M’Cheyne Bible Reading Plan
1 Paul en Timotaeaus, Jesus Christus siene Schklowe, aun aule Heilje enn Christus Jesus enn Filipe, uk aun aule Elteste en Diakone;
2 Mucht Gott onns Foda, en Jesus Christus onns Herr, junt Jnod en Fraed schenkje.
3 Ekj dank mien Gott emma wan ekj aun junt denkj;
4 emma enn aul miene Jebaed fa junt, baed ekj fa junt aule met Freid,
5 wiel jie fomm easchta Dach aun met hollpe aum Evanjeelium to oabeide.
6 Ekj sie mie doarenn secha daut dee, dee ne goode Oabeit enn junt aunjefankt haft, woat daut foadich moake bott aun Jesus Christus sien Dach.
7 Daut es gauns rajcht fonn mie soo fonn junt to denkje, wiel ekj ju enn mien Hoat hab, sentamol jie aundeel ha jehaut aun miene Jnod, eendoont auf ekj enn Kjaede sie, en striede doo daut Evanjeelium to bestaedje.
8 Dan Gott es mien Zeij daut ekj en deepet Felange no junt ha, en Felange so aus Jesus Christus selfst.
9 Mien Jebaed es daut june Leew emma mucht toonaeme aun Erkjantnes en Ennsecht,
10 daut jie daut bewiese kjenne waut daut aulebaste es, daut jie muchte aun Jesus Christus sien Dach rein en Onnschuldich senne,
11 jefellt met de Frucht de Jerajchtichkjeit derch Jesus Christus to Gott siene Ea en Harlichkjeit.
12 Breeda, dit sel jie weete daut waut mie paseat es, haft metjeholpe daut Evanjeelium to febreede,
13 so daut em Paulaust uk enn aule aundre Staede sent miene Kjaede omm Jesus sien haulwe bekaunt jeworde.
14 En wiel ekj jekjaet sie, habe en deel fonn miene Breeda meeha Moot jekjraeaje Gott sien Wuat noch driesta en forchtloose to praedje.
15 Daut es so daut eenje Christus ut Aufgonst en Strietsucht praedje; aundre oba ut goode Meeninj;
16 en dee daut ut Leew doone, weete daut ekj hia sie fa daut Evanjeelium enntostone.
17 Jane dee Christus meeha ut Aufgonst aus ut reine Drief praedje, meene see kjenne daut fa mie enn miene Kjaede noch misrobelje moake.
18 Oba waut es doaraun? Auf daut nu ut Aufgonst oda enn Woarheit kjemt, Christus woat opp aule Waeaj jepraedicht, en doato frei ekj mie, en woa froo bliewe,
19 wiel ekj weet daut derch june Jebaed en Christus sien Jeist, mie daut woat to miene Radunk fehalpe.
20 Ekj hop en raeakjen opp earnst doamet, daut ekj opp kjeen wajch woa to schaunde woare, oba daut gauns met Driest woat Christus nu, soo aus emma je-eat woare derch mien Lief, eendoont auf derch laewe oda Doot.
21 Dan Christus es mien Laewe, en stoawe es mien Jewenst.
22 Oba wan ekj hia noch aum laewe bliew, dit es dan fa miene Oabeit mea Frucht; en doaromm weet ekj nich waut to waele.
23 Mie trakjt daut no beid Siede; ekj hab Losst fonn hia wajch en met Christus to senne, daut wiet baeta es;
24 oba omm junet haulwe eset needja daut ekj noch aum laewe bliew.
25 En wiel ekj mie secha sie doarenn, weet ekj daut ekj bie junt bliewe woa met to halpe june Freid aum Gloowe to femeare,
26 soo daut june Pracht enn Jesus Christus sikj femeare kaun doaderch daut ekj wade no junt kome woa.
27 Seet bloos doano, daut jun waundel met Christus sien Evanjeelium stemt, so daut, auf ekj kom en junt see, oda wajch bliew, ekj fonn ju heare kaun daut jie toop stone enn een Jeist, daut jie jlikjesonne sent, toop to kjamfe em Gloowe aum Evanjeelium.
28 En lot ju opp kjeen wajch fonn daen engste dee jaeajen junt sent, dan fa an bediet daut Fedaumnes, fa ju oba Seelichkjeit, en daut uk fonn Gott.
29 Dan junt es daut jejaeft omm Christus sien haulwe, nich bloos aun am to jleewe, oba uk fa am to liede;
30 dan jie ha daen selwje Kaumf daen jie enn mie sage, en heare daut ekj nu uk hab.
Dee 91 Psalm
1 Wäa enn däm Aulahechsta siene jeheeme Städ wont, woat enn däm Aulmajchtja sien Schaute bliewe.
2 Ekj woa to däm Herr Gott saje: Miene Tooflucht un miene Fastinj, mien Gott; ekj woa enn Am fetrühe.
3 Dan hee deit mie rade fonn däm Fient siene Faul, fonn dee fenijchtenda Ploag.
4 Hee woat die bedakje met siene Fadre, un unja siene Flichte woascht du Schutz finje; siene Woarheit es en Schilt un Schnal.
5 Du woascht dee Nacht Schrakj nich ferchte, ooda dee Fiel dee äwadach flicht;
6 ooda dee Ploag dee em Diestra wankt; fonn daut Fenichte daut opp Meddach febrinje deit.
7 Dusent woare bie diene Sied faule, un teandusent aun diene rajchte Haunt; oba daut woat nich dijcht bie die kome.
8 Du saust blooss met diene Uage kjikje, un daut Loon fa dee Gottloose seene.
9 Wiels Do, O Herr Gott, best miene Tooflucht; du deist däm Aulahechsta diene Wonstäd moake.
10 Die saul kjeen Beeset befaule, un kjeene Ploag saul dijcht bie dien Zelt kome.
11 Dan Hee woat siene Enjel Befäl jäwe äwa die, die enn aul diene Wäaj to bewoare.
12 Dee woare die opphäwe opp äare Henj soo daut du dien Foot nich aun en Steen steete woascht.
13 Du woascht opp dän Leiw un dee Schlang staupe; du woascht däm junga Leiw un dee Schlang unja diene Feet traumple.
14 Wiels hee siene Leew opp mie jesat haft, woa ekj am rade; ekj woa am opp daut Huaget sate, wiels hee mien Nome jekjant haft.
15 Hee woat mie aunroope, un ekj woa am auntwuate; ekj woa met am senne enn sien Trubbel; ekj woa am rade, un am eare.
16 Ekj woa am met en langet Läwe tofräd moake, un woa am miene Radunk seene moake.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer