Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

122 Ég varð glaður, er menn sögðu við mig: "Göngum í hús Drottins."

² Fætur vorir standa í hliðum þínum, Jerúsalem.

³ Jerúsalem, þú hin endurreista, borgin þar sem öll þjóðin safnast saman,

⁴ þangað sem kynkvíslirnar fara, kynkvíslir Drottins _ það er regla fyrir Ísrael _ til þess að lofa nafn Drottins,

⁵ því að þar standa dómarastólar, stólar fyrir Davíðs ætt.

⁶ Biðjið Jerúsalem friðar, hljóti heill þeir, er elska þig.

⁷ Friður sé kringum múra þína, heill í höllum þínum.

⁸ Sakir bræðra minna og vina óska ég þér friðar.

⁹ Sakir húss Drottins, Guðs vors, vil ég leita þér hamingju.

6 Er mönnunum tók að fjölga á jörðinni og þeim fæddust dætur,

² sáu synir Guðs, að dætur mannanna voru fríðar, og tóku sér konur meðal þeirra, allar sem þeim geðjuðust.

³ Þá sagði Drottinn: "Andi minn skal ekki ævinlega búa í manninum, með því að hann einnig er hold. Veri dagar hans nú hundrað og tuttugu ár."

⁴ Á þeim tímum voru risarnir á jörðinni, og einnig síðar, er synir Guðs höfðu samfarir við dætur mannanna og þær fæddu þeim sonu. Það eru kapparnir, sem í fyrndinni voru víðfrægir.

⁵ Er Drottinn sá, að illska mannsins var mikil á jörðinni og að allar hugrenningar hjarta hans voru ekki annað en illska alla daga,

⁶ þá iðraðist Drottinn þess, að hann hafði skapað mennina á jörðinni, og honum sárnaði það í hjarta sínu.

⁷ Og Drottinn sagði: "Ég vil afmá af jörðinni mennina, sem ég skapaði, bæði mennina, fénaðinn, skriðkvikindin og fugla loftsins, því að mig iðrar, að ég hefi skapað þau."

⁸ En Nói fann náð í augum Drottins.

⁹ Þetta er saga Nóa: Nói var maður réttlátur og vandaður á sinni öld. Nói gekk með Guði.

¹⁰ Og Nói gat þrjá sonu: Sem, Kam og Jafet.

11 Trúin er fullvissa um það, sem menn vona, sannfæring um þá hluti, sem eigi er auðið að sjá.

² Fyrir hana fengu mennirnir fyrr á tíðum góðan vitnisburð.

³ Fyrir trú skiljum vér, að heimarnir eru gjörðir með orði Guðs og að hið sýnilega hefur ekki orðið til af því, er séð varð.

⁴ Fyrir trú bar Abel fram fyrir Guð betri fórn en Kain, og fyrir trú fékk hann þann vitnisburð, að hann væri réttlátur, er Guð bar vitni um fórn hans. Með trú sinni talar hann enn, þótt dauður sé.

⁵ Fyrir trú var Enok burt numinn, að eigi skyldi hann dauðann líta. "Ekki var hann framar að finna, af því að Guð hafði numið hann burt." Áður en hann var burt numinn, hafði hann fengið þann vitnisburð, "að hann hefði verið Guði þóknanlegur."

⁶ En án trúar er ógerlegt að þóknast honum, því að sá, sem gengur fram fyrir Guð, verður að trúa því, að hann sé til og að hann umbuni þeim, er hans leita.

⁷ Fyrir trú fékk Nói bendingu um það, sem enn þá var ekki auðið að sjá. Hann óttaðist Guð og smíðaði örk til björgunar heimilisfólki sínu. Með trú sinni dæmdi hann heiminn og varð erfingi réttlætisins af trúnni.