M’Cheyne Bible Reading Plan
7 Weet jie nich, Breeda - ekj raed to dee, dee daut Jesats weete- dautet Jesats harscht aewa en Maun so lang es hee laeft?
2 Dan ne befriede Fru es met aea Maun febunje derchet Jesats so lang aus hee laeft; oba wan aea Muan stoaft es see loos jemoakt fonn daut Jesats waut daem Maun aunbelangt.
3 Aulso wan see sikj met en aundra Maun befriet waearent aea Maun noch laeft, woat see en Eehebraeakjarin jenant, oba wan aea Maun stoaft, dan es see frie fonn daut Jesats, so daut see nich ne Eehebraeakjarin es wan see uk met en aundra Maun befriet es.
4 Jrod soo, miene Breeda, sent jie derch Jesus sien Lief doot jemoakt daut Jesats jaeajenaewa, daut jie sest waem aunjeheare sulle, daut heet daem, dee fom Doot oppjewakjt es, daut wie Frucht fa Gott droage sulle.
5 So lang aus wie em Fleesch weare, oabeide dee Sindliche Losste enn onnse Jlieda derch daut Jesats, Frucht to droage dee toom Doot fead.
6 Nu oba se wie fomm Jesats loss jelote, en sent jestorwe to daut waut onns faust hilt, daut wie deene kjenne enn en nieha Jeist, nich meeha enn daut oolet jeschraewnet Jesats.
7 Waut sel wie dan saje? Es daut Jesats Sind? Muchtet nich senne! Doch, ekj haud nich jewist waut Sind wea buta derchet Jesats, dan ekj haud nich jewist waut Losst wea wan daut Jesats nich haud jesajt, "Lot die nich jeleste".
8 Oba de Sind neem dee Jelaeajenheit derch daut Jesats en wirkjt enn mie aulahaunt Losst. Dan oone daut Jesats es dee Sind doot.
8 kapitel
9 Dan ekj wea to eene Tiet laewendich oone daut Jesats, oba aus daut Jesats kjeem, kjeem de Sind tom laewe, en ekj storf.
10 En daut Jesats, daut haud sullt Laewe brinje, brocht mie nu daen Doot.
11 Dan Sind neem Jelaeajenheit derch daut Jesats, en bedruach mie derch daut selwje Jesats en brocht mie omm.
12 Aulso, daut Jesats es Heilich, en daut Jeboot es Heilich en Jeracht en Goot.
13 Es dan daut waut Goot es, mie tom Doot jeworde? Muchtet nich senne! En doch, de Sind, dautet mucht oppenboa senne fa wautet es, haft mie derch daut goodet tom Doot jebrocht, dautet mucht oppenboa woare derch daut Jeboot woo seeha sindhauft de Sind es.
14 Dan wie weete daut daut Jesats jeistlich es, oba ekj sie fleeschlich, aune Sind fekofft.
15 Dan ekj weet nich waut ekj doo; dan waut ekj doone wel, daut doo ekj nich, en waut ekj haus, daut doo ekj.
16 Oba wan ekj daut doo waut ekj nich wel, doo ekj doamet met daut Jesats stemme dautet Jesats Goot es.
17 Dan sie ekj daut nich meeha dee daut deit, oba de Sind dee enn mie wont.
18 Dan ekj weet daut enn mie, daut heet enn mien Fleesch, wont nusscht goodet; dan daut wele es bie mie, oba daut Goodet to follbrinje brinj ekj nich foadich.
19 Dan daut goodet daut ekj doone wel, doo ekj nich; oba daut beeset daut ekj nich doone wel, daut doo ekj.
20 Wan ekj dan daut doo waut ekj nich wel, eset nich meeha ekj dee daut doo, oba dee Sind dee enn mie wont.
21 Ekj finj dan en mie en Jesats, daut goodet doone wel, oba daut beeset henjt mie aun;
22 Dan ennalich ha ekj en Fejneaje enn Gott sien Jesats,
23 oba ekj see enn miene Jliede en aundret Jesats daut jaejen daut Jesats enn mien Senn strit, en nemt mie jefanje derch daut sinde Jesats daut enn miene Jliede es.
24 Ekj aelendje Mensch! Waea woat mie rada fonn dit Lief daut mie Doot brinjt?
25 Gott sie jedankt! derch Jesus Christus onns Herr! Aulsoo aun eena haunt deen ekj Gott sien Jesats en mien Senn, ob aune aundre haunt metem Fleesch de Sind aea Jesats.
Dee 22 Psalm
To dän haupt Musikaunt; opp dän Ree fonn Sonnopgank, en Psalm fonn Doft.
1 Mien Gott, mien Gott, wuaromm hast du mie felote, un best soo wiet auf fonn miene Aufleewrunk, un dee Wead fonn mien Staene?
2 O mien Gott, ekj schrie wäarent dän Dach, oba du deist nijch auntwuate, un enne Nacht, oba aules es fa mie Stel.
3 Oba du best Heilijch, dee opp Iesrael äa Preis jetroont es.
4 Onnse Fodasch deede enn die fetruehe, dee fetruede, un du deetst an rade.
5 See roopte die aun, un worde jerat, see fetruede enn die un bruckte sikj nijch schäme.
6 Oba ekj sie en Worm, un nijch en Maun, en Aufschue fonn Menscheit, un fonn daut Folkj fe-acht.
7 Aule dee mie seene, lache äwa mie enn Spott; dee moake äare Leppe op un scheddre äa Kopp.
8 Hee feleet sikj opp däm Herr Gott, lot däm am nu aufleewre; lot däm am rade, sentamol hee en Jefaule haud enn am.
9 Dan du best dee, dee mie fonn daut Muttalief rut neemst, un leetst mie opp miene Mutta eare Brosste fetruehe.
10 Mie wort opp die jeschmäte fonn daut Muttalief; du best mien Gottt fonn miene Mutta äa Buk.
11 Sie nijch wiet auf fonn mie, dan Trubbel es dijcht bie wiels doa kjeene es tom habe.
12 Fäl Bolles ha mie ommrinjt, stoakje Bolles fonn Baschan sent runnt omm mie.
13 Dee muake äa Mul op jäajen mie soo aus en rietende un brelende Leiw.
14 Ekj sie utjegote soo aus Wota, un aul miene Knoakes sent utaneen jespreet, mien Hoat es soo aus Waus, daut es jeschmolte enne med fonn miene Dorm.
15 Miene Krauft es oppjedreajcht soo aus en Biet fonn en Leemtopp, un miene Tunj es faust aun mien Unjamul;
16 Dan du hast bestemmt to daut Stoff fonn dän Doot. Dan Hunj sent runnt omm mie, ne Baund fonn dee Beese ha mie ommrinjt, dee spekjte mie derjch miene Henj en Feet.
17 Ekj tal aul miene Knoakes; dee kjikje un glupte mie aun.
18 See fedeele miene Kjleeda mank an un doone fa mien Rok Leese.
19 Oba du, O Herr Gott, sie nijch wiet auf; O miene Krauft, spood die mie to halpe.
20 Rad miene Seel fonn daut Schweat; mien eensja fonn däm Hunt siene Poot.
21 Rad mie fonn däm Leiw sien Mul, un fonn däm willa Oss siene Heanna hast du mie jeauntwuat.
22 Ekj woa dien Nome aundiede to miene Breeda, ekj woa die med enn dee Fesaumlunk preise.
23 Jie, dee jie däm Herr Gott ferjchte, doot am preise; aule fonn Joakopp siene Nokome, doot an feharlijche, Un aul dee Some fonn Iesrael, doot am ferjchte.
24 Dan Hee haft nijch daut Älend fonn dee Älendje fe-acht oda jehaust; en hee haft sien Jesejcht nijch festoake fonn am, oba aus hee no am schreajch head hee.
25 Mien Preis saul fa die senne enn dee groote Fesaumlunj; ekj woa mien Fespraeakje betole fer daen dee am ferjchte.
26 Dee Bedrekjte sele äte un tofräd senne; dee däm Herr Gott seakje woare am preise, dien Hoat woat fa emma laewe.
27 Dee Enje fonne Ead sele behoole un sikj no däm Herr Gott nodre, un aul dee Natsjoone Famieljes sele fer die aunbäde.
28 Dan daut es däm Herr Gott sient, Hee es Harscha mank dee Natsjoone.
29 Aul dee Fatte oppe Ead ha jeäte, un ha aunjebät fer am; un aule woare dolbeaje dee rauf gone nom Stoff, un hee hilt siene eajne Seel aum laewe.
30 En Sot woat am deene, daut woat fonn däm Herr jerät woare to daut komendet Jeschlajcht.
31 Dee woare kome un siene Jerajchtijchkjeit erkjläare to en Folkj dee noch nijch jebuare es, daut Hee utjeoabit haft.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer