Revised Common Lectionary (Complementary)
Dee 18 Psalm
To dän haupt Musikaunt, en Psalm fonn Doft däm Herr Gott sien Deena, dee dee Wead fonn dit Leet to däm Herr Gott brocht aus dee Herr Gott am rade deed fonn aul siene Fiend, en fonn däm Saul siene Haunt, en hee säd:
1 Ekj ha die Leef, O Herr Gott, miene Krauft.
2 Dee Herr Gott es mien groota Steen, miene Fastinj, un mien Aufleewra, mien Gott, miene Krauft - ekj woa enn am fetruhe; Hee es mien Schilt un daut Huarn fonn miene Radunk, un mien huaga Torm.
3 Ekj woa däm Herr Gott aunroope, däm saul jepreist woare; soo saul ekj fonn miene Fiend jerat woare.
4 Dee Doodestrenj haude mie ommrinjt; jo, dee Aeweschwaminj fonn Gottloose Mensche deed mie enjste;
5 Däm Grauf siene Schlenj weare runnt omm mie; dee Doodeschlenj weare fer mie.
6 Enn mien Älend roopt ekj däm Herr Gott aun, en ekj schreajch to mien Gott; un hee head miene Stem fonn ut sien Tempel, un mien Schriehe kjeem fer am, enn siene Uare enenn.
7 Donn deed dee Ead scheddre, en dee Boaj äare Grunntloag bewäajde sikj un weare jescheddat, wiels am daut oajad.
8 En Ruak kjeem ut siene Näs, en Fia deed ut sien Mul fenijchte, daut deed dee Kole aunstekje.
9 Hee buach dee Himels dol en kjeem rauf, un Diestanes wea unja siene Feet;
10 En Hee reet opp en Cherub, un hee fluach, jo, hee dee schwäwe opp dee Wint äare Flijchte;
11 Hee muak dee Diestanes sien Bedakje runnt omm am, siene Fäaleew runnt omm am, dikje Wolkje fonne Himels dunkel met Wota.
12 Ut daut Dachet fer am, fuare siene dunkle Wolkje derjch, Hoagelsteene un Fia Kole.
13 Dee Herr Gott deed uk donnre enne Himels, un dee Aulahejchste leet siene Stem heare - Hoagelsteene un Fia Kole.
14 Jo, Hee schekjt siene Fiele rut, un deed dee festreihe, un hee schoot dän Blits rut un deed dän fewerre.
15 Donn weare dee Wotastreem to seene, un dee Ead Grunntloag wea Kol jemoakt bie dien Dodel, O Herr Gott, bie dän stoakja Odem ut diene Naes.
16 Hee schekjt fonn Bowe, hee neem mie; hee brocht mie noda fonn fäl Wotasch;
17 Hee rad mie fonn mien stoakja Fient, un fonn dän dee mie hauste, dan dee weare stoakja aus ekj wea.
18 Dee jinje fer mie enn mien Älend Dach, oba dee Herr Gott wea miene Tooflucht.
19 Un Hee brocht mie rut no ne groote Städ, hee deed mie rade wiels hee en Jefaule haud aun mie;
14 Waul sel wie dan saje? Es doa Onnjerachtichkjeit bie Gott? Muchtet nich senne!
15 Dan hee sajcht to Mooses: "Ekj woa daem bejnodje daem ekj bejnodje wel; ekj woa mie erboarme aewa waem ekj mie erboarme wel".
16 Aulso henjt daut nich auf aun eenem sien Wele, oda eenem sien ranne, leewa aun Gott siene Jnod.
17 Dan de Schreft sajcht to Farao: "Fa krakt dise Uasook ha ekj die oppjestalt, daut ekj miene Krauft derch die bewiese mucht, en daut mien Nome sull enne gaunse Welt bekaunt woare".
18 Doaromm eset daut Gott Jnod bewiese deit waem hee wel, en waem hee hoat moake wel, moakt hee hoat.
19 Du west dan saje: "Wuaromm beschuldicht hee dan? Waea haft sikj jestiepat jaejen sien Rotshlach?"
20 O Mensch! waea best du daut du jaejen Gott striede west? Saul daut Dinkj daut jemoakt es to daem saje dee am jemoakt haft - wuaromm hast du mie so aus dit jemoakt?
21 Oda haft dee Toppstrikja nich Macht aewa sien Leem, doafonn een Jefaes to moake to Ea, en eent to daut jaeajendeel?
22 Oba wan Gott wull sien Oaja bewiese, en siene Macht weete lote, lang jedult haud met dee Jefaese dee reed jemoakt sent to fenichte;
23 en daut hee siene rikje Harlichkjeit mucht weete lote aun dee Jefaese dee hee Jnod bewees, dee hee ferhaea reed jemoakt haud to Harlichkjeit,
24 daut es fa onns dee wie beroope sent, nich bloos fonn de Jude, oba uk fonn dee Heide.
25 So aus hee uk en Hosaea sajcht: "Ekj woa daen mien Folkj nanne dee nich mien Folkj sent, en daen Leef habe dee nich jeleeft weare,
26 en saul soo senne daut wua daut to an jesajcht wea, 'Jie sent nich mien Folkj', doa sele see daen laewendje Gott siene Kjinje heete."
27 Oba Jesaja schreach omm Iesrael aea haulwe: "Wan Iesrael aeare Zol uk so wea es dee Saunt aum Maea, woat doch bloos en aewabliefsel seelich woare;
28 dan de Herr woat en kortet Woakj moake, en siene Oabeit foadich moake oppe Ead."
29 En soo aus Jesaja eare jesajcht haud: "Wan de Herr Zeebaot onns nich Sot jelote haud, wudd wie so senne es Soodom en Gomora".
Copyright © 2001 by Elmer Reimer