Fjarri fer því. Ef vér hefðum fengið lögmál, sem veitt gæti líf, þá fengist réttlætið vissulega með lögmáli.

²² En ritningin segir, að allt sé hneppt undir vald syndarinnar, til þess að fyrirheitið veitist þeim, sem trúa, fyrir trú á Jesú Krist.

²³ Áður en trúin kom, vorum vér í gæslu lögmálsins innilokaðir, þangað til trúin, sem í vændum var, opinberaðist.

²⁴ Þannig hefur lögmálið orðið tyftari vor, þangað til Kristur kom, til þess að vér réttlættumst af trú.

²⁵ En nú, eftir að trúin er komin, erum vér ekki lengur undir tyftara.

²⁶ Þér eruð allir Guðs börn fyrir trúna á Krist Jesú.

²⁷ Allir þér, sem eruð skírðir til samfélags við Krist, þér hafið íklæðst Kristi.

²⁸ Hér er enginn Gyðingur né grískur, þræll né frjáls maður, karl né kona. Þér eruð allir eitt í Kristi Jesú.

²⁹ En ef þér tilheyrið Kristi, þá eruð þér niðjar Abrahams, erfingjar eftir fyrirheitinu.