Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

63 Sálmur eftir Davíð, þá er hann var í Júda-eyðimörk.

² Drottinn, þú ert minn Guð, þín leita ég, sál mína þyrstir eftir þér, hold mitt þráir þig, í þurru landi, örþrota af vatnsleysi.

³ Þannig hefi ég litast um eftir þér í helgidóminum til þess að sjá veldi þitt og dýrð,

⁴ því að miskunn þín er mætari en lífið. Varir mínar skulu vegsama þig.

⁵ Þannig skal ég lofa þig meðan lifi, hefja upp hendurnar í þínu nafni.

⁶ Sál mín mettast sem af merg og feiti, og með fagnandi vörum lofar þig munnur minn,

⁷ þá er ég minnist þín í hvílu minni, hugsa um þig á næturvökunum.

⁸ Því að þú ert mér fulltingi, í skugga vængja þinna fagna ég.

⁹ Sál mín heldur sér fast við þig, hægri hönd þín styður mig.

¹⁰ Þeir sem sitja um líf mitt sjálfum sér til glötunar, munu hverfa í djúp jarðar.

¹¹ Þeir munu verða ofurseldir sverðseggjum, verða sjakölunum að bráð.

¹² Konungurinn skal gleðjast yfir Guði, hver sá er sver við hann, skal sigri hrósa, af því að munni lygaranna hefir verið lokað.

⁵⁵ Þegar Sál sá Davíð fara móti Filistanum, mælti hann við Abner hershöfðingja: "Abner, hvers son er sveinn þessi?" Abner svaraði: "Svo sannarlega sem þú lifir, konungur, veit ég það ekki."

⁵⁶ Konungurinn mælti: "Spyr þú að, hvers sonur þetta ungmenni sé."

⁵⁷ Og er Davíð sneri aftur og hafði lagt Filistann að velli, þá tók Abner hann og leiddi hann fyrir Sál, en hann hélt á höfði Filistans í hendi sér.

⁵⁸ Og Sál sagði við hann: "Hvers son ert þú, sveinn?" Davíð svaraði: "Sonur þjóns þíns Ísaí Betlehemíta."

18 Þegar Davíð hafði endað tal sitt við Sál, þá lagði Jónatan ást mikla við Davíð og unni honum sem lífi sínu.

² Og Sál tók Davíð að sér upp frá þeim degi og leyfði honum ekki að fara heim aftur til föður síns.

³ Og Jónatan gjörði fóstbræðralag við Davíð, af því að hann unni honum sem lífi sínu.

⁴ Og Jónatan fór úr skikkju sinni, sem hann var í, og gaf Davíð hana, svo og brynjukufl sinn og jafnvel sverð sitt, boga sinn og belti.

⁵ Og Davíð fór í leiðangra. Var hann giftudrjúgur, hvert sem Sál sendi hann. Setti Sál hann því yfir hermennina. Og hann var vel þokkaður af öllum lýð og einnig þjónum Sáls.

¹⁵ Og sjöundi engillinn básúnaði. Þá heyrðust raddir miklar á himni er sögðu: "Drottinn og Kristur hans hafa fengið vald yfir heiminum og hann mun ríkja um aldir alda."

¹⁶ Og öldungarnir tuttugu og fjórir, þeir er sitja frammi fyrir Guði í hásætum sínum, féllu fram á ásjónur sínar, tilbáðu Guð

¹⁷ og sögðu: Vér þökkum þér, Drottinn Guð, þú alvaldi, þú sem ert og þú sem varst, að þú hefur tekið valdið þitt hið mikla og gjörst konungur.

¹⁸ Heiðingjarnir reiddust, en reiði þín kom, sá tími, er dauðir skulu dæmdir verða, og tíminn til að gefa laun þjónum þínum, spámönnunum og hinum heilögu og þeim, sem óttast nafn þitt, smáum og stórum, og til að eyða þeim, sem jörðina eyða.

¹⁹ Og musteri Guðs opnaðist, það sem á himni er, og sáttmálsörk hans birtist í musteri hans. Og eldingar komu og dunur og þrumur og landskjálfti og hagl mikið.