Old/New Testament
Dee 57 Psalm
To dän Haupt Musikaunt. Doo nijch fenijchte. En jeheemne Schats fonn Doft, aus hee fonn Saul flijchte deed enn ne Heel.
1 Sie erboarment to mie, O Gott, sie erboarment to mie, dan miene Seel deit enn die fetruehe, jo enn daut Schaute fonn diene Flijchte es miene Festäakjestäd, bott dee groote Fenijchtunj febie es.
2 Ekj woa däm aulahejchsta Gott aunroope, to Gott dee fa mie wirkjt.
3 Hee woat fomm Himel schekje un mie rade, hee woat dän to schaunde moake dee mie fekjneddre deit. Selah. Gott woat sien Erboarme un siene Woarheit schekje.
4 Miene Seel es mank dee Leiw; ekj ligj mank dän dee aun Fia aunjtesekjt sent, dee Menschesäns, dän äare Täne Spiese un Fiele sent, un äare Tunj es en schoapet Schweat.
5 Sie jepreist hejcha aus dee Himels, O Gott; lot diene Harlijchkjeit äwa dee gaunse Ead senne.
6 Dee ha en Nat reed jemoakt fa miene Staupe, miene Seel es dol jeboage; dee ha ne Kul jegroft fa mie, dee sent doa enenn jefolle. Selah.
7 Mien Hoat es faust opp eene Städ, O Gott, mien Hoat es faust opp eene Städ; ekj woa sinje en Preis jäwe.
8 Wakj miene Harlijchkjeit opp!. Wakj opp, Hoap en Jittoa! Ekj woa dän Morjeroot oppwakje met Preis.
9 Ekj woa die mank dee Felkja preise, O Herr, ekj woa to die sinje mank dee Natsjoone.
10 Dan dien Erboarme es groot bott dee Himels, un diene Woarheit bott dee Wolkje.
11 Sie oppjehowe bowe dee Himels, O Gott; diene Harlijchkjeit äwa dee gaunse Ead.
Dee 58 Psalm
To dän Haupt Musikaunt. Doo nijch fenijchte. En jeheemet Schats, fonn Doft.
1 Woa jie werkjlijch Jerajchtijchkjeit räde em Stelle? Doo jie rajcht rejchte, O Menschesäns?
2 Jo, em Hoat doo jie june Henj äare Jewault eewe em Launt.
3 Dee Beese sent framd jemoakt fonn daut Muttalief; dee sent febiestat wan see jebuare sent, un räde Läajes.
4 Äa Jeft es soo aus daut Jeft fonn ne Schlanj; soo aus dee doowe Schlanj dee siene Uare toostoppt.
5 Dee sien Meista siene Stem nijch heat, wan dee uk seeha goot späle kaun.
6 O Gott, bräakj äare Täne enn äa Mul; bräakj dee june Leiw äare groote Täne, O Herr Gott.
7 Lot dän wajch schmelte soo aus dee Wotasch dee wajch rane; hee bijcht siene Fiele, oba lot daut soo senne aus wan dee aufjeschnäde sent,
8 Soo aus ne Schnigj dee wajch schmelt wan dee delengd jeit, so aus ne Fru äa Misjeburt, dee seene nijch dee Sonn.
9 Fer däm daut dee Grope daut Fia fonn dee Dorne feele kaun, auf jreen oda jleajent, woat hee dee wajch fäaje.
10 Dee Jerajchte woat sikj freihe wan hee Rach sit; hee woat siene Feet wausche enn dee Gottloose äa Bloot.
11 Soo daut en Maun saje woat: "Sejchalijch doa es Loon fa dee Jerajchte; sejchalijch doa es en Gott dee opp dise Ead rejchte deit."
Dee 59 Psalm
To dän Haupt Musikaunt. Doo nijch fenijchte. Em Jeheemet Schats fonn Doft, aus Saul schekjt, en see bie daut Hus luade am doot to moake.
1 Rad mie fonn miene Fiend, O mien Gott, beschuts mie fonn dän dee sikj jäajen mie opphaewe.
2 Rad mie fonn dän dee Beeset doone, un rad mie fonn bloodrije Mensche.
3 Dan see, dee festäakje sikj un luare fa miene Seel; dee Majchtje saumle sikj toop jäajen mie, nijch wäajen mien Äweträde, un nijch wäajen miene Sind, O Herr Gott.
4 Dee rane un moake sikj reed, nijch daut ekj schuldijch sie; wakj opp mie to halpe, en see.
5 Un du, O Herr Gott aulmajchtja Gott, Iesrael äa Gott, wakj opp aul dee Natsjoone to strofe; sie nijch jnädijch to dän dee Beeset plone. Selah.
6 Dee kome oppenowent trigj; dee jule soo aus en Hunt, un gone romm dee Staut.
7 See, brelle met äa Mul, schweate sent enn äare Leppe, dan see saje "Wäa heat?"
8 Oba du, O Herr Gott, woascht äwe an lache; du woascht aul dee Natsjoone spotte.
9 O miene Macht, ekj woa fa die wachte; dan Gott es mien stoakja Torm.
10 Dee Gott fonn mien Erboarme woat mie trafe, Gott woat mie mien Felange opp miene Fiend seene lote.
11 Doo dän nijch ommbrinje, sest wudd mien Folkj fejäte; festrei dän derjch diene Krauft un brinj dän dol, O Herr Gott onns Schilt.
12 Dan dee Sind enn äare Miele es daut Wuat fonn äare Leppe, un lot daen jefange nome enn äa Stolltet, un fa fluche un leaje daut see räde.
13 Doo an fetäare enn dien Oaja, doo an fetäare soo daut see nijch meeha sent, un see sele weete daut doa en Gott es dee rejeare deit enn Joakopp bott daut Enj fonne Ead. Selah
14 Jo, dee sele trigj kome oppenowent, lot an jule soo aus en Hunt un romm dee Staut gone.
15 Lot dän han un trigj waundre fa Äte, un gnorre wan see nijch tofräd sent.
16 Oba ekj woa fonn diene Krauft sinje; jo, ekj woa Tsermorjenst fonn dien Erboarme sinje. Dan du best mien stoakja Torm, un miene Festäakjstaed enn dän Dach fonn mien Trubbel.
17 To die, O miene Krauft, woa ekj sinje; dan Gott es mien stoakja Torm, dee Gott fonn mien Erboarme.
4 Waut sel wie dan saje daut Obraum, onns Foda nom Fleesch, jefunge haud?
2 Dan wan Obraum derch siene Woakje jeracht wort, wud hee waut ha to puche; oba nich fer Gott.
3 Dan waut sajcht de Schreft? "En Obraum jleewd Gott, en am wort daut aunjeraekjent aus jerachtichkjeit.
4 Nu fa daem dee oabeide deit es Loon nich jeraeakjent no Jnod, leewe no Schult.
5 Oba fa daem dee nich met Woakje prooft, oba derch Gloowe enn daem jleeft dee de Gottloose Jeracht moakt, daem sien Gloowe es am toojeraeakjent aus Jerachtichkjeit.
6 So aus Doft aul saed daut dee Mensch jesaejent es daem Gott de Jerachtichkjeit tooraekjent oone Woakje,
7 "Seelich sent dee, daen aeare Onnjerachtichkjeite fejaeft sent, en daen aeare Sind bedakjt sent.
8 Seelich es dee Maun daem siene Sind de Herr nich tooraeakjent."
9 Es dise Seelichkjeit dan bloos opp de Beschniedunk, oda uk opp dee Onnbeschniedunk? Dan wie saje daut Obraum sien Gloowe wea am toojeraeakjent fa Jerachtichkjeit.
10 Woo wea daut dan tojeraeakjent? Aus hee beschnaede wea, oda aus hee noch nich beschnaede wea?
11 Hee kjreach de Beschniedunk aus en Teakjen, en Saeagel fa dee Jerachtichkjeit daen hee haud es hee noch nich beschnaede wea, daut hee en Foda sull senne aewa aul daen, dee Gloowe ha, wan see uk nich beschnaede sent, daut Jerachtichkjeit an kunn tojeraeakjent woare.
12 En daut hee en Foda kunn senne fa dee Beschnaedne, dee nich fonn de Beschnaedne kome oba uk enn onns Foda Obraum sien Gloowe waundle daen hee haud eeha hee beschnaede wea.
13 Dan daut Fespraeakje daut hee sull de Welt oawe, wea nich to Obraum en siene Nokome jejaeft derch daut Jesats, oba derch dee Jerachtichkjeit fom Gloowe.
14 Dan wan dee, dee unja daut Jesats sent, de Oaw sent, dan es de Gloowe to nusscht jemoakt, en daut Fespraeake es to Grunnt jebrocht;
15 dan daut Jesats wirkt Oaja, wiels wan doa kjeen Jesats es, es kjeen aewatraede.
16 Doaromm es daut derch Gloowe, dautet mucht ut Jnod kome; so daut daut Fespraeakje kunn secha senne to aulem, nich bloos fa daen, dee unja daut Jesats sent, oba uk fa daen, dee derch Gloowe Obraum siene Famielje sent; hee es en Foda fa onns aule,
17 [soo auset jeschraewe steit: "Ekj ha die en Foda jemoakt aewa fael Felkja";] fer Gott, daem hee jleewd, dee de Doodes oppwakjt, en roopt daut waut nich es, soo dautet es.
18 Hee haud noch Hopninj wan uk kjeene Hopninj wea, daut hee sull en Foda fonn fael Felkja senne, no daem waut am wea jesajcht worde: "Soo saul dien Some senne".
19 En hee twieweld nich em Gloowe, docht uk nich doaraun daut sien Kjarpa nu meist doot wea aus hee bie hundat yoa oolt wea, docht uk nich doaraun daut Sara aea Muttalief kjeen Laewe meeha haud;
20 Hee deed sikj nich entschiede tom Onngloowe jaejen Gott sien Fespraeakje, oba wea stoakj em Gloowe, en jeef Gott de Ea,
21 En wea sikj gauns aewaziecht daut waut Gott fesproake haud, kunn hee uk follbrinje.
22 Doaromm wea am daut uk toojeraeakjent fa Jerachtichkjeit.
23 Nu wea daut nich bloos weajen am jeschraewe daut am daut toojeraeakjent wea,
24 oba uk fa onns, wiel onns daut uk woat toojeraeakjent woare wan wie aun am jleewe dee Jesus onns Herr fom Doot oppwakjt,
25 dee fa onnse Sind hanjejaeft wort, en fom Doot oppjewakjt wort daut wie kunne jerachtfoadicht woare.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer