Revised Common Lectionary (Complementary)

Salm Asaff.

73 Yn ddiau da yw Duw i Israel; sef i’r rhai glân o galon. ² Minnau, braidd na lithrodd fy nhraed: prin na thripiodd fy ngherddediad. ³ Canys cenfigennais wrth y rhai ynfyd, pan welais lwyddiant y rhai annuwiol. ⁴ Canys nid oes rhwymau yn eu marwolaeth; a’u cryfder sydd heini. ⁵ Nid ydynt mewn blinder fel dynion eraill; ac ni ddialeddir arnynt hwy gyda dynion eraill. ⁶ Am hynny y cadwynodd balchder hwynt, ac y gwisg trawster amdanynt fel dilledyn. ⁷ Eu llygaid a saif allan gan fraster: aethant dros feddwl calon o gyfoeth. ⁸ Y maent wedi llygru, yn chwedleua yn ddrygionus am drawster; yn dywedyd yn uchel. ⁹ Gosodasant eu genau yn erbyn y nefoedd: a’u tafod a gerdd trwy y ddaear. ¹⁰ Am hynny y dychwel ei bobl ef yma; ac y gwesgir iddynt ddwfr ffiol lawn. ¹¹ Dywedant hefyd, Pa fodd y gŵyr Duw? a oes gwybodaeth gan y Goruchaf? ¹² Wele, dyma y rhai annuwiol, a’r rhai sydd lwyddiannus yn y byd, ac a amlhasant olud. ¹³ Diau mai yn ofer y glanheais fy nghalon, ac y golchais fy nwylo mewn diniweidrwydd. ¹⁴ Canys ar hyd y dydd y’m maeddwyd; fy ngherydd a ddeuai bob bore. ¹⁵ Os dywedwn, Mynegaf fel hyn; wele, â chenhedlaeth dy blant di y gwnawn gam. ¹⁶ Pan amcenais wybod hyn, blin oedd hynny yn fy ngolwg i; ¹⁷ Hyd onid euthum i gysegr Duw: yna y deellais eu diwedd hwynt. ¹⁸ Diau osod ohonot hwynt mewn llithrigfa, a chwympo ohonot hwynt i ddinistr. ¹⁹ Mor ddisymwth yr aethant yn anghyfannedd! pallasant, a darfuant gan ofn. ²⁰ Fel breuddwyd wrth ddihuno un; felly, O Arglwydd, pan ddeffroech, y dirmygi eu gwedd hwynt. ²¹ Fel hyn y gofidiodd fy nghalon, ac y’m pigwyd yn fy arennau. ²² Mor ynfyd oeddwn, ac heb wybod; anifail oeddwn o’th flaen di. ²³ Eto yr ydwyf yn wastad gyda thi: ymaflaist yn fy llaw ddeau. ²⁴ A’th gyngor y’m harweini; ac wedi hynny y’m cymeri i ogoniant. ²⁵ Pwy sydd gennyf fi yn y nefoedd ond tydi? ac ni ewyllysiais ar y ddaear neb gyda thydi. ²⁶ Pallodd fy nghnawd a’m calon: ond nerth fy nghalon a’m rhan yw Duw yn dragywydd. ²⁷ Canys wele, difethir y rhai a bellhânt oddi wrthyt: torraist ymaith bob un a buteinio oddi wrthyt. ²⁸ Minnau, nesáu at Dduw sydd dda i mi: yn yr Arglwydd Dduw y gosodais fy ngobaith, i draethu dy holl weithredoedd.

3 A gair yr Arglwydd a ddaeth yr ail waith at Jona, gan ddywedyd, ² Cyfod, dos i Ninefe y ddinas fawr, a phregetha iddi y bregeth a lefarwyf wrthyt. ³ A Jona a gyfododd ac a aeth i Ninefe, yn ôl gair yr Arglwydd. A Ninefe oedd ddinas fawr iawn o daith tri diwrnod. ⁴ A Jona a ddechreuodd fyned i’r ddinas daith un diwrnod, ac efe a lefodd ac a ddywedodd, Deugain niwrnod fydd eto, a Ninefe a gwympir.

⁵ A gwŷr Ninefe a gredasant i Dduw, ac a gyhoeddasant ympryd, ac a wisgasant sachliain, o’r mwyaf hyd y lleiaf ohonynt. ⁶ Canys gair a ddaeth at frenin Ninefe, ac efe a gyfododd o’i frenhinfainc, ac a ddiosgodd oddi amdano ei frenhinwisg, ac a roddes amdano liain sach, ac a eisteddodd mewn lludw. ⁷ Ac efe a barodd gyhoeddi, a dywedyd trwy Ninefe, trwy orchymyn y brenin a’i bendefigion, gan ddywedyd, Dyn ac anifail, eidion a dafad, na phrofant ddim; na phorant, ac nac yfant ddwfr. ⁸ Gwisger dyn ac anifail â sachlen, a galwant ar Dduw yn lew: ie, dychwelant bob un oddi wrth ei ffordd ddrygionus, ac oddi wrth y trawster sydd yn eu dwylo. ⁹ Pwy a ŵyr a dry Duw ac edifarhau, a throi oddi wrth angerdd ei ddig, fel na ddifether ni?

¹⁰ A gwelodd Duw eu gweithredoedd hwynt, droi ohonynt o’u ffyrdd drygionus; ac edifarhaodd Duw am y drwg a ddywedasai y gwnâi iddynt, ac nis gwnaeth.

⁸ Eithr yr un peth hwn na fydded yn ddiarwybod i chwi, anwylyd, fod un dydd gyda’r Arglwydd megis mil o flynyddoedd, a mil o flynyddoedd megis un dydd. ⁹ Nid ydyw’r Arglwydd yn oedi ei addewid, fel y mae rhai yn cyfrif oed; ond hirymarhous yw efe tuag atom ni, heb ewyllysio bod neb yn golledig, ond dyfod o bawb i edifeirwch. ¹⁰ Eithr dydd yr Arglwydd a ddaw megis lleidr y nos; yn yr hwn y nefoedd a ânt heibio gyda thwrf, a’r defnyddiau gan wir wres a doddant, a’r ddaear a’r gwaith a fyddo ynddi a losgir. ¹¹ A chan fod yn rhaid i hyn i gyd ymollwng, pa ryw fath ddynion a ddylech chwi fod mewn sanctaidd ymarweddiad a duwioldeb, ¹² Yn disgwyl ac yn brysio at ddyfodiad dydd Duw, yn yr hwn y nefoedd gan losgi a ymollyngant, a’r defnyddiau gan wir wres a doddant? ¹³ Eithr nefoedd newydd, a daear newydd, yr ydym ni, yn ôl ei addewid ef, yn eu disgwyl, yn y rhai y mae cyfiawnder yn cartrefu.