Book of Common Prayer

61 In finem, pro Idithun. Psalmus David.

² Nonne Deo subjecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum.

³ Nam et ipse Deus meus et salutaris meus; susceptor meus, non movebor amplius.

⁴ Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriae depulsae.

⁵ Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere; cucurri in siti: ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.

⁶ Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea:

⁷ quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

⁸ In Deo salutare meum et gloria mea; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

⁹ Sperate in eo, omnis congregatio populi; effundite coram illo corda vestra: Deus adjutor noster in aeternum.

¹⁰ Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

¹¹ Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere; divitiae si affluant, nolite cor apponere.

¹² Semel locutus est Deus; duo haec audivi: quia potestas Dei est,

¹³ et tibi, Domine, misericordia: quia tu reddes unicuique juxta opera sua.

62 Psalmus David, cum esset in deserto Idumaeae.

² Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea!

³ In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.

⁴ Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.

⁵ Sic benedicam te in vita mea, et in nomine tuo levabo manus meas.

⁶ Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.

⁷ Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.

⁸ Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.

⁹ Adhaesit anima mea post te; me suscepit dextera tua.

¹⁰ Ipsi vero in vanum quaesierunt animam meam: introibunt in inferiora terrae;

¹¹ tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt.

¹² Rex vero laetabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.

68 In finem, pro iis qui commutabuntur. David.

² Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam.

³ Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

⁴ Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

⁵ Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quae non rapui, tunc exsolvebam.

⁶ Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.

⁷ Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quaerunt te, Deus Israel.

⁸ Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.

⁹ Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meae.

¹⁰ Quoniam zelus domus tuae comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

¹¹ Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

¹² Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.

¹³ Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

¹⁴ Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiae tuae, exaudi me in veritate salutis tuae.

¹⁵ Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

¹⁶ Non me demergat tempestas aquae, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

¹⁷ Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

¹⁸ Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

¹⁹ Intende animae meae, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.

²⁰ Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;

²¹ in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.

²² Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

²³ Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

²⁴ Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.

²⁵ Effunde super eos iram tuam, et furor irae tuae comprehendat eos.

²⁶ Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

²⁷ Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

²⁸ Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.

²⁹ Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

³⁰ Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.

³¹ Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:

³² et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

³³ Videant pauperes, et laetentur; quaerite Deum, et vivet anima vestra:

³⁴ quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

³⁵ Laudent illum caeli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.

³⁶ Quoniam Deus salvam faciet Sion, et aedificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et haereditate acquirent eam.

³⁷ Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.

²⁷ In dedicatione autem muri Jerusalem, requisierunt Levitas de omnibus locis suis ut adducerent eos in Jerusalem, et facerent dedicationem et laetitiam in actione gratiarum, et cantico, et in cymbalis, psalteriis, et citharis.

²⁸ Congregati sunt autem filii cantorum de campestribus circa Jerusalem, et de villis Nethuphathi,

²⁹ et de domo Galgal, et de regionibus Geba et Azmaveth: quoniam villas aedificaverunt sibi cantores in circuitu Jerusalem.

³⁰ Et mundati sunt sacerdotes et Levitae, et mundaverunt populum, et portas, et murum.

³¹ Ascendere autem feci principes Juda super murum, et statui duos magnos choros laudantium. Et ierunt ad dexteram super murum ad portam sterquilinii.

⁴² et immolaverunt in die illa victimas magnas, et laetati sunt: Deus enim laetificaverat eos laetitia magna: sed et uxores eorum et liberi gavisi sunt, et audita est laetitia Jerusalem procul.

⁴³ Recensuerunt quoque in die illa viros super gazophylacia thesauri ad libamina, et ad primitias, et ad decimas, ut introferrent per eos principes civitatis in decore gratiarum actionis, sacerdotes et Levitas: quia laetificatus est Juda in sacerdotibus et Levitis adstantibus.

⁴⁴ Et custodierunt observationem Dei sui, et observationem expiationis, et cantores, et janitores juxta praeceptum David, et Salomonis filii ejus,

⁴⁵ quia in diebus David et Asaph ab exordio erant principes constituti cantorum in carmine laudantium et confitentium Deo.

⁴⁶ Et omnis Israel in diebus Zorobabel et in diebus Nehemiae, dabant partes cantoribus et janitoribus per dies singulos, et sanctificabant Levitas, et Levitae sanctificabant filios Aaron.

11 Et datus est mihi calamus similis virgae, et dictum est mihi: Surge, et metire templum Dei, et altare, et adorantes in eo:

² atrium autem, quod est foris templum, ejice foras, et ne metiaris illud: quoniam datum est gentibus, et civitatem sanctam calcabunt mensibus quadraginta duobus:

³ et dabo duobus testibus meis, et prophetabunt diebus mille ducentis sexaginta, amicti saccis.

⁴ Hi sunt duae olivae et duo candelabra in conspectu Domini terrae stantes.

⁵ Et si quis voluerit eos nocere, ignis exiet de ore eorum, et devorabit inimicos eorum: et si quis voluerit eos laedere, sic oportet eum occidi.

⁶ Hi habent potestatem claudendi caelum, ne pluat diebus prophetiae ipsorum: et potestatem habent super aquas convertendi eas in sanguinem, et percutere terram omni plaga quotiescumque voluerint.

⁷ Et cum finierint testimonium suum, bestia, quae ascendit de abysso, faciet adversum eos bellum, et vincet illos, et occidet eos.

⁸ Et corpora eorum jacebunt in plateis civitatis magnae, quae vocatur spiritualiter Sodoma, et AEgyptus, ubi et Dominus eorum crucifixus est.

⁹ Et videbunt de tribubus, et populis, et linguis, et gentibus corpora eorum per tres dies et dimidium: et corpora eorum non sinent poni in monumentis:

¹⁰ et inhabitantes terram gaudebunt super illos, et jucundabuntur: et munera mittent invicem, quoniam hi duo prophetae cruciaverunt eos, qui habitabant super terram.

¹¹ Et post dies tres et dimidium, spiritus vitae a Deo intravit in eos. Et steterunt super pedes suos, et timor magnus cecidit super eos qui viderunt eos.

¹² Et audierunt vocem magnam de caelo, dicentem eis: Ascendite huc. Et ascenderunt in caelum in nube: et viderunt illos inimici eorum.

¹³ Et in illa hora factus est terraemotus magnus, et decima pars civitatis cecidit: et occisa sunt in terraemotu nomina hominum septem millia: et reliqui in timorem sunt missi, et dederunt gloriam Deo caeli.

¹⁴ Vae secundum abiit: et ecce vae tertium veniet cito.

¹⁵ Et septimus angelus tuba cecinit: et factae sunt voces magnae in caelo dicentes: Factum est regnum hujus mundi, Domini nostri et Christi ejus, et regnabit in saecula saeculorum. Amen.

¹⁶ Et viginti quatuor seniores, qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis, ceciderunt in facies suas, et adoraverunt Deum, dicentes:

¹⁷ Gratias agimus tibi, Domine Deus omnipotens, qui es, et qui eras, et qui venturus es: quia accepisti virtutem tuam magnam, et regnasti.

¹⁸ Et iratae sunt gentes, et advenit ira tua et tempus mortuorum judicari, et reddere mercedem servis tuis prophetis, et sanctis, et timentibus nomen tuum pusillis et magnis, et exterminandi eos qui corruperunt terram.

¹⁹ Et apertum est templum Dei in caelo: et visa est arca testamenti ejus in templo ejus, et facta sunt fulgura, et voces, et terraemotus, et grando magna.

⁴⁴ Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro: quem qui invenit homo, abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa quae habet, et emit agrum illum.

⁴⁵ Iterum simile est regnum caelorum homini negotiatori, quaerenti bonas margaritas.

⁴⁶ Inventa autem una pretiosa margarita, abiit, et vendidit omnia quae habuit, et emit eam.

⁴⁷ Iterum simile est regnum caelorum sagenae missae in mare, et ex omni genere piscium congreganti.

⁴⁸ Quam, cum impleta esset, educentes, et secus littus sedentes, elegerunt bonos in vasa, malos autem foras miserunt.

⁴⁹ Sic erit in consummatione saeculi: exibunt angeli, et separabunt malos de medio justorum,

⁵⁰ et mittent eos in caminum ignis: ibi erit fletus, et stridor dentium.

⁵¹ Intellexistis haec omnia? Dicunt ei: Etiam.

⁵² Ait illis: Ideo omnis scriba doctus in regno caelorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo nova et vetera.