Beginning

ไซรัสประกาศให้อิสรภาพ

1 ในปีแรกของไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซีย พระผู้เป็นเจ้าดลใจไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซียให้ประกาศทั่วอาณาจักรของท่าน พร้อมกับบันทึกไว้เป็นหลักฐาน เพื่อเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั้น เป็นไปตามคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งผ่านเยเรมีย์ว่า

² “ไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซียกล่าวดังนี้ ‘พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้มอบอาณาจักรทั้งหมดบนแผ่นดินโลกให้แก่เรา และพระองค์มอบหมายให้เราสร้างพระตำหนักแด่พระองค์ที่เยรูซาเล็มซึ่งอยู่ในยูดาห์ ³ ใครก็ตามในพวกท่านที่เป็นชนชาติของพระองค์ ขอพระเจ้าของเขาสถิตกับเขา และให้เขาขึ้นไปยังเยรูซาเล็มซึ่งอยู่ในยูดาห์ และสร้างพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลขึ้นใหม่ พระองค์เป็นพระเจ้าผู้สถิตในเยรูซาเล็ม ⁴ ผู้ที่รอดตายมาได้ทุกคนไม่ว่าจะพลัดถิ่นไปที่ใดก็ตาม จงให้เขาได้รับความช่วยเหลือจากคนในท้องถิ่นนั้นด้วยเงินและทองคำ ทรัพย์สิ่งของและสัตว์เลี้ยง ซึ่งนอกเหนือจากเครื่องสักการะที่ให้ด้วยใจสมัคร สำหรับพระตำหนักของพระเจ้าผู้สถิตในเยรูซาเล็ม’”

⁵ ครั้นแล้ว บรรดาผู้นำตระกูลของยูดาห์และเบนยามิน บรรดาปุโรหิตและชาวเลวี และทุกคนที่พระเจ้าดลใจ ต่างก็พร้อมที่จะขึ้นไปสร้างพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้าในเยรูซาเล็ม ⁶ คนทั้งปวงที่อยู่รอบข้างก็ช่วยพวกเขาด้วยเครื่องใช้เงิน ทองคำ ทรัพย์สิ่งของ สัตว์เลี้ยง และด้วยของมีค่า ซึ่งนอกเหนือจากทุกสิ่งที่ให้ด้วยใจสมัคร ⁷ กษัตริย์ไซรัสนำเครื่องใช้ของพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้าออกมาด้วย เป็นสิ่งที่เนบูคัดเนสซาร์ได้ขนไปจากเยรูซาเล็มและนำไปไว้ในวิหารของเทพเจ้าของท่าน ⁸ ไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซียให้มิทเรดาทผู้ดูแลกองคลังนำสิ่งเหล่านี้ออกมา เขาเป็นคนนับจำนวนให้แก่เชชบัสซาร์ผู้นำของยูดาห์ ⁹ จำนวนของทั้งหมดคือ อ่างทองคำ 30 ใบ อ่างเงิน 1,000 ใบ ถาดเก็บถ่านร้อน 29 ใบ ¹⁰ ชามทองคำ 30 ใบ ชามเงิน 410 ใบ และภาชนะอื่นๆ 1,000 ใบ ¹¹ ภาชนะทองคำและเงินรวมทั้งสิ้น 5,400 ใบ เชชบัสซาร์ได้นำภาชนะเหล่านี้ไปด้วย เมื่อบรรดาผู้ที่ถูกเนรเทศขึ้นมาจากบาบิโลนเพื่อกลับไปยังเยรูซาเล็ม

ผู้ถูกเนรเทศกลับบ้านเกิดเมืองนอน

2 เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้จับประชาชนที่ถูกเนรเทศจากแคว้นยูดาห์ไปเป็นเชลยที่บาบิโลน และต่อมาพวกเขาต่างก็กลับมายังเมืองของตนในเยรูซาเล็มและยูดาห์ ² เขาทั้งหลายมากับเศรุบบาเบล เยชูอา เนหะมีย์ เสไรยาห์ เรเอไลยาห์ โมร์เดคัย บิลชาน มิสปาร์ บิกวัย เรฮูม และบาอานาห์

จำนวนประชาชนผู้ชายของอิสราเอลมีดังต่อไปนี้ ³ พงศ์พันธุ์ปาโรช 2,172 คน ⁴ พงศ์พันธุ์เชฟาทิยาห์ 372 คน ⁵ พงศ์พันธุ์อาราห์ 775 คน ⁶ พงศ์พันธุ์ปาหัทโมอับ คือบรรดาผู้สืบเชื้อสายของเยชูอาและโยอาบ 2,812 คน ⁷ พงศ์พันธุ์เอลาม 1,254 คน ⁸ พงศ์พันธุ์ศัทธู 945 คน ⁹ พงศ์พันธุ์ศักคัย 760 คน ¹⁰ พงศ์พันธุ์บานี 642 คน ¹¹ พงศ์พันธุ์เบบัย 623 คน ¹² พงศ์พันธุ์อัสกาด 1,222 คน ¹³ พงศ์พันธุ์อาโดนีคัม 666 คน ¹⁴ พงศ์พันธุ์บิกวัย 2,056 คน ¹⁵ พงศ์พันธุ์อาดีน 454 คน ¹⁶ พงศ์พันธุ์อาเทอร์ คือบรรดาผู้สืบเชื้อสายของเฮเซคียาห์ 98 คน ¹⁷ พงศ์พันธุ์เบไซ 323 คน ¹⁸ พงศ์พันธุ์โยราห์ 112 คน ¹⁹ พงศ์พันธุ์ฮาชูม 223 คน ²⁰ พงศ์พันธุ์กิบบาร์ 95 คน ²¹ พงศ์พันธุ์จากเบธเลเฮม 123 คน ²² ผู้ชายจากเนโทฟาห์ 56 คน ²³ ผู้ชายจากอานาโธท 128 คน ²⁴ พงศ์พันธุ์จากอัสมาเวท 42 คน ²⁵ พงศ์พันธุ์จากคีริยาทอาริม เคฟีราห์ และเบเอโรท 743 คน ²⁶ พงศ์พันธุ์จากรามาห์และเก-บา 621 คน ²⁷ ผู้ชายจากมิคมาส 122 คน ²⁸ ผู้ชายจากเบธเอลและอัย 223 คน ²⁹ พงศ์พันธุ์จากเนโบ 52 คน ³⁰ พงศ์พันธุ์ชาวมักบีช 156 คน ³¹ พงศ์พันธุ์ชาวเอลามอีกกลุ่มหนึ่ง 1,254 คน ³² พงศ์พันธุ์ชาวฮาริม 320 คน ³³ พงศ์พันธุ์ชาวโลด ชาวฮาดิด และชาวโอโน 725 คน ³⁴ พงศ์พันธุ์ชาวเยรีโค 345 คน ³⁵ พงศ์พันธุ์ชาวเสนาอาห์ 3,630 คน

³⁶ บรรดาปุโรหิต คือพงศ์พันธุ์เยดายาห์ จากตระกูลเยชูอา 973 คน ³⁷ พงศ์พันธุ์อิมเมอร์ 1,052 คน ³⁸ พงศ์พันธุ์ปาชเฮอร์ 1,247 คน ³⁹ พงศ์พันธุ์ฮาริม 1,017 คน

⁴⁰ ชาวเลวี คือพงศ์พันธุ์เยชูอาและขัดมีเอล จากพงศ์พันธุ์โฮดาวิยาห์ 74 คน ⁴¹ บรรดานักร้อง คือพงศ์พันธุ์อาสาฟ 128 คน ⁴² บรรดาผู้สืบเชื้อสายของคนเฝ้าประตู คือพงศ์พันธุ์ชัลลูม พงศ์พันธุ์อาเทอร์ พงศ์พันธุ์ทัลโมน พงศ์พันธุ์อักขูบ พงศ์พันธุ์ฮาทิธา และพงศ์พันธุ์โชบัย รวมทั้งสิ้น 139 คน

⁴³ บรรดาผู้รับใช้ประจำพระวิหาร คือพงศ์พันธุ์ศีหะ พงศ์พันธุ์ฮาสูฟา พงศ์พันธุ์ทับบาโอท ⁴⁴ พงศ์พันธุ์เคโรส พงศ์พันธุ์สีอาฮา พงศ์พันธุ์พาโดน ⁴⁵ พงศ์พันธุ์เลบานาห์ พงศ์พันธุ์ฮากาบาห์ พงศ์พันธุ์อักขูบ ⁴⁶ พงศ์พันธุ์ฮากาบ พงศ์พันธุ์ชัมลัย พงศ์พันธุ์ฮานาน ⁴⁷ พงศ์พันธุ์กิดเดล พงศ์พันธุ์กาฮาร์ พงศ์พันธุ์เรอายาห์ ⁴⁸ พงศ์พันธุ์เรซีน พงศ์พันธุ์เนโคดา พงศ์พันธุ์กัสซาม ⁴⁹ พงศ์พันธุ์อุสซา พงศ์พันธุ์ปาเสอัค พงศ์พันธุ์เบสัย ⁵⁰ พงศ์พันธุ์อัสนาห์ พงศ์พันธุ์เมอูนิม พงศ์พันธุ์เนฟิสิม ⁵¹ พงศ์พันธุ์บัคบูค พงศ์พันธุ์ฮาคูฟา พงศ์พันธุ์ฮาร์ฮูร์ ⁵² พงศ์พันธุ์บัสลูท พงศ์พันธุ์เมหิดา พงศ์พันธุ์ฮาร์ชา ⁵³ พงศ์พันธุ์บาร์โขส พงศ์พันธุ์สิเส-รา พงศ์พันธุ์เทมาห์ ⁵⁴ พงศ์พันธุ์เนซิยาห์ และพงศ์พันธุ์ฮาทิฟา

⁵⁵ พงศ์พันธุ์ผู้รับใช้ของซาโลมอน คือพงศ์พันธุ์โสทัย พงศ์พันธุ์หัสโสเฟเรท พงศ์พันธุ์เปรุดา ⁵⁶ พงศ์พันธุ์ยาอาลาห์ พงศ์พันธุ์ดาร์โคน พงศ์พันธุ์กิดเดล ⁵⁷ พงศ์พันธุ์เชฟาทิยาห์ พงศ์พันธุ์ฮัทธิล พงศ์พันธุ์โปเคเรท-หัสเซบาอิม และพงศ์พันธุ์อามี

⁵⁸ ผู้รับใช้ประจำพระวิหารและพงศ์พันธุ์ผู้รับใช้ของซาโลมอน รวมทั้งสิ้น 392 คน

⁵⁹ คนเหล่านี้ขึ้นมาจากเมืองเทลเมลาห์ เทลฮาร์ชา เครูบ อัดดาน และอิมเมอร์ แต่พวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามาจากตระกูลใดหรือสืบเชื้อสายมาจากชาวอิสราเอลหรือไม่ พวกเขามีรายชื่อดังต่อไปนี้ ⁶⁰ พงศ์พันธุ์เดไลยาห์ พงศ์พันธุ์โทบียาห์ และพงศ์พันธุ์เนโคดา รวมได้ 652 คน ⁶¹ จากพงศ์พันธุ์ของบรรดาปุโรหิตด้วยคือ พงศ์พันธุ์โฮบายาห์ พงศ์พันธุ์ฮักโขส และพงศ์พันธุ์บาร์ซิลลัย (ผู้ได้แต่งงานกับบุตรหญิงของบาร์ซิลลัยชาวกิเลอาด จึงได้ชื่อตามนั้น) ⁶² คนเหล่านี้ได้ค้นหาทะเบียนของพวกเขาในหมู่คนที่จดทะเบียนลำดับเชื้อสาย แต่หาไม่พบ พวกเขาจึงถูกตัดออกจากการเป็นปุโรหิตเพราะถูกนับว่ามีมลทิน ⁶³ ผู้ว่าราชการเมืองสั่งห้ามไม่ให้พวกเขารับประทานอาหารบริสุทธิ์ที่สุด จนกว่าปุโรหิตจะตัดสินใจโดยใช้อูริมและทูมมิม^[a]เสียก่อน

⁶⁴ ที่ประชุมทั้งหมดรวมทั้งสิ้น 42,360 คน ⁶⁵ นอกจากบรรดาผู้รับใช้ชายและหญิงจำนวน 7,337 คนแล้ว ยังมีนักร้องชายและหญิงอีก 200 คน ⁶⁶ ม้า 736 ตัว ล่อ 245 ตัว ⁶⁷ อูฐ 435 ตัว และลา 6,720 ตัว

⁶⁸ เมื่อเขาทั้งหลายมาถึงพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้าในเยรูซาเล็ม หัวหน้าครอบครัวบางคนก็มอบของถวายด้วยใจสมัคร เพื่อสร้างพระตำหนักของพระเจ้าขึ้นใหม่ในที่เดิม ⁶⁹ พวกเขาอุทิศตามความสามารถให้แก่กองคลังเป็นทองคำหนัก 61,000 ดาริค^[b] เงิน 5,000 มินา^[c] และเครื่องแต่งกายปุโรหิต 100 ตัว

⁷⁰ บรรดาปุโรหิต ชาวเลวี นักร้อง คนเฝ้าประตู ผู้รับใช้ประจำพระวิหาร รวมทั้งประชาชนบางคน ต่างก็ตั้งรกรากอยู่ในเมืองของตน และอิสราเอลทั้งปวงตั้งรกรากอยู่ในเมืองของตน

สร้างแท่นบูชาขึ้นใหม่

3 เมื่อถึงเดือนที่เจ็ด ชาวอิสราเอลได้ตั้งรกรากอยู่ในเมืองของพวกเขา ประชาชนมาประชุมพร้อมเพรียงกันที่เยรูซาเล็ม ² เยชูอาบุตรโยซาดัก พร้อมกับพี่น้องปุโรหิต และเศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล พร้อมกับพี่น้องของเขา จึงเริ่มสร้างแท่นบูชาของพระเจ้าของอิสราเอลเพื่อถวายสัตว์ที่เขาจะเผาเป็นของถวาย ดังที่เขียนไว้ในกฎบัญญัติของโมเสสคนของพระเจ้า ³ แม้ว่าพวกเขาจะกลัวบรรดาชนชาติรอบข้าง พวกเขาก็ตั้งแท่นบูชาบนฐานรากเดิม และมอบสัตว์ที่จะเผาเป็นของถวายบนแท่นแด่พระผู้เป็นเจ้า ทั้งในเวลาเช้าและเวลาเย็น ⁴ และพวกเขาฉลองเทศกาลอยู่เพิงตามที่บันทึกไว้ และมอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำวัน ตามจำนวนที่กำหนดในแต่ละวัน ⁵ หลังจากนั้นก็ได้มอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายอย่างต่อเนื่อง ของถวายในวันข้างขึ้น และในเทศกาลที่กำหนดไว้ทั้งหมดของพระผู้เป็นเจ้า และของถวายของทุกคนที่ให้ด้วยใจสมัครแด่พระผู้เป็นเจ้า ⁶ ตั้งแต่วันแรกของเดือนที่เจ็ด พวกเขาเริ่มมอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า แต่ยังไม่ได้วางฐานรากของพระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า ⁷ ดังนั้นพวกเขาจึงมอบเงินให้แก่ช่างก่ออิฐและช่างไม้ มอบอาหาร เครื่องดื่ม และน้ำมันแก่ชาวไซดอนและชาวไทระ เพื่อนำไม้ลงทะเลจากเลบานอนมาที่เมืองยัฟฟา ตามที่ได้รับอนุญาตจากไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซีย

การสร้างพระวิหาร

⁸ ในปีที่สองหลังจากที่พวกเขาได้มายังพระตำหนักของพระเจ้าที่เยรูซาเล็ม ในเดือนที่สอง เศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล เยชูอาบุตรโยซาดัก ก็เริ่มปฏิบัติงาน รวมทั้งพี่น้องของพวกเขา คือบรรดาปุโรหิต ชาวเลวี และทุกคนที่ถูกจับไปเป็นเชลยแล้วได้กลับมายังเยรูซาเล็ม เขาเหล่านั้นแต่งตั้งให้บรรดาชาวเลวีที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เป็นผู้ควบคุมงานที่พระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า ⁹ เยชูอากับบุตรและพี่น้องของเขา ขัดมีเอลกับบุตรของเขา (ผู้สืบเชื้อสายของยูดาห์) บุตรของเฮนาดัด และพี่น้องของพวกเขาคือชาวเลวี ต่างก็คุมคนงานที่พระตำหนักของพระเจ้า

¹⁰ เมื่อช่างก่อสร้างวางฐานรากพระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า บรรดาปุโรหิตที่แต่งกายประจำตำแหน่งก็ถือแตรยาว^[d]ออกมา และชาวเลวีบุตรอาสาฟถือฉาบ เพื่อสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า ตามที่กษัตริย์ดาวิดแห่งอิสราเอลระบุไว้ ¹¹ พวกเขาร้องเพลงสรรเสริญและขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าว่า

และเมื่อพวกเขาสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า ประชาชนทั้งปวงก็ตะโกนร้องเสียงดัง เพราะว่าพวกเขาได้วางฐานรากพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้าเสร็จแล้ว ¹² มีหลายคนในบรรดาปุโรหิต ชาวเลวี และหัวหน้าตระกูล ที่เคยเห็นพระตำหนักหลังแรก ก็ร้องไห้เสียงดังเมื่อเห็นพวกเขาวางฐานรากพระตำหนักหลังนี้ แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ตะโกนร้องเสียงดังด้วยความยินดี ¹³ จนกระทั่งประชาชนไม่ทราบว่าเสียงนั้นมาจากเสียงร้องไห้หรือเสียงตะโกนด้วยความยินดี เพราะประชาชนตะโกนเสียงดังมาก และเสียงนั้นดังออกไปไกล