M’Cheyne Bible Reading Plan
4 Togoodelatst, Breeda, wie prachre en femone junt en daem Herr Jesus, daut jie soo laewe aus jie fonn onns jeleat ha, en Gott to jefaule, so aus jie uk doone, en daut jie doarenn uk rikjlich toonaeme.
2 Dan jie weete waut wie junt befaelde derch daem Herr Jesus.
3 Dan dit es Gott sien Wele, daut jie sele heilich senne, daut jie junt rein hoole fonn Hurarie,
4 daut en jieda weete saul woo hee sien Jefaes hoole saul enn Heilichkjet en Ea,
5 nich enn hetsje Losst soo aus dee Heide dee Gott nich kjanne;
6 daut kjeena aewre Jrens sticht en sien Brooda beschummelt, dan de Herr woat Rach eewe aewa aul soone, soo aus wie ju ferhaea jewoarnt en opp earnst jezeicht ha.
7 Dan Gott haft onns nich beroopt onnrein to senne, oba enn Heilichkjeit.
8 Doaromm, waea dit fe-acht, fe-acht nich en Mensch, oba Gott, dee junt bestemt sien heilje Jeist jejaeft haft.
9 Nu, waut breedaliche Leew aunbelangt, eset nich needich fa mie junt to schriewe, dan jie sent selfst fonn Gott jeleat junt unjarenaunda leef to ha.
10 En daut doo jie je uk fa aule Breeda enn Matsedoonian. Oba wie femone ju, Breeda, daut jie doarenn toonaeme,
11 en earenstlich doano straewe rueijch to senne, en june eajne Sache wieda to stale, en met june eajne Henj to oabeide, so aus wie junt befoole,
12 soo daut jie aunstendich laewe fer daen dee enne Welt sent, en daut junt daut aun nusscht faelt.
13 Nu, Breeda, wie wele nich ha daut jie sele onnwissent senne waeajen daen dee enjeschlope sent, daut jie nich truare soo aus dee, dee kjeene Hopninj habe.
14 Dan wan wie jleewe daut Jesus jestorwe es, en wada oppjestone es, jrod soo woat Gott daen met am met brinje dee enn Jesus ennjeschlope sent.
15 Dan dit saj wie junt derch daem Herr sien eajnet Wuat, daut wie, dee laewe en bliewe bott daem Herr sien kome, woare opp kjeen Wajch daen feropp kome dee ennjeschlope sent.
16 Dan dee Herr selfst woat fom Himel erauf kome met en kommendearendet Wuat, met daem hechste Enjel siene Stem, en met Gott siene Trommpeet, en dee enn Christus jestorwe sent woare eascht oppstone,
17 dan woa wie, dee wie laewe en hia jeblaewe sent, met an toop enn Wolkje nehecht jejraepe woare, toop daem Herr to trafe enne Lofft, en aulso woa wie dan emma met daem Herr toop senne.
18 Doaromm treest junt unjarenaunda met dise Wead.
Dee Psalme V
Dee 107 Psalm
1 Jäft däm Herr Gott Dank, dan Hee es Goot, dan sien Erboarme es duarhauft fa emma.
2 Lot däm Herr Gott siene Jerade soo saje; dän Hee jerat haft fonn däm Fient siene Henj;
3 un dän toop jesaumelt haft fonn dee Lenda, fomm Ooste un fomm Waste; fom Nuade un fomm Siede.
4 See waundade enne Wiltnis, enn en Wiltnis Wajch, see funge kjeena Städ wua see wone kunne;
5 hungrich un darschtich, äare Seel deed enn an feschmachte;
6 un see schrieeje no däm Herr Gott enn äa Älend; Hee rad an fonn äare Loag.
7 Un hee leid an enn dän rajchte Wajch; no ne Grootstaut wua see läwe kunne.
8 Lot dän däm Herr Gott danke fa sien Erboarme; un siene Wundasch to dee Menschen Säns.
9 Dan Hee deit dee darschtja Seel tofräd stale un felt dee hungrije Seel met Goots.
10 Soone dee em Diestra waundre un en dee Doodes Schaute, dee Jefangne sent enn Älend un Iesa –
11 Wiels see Gott siene Wead jäajenaun weare, un deede däm Aula Hejchsta sien Rot feachte,
12 Un Hee deed äa Hoat deemootje derch schwoare Oabeit; see stolpade un doa wea kjeen halpe,
13 Donn roopte see däm Herr Gott aun en äare Noot; Hee rad an ut äare Noot;
14 Hee brocht an rut fonn Dunkelheit un dän Doodes Schaute, un bruak äare Kjäde uteneen.
15 Lot dän däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
16 Dan Hee haft dee Puate fonn Brons jebroake, un Hee schneet dee Iesa Stange en twei.
17 Eenje sent Noare jeworde derch äare Jäajenaun Wäaj, un Tualeide erfoare wäajen äare Sinde;
18 äare Seel deit aulet Äte hausse; un see kome dicht bie dee Doodes Puate;
19 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un Hee deit an rade ut äare Noot;
20 Hee schekjt sien Wuat, un deit an heele; un Hee deit an rade fon aul äare Schluchte.
21 Lot an däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
22 Un lot an dee Dankopfa opfre; un siene Woakje fetale met Freid.
23 Soone dee enn Schäp opp dän See foare driewe Jeschaft enn dee groote Wotasch; un seene dee Wundasch emm Deepet,
24 dee seene däm Herr Gott siene Woakje, un siene Wundasch enn daut Deepet.
25 Dan Hee deit räde un brinjt dee huage Wale fäa;
26 dee ne hecht gone bott dee Himmels, un gone rauf bott daut Deepet; äare Seel es feschmolte enn Beeset;
27 dee stolpre romm soo aus en Besopna, un aul äare Weisheit es oppjeschluckt;
28 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un hee deit an rade ut äare Noot.
29 Hee deit dän Storm stelle soo daut dee Wale stell sent;
30 dan sent dee Froo wiels dee Stell sent, un Hee deed an no äa felangda Howe leide.
31 Lot an däm Herr Gott dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns;
32 un Am eare enn dee Mensche Fesaumlunk; un Am preise enn dee Elteste äare Sette.
33 Hee deit Wiltnis moake fonn Riefasch, un Wota Kjwale to dreaje Ead;
34 un fruchtboaret Launt to ne soltje Wiltnis, wäajen dän äa Beeset dee doa benne wone.
35 Hee moakt en Wota Puddel ut dee Wiltnis, un ut dreajet Launt moakt Hee Wota Kjwale;
36 Un Hee moakt dee Hungrije doa wone, daut see doa ne Woninj moake fa sikj selfst.
37 Un dee seihe dee Flekja Launt doa enn, un plaunte Wiengoades, un moake Frucht Arnt.
38 Hee deit an uk Säajne, soo saut dee sikj seeha femeare, un Hee erlaubd nich daut daut Fee weinje es;
39 Oba dee woare weinja un jedeemooticht derch bedrekje, Ojjlekj un Trua;
40 Hee jitt Feachtunk opp Ferschte, un moakt dän enne Wiltnis rom waundre; doa es kjeen Stich.
41 Oba Hee deit dee Oame nehecht häwe fonn äa Älend, un bestädicht dee Famieljes soo aus ne Häad.
42 Dee Opprajchta saul seene un sikj freihe; un aul daut Beeset deit daut Mul too hoole.
43 Wäaemma Weis es, lot am dise Dinje beoobachte, see selle däm Herr Gott sien Erboarme festone.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer