Book of Common Prayer

81 Psalmus Asaph. Deus stetit in synagoga deorum; in medio autem deos dijudicat.

² Usquequo judicatis iniquitatem, et facies peccatorum sumitis?

³ Judicate egeno et pupillo; humilem et pauperem justificate.

⁴ Eripite pauperem, et egenum de manu peccatoris liberate.

⁵ Nescierunt, neque intellexerunt; in tenebris ambulant: movebuntur omnia fundamenta terrae.

⁶ Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes.

⁷ Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis.

⁸ Surge, Deus, judica terram, quoniam tu haereditabis in omnibus gentibus.

82 Canticum Psalmi Asaph.

² Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris, Deus:

³ quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput.

⁴ Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos.

⁵ Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israel ultra.

⁶ Quoniam cogitaverunt unanimiter; simul adversum te testamentum disposuerunt:

⁷ tabernacula Idumaeorum et Ismahelitae, Moab et Agareni,

⁸ Gebal, et Ammon, et Amalec; alienigenae cum habitantibus Tyrum.

⁹ Etenim Assur venit cum illis: facti sunt in adjutorium filiis Lot.

¹⁰ Fac illis sicut Madian et Sisarae, sicut Jabin in torrente Cisson.

¹¹ Disperierunt in Endor; facti sunt ut stercus terrae.

¹² Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana: omnes principes eorum,

¹³ qui dixerunt: Haereditate possideamus sanctuarium Dei.

¹⁴ Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stipulam ante faciem venti.

¹⁵ Sicut ignis qui comburit silvam, et sicut flamma comburens montes,

¹⁶ ita persequeris illos in tempestate tua, et in ira tua turbabis eos.

¹⁷ Imple facies eorum ignominia, et quaerent nomen tuum, Domine.

¹⁸ Erubescant, et conturbentur in saeculum saeculi, et confundantur, et pereant.

¹⁹ Et cognoscant quia nomen tibi Dominus: tu solus Altissimus in omni terra.

⁷³ Habitaverunt autem sacerdotes, et Levitae, et janitores, et cantores, et reliquum vulgus, et Nathinaei, et omnis Israel, in civitatibus suis.

8 Et venerat mensis septimus: filii autem Israel erant in civitatibus suis. Congregatusque est omnis populus quasi vir unus ad plateam quae est ante portam aquarum: et dixerunt Esdrae scribae ut afferret librum legis Moysi, quam praeceperat Dominus Israeli.

² Attulit ergo Esdras sacerdos legem coram multitudine virorum et mulierum, cunctisque qui poterant intelligere, in die prima mensis septimi.

³ Et legit in eo aperte in platea quae erat ante portam aquarum, de mane usque ad mediam diem, in conspectu virorum et mulierum, et sapientium: et aures omnis populi erant erectae ad librum.

⁵ Et aperuit Esdras librum coram omni populo: super universum quippe populum eminebat: et cum aperuisset eum, stetit omnis populus.

⁶ Et benedixit Esdras Domino Deo magno: et respondit omnis populus: Amen, amen, elevans manus suas: et incurvati sunt, et adoraverunt Deum proni in terram.

⁷ Porro Josue, et Bani, et Serebia, Jamin, Accub, Septhai, Odia, Maasia, Celita, Azarias, Jozabed, Hanan, Phalaia, Levitae, silentium faciebant in populo ad audiendam legem: populus autem stabat in gradu suo.

⁸ Et legerunt in libro legis Dei distincte, et aperte ad intelligendum: et intellexerunt cum legeretur.

⁹ Dixit autem Nehemias (ipse est Athersatha) et Esdras sacerdos et scriba, et Levitae interpretantes universo populo: Dies sanctificatus est Domino Deo nostro: nolite lugere, et nolite flere. Flebat enim omnis populus cum audiret verba legis.

¹⁰ Et dixit eis: Ite, comedite pinguia, et bibite mulsum, et mittite partes his qui non praeparaverunt sibi, quia sanctus dies Domini est: et nolite contristari: gaudium etenim Domini est fortitudo nostra.

¹¹ Levitae autem silentium faciebant in omni populo, dicentes: Tacete, quia dies sanctus est, et nolite dolere.

¹² Abiit itaque omnis populus ut comederet, et biberet, et mitteret partes, et faceret laetitiam magnam: quia intellexerant verba quae docuerat eos.

¹³ Et in die secundo congregati sunt principes familiarum universi populi, sacerdotes et Levitae, ad Esdram scribam, ut interpretaretur eis verba legis.

¹⁴ Et invenerunt scriptum in lege praecepisse Dominum in manu Moysi ut habitent filii Israel in tabernaculis in die solemni, mense septimo:

¹⁵ et ut praedicent, et divulgent vocem in universis urbibus suis, et in Jerusalem, dicentes: Egredimini in montem, et afferte frondes olivae, et frondes ligni pulcherrimi, frondes myrti, et ramos palmarum, et frondes ligni nemorosi, ut fiant tabernacula, sicut scriptum est.

¹⁶ Et egressus est populus, et attulerunt. Feceruntque sibi tabernacula unusquisque in domate suo: et in atriis suis, et in atriis domus Dei, et in platea portae aquarum, et in platea portae Ephraim.

¹⁷ Fecit ergo universa ecclesia eorum qui redierant de captivitate, tabernacula, et habitaverunt in tabernaculis: non enim fecerant a diebus Josue filii Nun taliter filii Israel usque ad diem illum. Et fuit laetitia magna nimis.

¹⁸ Legit autem in libro legis Dei per dies singulos, a die primo usque ad diem novissimum. Et fecerunt solemnitatem septem diebus, et in die octavo collectam juxta ritum.

²¹ Et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum, et misit in mare, dicens: Hoc impetu mittetur Babylon civitas illa magna, et ultra jam non invenietur.

²² Et vox citharoedorum, et musicorum, et tibia canentium, et tuba non audietur in te amplius: et omnis artifex omnis artis non invenietur in te amplius: et vox molae non audietur in te amplius:

²³ et lux lucernae non lucebit in te amplius: et vox sponsi et sponsae non audietur adhuc in te: quia mercatores tui erant principes terrae, quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes.

²⁴ Et in ea sanguis prophetarum et sanctorum inventus est: et omnium qui interfecti sunt in terra.

²⁹ Et cum transisset inde Jesus, venit secus mare Galilaeae: et ascendens in montem, sedebat ibi.

³⁰ Et accesserunt ad eum turbae multae, habentes secum mutos, caecos, claudos, debiles, et alios multos: et projecerunt eos ad pedes ejus, et curavit eos,

³¹ ita ut turbae mirarentur, videntes mutos loquentes, claudos ambulantes, caecos videntes: et magnificabant Deum Israel.

³² Jesus autem, convocatis discipulis suis, dixit: Misereor turbae, quia triduo jam perseverant mecum, et non habent quod manducent: et dimittere eos jejunos nolo, ne deficiant in via.

³³ Et dicunt ei discipuli: Unde ergo nobis in deserto panes tantos, ut saturemus turbam tantam?

³⁴ Et ait illis Jesus: Quot habetis panes? At illi dixerunt: Septem, et paucos pisciculos.

³⁵ Et praecepit turbae ut discumberent super terram.

³⁶ Et accipiens septem panes, et pisces, et gratias agens, fregit, et dedit discipulis suis, et discipuli dederunt populo.

³⁷ Et comederunt omnes, et saturati sunt. Et quod superfuit de fragmentis, tulerunt septem sportas plenas.

³⁸ Erant autem qui manducaverunt quatuor millia hominum, extra parvulos et mulieres.

³⁹ Et, dimissa turba, ascendit in naviculam: et venit in fines Magedan.