Revised Common Lectionary (Complementary)
8 Ekj woa heare waut dee Herr Gott saje woat, dan Hee woat Fräd to sien Folkj räde, un to siene Heilje; oba lot dän nijch wada no Dommheit dreihe.
9 Sejchalijch es siene Radunk dijcht bie jekomen no dän dee Am ferjchte; soo daut daut Harlijchkjeit wone kaun enn daut Launt.
10 Erboarme un Woarheit ha sikj toop jetroffe; Jerajchtijchkjeit un Fraed ha sikj jekust.
11 Woarheit woat ut dee Ead rut sprinje, un Jerajchtijchkjeit kjikjt rauf fom Himel.
12 Jo, dee Herr Gott woat onns goodet jäwe, un onns Launt wudd dee Arnt femeare.
13 Jerajchtijchkjeit woat fer Am gone, un woat en Wajch moake fa siene Staupe..
3 Jesaeajent es onns Herr Jesus Christus sien Gott en Foda, dee onns jesaeajent haft met aule jeistliche Saeajen enn dee Himelswelt enn Christus,
4 Soo aus hee onns enn am erwaelt haud eeha dee Welt Grunt jelajcht wea, daut wie sulle heilich en oone Schult senne fer am,
5 en haft onns enn Leew ferhaea bestemt daut wie sulle aus siene eajne Kjinje aunjenome woare derch Jesus Christus, no daut Wooljefaule fonn sien Wele,
6 daut wie dee Harlichkjeit fonn siene Jnod rieme muchte, met dee hee onns bejnodicht haft enn daem, daen hee leef haud,
7 enn waem wie nu dee Radunk ha derch sien Bloot, dee fejaewunk fa dee Aewatraedunj, no siene rikje Jnod,
8 daut hee onns rikjlich jejaeft haft enn aule Weisheit en Festaunt
9 en haft daut Jeheemnes fonn sien Wele bekaunt jemoakt, no daut Wooljefaule fonn sien Wele, daut hee enn sikj faeajenome haud
10 fa dee Fewaultunk fa dee bestemde Tiet, daut hee aules enn Christus toop brinje wudd, auf Dinje enne Himels, oda oppe Ead, enn am.
11 En waem wie uk aus en Oawgoot jewaelt sent, en sent ferhaea uterwaelt no daem sien Plon dee aules utfeare deit no sien Wele;
12 daut wie, dee wie ferhaea enn Christus hopte, sulle to siene harlichkjeits Ea senne;
13 enn daem wie hopte aus wie daut Eevanjeelium fonn dee Radunk heade, enn daem wie uk, aus wie jleewde, feseajelt weare met daem Heilje Jeist daen hee fesproake haud.
14 Dee es ne Birj fa onns Oawgoot opp dee Tiet wan daut Habgoot woat jeleest woare, to siene Harlichkjeits Ea.
14 Donn kjreach Kjeenich Heroodes fonn am to heare, dan sien Nome wea wiet en breet bekaunt, en see saede: "Jehaun dee Taufa es fom Doot oppjestone, doawaeajen wirkje dee kjraftkje Woakje enn am".
15 Oba aundre saede: "Hee es Elia", en noch aundre saede: "Hee es en Profeet, soo aus eena fonn dee Profeete".
16 Oba aus Heroodes doafonn head, saed hee: "Daut es Jehaun, daem ekj de Kopp aufneem".
17 Dan Heroodes selfst haud Jehaun jefange jenome, en am jebunje en em Jefenknes jestoppt omm sien Brooda Filip siene Fru Heroodias, dan hee haud sikj met aea befriet.
18 Jehaun haud to Herodes jesajcht: "Daut es nich rajcht daut du dien Brooda siene Fru hast.
19 Nu Heroodias hilt daut jaeajen am, en wull am jearen doot moake, oba kunn nich;
20 dan Heroodes enjst sikj fa Jehaun, wiel hee wist daut Jehaun en jerajchta en heilje Maun wea, en wan hee am head wort hee seeha Onnrueijch, oba horcht doch jearen no am.
21 Aus nu en pausende Dach kjeem opp Heroodes sien Jeburtsdach, muak hee en Owentkost fa siene Huachbeaumte, Beriemde, en Faeastona enn Galilaea.
22 Aus dee Heroodias aeare Dochta enenn kjeem en daunst, jefoll Heroodes daut seeha, uk daen dee bie am weare. En dee Kjeenich saed to daut Maeakje: "Froag mie no wautemma du west, ekj woa die daut jaewe."
23 Hee fespruak aea daut met en Schwua: "Wautemma du woascht fonn mie froage woa ekj die jaewe, bott daut haulwet fonn mien Kjeenichrikj."
24 See jinkj rut en fruach aeare Mutta: "No waut saul ekj froage?" See saed: "Jehaun dee Taufa sien Kopp."
25 See kjeem fuats trig, en saed: "Ekj wel nu fuats Jehaun dee Taufa sien Kopp opp ne Plot."
26 Dee Kjeenich wea seeha betriebt doaraewa, oba waeajen daut Schwua, en daen dee bie am saute, wull hee aea daut nich aufsaje.
27 En platslich schekjt dee Kjeenich en Henkja, en jeef befael daut sien Kopp sull jebrocht woare. Dee jinje nom Jefenknes en hakjte Jehaun daen Kopp auf,
28 en brochte daen Kopp opp ne Schiew, en hee jeef daut Maeakje daen, en daut Maeakje jeef aeare Mutta daen.
29 Aus siene Jinja daut heade, jinje see en neeme sien Lief en laede daut enn en Grauf.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer