Revised Common Lectionary (Complementary)
Dee Psalme IV
Dee 90 Psalm
En Jebäd fonn Mooses, dee Gottes Maun.
1 O Herr, Du best onnse Wonstäd jewast enn aule Jeschlachte.
2 Fer däm daut dee Boaj ferendach kjeeme, ooda Du dee Ead un dee Welt jeformt hautst; soogoa fonn Eewichkjeit bott Eewichkjeit best Du Gott.
3 Du brinjst dän Mensch to Stoff, un sachst: "Komt trigj, O Menschen Säns."
4 Dan dusent Joa sent bie Die soo aus Jistre wan daut febie es, un aus ne Woak enne Nacht.
5 Du neemst dän wajch soo aus ne Äwaschwamunk; dee sent soo aus Schlop; Zemorjes sent dee soo aus Graus daut waust;
6 Zemorjes deit daut kjiene un kjemt opp; un em Owent deit daut fewalkjen en deit oppdreaje.
7 Dan Du deist onns febrenne enn dien Oaja, un wie sent jetrubbelt derjch dien Oaja.
8 Du hast onnse Sinde fer die jestalt; onnse jeheeme Sind enn daut Licht fonn dien Jesejcht.
9 Dan aul onnse Doag feschwinje enn dien Oaja, wie befrädje onnse Doag soo aus en murre.
10 Dee Doag enn onns Läwe sent zäwentich Joa; un wan eena uk noch derch Krauft tachentich Joa läft, doch es äa Stoltet oabeit un nutzlooss; daut daut feschwinjt, un wie fleaje wajch.
11 Wäa weet dee Macht fonn dien Oaja? Un soo aus diene Forcht es, soo es dien Oaja.
12 Soo lea onns onnse Doag to tale, soo daut wie en weiset Hoat muchte habe.
8 En dee feada goot siene Kommfoll ut oppe Sonn enopp, en am wortet jejaeft daut hee Mensche met Fia brenne sull.
9 En Mensche worde fesengt met groote Het, en see lastade Gott sien Nome, dee de Follmacht haud aewa dise Ploag, oba deede nich Buesse, am dee Harlichkjeit to jaewe.
10 En dee fefte Enjel goot siene Kommfoll ut opp daut Tia sien Troon; en sien Kjeenichrikj wort diesta, en Mensche gnoagde aeare Tunge fa Weedoag,
11 en lastade Gott em Himel waeajen dee Weedoag, en aeare Schwaeare, oba see deede nich Buesse aewa aeare Woakje.
12 En dee sasta Enjel goot siene Kommfoll aewa daem Eufrat Wotastroom; en dee dreajd ut, soo daut daen Wajch fa dee Kjeenije fomm Ooste kunn reed jemoakt woare.
13 En ekj sach dree onnreine Jeista soo aus Pogge rut kome ut daem Drache sien Mul, en daut Tia sien Mul, en daem faulscha Profeet sien Mul.
14 Dee sent Diewelsjeista dee Wunndateakjens doone, en dee gone aewa dee gaunse Ead no dee Kjeenije, daen toop to saumle fa Gott sien groota Kjrichsdach.
15 Kjikj! ekj kom soo aus en Deef. Seelich es dee, dee woakt, en siene Kjeelda reed helt, daut hee nich noaktich jeit, en Mensche siene Schaund seene.
16 En hee saumeld an toop en ne Staed dee opp Hebraeasch Harmagedon heet.
17 En dee saewenda Enjel goot siene Kommfoll enne Lofft enenn; en doa kjeem ne lude Stem fom Troon utem Tempel, dee saed: "Daut es paseat!"
18 En doa weare Blitstrole, en stemme, en daut donnad, en doa kjeem en grootet Eadbaeabe, soo es noch niemols oppe Ead es jewast seit Mensche sent jewast, soon grootet Eadbaebe.
19 En dee groote Staut deeld sikj en dree Deel, en dee Natsjoone aeare Staede folle. En dee groote Staut Babieloon wort fer Gott em Jedajchtnes behoole, aea daut Kuffel foll Wien fonn sien Oaja to jaewe.
20 En aule Insel feschwunge, en dee Boaj weare nich to finje.
21 En groote Hoagelsteena, bie hunndat Punnt groot, folle utem Himel opp Mensche; en de Mensche lastada Gott waeajen dee Hoagelploag, dan dee Ploag wea seeha groot.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer