Book of Common Prayer

Второ писмо од апостол

Петар

Авторство и поздрави

1 Од Симон Петар, слуга и апостол на Исус Христос,

до оние што ја имаат истата скапоцена вера што ја имаме и ние, вера што ни беше дадена преку праведноста на Исус Христос, нашиот Бог и Спасител.

² Ви посакувам се подобро да го запознавате Исуса, нашиот Бог и Господ^[a], а преку тоа Бог да ви биде се поблагонаклонет и во изобилие да ви дава мир.

Божји поттик на свет живот

³ Запознавајќи го Христос, Неговата божествена сила ни подарува се што ни е потребно за да живееме побожен живот. Тој не повика да ги примиме Неговата слава и добрина. ⁴ Бог ни даде големи и скапоцени ветувања преку кои и вие можете да добиете божествена природа. Со неа ќе можете да им се противставите на вашите грешни страсти и да го избегнете погубното влијание на овој свет.

⁵ Затоа со сите сили потрудете се да ја унапредите својата вера. Додајте и добрина, на добрината додајте и знаење, ⁶ на знаењето додајте му самоконтрола, на самоконтролата додајте и трпеливост, на трпеливоста додајте и побожност, ⁷ на побожноста додајте и љубов^[b] спрема сите христијани, а кон сето тоа додајте несебична љубов спрема секого. ⁸ Ако ги имате ваквите доблести во изобилие, ќе покажете дека вашето познавање на нашиот Господ Исус Христос ве има направено корисни и плодоносни. ⁹ Кој ги нема овие доблести, тој е слеп, или кратковид, и заборавил дека Бог го исчисти од неговите стари гревови.

¹⁰ Затоа, драги пријатели христијани, потрудете се да покажете дека Бог навистина ве повикал и ве одбрал. Правејќи го ова, никогаш нема да се сопнете и да паднете. ¹¹ Тогаш Бог широко ќе ви ги отвори портите на небото за да влезете во вечното Царство на нашиот Господ и Спасител Исус Христос.

Исусовата агонија и молитва на Маслиновата Гора

(Матеј 26:36-46; Марко 32-42) ³⁹ Потоа Исус си замина од горната соба и отиде, како и обично, на Маслиновата Гора. Со Него појдоа и Неговите ученици. ⁴⁰ Кога стигна на тоа место, им рече: „Молете се да не потклекнете пред искушението!“ ⁴¹ А Тој се одвои од нив, на растојание колку што може да се фрли камен со рака и клекна да се моли:

⁴² „Небесен Татко! Ако сакаш, Те молам поштеди Ме од оваа страдалничка чаша! Сепак, нека се исполни Твојата волја, а не Мојата желба.“ ⁴³ Тогаш Му дојде ангел од небото и Го бодреше. ⁴⁴ Кога Го обзеде стравотна внатрешна борба, Тој уште поревносно се молеше, така што пот му капеше по земјата како капки од крв^[a].

⁴⁵ Станувајќи од молитва, Тој се врати кај Своите ученици и ги затекна заспани, премалени од големата тага. ⁴⁶ Па им рече: „Зошто спиете!? Станете и молете се за да не потклекнете пред искушението!“

Исус е предаден и уапсен

(Матеј 26:47-56; Марко 14:43-50; Јован 18:3-11) ⁴⁷ Уште додека Исус зборуваше, пристигна толпа народ, предводена од Јуда, кој беше еден од дванаесеттемина Исусови ученици. Јуда Му се приближи на Исус, за да Го бакне, во знак на поздрав. ⁴⁸ А Исус му рече: „Јуда! Зар со бакнеж Го предаваш Синот Човечки^[b]!?“

⁴⁹ Кога учениците на Исус сфатија што се случува, повикаа: „Господе! Да се браниме со ножеви!“ ⁵⁰ И еден од нив замавна кон слугата на Првосвештеникот и му го отсече увото. ⁵¹ Но Исус им рече: „Престанете!“ Потоа со допир му го исцели увото на човекот.

⁵² Потоа Исус им се обрати на свештеничките поглавари, на управителите на храмот и на старешините кои заедно беа дојдени да Го фатат: „Зар требаше да дојдете по Мене со ножеви и со стапови, како да Сум разбојник!? ⁵³ Со вас бев секојдневно во храмот, зошто таму не Ме уапсивте? Но ова е вашиот миг и времето на мрачните сили.“