Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁷ Ég vil víðfrægja hinar mildilegu velgjörðir Drottins, syngja honum lof fyrir allt það, sem hann hefir við oss gjört, og hina miklu gæsku hans við Ísraels hús, er hann hefir auðsýnt þeim af miskunn sinni og mikilli mildi.

⁸ Hann sagði: "Vissulega eru þeir minn lýður, börn, sem ekki munu bregðast!" Og hann varð þeim frelsari.

⁹ Ávallt þegar þeir voru í nauðum staddir, kenndi hann nauða, og engill auglitis hans frelsaði þá. Af elsku sinni og vægðarsemi endurleysti hann þá, hann tók þá upp og bar þá alla daga hinna fyrri tíða.

148 Halelúja. Lofið Drottin af himnum, lofið hann á hæðum.

² Lofið hann, allir englar hans, lofið hann, allir herskarar hans.

³ Lofið hann, sól og tungl, lofið hann, allar lýsandi stjörnur.

⁴ Lofið hann, himnar himnanna og vötnin, sem eru yfir himninum.

⁵ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans boði voru þau sköpuð.

⁶ Og hann fékk þeim stað um aldur og ævi, hann gaf þeim lög, sem þau mega eigi brjóta.

⁷ Lofið Drottin af jörðu, þér sjóskrímsl og allir hafstraumar,

⁸ eldur og hagl, snjór og reykur, stormbylurinn, sem framkvæmir orð hans,

⁹ fjöllin og allar hæðir, ávaxtartrén og öll sedrustrén,

¹⁰ villidýrin og allur fénaður, skriðkvikindin og fleygir fuglar,

¹¹ konungar jarðarinnar og allar þjóðir, höfðingjar og allir dómendur jarðar,

¹² bæði yngismenn og yngismeyjar, öldungar og ungir sveinar!

¹³ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans nafn eitt er hátt upp hafið, tign hans er yfir jörð og himni.

¹⁴ Hann lyftir upp horni fyrir lýð sinn, lofsöngur hljómi hjá öllum dýrkendum hans, hjá sonum Ísraels, þjóðinni, sem er nálæg honum. Halelúja.

¹⁰ Allt er til vegna Guðs og fyrir Guð. Því varð hann, er hann leiðir marga syni til dýrðar, að fullkomna með þjáningum þann, er leiðir þá til hjálpræðis.

¹¹ Því að sá sem helgar og þeir sem helgaðir verða eru allir frá einum komnir. Þess vegna telur hann sér eigi vanvirðu að kalla þá bræður,

¹² er hann segir: Ég mun kunnugt gjöra nafn þitt bræðrum mínum, ég mun syngja þér lof mitt í söfnuðinum.

¹³ Og aftur: Ég mun treysta á hann. Og enn fremur: Sjá, hér er ég og börnin, er Guð gaf mér.

¹⁴ Þar sem nú börnin eru af holdi og blóði, þá hefur hann og sjálfur fengið hlutdeild í mannlegu eðli á sama hátt, til þess að hann með dauða sínum gæti að engu gjört þann, sem hefur mátt dauðans, það er að segja djöfulinn,

¹⁵ og frelsað alla þá, sem af ótta við dauðann voru undir þrælkun seldir alla sína ævi.

¹⁶ Því að víst er um það, að ekki tekur hann að sér englana, en hann tekur að sér afsprengi Abrahams.

¹⁷ Því var það, að hann í öllum greinum átti að verða líkur bræðrum sínum, svo að hann yrði miskunnsamur og trúr æðsti prestur í þjónustu fyrir Guði, til þess að friðþægja fyrir syndir lýðsins.

¹⁸ Sjálfur hefur hann þjáðst og hans verið freistað. Þess vegna er hann fær um að hjálpa þeim, er verða fyrir freistingu.

¹³ Þegar þeir voru farnir, þá vitrast engill Drottins Jósef í draumi og segir: "Rís upp, tak barnið og móður þess og flý til Egyptalands. Þar skaltu vera, uns ég segi þér, því að Heródes mun leita barnsins til að fyrirfara því."

¹⁴ Hann vaknaði, tók barnið og móður þess um nóttina og fór til Egyptalands.

¹⁵ Þar dvaldist hann þangað til Heródes var allur. Það sem Drottinn sagði fyrir munn spámannsins, skyldi rætast: "Frá Egyptalandi kallaði ég son minn."

¹⁶ Þá sá Heródes, að vitringarnir höfðu gabbað hann, og varð afar reiður, sendi menn og lét myrða öll sveinbörn í Betlehem og nágrenni hennar, tvævetur og yngri, en það svaraði þeim tíma, er hann hafði komist að hjá vitringunum.

¹⁷ Nú rættist það, sem sagt var fyrir munn Jeremía spámanns:

¹⁸ Rödd heyrðist í Rama, grátur og kveinstafir miklir, Rakel grætur börnin sín og vill ekki huggast láta, því að þau eru ekki framar lífs.

¹⁹ Þegar Heródes var dáinn, þá vitrast engill Drottins Jósef í draumi í Egyptalandi

²⁰ og segir: "Rís upp, tak barnið og móður þess og far til Ísraelslands. Nú eru þeir dánir, sem sátu um líf barnsins."

²¹ Hann tók sig upp og fór til Ísraelslands með barnið og móður þess.

²² En þá er hann heyrði, að Arkelás réð ríkjum í Júdeu í stað Heródesar föður síns, óttaðist hann að fara þangað, og hélt til Galíleubyggða eftir bendingu í draumi.

²³ Þar settist hann að í borg, sem heitir Nasaret, en það átti að rætast, sem sagt var fyrir munn spámannanna: "Nasarei skal hann kallast."