Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

130 Úr djúpinu ákalla ég þig, Drottinn,

² Drottinn, heyr þú raust mína, lát eyru þín hlusta á grátbeiðni mína!

³ Ef þú, Drottinn, gæfir gætur að misgjörðum, Drottinn, hver fengi þá staðist?

⁴ En hjá þér er fyrirgefning, svo að menn óttist þig.

⁵ Ég vona á Drottin, sál mín vonar, og hans orðs bíð ég.

⁶ Meir en vökumenn morgun, vökumenn morgun, þreyr sál mín Drottin.

⁷ Ó Ísrael, bíð þú Drottins, því að hjá Drottni er miskunn, og hjá honum er gnægð lausnar.

⁸ Hann mun leysa Ísrael frá öllum misgjörðum hans.

⁸ En þér, Ísraels fjöll, skjótið greinum yðar og berið ávöxt yðar handa lýð mínum Ísrael, því að bráðum munu þeir koma heim.

⁹ Því að sjá, ég mun koma til yðar og snúa mér að yður, og þér munuð verða yrkt og sáin.

¹⁰ Og ég mun fjölga fólkinu á yður, gjörvöllum Ísraelslýð, og borgirnar verða byggðar og rústirnar reistar að nýju.

¹¹ Og ég vil fjölga mönnum og skepnum á yður, og það skal margfaldast og verða frjósamt. Og ég mun láta yður verða byggð, eins og þér voruð í fyrri daga, og auðsýna yður enn meira gott en áður fyrr, til þess að þér viðurkennið, að ég er Drottinn.

¹² Og ég mun láta menn á yður ganga, lýð minn Ísrael. Þeir skulu taka þig til eignar, svo að þú verðir arfleifð þeirra, og þú munt ekki framar gjöra þá barnlausa.

¹³ Svo segir Drottinn Guð: Af því að menn sögðu við yður: ,Þú varst mannæta og varst vön að gjöra þjóð þína barnlausa`,

¹⁴ fyrir því skalt þú ekki framar mönnum farga og ekki framar gjöra þjóð þína barnlausa, _ segir Drottinn Guð.

¹⁵ Og ég skal ekki framar láta þig heyra háðungar heiðingjanna og þú skalt ekki framar þurfa að þola smánanir þjóðanna og þú skalt ekki framar gjöra þjóð þína barnlausa, _ segir Drottinn Guð."

⁴⁴ Og hann sagði við þá: "Þessi er merking orða minna, sem ég talaði við yður, meðan ég var enn meðal yðar, að rætast ætti allt það, sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum."

⁴⁵ Síðan lauk hann upp huga þeirra, að þeir skildu ritningarnar.

⁴⁶ Og hann sagði við þá: "Svo er skrifað, að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi,

⁴⁷ og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem.

⁴⁸ Þér eruð vottar þessa.

⁴⁹ Sjá, ég sendi fyrirheit föður míns yfir yður, en verið þér kyrrir í borginni, uns þér íklæðist krafti frá hæðum."

⁵⁰ Síðan fór hann með þá út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þá.

⁵¹ En það varð, meðan hann var að blessa þá, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.

⁵² En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.