Book of Common Prayer
Мисијата на Павле во Солун
2 Вие, драги мои, знаете дека нашето доаѓање кај вас не беше загубено време. 2 Знаете како настрадавме и како не навредуваа во градот Филипи, пред да дојдеме кај вас. Сепак, Бог ни даде храброст, наспроти силното противење, и вам да ви ја пренесеме Неговата Радосна вест. 3 Тоа што ви го проповедавме не произлегува од заблуда, ниту пак е со нечисти мотиви, или со измами.
4 Зборуваме онака како што Бог бара од нас, зашто Тој не провери и утврди дека може да ни го довери проповедањето на Радосната вест. Затоа ние зборуваме, не со намера да им угодуваме на луѓето, туку да Му угодиме на Бог, на Оној што ги проверува мотивите на нашите срца. 5 Добро знаете дека ние не се обидовме да ве придобиеме со подмилкување. Бог ни е сведок дека не дојдовме кај вас со подмолна алчност за богатење. 6 Не бараме ни признание од луѓето: ниту од вас, ниту од други луѓе. 7 Како апостоли на Христос можевме да ви поставуваме разни барања, но ние многу внимателно се однесувавме со вас, како мајка доилка што со нежност се грижи за своите дечиња. 8 Толку ни станавте мили, толку се приврзавме спрема вас, што бевме решени не само да ви ја пренесеме Божјата Радосна вест, туку и душите свои да ги дадеме за вас.
9 Впрочем, драги пријатели, потсетете се како ние работевме и се трудевме. Ден и ноќ работевме за својата издршка, за да не му бидеме на товар на никого од вас додека ви ја проповедавме Божјата Радосна вест.
10 Вие и Бог сте ни сведоци дека нашето поведение спрема вас христијаните беше искрено, праведно и беспрекорно. 11 Знаете дека спрема секого од вас се однесувавме онака како што татко се однесува спрема своите деца. 12 Ве охрабрувавме, ве утешувавме и ве поттикнувавме да живеете онака како што прилега за Бог, Кој ве повикува да станете дел од Неговото царство и да учествувате во Неговата слава.
Исус ја кажува споредбата за лозарите
- убијци (Матеј 21:33-46; Марко 12:1-12) 9 Потоа Исус му ја кажа на народот следнава споредба:
„Еден човек си насади лозје, им го даде под наем на лозарите и си замина од тој крај на подолго време. 10 Кога дојде времето за гроздобер, тој прати еден од своите слуги за да му го донесе делот од бербата што му припаѓа како надомест. Но лозарите го натепаа и го испратија со празни раце. 11 Потоа прати друг слуга, но лозарите и него го натепаа, го понижија и го испратија со празни раце. 12 Прати и трет слуга, но лозарите и него го претепаа и го избркаа. 13 Тогаш сопственикот на лозјето рече: ,Што да правам? Ќе го испратам мојот син - љубимецот мој; се надевам дека спрема него ќе покажат почит.‘ 14 Но кога лозарите го видоа синот, си рекоа еден на друг: ,Еве го наследникот! Ајде да го убиеме и да го присвоиме неговото наследство!‘ 15 Исфрлајќи го надвор од лозјето, тие го убија. Сега, што ќе им направи сопственикот на лозарите? 16 Ќе дојде и ќе ги погуби тие злосторници, а лозјето ќе им го даде под наем на други лозари!“ А луѓето што го слушаа ова, рекоа: ,Да не даде Господ вакво нешто да се случи!‘ 17 Исус ги погледна и ги праша: „Тогаш, што значат следниве зборови запишани[a] во Светото Писмо:
,Каменот што ѕидарите го отфрлија, стана камен - темелник‘?
18 Секој што ќе се сопне од тој камен ќе се распарчи, и врз кого тој ќе падне - ќе го здроби!“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest