Book of Common Prayer

89 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.

² Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a saeculo et usque in saeculum tu es, Deus.

³ Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum.

⁴ Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quae praeteriit: et custodia in nocte

⁵ quae pro nihilo habentur, eorum anni erunt.

⁶ Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.

⁷ Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.

⁸ Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; saeculum nostrum in illuminatione vultus tui.

⁹ Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;

¹⁰ dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.

¹¹ Quis novit potestatem irae tuae, et prae timore tuo iram tuam

¹² dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.

¹³ Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.

¹⁴ Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.

¹⁵ Laetati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala.

¹⁶ Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.

¹⁷ Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.

3 Et surrexit Judas, qui vocabatur Machabaeus, filius ejus, pro eo:

² et adjuvabant eum omnes fratres ejus, et universi qui se conjunxerant patri ejus, et praeliabantur praelium Israel cum laetitia.

³ Et dilatavit gloriam populo suo, et induit se loricam sicut gigas, et succinxit se arma bellica sua in praeliis, et protegebat castra gladio suo.

⁴ Similis factus est leoni in operibus suis, et sicut catulus leonis rugiens in venatione.

⁵ Et persecutus est iniquos perscrutans eos: et qui conturbabant populum suum, eos succendit flammis:

⁶ et repulsi sunt inimici ejus prae timore ejus, et omnes operarii iniquitatis conturbati sunt: et directa est salus in manu ejus.

⁷ Et exacerbabat reges multos, et laetificabat Jacob in operibus suis, et in saeculum memoria ejus in benedictione.

⁸ Et perambulavit civitates Juda, et perdidit impios ex eis, et avertit iram ab Israel.

⁹ Et nominatus est usque ad novissimum terrae, et congregavit pereuntes.

¹⁰ Et congregavit Apollonius gentes, et a Samaria virtutem multam et magnam ad bellandum contra Israel.

¹¹ Et cognovit Judas, et exiit obviam illi: et percussit, et occidit illum: et ceciderunt vulnerati multi, et reliqui fugerunt.

¹² Et accepit spolia eorum: et gladium Apollonii abstulit Judas, et erat pugnans in eo omnibus diebus.

¹³ Et audivit Seron princeps exercitus Syriae, quod congregavit Judas congregationem fidelium, et ecclesiam secum,

¹⁴ et ait: Faciam mihi nomen, et glorificabor in regno, et debellabo Judam, et eos qui cum ipso sunt, qui spernebant verbum regis.

¹⁵ Et praeparavit se: et ascenderunt cum eo castra impiorum fortes auxiliarii ut facerent vindictam in filios Israel.

¹⁶ Et appropinquaverunt usque ad Bethoron: et exivit Judas obviam illi cum paucis.

¹⁷ Ut autem viderunt exercitum venientem sibi obviam, dixerunt Judae: Quomodo poterimus pauci pugnare contra multitudinem tantam, et tam fortem, et nos fatigati sumus jejunio hodie?

¹⁸ Et ait Judas: Facile est concludi multos in manus paucorum: et non est differentia in conspectu Dei caeli liberare in multis, et in paucis:

¹⁹ quoniam non in multitudine exercitus victoria belli, sed de caelo fortitudo est.

²⁰ Ipsi veniunt ad nos in multitudine contumaci, et superbia, ut disperdant nos, et uxores nostras, et filios nostros, et ut spolient nos:

²¹ nos vero pugnabimus pro animabus nostris, et legibus nostris:

²² et ipse Dominus conteret eos ante faciem nostram: vos autem ne timueritis eos.

²³ Ut cessavit autem loqui, insiluit in eos subito: et contritus est Seron et exercitus ejus in conspectu ipsius:

²⁴ et persecutus est eum in descensu Bethoron usque in campum, et ceciderunt ex eis octingenti viri, reliqui autem fugerunt in terram Philisthiim.

⁷ Et cum consummati fuerint mille anni, solvetur Satanas de carcere suo, et exibit, et seducet gentes, quae sunt super quatuor angulos terrae, Gog, et Magog, et congregabit eos in praelium, quorum numerus est sicut arena maris.

⁸ Et ascenderunt super latitudinem terrae, et circuierunt castra sanctorum, et civitatem dilectam.

⁹ Et descendit ignis a Deo de caelo, et devoravit eos: et diabolus, qui seducebat eos, missus est in stagnum ignis, et sulphuris, ubi et bestia

¹⁰ et pseudopropheta cruciabuntur die ac nocte in saecula saeculorum.

¹¹ Et vidi thronum magnum candidum, et sedentem super eum, a cujus conspectu fugit terra, et caelum, et locus non est inventus eis.

¹² Et vidi mortuos, magnos et pusillos, stantes in conspectu throni, et libri aperti sunt: et alius liber apertus est, qui est vitae: et judicati sunt mortui ex his, quae scripta erant in libris, secundum opera ipsorum:

¹³ et dedit mare mortuos, qui in eo erant: et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant: et judicatum est de singulis secundum opera ipsorum.

¹⁴ Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Haec est mors secunda.

¹⁵ Et qui non inventus est in libro vitae scriptus, missus est in stagnum ignis.

17 Et post dies sex assumit Jesus Petrum, et Jacobum, et Joannem fratrem ejus, et ducit illos in montem excelsum seorsum:

² et transfiguratus est ante eos. Et resplenduit facies ejus sicut sol: vestimenta autem ejus facta sunt alba sicut nix.

³ Et ecce apparuerunt illis Moyses et Elias cum eo loquentes.

⁴ Respondens autem Petrus, dixit ad Jesum: Domine, bonum est nos hic esse: si vis, faciamus tria tabernacula, tibi unum, Moysi unum, et Eliae unum.

⁵ Adhuc eo loquente, ecce nubes lucida obumbravit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene complacui: ipsum audite.

⁶ Et audientes discipuli ceciderunt in faciem suam, et timuerunt valde.

⁷ Et accessit Jesus, et tetigit eos: dixitque eis: Surgite, et nolite timere.

⁸ Levantes autem oculos suos, neminem viderunt, nisi solum Jesum.

⁹ Et descendentibus illis de monte, praecepit eis Jesus, dicens: Nemini dixeritis visionem, donec Filius hominis a mortuis resurgat.

¹⁰ Et interrogaverunt eum discipuli, dicentes: Quid ergo scribae dicunt, quod Eliam oporteat primum venire?

¹¹ At ille respondens, ait eis: Elias quidem venturus est, et restituet omnia.

¹² Dico autem vobis, quia Elias jam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eo quaecumque voluerunt. Sic et Filius hominis passurus est ab eis.

¹³ Tunc intellexerunt discipuli, quia de Joanne Baptista dixisset eis.