Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

26 Davíðssálmur. Lát mig ná rétti mínum, Drottinn, því að ég geng fram í grandvarleik og þér treysti ég óbifanlega.

² Rannsaka mig, Drottinn, og reyn mig, prófa hug minn og hjarta.

³ Því að ég hefi elsku þína fyrir augum, og ég geng í sannleika þínum.

⁴ Ég tek mér eigi sæti hjá lygurum og hefi eigi umgengni við fláráða menn.

⁵ Ég hata söfnuð illvirkjanna, sit eigi meðal óguðlegra.

⁶ Ég þvæ hendur mínar í sakleysi og geng í kringum altari þitt, Drottinn,

⁷ til þess að láta lofsönginn hljóma og segja frá öllum þínum dásemdarverkum.

⁸ Drottinn, ég elska bústað húss þíns og staðinn þar sem dýrð þín býr.

⁹ Hríf eigi sál mína burt með syndurum né líf mitt með morðingjum,

¹⁰ þeim er hafa svívirðing í höndum sér og hægri höndina fulla af mútugjöfum.

¹¹ En ég geng fram í grandvarleik, frelsa mig og líkna mér.

¹² Fótur minn stendur á sléttri grund, í söfnuðunum vil ég lofa Drottin.

4 Þá svaraði Elífas frá Teman og mælti:

² Munt þú taka því illa, þótt maður dirfist að yrða á þig? Og þó, hver fær orða bundist?

³ Sjá, þú hefir áminnt marga, og magnþrota hendur hefir þú styrkt.

⁴ Þann sem hrasaði, reistu orð þín á fætur, og hnígandi hnén gjörðir þú stöðug.

⁵ En nú, þegar það kemur yfir þig, gefst þú upp, þegar það nær þér sjálfum, missir þú móðinn.

⁶ Er ekki guðhræðsla þín athvarf þitt og þitt grandvara líferni von þín?

⁷ Hugsaðu þig um: Hver er sá, er farist hafi saklaus, og hvar hefir hinum réttvísu verið tortímt?

⁸ Að því, er ég hefi séð: Þeir sem plægðu rangindi og sáðu óhamingju, þeir einir hafa uppskorið það.

⁹ Fyrir andgusti Guðs fórust þeir, fyrir reiðiblæstri hans urðu þeir að engu.

¹⁰ Öskur ljónsins og rödd óargadýrsins, _ tennur ljónshvolpanna eru brotnar sundur.

¹¹ Ljónið ferst, af því að það vantar bráð, og hvolpar ljónynjunnar tvístrast.

¹² En til mín laumaðist orð, og eyra mitt nam óminn af því _

¹³ í heilabrotunum, sem nætursýnirnar valda, þá er þungur svefnhöfgi er fallinn yfir mennina.

¹⁴ Ótti kom yfir mig og hræðsla, svo að öll bein mín nötruðu.

¹⁵ Og vindgustur straukst fram hjá andliti mínu, hárin risu á líkama mínum.

¹⁶ Þarna stóð það _ útlitið þekkti ég ekki _, einhver mynd fyrir augum mínum, ég heyrði ymjandi rödd:

¹⁷ "Er maðurinn réttlátur fyrir Guði, nokkur mannkind hrein fyrir skapara sínum?

¹⁸ Sjá, þjónum sínum treystir hann ekki, og hjá englum sínum finnur hann galla,

¹⁹ hvað þá hjá þeim, sem búa í leirhúsum, þeim sem eiga rót sína að rekja til moldarinnar, sem marðir eru sundur sem mölur væri.

²⁰ Milli morguns og kvelds eru þeir molaðir sundur, án þess að menn gefi því gaum, tortímast þeir gjörsamlega.

²¹ Tjaldstaginu er kippt upp, þeir deyja, og það í vanhyggju sinni."

8 Nú er því engin fordæming fyrir þá, sem tilheyra Kristi Jesú.

² Lögmál lífsins anda hefur í Kristi Jesú frelsað þig frá lögmáli syndarinnar og dauðans.

³ Það sem lögmálinu var ógerlegt, að því leyti sem það mátti sín einskis fyrir holdinu, það gjörði Guð. Með því að senda sinn eigin son í líkingu syndugs manns gegn syndinni, dæmdi Guð syndina í manninum.

⁴ Þannig varð réttlætiskröfu lögmálsins fullnægt hjá oss, sem lifum ekki eftir holdi, heldur eftir anda.

⁵ Því að þeir sem láta stjórnast af holdinu, hyggja á það sem holdsins er, en þeir, sem láta stjórnast af andanum, hyggja á það sem andans er.

⁶ Hyggja holdsins er dauði, en hyggja andans líf og friður.

⁷ Hyggja holdsins er fjandskapur gegn Guði, með því að hún lýtur ekki lögmáli Guðs, enda getur hún það ekki.

⁸ Þeir, sem eru holdsins menn, geta ekki þóknast Guði.

⁹ En þér eruð ekki holdsins menn, heldur andans menn, þar sem andi Guðs býr í yður. En hafi einhver ekki anda Krists, þá er sá ekki hans.

¹⁰ Ef Kristur er í yður, þá er líkaminn að sönnu dauður vegna syndarinnar, en andinn veitir líf vegna réttlætisins.

¹¹ Ef andi hans, sem vakti Jesú frá dauðum, býr í yður, þá mun hann, sem vakti Krist frá dauðum, einnig gjöra dauðlega líkami yðar lifandi með anda sínum, sem í yður býr.