Book of Common Prayer

33 Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.

² Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo.

³ In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et laetentur.

⁴ Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum.

⁵ Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.

⁶ Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestrae non confundentur.

⁷ Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.

⁸ Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos.

⁹ Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo.

¹⁰ Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum.

¹¹ Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.

¹² Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos.

¹³ Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos?

¹⁴ Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.

¹⁵ Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam.

¹⁶ Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.

¹⁷ Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.

¹⁸ Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.

¹⁹ Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.

²⁰ Multae tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus.

²¹ Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.

²² Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent.

²³ Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.

10 Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit.

² Secundum judicem populi, sic et ministri ejus: et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.

³ Rex insipiens perdet populum suum: et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.

⁴ In manu Dei potestas terrae: et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.

⁵ In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribae imponet honorem suum.

⁶ Omnis injuriae proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriae.

⁷ Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium.

⁸ Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos.

¹² Brevem languorem praecidit medicus: sic et rex hodie est, et cras morietur.

¹³ Cum enim morietur homo, haereditabit serpentes, et bestias, et vermes.

¹⁴ Initium superbiae hominis apostatare a Deo:

¹⁵ quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem.

¹⁶ Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem.

¹⁷ Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis.

¹⁸ Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus.

⁷ Patientes igitur estote, fratres, usque ad adventum Domini. Ecce agricola exspectat pretiosum fructum terrae, patienter ferens donec accipiat temporaneum et serotinum.

⁸ Patientes igitur estote et vos, et confirmate corda vestra: quoniam adventus Domini appropinquavit.

⁹ Nolite ingemiscere, fratres, in alterutrum, ut non judicemini. Ecce judex ante januam assistit.

¹⁰ Exemplum accipite, fratres, exitus mali, laboris, et patientiae, prophetas qui locuti sunt in nomine Domini.

107 Canticum Psalmi, ipsi David.

² Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psallam in gloria mea.

³ Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo.

⁴ Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus:

⁵ quia magna est super caelos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.

⁶ Exaltare super caelos, Deus, et super omnem terram gloria tua:

⁷ ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

⁸ Deus locutus est in sancto suo: Exsultabo, et dividam Sichimam; et convallem tabernaculorum dimetiar.

⁹ Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus;

¹⁰ Moab lebes spei meae: in Idumaeam extendam calceamentum meum; mihi alienigenae amici facti sunt.

¹¹ Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumaeam?

¹² nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris?

¹³ Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

¹⁴ In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.

21 Et vidi caelum novum et terram novam. Primum enim caelum, et prima terra abiit, et mare jam non est.

² Et ego Joannes vidi sanctam civitatem Jerusalem novam descendentem de caelo a Deo, paratam sicut sponsam ornatam viro suo.

³ Et audivi vocem magnam de throno dicentem: Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et ipsi populus ejus erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus:

⁴ et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abierunt.

⁵ Et dixit qui sedebat in throno: Ecce nova facio omnia. Et dixit mihi: Scribe, quia haec verba fidelissima sunt, et vera.

⁶ Et dixit mihi: Factum est: ego sum alpha et omega, initium et finis. Ego sitienti dabo de fonte aquae vitae, gratis.

⁷ Qui vicerit, possidebit haec: et ero illi Deus, et ille erit mihi filius.