Revised Common Lectionary (Complementary)
6 Dee doa toop jekome weare, fruage am donn en saede: "Herr, woascht du nu to dise Tiet Israel wada daut Kjeenichrikj trig stale?"
7 Hee saed to an: "Daut es nich fa ju dee Tiede oda Tietplon to weete dee de Foda enn siene eajne Macht bestemt haft,
8 oba jie woare Krauft kjriehe wan dee Heilje Jeist opp junt kome woat, enn jie woare miene Zeij senne beides enn Jerusalem en enn Samaria en gauns Judaea en aewa dee gaunse Welt."
9 Aus hee an dit saed, en see am aunkjikjte, wort hee oppjehowe, en ne Wolkj neem am wajch daut see am nich meehe sage.
10 En waearent see am hinjaraun kjikjte nom Himel aus hee nehecht fua, stunnde meteemol twee manna bie an dee met wite Kjleede aunjetrokke weare,
11 en saede to an: "Jie Manna fonn Galilaea, wuaromm sto jie hia en kjikje nom Himel? Dis Jesus, dee fonn ju wach jenome es nom Himel, woat kjrakjt so trig kome aus jie am ha seene nom Himel foare."
12 Donn jinje see trig no Jerusalem fom Eelboajch, dee en Saubatsgank fonn Jerusalem es.
13 En aus see enenn kjeeme, jinge see enn ne Bowastow enenn, wua see luade, beid Peeta en Jehaun, en Joakopp en Aundrees, Filip en Toomas, Bartolomaeus en Mataeus, Joakopp - Alphaeus sien Saen, - en Siemoon Selootes, en Judas - Joakopp sien Brooda.
14 Dise weare aule toop en hilde enn een Senn aun em Jebaed met dee Frulied en Jesus siene Mutta, en met siene Breeda.
Dee 68 Psalm
To dän Haupt Musikaunt. En Psalm fonn Dift. En Leet.
1 Gott deit sikj opprejchte, un siene Fiend sent festreit, en dee, dee am hausse, rane fonn am wajch.
2 Doo an wajch driewe soo aus Ruak wajch jedräwe woat; soo aus Wauss schmelte deit ferem Fia, soo woare dee Beese ommkome fer Gott sien Doasenne.
3 Oba dee Jerjachte freihe sikj, dee schriehe fa Freid fer Gott; jo, dee juble met Freid.
4 Sinjt to Gott, sinjt Preis to sien Nome; häft däm huach dee enne Wiltnes riede deit, derjch Ja, sien Nome; jo, jubelt enn sien Doasenne.
5 Gott enn siene heilje Woninj es en Foda to dän dee kjeen Foda ha, un en Rejchte fa dee Wätfruehes.
6 Gott moakt daut soo daut dee Eensaume Tus wone kjenne; Hee brinjt dän rut dee met Kjäde jebunje sent, wäarent dee Oppsternootsche enn en dreajet Launt wone,
7 O Gott, aus du fer dien Folkj mascheare deetst, aus du derjch dee Wiltnes jinjst. Selah.
8 Dee Ead scheddad, un dee Himels folle rauf fer Gott, dis Sienaie fer Gott, Iesrael äa Gott.
9 O Gott, du schekjst en groota Räajen, derjch woont du dien Oawgoot bestädje deetst aus dee Meed wea, du deetst dee bestädje.
10 Diene Fesaumlunj wond doabenne; Du, O Gott hast dien Goodet reed jemoakt fa dee Oame.
32 Sinjt to Gott, jie Kjeeneijchrikje oppe Ead; Preist to däm Herr. Selah.
33 To däm dee opp dee Himels Himle riede deit fonn jee häa; see, Hee schekjt siene Stem rut, ne majchtje Stem.
34 Doo Gott Macht auneajne äwa Iesrael, siene Madastijchkjeit un siene Krauft enn dee Wolkje.
35 O Gott du best hejcha enn Ea ut diene heilje Städe; Iesrael äa Gott es dee, dee Krauft un Macht jeft to daut Folkj. Jesäajent es Gott!
12 Leefste Frind, lot ju daut nich erstaune wan jie derch Feseakjunge motte gone dee fiaheet sent omm junt to Proowe es wan irjent waut besondret paseat,
13 Freit junt leewa so aus jie metliede en Christus sien Liede, daut jie junt dan uk met groote Freid freie kjenne wan siene Harlichkjeit woat jeoppenboat woare.
14 Jie sent jesaeajent wan aundre junt waejen Christus sien Nome schele, wiel daut meent daut dee Jeist de Harlichkjeit en fonn Gott opp ju rut:
6 Doaromm deemuetijt junt unja Gott siene jewaultje Haunt, daut hee junt to rachte Tiet nehecht haewe kaun.
7 Schmiet aul june Sorje opp am, wiel hee sorcht om daut waut onns aunbelanjt.
8 Siet Nichta, siet Waka, wiel jun Fient de Deewel, so es en brelenda Leiw rant romm en seakjt waem hee toriete kaun;
9 Daem mott jie wadastone, faust em Gloowe, wiels jie weete daut june Breeda enne Welt daut selfsje liede derch gone motte.
10 Nu oba dee Gott aule Jnod, dee junt beroope haft to siene eewje Harlichkjeit enn Christus, no daem daut jie en Stootje jelaede habe woat junt selfst ennstale, bestaedje, stoakje, haeastale.
11 Am jeheat aule macht enn aule Eewichkjeit! Amen!
17 Aus Jesus dit jesacht haud, kjikjt hee nom Himel en saed: "De Stund es jekome; doo dien Saen feharliche, soo daut de Saen die uk feharliche kaun.
2 Soo aus du am Follmacht jejaeft hast aewe de gaunse Menschheit, soo daut hee daut eewje Laewe mucht aul daen jaewe dee du am jejaeft hast.
3 En dit es daut eewje Laewe, daut see die, dee eensja, woare Gott, en Jesus Christus, daem du jeschekjt hast, muchte kjanne.
4 Ekj hab die oppe Ead feharlicht, dee Oabeit dee du mie jejaeft hast hab ekj foadich jebrocht.
5 En nu Foda, doo du mie met die toop feharliche met dee Harlichkjet dee ekj met die haud eeha de Welt wea.
6 Ekj ha dien Nome bekaunt jemoakt to dee Manne dee du mie ut de Welt jeefst. Dee weare diene, en du jeefst mie dee, en see ha dien Wuat jehoole.
7 Nu sent see bott doa jekome daut see weete daut aules fonn die kjemt, waut du mie jejaeft hast.
8 Dan dee Wead dee du mie jejaeft hast, hab ekj an jejaeft; en see ha dee aunjenome, en wiste enn Woarheit daut ekj fonn die kjeem, en ha jejleeft daut du mie jeschekjt hast.
9 Ekj baed fa an: ekj baed nich fa de Welt, oba fa daen, dee du mie jejaeft hast, dan daut sent diene.
10 En aul miene sent diene, en diene sent miene, en ekj sie enn an feharlicht.
11 En ekj sie nich meeha enn dise Welt, oba dise sent enne Welt, en ekj kom no die: Heilja Foda, hool dee secha enn dien Nome dee du mie jejaeft hast, daut see eent sent so aus wie eent sent.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer