Old/New Testament
Dee 40 Psalm
To daen Hauptmusikaunt, en Psalm fonn Doft
1 Sejchalijch luad ekj fa däm Herr Gott, un Hee buach sikj dol un head mein Hiele.
2 En hee neem mie ut daut schrakjlijet Deepet erut, un fonn daut blottjet Leem, un hee stald miene Feet opp en Steen, hee deed miene Staupe ennsaulwe.
3 Un Hee haft en niehet Leet enn mien Mul jejäft, preis to Gott; fäl woare daut seene un woare ferjchte, un woare enn däm Herr Gott fetruehe.
4 Jesäajent es dee Maun dee däm Herr Gott sien Fetruehe moakt, en dee sikj nijch no dee Stollte dreit, oda soone dee tosied dreihe no Leaje.
5 O Herr Gott mien Gott, du hast fäl jedone, soogoa diene wunndaboare Woakje un diene Jedanke onns jäajenäwa; doa es kjeene dee enne Reaj fa die kaun ennstale, dan dee sent meeha aus kjenne jetalt woare.
6 Opfa en Schlachtofa wusst du nijch, du hast miene Uare opjemoakt; du hast nijch jefroacht no Braunt Opfa en Sind Opfa.
7 Donn säd ekj, Kjikj, ekj kom; daut es fonn mie jeschräwe enn daut Roll fonn daut Buak.
8 Ekj ha Fejneaje dien Welle to doone, O mien Gott, un dien Jesats es enn daut bennaschtet fonn mie.
9 Ekj ha Jerajchtijchkjeit jeprädijcht enn dee groote Fesaumlunj, See, ekj woa nijch trigj hoole met miene Leppe to räde; O Herr Gott, du weetst.
10 Ekj ha diene Jerajchtijchkjeit nijch festoake enn mien Hoat; ekj räd fonn diene Jerajchtijchkjeit un diene Radunk; ekj da diene Leeftolijchkjeit un diene Woarheit nijch festoake fonn dee groote Fesaumlunj.
11 Hoole diene empfintlijche Erboarmunje nijch fonn mie, O Herr Gott, lot diene Leeftolijchkejit un diene Woarheit emma äwa mie oppausse.
12 Dan Beeset haft mie ommringt bott daut nijch to tale jeit, miene Onnjerajchtijchkjeite ha mie to hoole jekjräaje, un ekj kaun nijch nehejcht kjikje; dee sent meeha aus dee Hoa opp mien Kopp, un mien Hoat fesajcht.
13 O Herr Gott, lot die daut jefaule mie to rade; spood die mie to halpe.
14 Lot daen sikj schäme un jedeemietijcht woare dee miene Seel seakje dee to fenijchte; lot dän dee sikj freihe wäajen mien Trubbel trigj jedräwe woare un to Schaund jemoakt woare.
15 Lot dän eed senne aus Loon fa äare Schaund dee to mie saja: Aha! Aha!
16 Lot aul dän dee die seakje sikj freihe un Froo senne enn die, un emma saje: "Woo Groot es dee Herr Gott!"
17 Ekj sie Oam un Derftijch, dee Herr woat fa mie fesorje; du best mien Help un mien Rada; O mien Gott, doo nijch luare.
Dee 41 Psalm
To dän Haupt Musikaunt; en Psalm fonn Doft.
1 Jesäajent es dee, dee weis haundelt to dee Oame; dee Herr Gott woat am rade enn dän beesa Dach.
2 Dee Herr Gott woat wajchte äwa am un am aum Laewe hoole; hee saul jesäajent senne oppe Ead; un du woascht am nijch aun siene Fiend äwejäwe.
3 Dee Herr Gott woat am stoakj moake opp sien Krankebad, du woascht am moot too spräakje enn siene Krankheit.
4 Ekj saed: "O Herr Gott, sie mie jnädijch; heel miene Seel, dan ekj ha jesindijcht jäajen die."
5 Miene Fiend räde Beeset jäajen mie, un saje: "Waneeha woat hee stoawe, un sien Nome feschwinje."
6 En wan hee kjemt mie to seene, dan rät hee nutslooset; sien Hoat saumelt Gottloosijchkjeit to sikj selfst; hee jeit rut un rät.
7 Aul dee, dee mie hause, fuschle toop jäajen mie; see plone Beeset jäajen mie.
8 See saje: "Waut Beeset es opp am utjegote, un dee sikj dol lajcht woat nijch wada oppstone."
9 Soogoa mien Frint, enn däm ekj Toofetruehe haud, dee fonn mien Broot aut, haft siene Hack jäajen mie oppjehowe.
10 Oba du, O Herr Gott, sie mie jnädijch, un häw mie opp un ekj woa dän trigj tole.
11 Derjch dit weet ekj daut du en Fejnjeaje hast enn mie, wiels mien Fient deit sikj nijch freihe äwa mie.
12 Un enn miene Follstendijchkjeit deist du mie opprajcht hoole, un du deist mie opp emma fer dien Jesejcht hanstale.
13 Jesäajent es Iesrael äa Herr Gott fonn Eewijchkjeit bott Eewijchkjeit. Amen un Amen!
Dee Psalme II
Dee 42 Psalm
To dän Haupt Musikaunt, En Nodenkje; fa dee Korah Säns.
1 Soo aus dee Harsch no dee Woatstreem jescht, soo jescht miene Seel no die, O Gott.
2 Mien Seel darscht no die, O Gott, no däm läwendja Gott; waneeha woa ekj kome un fer Gott stone?
3 Miene Trone sent mien Äte jewast Dach en Nacht, wäarent see dän Dachäwa to mie saje: "Wua es dien Gott?"
4 Wan ekj dise Dinje behool, jeet ekj miene Seel ut enn mie. Dan ekj wea jewant met dee groote Menj; ekj jinkj met an no Gott sien Hus met dee Stem fonn Freid un Preis, dee Groote Menj dee daut Fast hilde.
