Revised Common Lectionary (Complementary)

Dee 79 Psalm

En Psalm von Asaf

¹ O Gott, dee Natsjoone sent enn dien Oawgoot enenn jekome; dee ha dien heilja Tempel feonnreinijcht; dee ha Klommpes jemoakt fonn Jerusalem.

² Dee ha diene Deena äare Kjarpa aus Äte jejaeft fa dee Fäajel enne Lofft, daut Fleesch fonn diene Heilje to dee Beeste oppe Ead.

³ Dee ha äa Bloot fegote soo aus Wota runnt omm Jerusalem; un doa es kjeena dee begrowe deit.

⁴ Wie sent ne Schaund jeworde to onnse Nobasch, en fe-achte, un en Jespatte to dän dee romm onns sent.

⁵ Woo lang, O Herr Gott. Woascht du opp emma oajalijch senne met onns? Saul dien Aufgonnst soo brenne aus siene Heilje äa Doot?

⁶ Jeet dien Oaja ut opp dee Natsjoone dee die nijch jekjant ha, un opp dee Kjeenijchrikje dee nijch dien Nome aunjeroopt ha.

⁷ Dan dee ha Joakopp oppjeäte un ha siene Wonstäd soo aus ne Wiltnis jemoakt.

⁸ O doo nijch onnse Fodasch äare fäaje Sind behoole; lot dien Erboarme haustijch kome onns to trafe, dan du hast onns seeha läajch jebrocht.

⁹ Halp, O onnse Radunks Gott, fa dee Harlijchkjeit fonn dien Nome; un rad onns un doo fa onnse Sind betole omm dien Nome haulwe.

¹⁰ Wuaromm sulle dee Natsjoone saje: "Wua es äa Gott?" Lot dien Rach eewe bekaunt woare mank dee Natsjoone fa daut Bloot fonn diene Deena daut es utjegote worde.

¹¹ Lot däm Jefangna sien Stäne fer die kome, doo dän oppbewoare dee to dän Doot äwajäft sent.

¹² Un doo onnse Nobasch säwenmol beloone, äa Fluche enn äa eajna Bossem met daut met waut see die jeflucht ha, O Herr.

¹³ Dan woa wie, dien Folkj un dee Schop fonn diene Häad die Dank jaewe fa emma; wie woare dien Preis fetale to aule Jeschlajchte.

18 No dit sach ekj noch een Enjel fomm Himel rauf kome, en dee haud groote Follmacht; en dee Ead wort derch siene Harlichkjeit oppjedacht.

² Hee schreach met ne stoakje Stem en saed: "Jefolle, jefolle es dee groote Staut Babieloon! dee ne behusunk wea fa beese Jeista, en en Jefenknes fa aule onnreine Jeista, en Jefenknes fa aule onnreine en jehauste Faeajel,

³ dan aule Natsjoone ha fonn daen Oajawien fonn aeare Huararie jedrunke, en dee Kjeenije oppe Ead ha Huararie met aea jedraewe, en dee Haundelslied oppe Ead sent rikj jeworde derch dee Krauft fonn aeare grote Jemietlichkjeit."

⁴ En ekj head noch eene Stem utem Himel dee sad: "Komt rut fonn aea, mien Follkj, daut jie nich aundeel ha aun aeare Sind, en daut jie nich uk aeare Ploag kjriehe;

⁵ dan aeare Sind es bottem Himel jekome, en Gott haft aeare Onnjerajchtichkjeit nich fejaete.

⁶ Tol aea trig soo aus see trig jetolt haft, en tol aea dubbelt trig no aeare Woakje; enn daut Kuffel daut see bruckt tom enreare, rea aea daut dubbelt enn;

⁷ doano aus see sikj selfst feharlicht haft en enn Jemietlichkjeit laewd, jef aea Kwol en trua. Dan see haft enn aea Hoat jesajcht: 'Ekj set soo aus ne Kjeenijin, en sie nich ne Waetfru, en see kjeen Trua.'"

⁸ Doaromm woare aeare Ploag enn een Dach kome, daen Doot, en Trua, en Hungaschnoot; en met Fia woat see ommjebrocht woare; dan de Herr Gott dee aea rechte deit, es stoakj."

⁹ En dee Kjeenije oppe Ead dee met aea Huararie jedraewe ha, en huachaea jelaeft ha, woare aewa aea hiele en jaumareare, wan see daut Ruak fonn aea brenne seene.

¹⁰ See woare enn angst wiet auf stone waeajen aeare Kwol, en woare saje: "Wee! Wee! dee groote Staut! dee stoakje Staut Babieloon, dan enn eene Stunnd es dien Jerecht jekome."