Old/New Testament
Dee 23 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Dee Herr Gott es mien Hoad, mie fältet aun nuscht.
2 Hee moakt mie dol laje enn jreene Weid; Hee deit mie biesied stelle Wotasch leide.
3 Hee deit miene Seel oppfresche. Hee deit mie enn dän Jerajchtijchkjeit Stijch leide omm sien Nome haulwe.
4 Jo, un wan ekj uk derjch dän Doodes-schaute Tol wank, woa ekj kjeen Beeset ferjchte, dan du best bie mie, diene Stang un dien Gonstock doone mie treeste.
5 Du moakst en Desch reed fa mien enn miene Fiend äare Jaeajenwoat; du deist mien Kopp ennsaulwe met Eelj, mien Kuffel rant aul aewa.
6 Sejchalijch, Goots en Erboarme woare mie nofolje mien Läwelank; un ekj woa enn daem Herr Gott sien Hus wone soo lang aus ekj laew.
Dee 24 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Dee Ead es daem Herr Gott sient, un daut Follet doafonn, un dee, dee doabenne wone.
2 Dan hee haft haut opp dee See jejrint, un daut bestädijcht opp dee Riefasch.
3 Wäa woat enopp gone no däm Herr Gott sien Boajch? Oda wäa woat enn siene heilje Städ stone?
4 Dee, dee reine Henj haft, un en ajchtet Hoat; dee siene Seel nijch nehejcht jehäft haft to Faulscheit, un haft nijch hinjem Lijcht jefeat met Schweare.
5 Dee woat däm Herr Gott sien Säajen kjriehe, un Jerjachtijchkjeit fonn däm Gott fonn siene Radunk.
6 Dit es daut Jeschlajcht fonn dän dee am utseakje, dee dien Jesejcht seakje, O du Joakopp sien Gott. Selah.
7 Häft june Kjapp opp, jie Puate; un siet oppjehaeft, jie eewje Däare; un dee Harlijchkjeits Kjeenijch woat enenn kome.
8 Waea es dis Harlijchkjeits Kjeenijch? Dee Herr Gott, majchtijch emm Kjrijch!
9 Häft june Kjapp opp, jie Puate; un siet oppjehaeft, O eewje Däare; un dee Harlijchkjeits Kjeenijch woat enenn kome.
10 Waea es dis Harlijchkjeits Kjeenijch? Dee Aulmajchtja Herr Gott, Hee es dee Harlijchkjeits Kjeenijch. Selah.
Dee 25 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Ekj häw miene Seel opp no die, O Herr Gott.
2 O mien Gott, ekj doo enn die fetruehe, lot mie nijch to schaunde woare; lot miene Fiend nijch jewenne äwa mie.
3 Jo, lot kjeena dee enn die fetruehe deit to schaunde woare; lot dän to schaunde woare dee oone Uasoak sindje.
4 Moak mie diene Wäaj to erkjane, O Herr Gott, doo mie enn dien Stijch ennleare.
5 Leid mie enn diene Woarheit, un doo mie ennleare, dan du best miene Radunks Gott, ekj lua opp die dän Dach äwa.
6 Behool, O Herr Gott, diene Erboarmunje un diene Leeftolijchkjeit, dan dee sent fonn Eewijchkjeit häa.
7 Doo dee Sind fonn miene Jugent nijch behoole, oda mien Äweträde; doo aun mie denkje enn dien Erboarme omm dien Goots haulwe, O Herr Gott.
8 Dee Herr Gott es Goot un Opprajcht, doaromm woat hee Sinda enn daen Wajch ennleare.
9 Hee woat dee Saunftmootje enn Jerejcht leide, un hee woat dee Saunftmootje sien Wajch ennleare.
10 Aul däm Herr Gott siene Waeaj sent Erboarme un Woarheit to dän dee sien Bunnt un siene Zeijchnise hoole.
11 O Herr Gott, omm dien Nome haulwe, fejef mie miene Sind, dan dee es Groot.
12 Wäa es dee, dee daem Herr Gott ferjchte deit? Hee deit am dän Wajch ennleare dän hee wäle sull.
13 Siene Seel saul enn Goots wone, un sien Some saul dee Ead oawe.
14 Däm Herr Gott sien Jeheemnes es met dän dee am ferjchte, en hee woat an moake sien Bunnt to weete.
15 Miene Uage sent emma opp daem Herr Gott, wiels hee woat onnse Feet ut daut Nat rade.
16 Drei die no mie, un sie mie jnädijch, dan ekj sie Eensaum un Betriebt.
17 Miene Hoat Trubbels sent fejreetat; O brinj mie ut miene Noot.
18 See mien Älend un miene Weedoag, un fejef aul miene Sind.
19 See miene Fiend, dan doa sent fael, un dee hause mie met ommenschlijcha Haus.
20 O bewoa miene Seel, un rad mie; lot mie nijch to schaunde woare, dan mien Fetruehe es enn die.
21 Lot Ajchtet en Oprajchtijchkjeit mie bewoare, dan ekj wacht opp die.
22 Rad Iesrael, O Gott, ut aul siene Trubbels.
18 De naeakjste Dach jinkj Paul met onns no Joakopp, en aul dee Elteste kjeeme uk doahan.
19 Aus Paul an bejreest haud, fetald hee an eenselt aules waut Gott mank dee Heide derch sien Deenst jedone haud.
20 En aus see daut heade, feharlichte see Gott, en saede to am: "Du sitst, Brooda, woo fael dusende fonn dee Jude doa sent dee tom Gloowe jekome sent, en dee sent aula iewrich fa daut Jesats;
21 en daen es fonn die jesajcht worde daut du faulsche Lea fespreede deist mank dee Jude dee manke Heide wone, en sajchst an daut see aeare Kjinje nich saele beschniede lote, en nich no dee Moode rechte.
22 Waut es dit dan? Emmahan woare see heare daut du jekome best.
23 Doaromm doo waut wie die saje: Wie ha feeha Mana dee en Fespraeakje opp sikj jenome ha;
24 Doo ne reinjunkjs Tsermoonje derch gone met daen, daut see sikj kjenne dee Hoa aufschniede lote, en dan woare aule Mensche weete daut doa nusscht aun soo es waut see jeheat ha, oba daut du uk soo laefst en daut Jesats helst.
25 En soo wiet aus dee Heide aunbelangt dee tom Gloowe jekome sent, ha wie aulatoop jeschraewe en femont daut see nich sulle aun Jetseopfa deel naeme, en sikj heede fonn Bloot, en fonn jestekjtet, en fonn Huararie."
26 Don neem Paul dee Mana, en dee naeakjste Dach aus hee sikj jerienicht haud, jinkj hee em Tempel enenn, en leet an weete wan dee Doag fa dee Reinjunkj to Enj wudde senne, bott en Opfa wudd jebrocht woare fa en jieda eenem fonn an.
27 Nu aus dee saewen Doag meist aewa weare, sage Jude fonn Asean am emm Tempel, en raeajde daut Follkj opp, en laede aeare Henj opp am,
28 en schreaje: "Jie Mana! Iesraelieta! Halpt! dit es dee Maun dee aule Mensche aulewaeaje leat jaeajen onnse Lied, enn daut Jesats, en dise Staed! en nu haft hee sogoa Jrieche enn dis Tempel enenn jebrocht, en haft dise heilje Staed feonnreinicht!"
29 Dan see haude Trofiemus daen Efeesa met am jeseene enne Staut, en dochte nu daut dee met Paul em Tempel wea.
30 Dee gaunse Staut wea enn en Opprua, en dee Mensche rande toop, en kjreaje Paul to hoole en schlapte am utem Tempel rut, en dee Daeare worde platslich too jemoakt.
31 Aus see am proowde Doot to moake, kjreach dee Soldote Offitsea to heare daut gauns Jerusalem enn en Opprua wea.
32 Disa neem fuats Soldote en Offitseare en rand doa mank, en aus see daen Offitsea en dee Soldote sage, heade see opp Paul to schlone.
33 Don kjeem dee Offitsea noda en neem Paul en befool daut see am met twee Kjaede sulle faust moake, fruach am waea hee wea, en waut hee jedone haud.
34 Eena utem Follkj schreach eent, noch eena schreach waut aundret; en aus hee waeajen daen Opprua nich kunn jeneiw utfinje waut doa wea, befool hee daut Paul sull no daut Loage jebrocht woare.
35 En aus hee opp dee Trappe wea, musste dee Soldote am droage wiel daut Follkj soo rietent wea.
36 Daut Follkj kjeem hinjaraun en schreach: "Wajch met am!"
37 En jrod aus see Paul wulle em Loage enenn brinje, saed hee to daem Offitsea: "Es mie daut erlaubt waut to saje?" Hee saed: "Kaust du jriechesch raede?
38 Best du dan nich dee Ejipta dee meare Doag trig en Opprua muak, en leid feeha Dusant Mana dee Merda weare, enne Wiltness enenn?"
39 Oba Paul saed: "Ekj sie werklich en Jud fonn Tarsus enn Tsilietsean, en Birja ut nich ne jemeene Staut; en ekj pracha die, jeff mie de Frieheit to dise Mensche to raede."
40 Aus dee am de Frieheit jeef, stunnt Paul opp dee Stoope, en winkt met de Haunt to dee Mensche. Auset nu eascht gauns stel wea, raed hee to an enne hebraeische Sproak, en saed:
Copyright © 2001 by Elmer Reimer