Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

6 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum; et ea quae sub ipso erant replebant templum.

² Seraphim stabant super illud: sex alae uni, et sex alae alteri; duabus velabant faciem ejus, et duabus velabant pedes ejus, et duabus volabant.

³ Et clamabant alter ad alterum, et dicebant: Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum; plena est omnis terra gloria ejus.

⁴ Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus repleta est fumo.

⁵ Et dixi: Vae mihi, quia tacui, quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito, et regem Dominum exercituum vidi oculis meis.

⁶ Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat de altari,

⁷ et tetigit os meum, et dixit: Ecce tetigit hoc labia tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur.

⁸ Et audivi vocem Domini dicentis: Quem mittam? et quis ibit nobis? Et dixi: Ecce ego, mitte me.

⁹ Et dixit: Vade, et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere; et videte visionem, et nolite cognoscere.

¹⁰ Excaeca cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos ejus claude: ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et corde suo intelligat, et convertatur, et sanem eum.

¹¹ Et dixi: Usquequo, Domine? Et dixit: Donec desolentur civitates absque habitatore, et domus sine homine, et terra relinquetur deserta.

¹² Et longe faciet Dominus homines, et multiplicabitur quae derelicta fuerat in medio terrae.

¹³ Et adhuc in ea decimatio, et convertetur, et erit in ostensionem sicut terebinthus, et sicut quercus quae expandit ramos suos; semen sanctum erit id quod steterit in ea.

138 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me;

² tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.

³ Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:

⁴ et omnes vias meas praevidisti, quia non est sermo in lingua mea.

⁵ Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.

⁶ Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.

⁷ Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?

⁸ Si ascendero in caelum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.

⁹ Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,

¹⁰ etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.

¹¹ Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.

¹² Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae ejus, ita et lumen ejus.

¹³ Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meae.

¹⁴ Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

¹⁵ Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terrae.

¹⁶ Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.

¹⁷ Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.

¹⁸ Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.

¹⁹ Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:

²⁰ quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.

²¹ Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?

²² Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.

²³ Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.

²⁴ Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via aeterna.

15 Notum autem vobis facio, fratres, Evangelium, quod praedicavi vobis, quod et accepistis, in quo et statis,

² per quod et salvamini: qua ratione praedicaverim vobis, si tenetis, nisi frustra credidistis.

³ Tradidi enim vobis in primis quod et accepi: quoniam Christus mortuus est pro peccatis nostris secundum Scripturas:

⁴ et quia sepultus est, et quia resurrexit tertia die secundum Scripturas:

⁵ et quia visus est Cephae, et post hoc undecim:

⁶ deinde visus est plus quam quingentis fratribus simul: ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt:

⁷ deinde visus est Jacobo, deinde Apostolis omnibus:

⁸ novissime autem omnium tamquam abortivo, visus est et mihi.

⁹ Ego enim sum minimus Apostolorum, qui non sum dignus vocari Apostolus, quoniam persecutus sum ecclesiam Dei.

¹⁰ Gratia autem Dei sum id quod sum, et gratia ejus in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi: non ego autem, sed gratia Dei mecum:

¹¹ sive enim ego, sive illi: sic praedicamus, et sic credidistis.

5 Factum est autem, cum turbae irruerunt in eum ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth.

² Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatores autem descenderant, et lavabant retia.

³ Ascendens autem in unam navim, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas.

⁴ Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam.

⁵ Et respondens Simon, dixit illi: Praeceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus: in verbo autem tuo laxabo rete.

⁶ Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam: rumpebatur autem rete eorum.

⁷ Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent, et adjuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur.

⁸ Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Jesu, dicens: Exi a me, quia homo peccator sum, Domine.

⁹ Stupor enim circumdederat eum, et omnes qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant:

¹⁰ similiter autem Jacobum et Joannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Jesus: Noli timere: ex hoc jam homines eris capiens.

¹¹ Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus, secuti sunt eum.