5 O miene Seel, wuaromm best du doljeschloage enn mie, un deist Stäne enn mie? Hop enn Gott, dan ekj woa am noch danke fa dee Radunk fer dien Jesejcht.
6 O mien Gott, miene Seel es ennalijch dol jeschloage; doaromm behool ekj die fonn daut Jordan Launt, un fonn dee Boaj.
7 Daut Deepet roopt daut Deepet aun, derjch daut Jelud fonn dee Wotafaul; aul diene Walle, un deepe Walle sent äwe mie jekome.
8 Dee Herr Gott woat siene Leeftolijchkjeit aunkommendeare wäarent daen Dach, un enne Nacht woat sien Leet enn mie senne, mien Jebäd to dän Gott fonn mien Läwe.
9 Ekj woa to Gott mien groota Steen saje, "Wauromm hast du fonn mie fejäte? Wuaromm go ekj enn Trau wan dee Fient mie bedrekjt?"
10 Miene Fiend doone mie aulahaunt fäaschmiete soo aus met Knoakes tweibräakje –wan see jieda Dach to mie saje: "Wua es nu dien Gott?"
11 O miene Seel, wuaromm best du doljeschloage enn mie, un deist Stäne enn mie? Dan ekj woa am noch preise, dee Radunk fa mien Jesejcht un mien Gott.
27 Auset nu beschlote wea daut wie no Ietalean reise sulle, aewajeewe see beides Paul uk walkje aundre Jefangne no en Kommendaunt dee Julius heet, fonn daen Augusten Reejiment.
2 See steaje enn en adramieteschet Schepp enenn daut delengd dee asiatische Wotakaunt saeajle sull, en reisde loos; en doa wea en Aristarkus fonn Matsedoonea enn Tessaloonich met onns.
3 De naeakjste Dach laund wie enn Siedoon aun. En Julius behaundeld Paul leeftolich, en jeef am frieheit no siene Frind to gone daut dee am flaeaje kunne.
4 Wie feleete doa en reisde dicht bie Tsiepern wiel dee Wint jaeajenaun wea.
5 Aus wie opp daut Maea dicht bie Tsilietsean en Pamfilean jereist weare, kjeem wie bott Mira enn Liesean.
6 Doa, aus dee Kommendaunt en auleksaundrischet Schepp jefunge haud daut no Ietalean reisd, brocht hee onns doa enopp.
7 Wie haude aul fael Doag jereist, oba mau seeha langsam, en weare kaum bott Knidus jekome wiel dee Wint stoak jaeajenaun wea. Wie reisde dicht bie Kjreeta, Salmoone jaeajenaewa,
8 en kjeeme met fael Meaj bott ne Staed dee Scheenhowe heet, dicht bie dee Staut Lasea.
9 En aus nu aul fael Tiet febie wea, en daut Reise jefaearlich wea wiel dee Faustiet febie wea, jeef Paul Rot,
10 en saed to an: "Mana, ekj see dautet opp dise Reis fael Onnheil en Schode en Feluss jaewe woat, nich bloos daut Schepp en Woa, oba uk onns eajnet Laewe."
11 Oba dee Kommnedaunt leet sikj beraede fonn daem Stiamaun en Scheppmeista leewa aus waut Paul saed.
12 En wiel dee Howe nich paussent wea doa aewarem Winta to bliewe, worde de measchte sikj eenich wieda to reise, enn proowe wan maeajlich bott Feeniks to kome doa to wintre. Daut wea en Howe nom Siedwaste en Nuadwaste.
13 Aus de Wint nu saunft fom Siede blosd, dochte see daut see aea Tsiel jekjraeaje haude, en hoowe daen Anka opp en saeajelde dicht aune Kaunt bie Kjreeta.
14 Oba korts nodaem kjeem en groota Storm rauf, dee Uakalaun jenant wort.
15 Aus dee Wint nu oba daut Schepp to hoole haud, en wie nusscht aunfange kunne, dreef dee Wint onns delenged.
16 Aus wie bie en jewesse Insel, dee Klauda heet, em Schulinj fuare, ku wie kaum daut Radunjsboot secha hoole.
17 Wie trokke daut nehecht, en bunje daut Schepp met Strenj; en haude Angst dautet kunn oppe Siertus faule, en see holde de Saeajel rauf, en leete sikj delengd driewe.
18 Aus wie nu seeha unja daem Storm liede deede, schmeete see de naeakjste Dach dee Woa utem Schepp,
19 en de dredde Dach schmeete see met aeare eajne Henj dee Saeajel rut.
20 Aus nu fa fael Doag nich Sonn oda Stearns to seene weare, en seeha stormjet Wada opp onns wea, feschwunk aule Hopninj daut wie muchte jerat woare.
21 En aus wie nu fa ne lange Tiet nich je-aete haude, stunnt Paul mede mank an opp en saed: "Mana, jie haude sullt no mie horche, en nich fonn Kjreeta wajch foare, en aul dit Schode en Feluss ha.
22 En nu femon ekj junt, siet goodet Moots, dan kjeena woat sien Laewe feleare, bloos daut Schepp.
23 Dan dise Nacht stunnt Gott sien Enjel bie mie,
24 en saed: 'Fercht die nich, Paul; du mottst fer daen Kjeisa stone, en Gott haft die uk aul daen jejaeft dee met die reise.
25 Doaromm fot frescha Moot, dan ekj jleew Gott dautet jrod so woat senne aus mie daut es jesajcht worde.
26 Wie motte oba opp ne jewesse Insel launde."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer