Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁴ Venit ergo dies, et immolavit Elcana, deditque Phenennae uxori suae, et cunctis filiis ejus et filiabus, partes:

⁵ Annae autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligebat. Dominus autem concluserat vulvam ejus.

⁶ Affligebat quoque eam aemula ejus, et vehementer angebat, in tantum ut exprobraret quod Dominus conclusisset vulvam ejus:

⁷ sicque faciebat per singulos annos: cum redeunte tempore ascenderent ad templum Domini, et sic provocabat eam: porro illa flebat, et non capiebat cibum.

⁸ Dixit ergo ei Elcana vir suus: Anna, cur fles? et quare non comedis? et quam ob rem affligitur cor tuum? numquid non ego melior tibi sum, quam decem filii?

⁹ Surrexit autem Anna postquam comederat et biberat in Silo. Et Heli sacerdote sedente super sellam ante postes templi Domini,

¹⁰ cum esset Anna amaro animo, oravit ad Dominum, flens largiter,

¹¹ et votum vovit, dicens: Domine exercituum, si respiciens videris afflictionem famulae tuae, et recordatus mei fueris, nec oblitus ancillae tuae, dederisque servae tuae sexum virilem: dabo eum Domino omnibus diebus vitae ejus, et novacula non ascendet super caput ejus.

¹² Factum est autem, cum illa multiplicaret preces coram Domino, ut Heli observaret os ejus.

¹³ Porro Anna loquebatur in corde suo, tantumque labia illius movebantur, et vox penitus non audiebatur. AEstimavit ergo eam Heli temulentam,

¹⁴ dixitque ei: Usquequo ebria eris? digere paulisper vinum, quo mades.

¹⁵ Respondens Anna: Nequaquam, inquit, domine mi: nam mulier infelix nimis ego sum: vinumque et omne quod inebriare potest, non bibi, sed effudi animam meam in conspectu Domini.

¹⁶ Ne reputes ancillam tuam quasi unam de filiabus Belial: quia ex multitudine doloris et moeroris mei locuta sum usque in praesens.

¹⁷ Tunc Heli ait ei: Vade in pace: et Deus Israel det tibi petitionem tuam quam rogasti eum.

¹⁸ Et illa dixit: Utinam inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis. Et abiit mulier in viam suam, et comedit, vultusque illius non sunt amplius in diversa mutati.

¹⁹ Et surrexerunt mane, et adoraverunt coram Domino: reversique sunt, et venerunt in domum suam Ramatha. Cognovit autem Elcana Annam uxorem suam: et recordatus est ejus Dominus.

²⁰ Et factum est post circulum dierum, concepit Anna, et peperit filium: vocavitque nomen ejus Samuel, eo quod a Domino postulasset eum.

2 Exultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo; dilatatum est os meum super inimicos meos: quia laetata sum in salutari tuo.

² Non est sanctus, ut est Dominus, neque enim est alius extra te, et non est fortis sicut Deus noster.

³ Nolite multiplicare loqui sublimia gloriantes; recedant vetera de ore vestro: quia Deus scientiarum Dominus est, et ipsi praeparantur cogitationes.

⁴ Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore.

⁵ Repleti prius, pro panibus se locaverunt: et famelici saturati sunt, donec sterilis peperit plurimos: et quae multos habebat filios, infirmata est.

⁶ Dominus mortificat et vivificat; deducit ad inferos et reducit.

⁷ Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublevat.

⁸ Suscitat de pulvere egenum, et de stercore elevat pauperem: ut sedeat cum principibus, et solium gloriae teneat. Domini enim sunt cardines terrae, et posuit super eos orbem.

⁹ Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent: quia non in fortitudine sua roborabitur vir.

¹⁰ Dominum formidabunt adversarii ejus: et super ipsos in caelis tonabit. Dominus judicabit fines terrae, et dabit imperium regi suo, et sublimabit cornu christi sui.

¹¹ Et omnis quidem sacerdos praesto est quotidie ministrans, et easdem saepe offerens hostias, quae numquam possunt auferre peccata:

¹² hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei,

¹³ de cetero exspectans donec ponantur inimici ejus scabellum pedum ejus.

¹⁴ Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos.

¹⁵ Contestatur autem nos et Spiritus Sanctus. Postquam enim dixit:

¹⁶ Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas:

¹⁷ et peccatorum, et iniquitatum eorum jam non recordabor amplius.

¹⁸ Ubi autem horum remissio: jam non est oblatio pro peccato.

¹⁹ Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi,

²⁰ quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam,

²¹ et sacerdotem magnum super domum Dei:

²² accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda,

²³ teneamus spei nostrae confessionem indeclinabilem (fidelis enim est qui repromisit),

²⁴ et consideremus invicem in provocationem caritatis, et bonorum operum:

²⁵ non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem.

13 Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis: Magister, aspice quales lapides, et quales structurae.

² Et respondens Jesus, ait illi: Vides has omnes magnas aedificationes? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.

³ Et cum sederet in monte Olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andreas:

⁴ Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando haec omnia incipient consummari?

⁵ Et respondens Jesus coepit dicere illis: Videte ne quis vos seducat:

⁶ multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum: et multos seducent.

⁷ Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim haec fieri: sed nondum finis.

⁸ Exsurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terraemotus per loca, et fames. Initium dolorum haec.