Old/New Testament
Ang Matuwid na Hari
32 Narito, ang isang hari ay maghahari sa katuwiran,
at ang mga pinuno ay mamumuno na may katarungan.
2 Bawat isa ay magiging gaya ng isang kublihang dako laban sa hangin,
at kanlungan mula sa bagyo,
gaya ng mga agos ng tubig sa tuyong dako,
gaya ng lilim ng malaking bato sa pagod na lupain.
3 At ang mga mata nila na nakakakita ay hindi lalabo,
at ang mga tainga nila na nakikinig ay makikinig.
4 Ang isipan ng padalus-dalos ay magkakaroon ng mabuting pagpapasiya,
at ang dila ng mga utal ay agad makakapagsalita ng malinaw.
5 Ang hangal ay hindi na tatawagin pang marangal,
at ang walang-hiya ay hindi sasabihing magandang loob.
6 Sapagkat ang taong hangal ay magsasalita ng kahangalan,
at ang kanyang puso ay nagbabalak ng kasamaan:
upang magsanay ng kasamaan,
at siya'y magsasalita ng kamalian laban sa Panginoon,
upang gawing walang laman ang gutom na kaluluwa,
at upang pagkaitan ng inumin ang nauuhaw.
7 Ang mga sandata ng mandaraya ay masama;
siya'y nagbabalak ng masasamang pakana
upang wasakin ang mga dukha sa pamamagitan ng mga salitang kasinungalingan,
bagaman matuwid ang pakiusap ng nangangailangan.
8 Ngunit ang marangal ay kumakatha ng mga bagay na marangal
at sa mga mararangal na bagay siya'y naninindigan.
Paghatol at Pagpapanumbalik
9 Kayo'y bumangon, kayong mga babaing tiwasay, pakinggan ninyo ang tinig ko;
kayong mga anak na babaing walang pakialam, pakinggan ninyo ang aking pananalita.
10 Kayo'y mangangatog sa isang taon at ilang mga araw
kayong mga babaing walang pakialam;
sapagkat ang ani ng ubas ay magkukulang,
ang pag-aani ay hindi darating.
11 Kayo'y magsipanginig, kayong mga babaing tiwasay;
kayo'y mabagabag, kayong mga walang pakialam,
kayo'y maghubad, at mag-alis ng damit,
at magbigkis kayo ng damit-sako sa inyong mga baywang.
12 Sila'y magsisidagok sa mga dibdib dahil sa mga maligayang parang,
dahil sa mabungang puno ng ubas.
13 Sa lupain ng aking bayan
ay tutubo ang mga tinik at mga dawag;
oo, para sa lahat ng nagagalak na bahay
sa masayang lunsod.
14 Sapagkat ang palasyo ay mapapabayaan;
ang maraming tao ng lunsod ay mapapabayaan;
ang burol at ang bantayang tore
ay magiging mga yungib magpakailanman,
isang kagalakan para sa maiilap na asno,
at pastulan ng mga kawan;
15 hanggang sa ibuhos sa atin ang Espiritu mula sa itaas,
at ang ilang ay maging mabungang kabukiran,
at ang mabungang bukid ay ituring na kagubatan.
16 Kung magkagayo'y ang katarungan ay maninirahan sa ilang,
at mananatili sa mabungang bukid ang katuwiran.
17 At ang gawa ng katuwiran ay kapayapaan;
at ang gawa ng katuwiran ay katahimikan at pagtitiwala kailanman.
18 At ang bayan ko ay maninirahan sa payapang tahanan,
at sa mga ligtas na tirahan, at sa mga tiwasay na dakong pahingahan.
19 Ngunit uulan ng yelo sa pagbagsak ng kagubatan,
at ang lunsod ay lubos na ibabagsak.
20 Mapapalad kayo na naghahasik sa tabi ng lahat ng tubig,
na nagpapahintulot na malayang makagala ang mga paa ng baka at ng asno.
Ang Panginoon ang Magliligtas
33 Kahabag-habag ka na mangwawasak;
ikaw na hindi nawasak;
ikaw na taksil,
na hindi ginawan ng kataksilan ng sinuman!
Kapag ikaw ay tumigil sa pagwasak,
ikaw ay wawasakin;
at kapag iyong winakasan ang paggawa ng kataksilan,
ikaw ay gagawan ng kataksilan.
2 O Panginoon, mahabag ka sa amin; kami'y umaasa sa iyo.
Ikaw ay maging kanilang bisig tuwing umaga;
aming kaligtasan sa panahon ng pagkabalisa.
3 Sa ingay ng kaguluhan ay tumakas ang mga tao,
sa pagbangon mo ay nangalat ang mga bansa;
4 at ang iyong samsam ay tinitipon na gaya nang pagtitipon ng mga uod;
kung paanong ang mga balang ay lumulukso, gayon niluluksuhan ito ng mga tao.
5 Ang Panginoon ay dinakila, sapagkat sa mataas siya'y tumatahan,
kanyang pupunuin ang Zion ng katarungan at katuwiran;
6 at siya ang magiging katatagan ng iyong mga panahon,
kalakasan ng kaligtasan, karunungan at kaalaman;
ang takot sa Panginoon ay kanyang kayamanan.
7 Narito, ang kanilang mga bayani ay nagsisisigaw sa labas;
ang mga sugo ng kapayapaan ay matinding nagsisiiyak.
8 Ang mga lansangan ay iniwanan,
ang manlalakbay ay huminto.
Kanyang sinisira ang mga tipan,
kanyang tinanggihan ang mga lunsod,
hindi niya iginalang ang tao.
9 Ang lupain ay nananangis at nagdurusa,
ang Lebanon ay napapahiya;
ang Sharon ay natutuyo gaya ng isang disyerto;
at nalalagas ang mga dahon ng Basan at Carmel.
10 “Ngayo'y babangon ako,” sabi ng Panginoon,
“ngayo'y itataas ko ang aking sarili;
ngayo'y dadakilain ako.
11 Kayo'y naglihi ng ipa, kayo'y nanganak ng dayami;
ang inyong hininga ay apoy na tutupok sa inyo.
12 At ang mga bayan ay parang sinunog sa apog,
gaya ng mga pinutol na mga tinik, na sinunog sa apoy.”
13 Pakinggan ninyo, kayong nasa malayo, kung ano ang aking ginawa;
at kayong nasa malapit, kilalanin ang aking kapangyarihan.
14 Ang mga makasalanan sa Zion ay natatakot;
kinilabutan ang masasama:
“Sino sa atin ang makatatahang kasama ng lumalamong apoy?
Sino sa atin ang makatatahang kasama ng walang hanggang pagsunog?”
15 Siyang lumalakad nang matuwid, at nagsasalita nang matuwid;
siyang humahamak ng pakinabang ng pang-aapi,
na ipinapagpag ang kanyang mga kamay, baka mayroon silang hawak na suhol,
na nagtatakip ng kanyang mga tainga sa pagdinig ng pagdanak ng dugo,
at ipinipikit ang kanyang mga mata sa pagtingin sa kasamaan;
16 siya'y maninirahan sa kaitaasan;
ang kanyang dakong tanggulan ay magiging muog ng malalaking bato;
ang kanyang tinapay ay ibibigay sa kanya; ang kanyang tubig ay sasagana.
Ang Mabiyayang Paghahari ng Panginoon
17 Makikita ng iyong mga mata ang hari sa kanyang kagandahan;
matatanaw nila ang lupaing nasa malayong lugar.
18 Gugunitain ng iyong isipan ang kakilabutan:
“Nasaan siya na eskriba,
nasaan siya na tumitimbang?
Nasaan siya na bumibilang ng mga muog?”
19 Hindi mo makikita ang mabagsik na bayan,
ang bayan na may malabong pananalita na hindi mo maunawaan,
nauutal sa wika na hindi mo maiintindihan.
20 Narito ang Zion, ang lunsod ng ating mga takdang kapistahan!
Makikita ng iyong mga mata ang Jerusalem,
isang tahimik na tahanan, isang tolda na hindi makikilos,
na ang mga tulos ay hindi mabubunot kailanman,
o mapapatid man ang alinman sa mga tali niyon.
21 Kundi doon ang kamahalan ng Panginoon, ay maglalagay para sa atin,
isang dako ng maluluwang na ilog at batis;
na hindi daraanan ng mga daong na may mga gaod,
o daraanan man ng malalaking sasakyang-dagat.
22 Sapagkat ang Panginoon ang ating hukom, ang Panginoon ang ating tagapagbigay ng kautusan,
ang Panginoon ay ating hari; tayo'y kanyang ililigtas.
23 Ang iyong mga tali ay nakalag;
hindi nila mahawakan ang patungan ng kanilang palo,
hindi nila mabuka ang kanilang layag.
At ang biktima at saganang samsam ay babahaginin,
kahit ang pilay ay kukuha ng nasila.
24 At walang mamamayan na magsasabi, “Ako'y may karamdaman”;
ang bayang tumatahan doon ay patatawarin sa kanilang kasalanan.
Pagbati
1 Si Pablo, na apostol ni Cristo-Jesus sa pamamagitan ng kalooban ng Diyos, at si Timoteo na ating kapatid,
2 Sa mga banal at tapat na mga kapatid kay Cristo na nasa Colosas: Sumainyo nawa ang biyaya at kapayapaang mula sa Diyos na ating Ama.
Pasasalamat para sa mga Taga-Colosas
3 Lagi kaming nagpapasalamat sa Diyos na Ama ng ating Panginoong Jesu-Cristo, sa aming pananalangin para sa inyo,
4 sapagkat nabalitaan namin ang inyong pananampalataya kay Cristo Jesus, at ang pag-ibig ninyo sa lahat ng mga banal,
5 dahil sa pag-asa na nakalaan para sa inyo sa langit, na inyong narinig noong una sa salita ng katotohanan, ang ebanghelyo,
6 na dumating sa inyo. Gayundin naman kung paanong ito ay namumunga at lumalago sa buong sanlibutan, ay gayundin naman sa inyo, mula nang araw na inyong marinig at maunawaan ang biyaya ng Diyos sa katotohanan.
7 Ito(A) ay inyong natutunan kay Epafras na aming minamahal na kapwa alipin. Siya ay isang tapat na lingkod ni Cristo alang-alang sa inyo,[a]
8 at siya rin namang sa amin ay nagpahayag ng inyong pag-ibig sa Espiritu.
9 Kaya't mula nang araw na aming marinig ito, hindi kami tumigil ng pananalangin para sa inyo at sa paghiling na kayo'y punuin ng kaalaman ng kanyang kalooban sa buong karunungan at pagkaunawang espirituwal,
10 upang kayo'y lumakad nang nararapat sa Panginoon, na lubos na nakakalugod sa kanya, namumunga sa bawat gawang mabuti, at lumalago sa pagkakilala sa Diyos.
11 Nawa'y palakasin kayo sa buong kapangyarihan, ayon sa kalakasan ng kanyang kaluwalhatian, para sa lahat ng katatagan at pagtitiyaga na may galak;
12 na nagpapasalamat sa Ama, na ginawa niya tayong karapat-dapat na makabahagi sa mana ng mga banal sa kaliwanagan.
13 Iniligtas niya tayo sa kapangyarihan ng kadiliman at inilipat tayo sa kaharian ng kanyang minamahal na Anak,
14 na(B) sa kanya ay mayroon tayong katubusan, na siyang kapatawaran ng mga kasalanan.[b]
Si Cristo ang Pangunahin sa Lahat ng Bagay
15 Siya ang larawan ng Diyos na hindi nakikita, ang panganay sa lahat ng mga nilalang;
16 sapagkat sa pamamagitan niya nilalang ang lahat ng mga bagay sa langit at sa lupa, ang mga bagay na nakikita at ang mga bagay na hindi nakikita, maging mga trono o mga pagka-panginoon, maging mga pinuno o mga may kapangyarihan—lahat ng mga bagay ay nilalang sa pamamagitan niya at para sa kanya.
17 Siya mismo ay una sa lahat ng mga bagay, at ang lahat ng mga bagay ay nahahawakang sama-sama sa kanya.[c]
18 Siya(C) ang ulo ng katawan, ang iglesya; siya ang pasimula, ang panganay mula sa mga patay, upang siya ay maging pangunahin sa lahat ng mga bagay.
19 Sapagkat minagaling na ang buong kapuspusan ay manirahan sa kanya,
20 at(D) sa pamamagitan niya ay pagkasunduin ng Diyos sa kanyang sarili ang lahat ng mga bagay, sa lupa man o sa langit, na ginagawa ang kapayapaan sa pamamagitan ng dugo ng kanyang krus.
21 At kayo, na nang dati ay hiwalay at mga kaaway sa pag-iisip, sa pamamagitan ng masasamang gawa,
22 ay pinakipagkasundo niya ngayon sa kanyang katawang laman, sa pamamagitan ng kamatayan, upang kayo'y iharap na mga banal at walang dungis at walang kapintasan sa harapan niya,
23 kung kayo'y nagpapatuloy na matatag at matibay sa pananampalataya, at hindi nakikilos sa pag-asa sa ebanghelyo na inyong narinig, na ipinangaral sa lahat ng mga nilalang sa silong ng langit. Akong si Pablo ay naging ministro ng ebanghelyong ito.
Pagmamalasakit ni Pablo sa Iglesya
24 Ngayo'y nagagalak ako sa aking mga pagtitiis alang-alang sa inyo, at sa aking laman ay pinupunan ko ang kakulangan sa mga paghihirap ni Cristo alang-alang sa kanyang katawan, na siyang iglesya.
25 Ako'y naging ministro nito, ayon sa katungkulang ipinagkatiwala ng Diyos sa akin para sa inyo, upang lubos na maipahayag ang salita ng Diyos,
26 ang hiwaga na nakatago sa lahat ng mga panahon at mga salinlahi, ngunit ngayo'y ipinahayag sa kanyang mga banal.
27 Sa kanila'y ninais ng Diyos na ipaalam kung gaano kalaki ang mga kayamanan ng kaluwalhatian ng hiwagang ito sa gitna ng mga Hentil, na ito'y si Cristo na nasa inyo, na siyang pag-asa sa kaluwalhatian.
28 Siya ang aming ipinahahayag, na binabalaan ang bawat tao at tinuturuan ang bawat tao, sa buong karunungan, upang ang lahat ay maiharap naming sakdal kay Cristo.
29 Dahil dito'y nagpapagal din naman ako at nagsisikap ayon sa kanyang paggawa na gumagawa sa akin na may kapangyarihan.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 2001