M’Cheyne Bible Reading Plan

ไม้เท้าของอาโรนงอก

17 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “จงพูดกับชาวอิสราเอลและนำไม้เท้า 12 อันจากพวกเขามา สำหรับบรรพบุรุษของแต่ละเผ่า จากหัวหน้าทุกคนตามตระกูลของเขา จงเขียนชื่อบนไม้เท้าของเขาแต่ละคน ³ และเขียนชื่ออาโรนบนไม้เท้าของชาวเลวี เพราะจะมีไม้เท้าเดียวสำหรับผู้นำตามตระกูลของเขา ⁴ และเจ้าจงเก็บไม้เท้าเหล่านั้นไว้ในกระโจมที่นัดหมาย ตรงหน้าหีบพันธสัญญาที่เราพบกับเจ้า ⁵ ไม้เท้าของคนที่เราเลือกก็จะงอก เราจะทำให้ชาวอิสราเอลหยุดบ่นพึมพำต่อว่าเจ้า” ⁶ แล้วโมเสสก็พูดกับชาวอิสราเอล หัวหน้าแต่ละคนจาก 12 เผ่าจึงมอบไม้เท้าแก่ท่าน เผ่าละ 1 อันจากหัวหน้าตระกูล ไม้เท้าของอาโรนก็รวมอยู่กับไม้เท้าของพวกเขา ⁷ โมเสสได้เก็บไม้เท้าไว้ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าในกระโจมแห่งพันธสัญญา

⁸ วันรุ่งขึ้นโมเสสเข้าไปในกระโจมแห่งพันธสัญญา ดูเถิด ไม้เท้าของอาโรนที่เป็นของเผ่าเลวีงอกและผลิใบ อีกทั้งออกดอกด้วย และเกิดผลเป็นอัลมอนด์สุก ⁹ แล้วโมเสสก็ได้นำไม้เท้าทั้งหมดออกจากเบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้ามาให้ชาวอิสราเอลทั้งปวง ทุกคนก็เห็นด้วยตาตนเอง แต่ละคนได้มาหยิบไม้เท้าของตนไป ¹⁰ และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงวางไม้เท้าของอาโรนคืนที่เบื้องหน้าหีบพันธสัญญา เป็นหมายสำคัญเพื่อเก็บไว้เตือนใจพวกที่ขัดขืน เขาจะได้หยุดบ่นพึมพำต่อว่าเรา พวกเขาจะได้ไม่ตาย” ¹¹ โมเสสกระทำตามนั้น ตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาท่าน

¹² ชาวอิสราเอลพูดกับโมเสสว่า “ดูเถิด พวกเราจะตายแน่ เราต้องย่อยยับ เราต้องย่อยยับแน่ ¹³ ใครก็ตามที่เข้าใกล้ เข้าไปใกล้กระโจมที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้าจะต้องตาย พวกเราทุกคนจะตายกันไหม”

หน้าที่ของปุโรหิตและชาวเลวี

18 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับอาโรนว่า “ทั้งตัวเจ้า บุตรชายทั้งหลายของเจ้าและคนในตระกูลของเจ้าจะต้องรับผิดชอบเรื่องที่กระทำผิดต่อที่พำนัก เจ้าและบุตรของเจ้าจะต้องรับผิดชอบเรื่องที่กระทำผิดต่อหน้าที่ของปุโรหิต ² เจ้าจงนำเผ่าเลวีคือ เชื้อสายจากบิดาของเจ้าซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้ามาด้วย ให้พวกเขามาช่วยกันในเวลาที่เจ้าและบุตรชายของเจ้ารับใช้ ณ เบื้องหน้ากระโจมแห่งพันธสัญญา ³ พวกเขาจะคอยช่วยเจ้า และรับผิดชอบหน้าที่ทุกอย่างในกระโจม แต่พวกเขาจะต้องไม่เข้ามาใกล้ภาชนะของสถานที่บริสุทธิ์หรือแท่นบูชา มิฉะนั้นพวกเขาและเจ้าจะตาย ⁴ พวกเขาจะต้องมาด้วยกันกับเจ้า และรับผิดชอบเรื่องกระโจมที่นัดหมายเพื่อทำงานรับใช้ทุกอย่างของกระโจม แต่อย่าให้ผู้ไม่มีหน้าที่เข้าใกล้ตัวเจ้า ⁵ เจ้าจงรับผิดชอบเรื่องสถานที่บริสุทธิ์และแท่นบูชา เพื่อมิให้ความเกรี้ยวโกรธตกอยู่กับชาวอิสราเอลอีก ⁶ ดูเถิด เราได้เลือกชาวเลวีซึ่งเป็นพี่น้องของเจ้าจากท่ามกลางชาวอิสราเอลให้เป็นของประทานแก่เจ้า และถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าเพื่อปฏิบัติงานของกระโจมที่นัดหมาย ⁷ เจ้าและบรรดาบุตรของเจ้าจะปฏิบัติหน้าที่ของปุโรหิต งานต่างๆ ที่เกี่ยวกับแท่นบูชาหรือสิ่งที่อยู่ภายในม่านกั้น เราให้ตำแหน่งปุโรหิตเป็นของประทานแก่เจ้า แต่ถ้าผู้อื่นเข้ามาใกล้จะต้องรับโทษถึงตาย”

ของถวายสำหรับปุโรหิตและชาวเลวี

⁸ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับอาโรนว่า “ดูเถิด เราได้ให้เจ้าดูแลของถวายที่นำมามอบให้แก่เรา เช่นของถวายอันบริสุทธิ์ทั้งหมดที่ชาวอิสราเอลมอบให้แก่เรา เราให้เจ้าและบรรดาบุตรของเจ้ารับไว้เหมือนเป็นส่วนแบ่ง และให้รับไว้ตลอดไป ⁹ ส่วนที่เป็นของเจ้าคือ สิ่งบริสุทธิ์ที่สุดที่ได้จากการถวายด้วยไฟ ของถวายทุกสิ่งที่คนทั้งหลายนำมาให้เรา ไม่ว่าจะเป็นเครื่องธัญญบูชา เครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป หรือของถวายเพื่อไถ่โทษล้วนเป็นของเจ้าและบุตรของเจ้า ¹⁰ เจ้าจงรับประทานสิ่งบริสุทธิ์ที่สุดเหล่านี้ ชายทุกคนรับประทานได้ และให้นับว่าเป็นสิ่งบริสุทธิ์ ¹¹ สิ่งอื่นที่เป็นของเจ้าคือ ของถวายจากเครื่องโบกทุกชิ้นที่ชาวอิสราเอลมอบให้เป็นของถวาย เราก็ได้ให้เจ้าและบุตรชายบุตรหญิงรับไว้ตลอดไป ทุกคนในครอบครัวของเจ้าที่สะอาดตามพิธีกรรมรับประทานได้ ¹² ทั้งน้ำมัน เหล้าองุ่น และธัญพืชชนิดดีที่สุดอันเป็นผลแรกของสิ่งที่พวกเขามอบให้แด่พระผู้เป็นเจ้า เราก็ให้แก่พวกเจ้า ¹³ ผลไม้แรกสุกทุกชนิดในแผ่นดินที่พวกเขานำมามอบแด่พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นของพวกเจ้า ทุกคนในครอบครัวของเจ้าที่สะอาดตามพิธีกรรมรับประทานได้ ¹⁴ ทุกสิ่งที่ถูกมอบแล้วในอิสราเอลจะเป็นของเจ้า ¹⁵ ทุกชีวิตแรกในครรภ์ทั้งมนุษย์และสัตว์ที่ถูกนำมาให้พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นของเจ้า แต่เจ้าจงไถ่บุตรชายหัวปีและสัตว์ตัวผู้ตัวแรกทุกตัวที่มีมลทิน ¹⁶ ราคาค่าไถ่เมื่อมีอายุ 1 เดือนเจ้าต้องไถ่โดยกำหนดเป็นเงิน 5 เชเขล ตามมาตราเชเขลของสถานที่บริสุทธิ์คือ แต่ละเชเขลหนัก 20 เก-ราห์ ¹⁷ แต่อย่าไถ่โคตัวแรก แกะตัวแรก หรือแพะตัวแรก เพราะเป็นสิ่งบริสุทธิ์ เจ้าจงสาดเลือดรอบๆ แท่น และเผาไขมันเป็นของถวายด้วยไฟ ส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ¹⁸ และเนื้อสัตว์จะเป็นของเจ้า เช่นเดียวกับส่วนอกที่เป็นเครื่องโบก ต้นขาจะเป็นของเจ้า ¹⁹ ของถวายทั้งปวงที่บริสุทธิ์ที่ชาวอิสราเอลมอบแด่พระผู้เป็นเจ้าเรายกให้แก่เจ้า แก่บรรดาบุตรชายบุตรหญิงของเจ้าตลอดไป เป็นเกลือ^[a]แห่งพันธสัญญาอันเป็นนิรันดร์ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าสำหรับเจ้าและบรรดาผู้สืบเชื้อสายของเจ้า” ²⁰ และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับอาโรนว่า “เจ้าจะไม่ได้รับมรดกในแผ่นดินของพวกเขา และจะไม่ได้รับส่วนแบ่งใดๆ ในท่ามกลางพวกเขา เราเป็นส่วนแบ่งของเจ้าและเป็นมรดกของเจ้าท่ามกลางชาวอิสราเอล

²¹ เราได้ยกหนึ่งในสิบของทุกสิ่งในอิสราเอลให้แก่ชาวเลวีเป็นมรดก เป็นค่าตอบแทนการงานของพวกเขา ที่รับใช้ในกระโจมที่นัดหมาย ²² และจากนี้ไปชาวอิสราเอลจะต้องไม่มาใกล้กระโจมที่นัดหมาย มิฉะนั้นเขาจะรับโทษบาปของตนถึงแก่ความตาย ²³ แต่ชาวเลวีจะต้องรับใช้งานของกระโจมที่นัดหมาย และต้องรับผิดชอบการกระทำผิดต่อสถานที่ และจงถือเป็นกฎเกณฑ์ของทุกชาติพันธุ์ของพวกเจ้าไปตลอดกาล และพวกเขาจะไม่ได้รับมรดกท่ามกลางชาวอิสราเอล ²⁴ ด้วยว่า เราได้ยกหนึ่งในสิบที่เป็นของชาวอิสราเอลซึ่งพวกเขานำมาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าเพื่อให้เป็นมรดกแก่ชาวเลวีแล้ว ฉะนั้นเราจึงบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะไม่ได้รับมรดกท่ามกลางชาวอิสราเอล”

²⁵ พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวกับโมเสสว่า ²⁶ “ยิ่งกว่านั้น เจ้าจงบอกชาวเลวีว่า ‘เมื่อเจ้ารับหนึ่งในสิบที่เราได้ให้แก่เจ้าจากชาวอิสราเอลเป็นมรดก เจ้าก็จงถวายหนึ่งในสิบของหนึ่งในสิบที่ได้รับแด่พระผู้เป็นเจ้า ²⁷ และของถวายของเจ้าจะนับว่าเป็นเสมือนธัญพืชจากลานนวดข้าว และเหล้าองุ่นจากเครื่องสกัด ²⁸ ดังนั้นเจ้าจะต้องมอบหนึ่งในสิบแด่พระผู้เป็นเจ้า เช่นเดียวกับที่ประชาชนชาวอิสราเอลมอบให้ คือเมื่อเจ้าได้รับหนึ่งในสิบที่ประชาชนชาวอิสราเอลมอบแด่พระผู้เป็นเจ้า เจ้าก็จะมอบหนึ่งในสิบจากส่วนที่เจ้าได้รับนั้นแก่อาโรนปุโรหิต ²⁹ เจ้าจงมอบส่วนที่ดีที่สุด บริสุทธิ์ที่สุดของทุกๆ สิ่งที่เจ้าได้รับแด่พระผู้เป็นเจ้าเป็นของถวาย’ ³⁰ ฉะนั้นเจ้าจงบอกพวกเขาว่า ‘เมื่อเจ้าถวายส่วนที่ดีที่สุด ก็จะนับว่าส่วนที่เหลือเป็นเสมือนผลผลิตจากลานนวดข้าวและผลจากเครื่องสกัดสำหรับชาวเลวี ³¹ และพวกเจ้ากับครอบครัวจะรับประทานที่ไหนก็ได้ ถือเป็นเครื่องตอบแทนสำหรับงานรับใช้ในกระโจมที่นัดหมาย ³² พวกเจ้าจะไม่มีความผิดในเรื่องนี้ หากมอบส่วนที่ดีที่สุด แล้วพวกเจ้าก็จะไม่ทำให้ของถวายอันบริสุทธิ์ของชาวอิสราเอลเป็นมลทิน เจ้าก็จะไม่ตาย’”

คำอธิษฐานของผู้ที่ถูกเพื่อนหักหลัง

ถึงหัวหน้าวงดนตรี ด้วยเครื่องสาย เพลงสดุดีแห่งความฉลาดรอบรู้ของดาวิด

อิสยาห์พบกษัตริย์อาหัส

7 ในสมัยที่อาหัสบุตรของโยธาม^[a]ซึ่งเป็นบุตรของอุสซียาห์เป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์ เรซีนกษัตริย์แห่งอารัม^[b] และเปคาห์บุตรของเรมาลิยาห์กษัตริย์แห่งอิสราเอล ร่วมมือกันขึ้นไปโจมตีเยรูซาเล็ม แต่ไม่สามารถรบชนะได้ ² เมื่อมีคนมาแจ้งพงศ์พันธุ์ของดาวิดว่า “อารัมร่วมเป็นพันธมิตรกับเอฟราอิม” อาหัสและประชาชนต่างก็หวั่นไหวดั่งหมู่ไม้ในป่าที่ไหวลู่ไปกับลม

³ และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับอิสยาห์ดังนี้ “เจ้าจงออกไป ให้เชอาร์ยาชูบ^[c]บุตรชายของเจ้าไปด้วย จงไปพบกับอาหัสที่ถนนหลวงข้างร่องน้ำที่สระบน ซึ่งอยู่ใกล้แหล่งซักผ้า ⁴ และเตือนเขาให้ระวังตัว ใจเย็นไว้ อย่ากลัว และอย่าใจเสียเพียงเพราะไม้ 2 ตอที่คุอยู่ เพราะเรซีน อารัม และบุตรของเรมาลิยาห์กำลังโกรธมาก ⁵ เพราะอารัมกับเอฟราอิมและบุตรของเรมาลิยาห์ได้วางแผนร้ายต่อเจ้า พวกเขาพูดว่า ⁶ ‘พวกเราขึ้นไปโจมตียูดาห์กันเถิด ทำให้พวกเขาตกใจ และตีให้พังพินาศเพื่อพวกเราเอง แล้วแต่งตั้งบุตรของทาเบเอลให้เป็นกษัตริย์ที่นั่น’” ⁷ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้

สัญลักษณ์ของอิมมานูเอล

¹⁰ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับอาหัสอีกว่า ¹¹ “จงขอพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า เพื่อบ่งบอกเป็นเครื่องพิสูจน์ให้เจ้าเห็น ไม่ว่าจะเป็นจากที่ลึกถึงแดนคนตาย หรือสูงถึงฟ้าสวรรค์” ¹² แต่อาหัสตอบว่า “ข้าพเจ้าจะไม่ถาม และข้าพเจ้าจะไม่ทดสอบพระผู้เป็นเจ้า” ¹³ และอิสยาห์พูดว่า “โอ พงศ์พันธุ์ของดาวิดเอ๋ย จงฟังเถิด พวกท่านทำให้คนรำคาญใจไม่พอหรือ จึงกระทำให้พระเจ้าของข้าพเจ้ารำคาญใจไปด้วย ¹⁴ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นผู้บ่งบอกเป็นเครื่องพิสูจน์ให้ท่านเห็น ดูเถิด พรหมจาริณีผู้หนึ่งจะตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชายผู้หนึ่ง และจะตั้งชื่อบุตรว่า อิมมานูเอล^{[d] 15} ท่านจะรับประทานโยเกิร์ตและน้ำผึ้งในเวลาที่ท่านรู้จักปฏิเสธความชั่ว และเลือกความดี ¹⁶ เพราะก่อนที่เด็กน้อยจะรู้จักปฏิเสธความชั่ว และเลือกความดี แผ่นดินของกษัตริย์ทั้งสองที่ท่านหวั่นกลัวจะกลายเป็นที่รกร้าง ¹⁷ พระผู้เป็นเจ้าจะทำให้พวกท่าน ชนชาติของท่าน และตระกูลของท่านประสบกับเวลาที่จะเผชิญกับกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย เลวร้ายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน นับตั้งแต่วันที่เอฟราอิมแยกไปจากยูดาห์”^[e]

¹⁸ ในวันนั้น พระผู้เป็นเจ้าจะส่งเสียงผิวปากเรียกฝูงเหลือบที่อยู่ปลายสุดธารของอียิปต์ และเรียกฝูงผึ้งที่อยู่ในแผ่นดินของอัสซีเรีย ¹⁹ พวกมันทั้งหมดจะมาทำรังอาศัยอยู่ที่หน้าผาชัน ที่ซอกหิน ที่พันธุ์ไม้มีหนาม และตามทุ่งหญ้า

²⁰ ในวันนั้น พระผู้เป็นเจ้าจะใช้กษัตริย์แห่งอัสซีเรียเหมือนใช้มีดโกนที่ถูกว่าจ้างบนฝั่งแม่น้ำยูเฟรติส ให้โกนศีรษะและขา และแม้แต่หนวดเคราก็จะถูกโกนจนเกลี้ยง

²¹ ในวันนั้น แต่ละคนจะสามารถเก็บได้เพียงแม่โคสาว 1 ตัว และแกะ 2 ตัว ²² และเป็นเพราะสัตว์เหล่านี้ให้นมได้มากมาย เขาจะรับประทานโยเกิร์ต ทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินจะรับประทานโยเกิร์ตและน้ำผึ้ง

²³ ในวันนั้น ทุกแห่งที่เคยมีเถาองุ่น 1,000 เถา มีค่าเป็นเงิน 1,000 เชเขล^[f] ก็จะกลายเป็นพุ่มไม้หนามและต้นหนาม ²⁴ จะมีคนมาล่าสัตว์ด้วยคันธนูและลูกธนูที่นั่น เพราะทั่วทั้งแผ่นดินจะมีพุ่มไม้หนามและต้นหนาม ²⁵ ส่วนเนินเขาที่เคยเป็นที่พรวนดิน ท่านก็จะไม่ไปที่นั่นเพราะกลัวพุ่มไม้หนามและหนาม แต่มันจะกลายเป็นที่สำหรับฝูงโค และเป็นที่ให้ฝูงแกะเหยียบย่ำ

การทักทายของยากอบ

1 ข้าพเจ้ายากอบ ผู้รับใช้ของพระเจ้า และของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้า

ขอส่งความคิดถึงมายัง 12 เผ่าที่กระจัดกระจายไปในต่างแดน

ทดสอบความเชื่อ

² พี่น้องเอ๋ย เมื่อท่านประสบกับความลำบากต่างๆ ก็จงนับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง ³ เพราะท่านทราบว่า การทดสอบความเชื่อของท่านทำให้เกิดความบากบั่น ⁴ ให้ความบากบั่นเป็นที่ปรากฏอย่างสม่ำเสมอ เพื่อท่านจะได้เป็นคนดีเพียบพร้อมทุกประการ และมีคุณสมบัติครบถ้วน ไม่มีสิ่งใดขาดตกบกพร่องเลย

⁵ ถ้าคนใดในพวกท่านขาดปัญญา ก็ให้เขาขอจากพระเจ้า แล้วเขาก็จะได้รับ เพราะพระองค์มอบให้แก่ทุกคนด้วยความเอื้อเฟื้อและด้วยความยินดี ⁶ แต่เวลาเขาขอจากพระองค์ เขาต้องมีใจเชื่อโดยไม่สงสัย เพราะคนที่สงสัยเป็นเสมือนคลื่นในทะเลที่ถูกกระแสลมพัดให้ซัดม้วนไปมา ⁷ คนนั้นไม่ควรคิดว่า เขาจะได้รับสิ่งใดจากพระผู้เป็นเจ้าเลย ⁸ เขาเป็นคนสองจิตสองใจ ไม่มั่นคงในสิ่งใดๆ ที่ตนกระทำ

⁹ ให้พี่น้องผู้ต่ำต้อยยินดีเมื่อได้รับการยกย่อง ¹⁰ และคนมั่งมีถ่อมตัวเมื่อตกต่ำลง เพราะเขาจะล่วงลับไปเหมือนดอกหญ้า ¹¹ เพราะดวงอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับความร้อนที่แผดเผา และทำให้พืชเหี่ยวเฉา ดอกร่วงโรยและความงามก็หมดสิ้นไป ในทำนองเดียวกันคือ คนมั่งมีจะล่วงลับไป แม้จะเป็นเวลาที่เขาทำหน้าที่การงานอยู่

¹² คนที่บากบั่นฟันฝ่าความยากลำบากก็เป็นสุข เพราะเมื่อเขาผ่านการทดสอบแล้ว เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิตที่พระเจ้าได้สัญญาไว้กับบรรดาผู้ที่รักพระองค์ ¹³ เวลาผู้ใดถูกยั่วยุก็อย่าพูดว่า “พระเจ้ากำลังยั่วยุข้าพเจ้า” เพราะความชั่วจะยั่วยุพระเจ้าไม่ได้ และพระเจ้าไม่ยั่วยุผู้ใดเช่นกัน ¹⁴ ทว่า แต่ละคนถูกยั่วยุได้ ในเวลาที่เขาติดกับดักแรงกิเลสของตัวเอง ¹⁵ เมื่อกิเลสเกิดขึ้นแล้ว บาปก็เกิดตามไปด้วย เมื่อบาปเติบใหญ่เต็มที่แล้ว ก็นำไปสู่ความตาย

ปฏิบัติตามคำกล่าว

¹⁶ พี่น้องที่รักของข้าพเจ้าเอ๋ย อย่าให้ผู้ใดหลอกลวงท่านเลย ¹⁷ สิ่งดีและเพียบพร้อมทุกประการมาจากเบื้องบน ลงมาจากพระบิดาผู้สร้างความสว่างทั้งหลายในท้องฟ้า พระองค์ไม่เปลี่ยนแปลงไปอย่างเงาที่เคลื่อนไปได้ ¹⁸ พระองค์มีความประสงค์ จึงได้ให้เราบังเกิดโดยคำกล่าวที่เป็นความจริง เพื่อว่าเราจะได้เป็นเสมือนผลแรก^[a]ของสิ่งทั้งปวงที่พระองค์สร้างขึ้น

¹⁹ พี่น้องที่รักของข้าพเจ้าเอ๋ย จงทราบข้อนี้ว่า ทุกคนควรว่องไวในการฟัง ไม่ต้องรีบพูดหรือรีบโกรธ ²⁰ ด้วยว่า ความโกรธของมนุษย์ไม่ช่วยให้เขามีชีวิตที่ชอบธรรมตามที่พระเจ้าประสงค์ ²¹ ดังนั้นจงกำจัดความโสมมทั้งปวงและความชั่วที่มีอยู่มากมาย และจงถ่อมตัวรับคำกล่าวที่ปลูกฝังอยู่ในตัวท่าน ซึ่งสามารถช่วยให้ท่านรอดพ้นได้

²² อย่าเป็นเพียงผู้ฟังคำกล่าวเท่านั้น เพราะเป็นการหลอกลวงตนเอง แต่จงทำตามคำที่กล่าวไว้ ²³ ใครก็ตามที่เพียงแต่ได้ยินคำกล่าวแล้วไม่ทำตาม ก็เป็นเสมือนคนที่มองหน้าตนเองในกระจกเงา ²⁴ และหลังจากมองดูตนเองแล้วก็เดินจากไป และลืมในทันทีว่าตัวเองเป็นอย่างไร ²⁵ แต่คนที่พิจารณาดูกฎบัญญัติอันเพียบพร้อมทุกประการซึ่งนำไปสู่อิสรภาพ และบากบั่นต่อไป เขาไม่เป็นคนที่ฟังแล้วหลงลืม แต่เป็นผู้ปฏิบัติตาม แล้วเขาก็จะได้รับพระพรในสิ่งที่เขากระทำ

²⁶ ถ้าผู้ใดคิดว่าตนเคร่งในศาสนา แต่ควบคุมลิ้นไว้ไม่ได้ ก็นับว่าหลอกตนเอง ศาสนาของเขาก็ไร้ค่า ²⁷ ศาสนาที่พระเจ้า ผู้เป็นพระบิดาของเรานับว่าบริสุทธิ์และปราศจากมลทิน คือการดูแลพวกเด็กกำพร้าและหญิงม่ายซึ่งตกทุกข์ และการรักษาตัวเองให้พ้นจากราคีของโลก