Book of Common Prayer

Видение на Јован за воскреснатиот Христос

⁹ Јас сум Јован, ваш брат и сострадалник, кој како следбеник на Исус заедно со вас трпеливо ги поднесувам страдањата што ни доаѓаат нам кои му припаѓаме на Неговото царство. Се наоѓам во прогонство на островот Патмос^[a], поради тоа што ја проповедав Божјата порака и сведочев во полза на Исус.

¹⁰ Еден неделен^[b] ден, додека општев со Духот, чув како зад мене одекна глас силен како од труба. ¹¹ Гласот ми рече: „Запиши го во книга тоа што ќе го видиш и испрати го до седумте цркви во градовите^[c]: Ефес, Смирна, Пергам, Тијатир, Сард, Филаделфија и Лаодикеја.“

¹² Кога се свртев да видам кој ми зборува, видов седум златни свеќници^[d].

¹³ Таму, меѓу свеќниците, видов Еден што личеше на Синот Човечки^[e], облечен во долга облека до стапалата и препашан околу градите со златен појас. ¹⁴ Главата и косата Му беа бели како снежно бела волна, очите Му беа како огнен пламен, ¹⁵ стапалата Му блескаа како бронза пречистена во вжарена печка, а гласот Му беше силен како бучава од забревтани води. ¹⁶ Во Својата десна рака Тој држеше седум ѕвезди, а од устата Му излегуваше двостран остар меч. Лицето Му болскотеше како Сонцето во полна сила.

¹⁷ Кога Го видов, паднав како мртов пред Неговите нозе! Тој ме допре со Својата десна рака и ми рече: „Не плаши се! Јас Сум Првиот и Последниот. ¹⁸ Јас Сум Живиот! Бев мртов, но сега Сум вечно жив и ги имам клучевите^[f] од смртта и од Адот^[g]. ¹⁹ Запиши го тоа што го виде: и тоа што е сега и тоа што ќе се случи подоцна. ²⁰ А еве што е таинственото значење на седумте ѕвезди што ги виде во Мојата десна рака, и на седумте златни свеќници: седумте ѕвезди ги претставуваат седумте гласници^[h] на седумте цркви, а седумте свеќници ги претставуваат седумте цркви.“

⁵³ Потоа^[a] тие се разотидоа, секој во својот дом.

Односот спрема жената фатена во прељуба

8 Потоа Исус отиде на Маслиновата Гора. ² Следното утро, Тој повторно дојде во храмот. Сиот народ доаѓаше кај Него, а Тој, седејќи, ги поучуваше. ³ Вероучителите и фарисеите доведоа една жена што беше фатена во прељуба, па откако ја поставија насреде, ⁴ Му рекоа: „Учителе, оваа жена е фатена на дело како врши прељуба. ⁵ Во нашиот Закон Мојсеј заповедал таквите жени да бидат каменувани^[b]. Што велиш Ти?“ ⁶ Тие Му го рекоа ова на Исус за да видат што ќе стори, надевајќи се дека ќе има за што да Го обвинат. Исус се наведна и почна со прстот да пишува по земјата. ⁷ Но бидејќи тие упорно Го прашуваа, Тој се исправи и им рече: „Тој што меѓу сите вас е без грев, прв нека фрли камен на неа!“ ⁸ Потоа повторно се наведна и продолжи да пишува по земјата.

⁹ Кога обвинителите го слушнаа тоа, еден по еден почнаа да си заминуваат, на чело со старешините, се додека не останаа само Исус и жената, која стоеше на средината. ¹⁰ Исус се исправи и ја праша: „Жено, каде се луѓето што те обвинуваа? Никој ли не те осуди?“

¹¹ „Никој, Господине!“ - Му одговори таа. „Тогаш ни Јас не те осудувам; оди си и отсега не греши“ - и рече Исус.